Στο τέλος του 19ου αιώνα, μια γυναίκα, ονόματι Hetty Green, ήταν μια από τις πιο πλούσιες προσωπικότητες στον κόσμο, μένοντας στην ιστορία με το όνομα «μάγισσα» της Wall Street. Δημιούργησε το μεγαλύτερο μέρος της περιουσίας των 100 εκατομμυρίων δολαρίων (2,3 δισεκατομμύρια δολάρια με τα σημερινά δεδομένα), επενδύοντας σε μετοχές σιδηροδρόμων και ομόλογα, κυβερνητικά ομόλογα και αποθέματα ορυχείων. Έδινε, επίσης, δάνεια σε επιχειρήσεις που δέχονταν μετρητά και διέσωσε οικονομικά την πόλη της Νέας Υόρκης πολλές φορές.
Η Hetty Green γεννήθηκε στο New Bedford της Μασαχουσέτης το 1834. Ο πατέρας της, Edward, κατείχε τη μεγαλύτερη φαλαινοθηρική εταιρεία στην πόλη και το New Bedford ήταν τότε η μεγαλύτερη φαλαινοθηρική πόλη στην Αμερική. Δεδομένου ότι η μητέρα της ήταν συχνά άρρωστη και ο πατέρας της ήταν συνήθως απών, λόγω των επαγγελματικών του υποχρεώσεων, η Hetty μεγάλωσε υπό την επίβλεψη του παππού της, Gideon Howland. Λόγω της ηλικίας του, αντιμετώπιζε προβλήματα όρασης και έτσι η μόλις 6 ετών Hetty τον βοηθούσε με την ανάγνωση οικονομικών εγγράφων και άκουγε τα σχόλια του για την κατάσταση των αγορών. Από μικρή ηλικία ξεκίνησε να έχει επαφή με τον χώρο των επιχειρήσεων, κάτι που αποδείχθηκε ιδιαίτερα χρήσιμο για το μέλλον της. Μέχρι την ηλικία των δεκατριών, έκανε τους ισολογισμούς της οικογενειακής επιχείρησης και παρόλο που ήταν κακή μαθήτρια στα περισσότερα μαθήματα, η δεξιοτεχνία της με τους αριθμούς ήταν αναμφισβήτητη.
Η οικογένεια της Hetty ήταν Κουάκεροι (μέλη μιας Χριστιανικής Ομολογίας (Εκκλησίας) που φέρει την ονομασία Θρησκευτική Κοινωνία των Φίλων) και ανατράφηκε με τις αξίες της θρησκείας αυτής. Οι γονείς της την έστειλαν σε ένα οικοτροφείο Κουακέρων, για να μορφωθεί, το οποίο απευθυνόταν τόσο σε πιο εύπορες, όσο και σε οικονομικά πιο αδύναμες οικογένειες. Το σχολείο χρησιμοποιούσε ουσιαστικά τα πλούσια κορίτσια για να επιδοτήσει τα φτωχά, με την πεποίθηση ότι έτσι τους δίδασκαν την φιλανθρωπία και την ταπεινότητα.
Η Hetty, ως έφηβη, ήταν μια ιδιαίτερα ελκυστική γυναίκα και ο πατέρας της ευελπιστούσε σε έναν «καλό γάμο» για την κόρη του, γι’ αυτό και την έστειλε να μείνει σε έναν ξάδερφό της, στη Νέα Υόρκη. Της έδωσε 1.200 δολάρια για να μπορέσει να κάνει εντύπωση, αλλά η νεαρή τότε γυναίκα έβαλε τα 1000 δολάρια στην τράπεζα και ξεκίνησε να αναζητά επαγγελματικές ευκαιρίες. Το όνειρο του πατέρα της όλο και απομακρυνόταν, καθώς η ίδια είχε αποφασίσει πως δεν θα παντρευόταν κάποιον χωρίς περιουσία.
Η Hetty μετακόμισε πίσω στην πατρίδα της, όπου συμμετείχε στην οικογενειακή επιχείρηση και παράλληλα φρόντιζε την άρρωστη μητέρα της. Το 1860 η μητέρα της άφησε την τελευταία της πνοή, αφήνοντας το μεγαλύτερο μέρος της προσωπικής της περιουσίας στον σύζυγό της, πικραίνοντας την κόρη της. Και ενώ η σχέση πατέρα-κόρης είχε αρχίσει να γίνεται ιδιαίτερα ανταγωνιστική, η κατάσταση εξομαλύνθηκε όταν η αδελφή της μητέρας της, Sylvia, της έδωσε ως δώρο είκοσι χιλιάδες δολάρια.
Λίγο αργότερα, ο πατέρας της, περνώντας μια κρίση μέσης ηλικίας, αποφάσισε να μετακομίσει το 1861 στη Νέα Υόρκη για να αναζητήσει νέα σύζυγο. Η Hetty τον ακολούθησε, αλλά αυτό που δεν ήξερε, ήταν πως και για την ίδια θα ξεκινούσε μια ρομαντική ιστορία.
Ο Edward Henry Green ήταν δώδεκα χρόνια μεγαλύτερος από την Hetty, αλλά πληρούσε όλα τα κριτήρια που η ίδια αναζητούσε. Προερχόταν από μια οικογένεια στο Vermont με μεγάλη περιουσία και είχε αυξήσει σημαντικά το μερίδιό του, μέσω της εμπορικής του δραστηριότητας στις Φιλιππίνες. Γνώρισε την Hetty μέσω του πατέρα της, καθώς οι δύο άνδρες συνεργάζονταν.
Δεν είναι βέβαιο αν η Hetty τον αγάπησε αληθινά, αλλά ήξερε ότι η κοινωνία «απαιτούσε» από εκείνη να παντρευτεί και δεν ήταν αντίθετη στην ιδέα των παιδιών. Δεν είναι γνωστό αν είχαν ανακοινώσει στον πατέρα της την απόφασή τους να παντρευτούν, όμως, μέχρι το θάνατό του το 1865 δεν είχαν προχωρήσει στην τέλεση του γάμου τους. Ο θάνατος του πατέρα της την έχρισε μια από τις πλουσιότερες γυναίκες της Αμερικής, καθώς της άφησε περιουσία πέντε εκατομμυρίων δολαρίων – ένα τεράστιο ποσό για τα δεδομένα της εποχής.
Θέλοντας να αποκλείσει τον σύζυγό της από την περιουσία της, η Hetty τον ανάγκασε να υπογράψει μια συμφωνία, βάσει της οποίας ο ίδιος δεν θα μπορούσε να διεκδικήσει ούτε ένα δολάριο από τα χρήματά της. Λίγο αργότερα ένας ακόμη θάνατος, θα έκανε την ίδια ακόμη πλουσιότερη. Η θεία της, Sylvia, απεβίωσε, αφήνοντας το μισό μέρος της περιουσίας της σε φιλανθρωπίες, και το άλλο μισό σε ένα trust fund. Τα έσοδα από το ταμείο αυτό (περίπου 65.000 λίρες ετησίως) θα πήγαιναν στην Hetty, όμως, η ίδια δεν θα μπορούσε να αγγίξει το υπόλοιπο κεφάλαιο, το οποίο σύμφωνα με τη διαθήκη της θα έπρεπε να μοιραστεί ανάμεσα στους άλλους απογόνους του παππού της, Gideon Howland. Το 1866, η Hetty αποφάσισε να προσβάλλει τη διαθήκη, καταθέτοντας στο δικαστήριο μια άλλη διαθήκη, η οποία όπως αποδείχθηκε αργότερα ήταν πλαστογραφημένη.
Ο γάμος και η οικογένεια
H Hetty παντρεύτηκε τον Edward Henry το 1867 και ένα χρόνο αργότερα γέννησε πρώτο της παιδί, Ned. Τρία χρόνια μετά έφερε στον κόσμο και το δεύτερο παιδί της, ένα κορίτσι, το οποίο ονόμασε Sylvia. Εκείνη την εποχή, έκανε την πρώτη, μεγάλη επιχειρηματική κίνηση. Είχε επενδύσει πολλά χρήματα σε αμερικανικά greenbacks – ομόλογα που εκδόθηκαν από την κυβέρνηση για να χρηματοδοτήσουν την ανασυγκρότηση μετά τον εμφύλιο πόλεμο. Παρότι η εμπιστοσύνη πολλών προς την κυβέρνηση είχε κλονιστεί, η ίδια είχε στοιχηματίσει πως θα ανακάμψει και όπως αποδείχθηκε είχε δίκιο. Η περιουσία της αυξήθηκε κατά 1 εκατομμύριο δολάρια, από τη στιγμή που οι Πράσινοι επέστρεψαν στην Αμερική το 1874.
Οι παραξενιές και η τσιγκουνιά
Καθώς η Hetty είχε αποξενωθεί τους συγγενείς της, το ζευγάρι αποφάσισε να επιστρέψει στο οικογενειακό σπίτι του Edward στο Bellow Falls, στο Vermont. Εκείνη την εποχή, η συμπεριφορά της άρχισε να γίνεται όλο και πιο περίεργη. Όταν, για παράδειγμα, ο γιος της τραυμάτισε το πόδι του, αντί να τον πάει σε κανονικό γιατρό, η ίδια φορώντας παλιά ρούχα, τον πήγε σε κλινική απόρων. Μάλιστα, σύμφωνα με αναφορές, ο γιατρός αρνήθηκε να βοηθήσει τον γιο της χωρίς χρήματα. Η μητέρα του αρνήθηκε να πληρώσει για τη θεραπεία και ο γιος της έχασε το πόδι του, μετά από ακρωτηριασμό. Όπως λέγεται, η ίδια ξόδευε μόνο 5 δολάρια την εβδομάδα για να ζήσει.
Η Hetty δεν είχε καθόλου καλή φήμη. Σύμφωνα με μια άλλη ιστορία, όταν η μητέρα του συζύγου της πέθανε, εκείνη διοργάνωσε μια δεξίωση στο σπίτι τους στη μνήμη της, χρησιμοποιώντας τα πιο φθηνά σερβίτσια και ποτήρια. Μάλιστα, λέγεται πως ήταν ιδιαίτερα αγενής με το προσωπικό του σπιτιού, το οποίο κατηγόρησε ότι την κλέβουν, και τους τοπικούς καταστηματάρχες, τους οποίους κατηγορούσε ότι την εξαπατούσαν.
«Δεν είμαι σκληρή γυναίκα. Αλλά επειδή δεν έχω γραμματέα να ανακοινώνω κάθε πράξη μου, πολλοί με αποκαλούν δύσκολη και τσιγκούνα. Μου αρέσει να ζω ήσυχα, δεν μου αρέσει άλλος τρόπος ζωής», είχε δηλώσει η ίδια σε συνεντεύξεις της.
Η σχέση με τον σύζυγό της κλονίστηκε, όταν η εταιρεία στην οποία ήταν μέτοχος πτώχευσε και ο ίδιος βρέθηκε να χρωστά ένα υπέρογκο ποσό. Η Hetty αρνήθηκε να τον βοηθήσει. Οι δυο τους χώρισαν, χωρίς να πάρουν διαζύγιο. Για τα επόμενα είκοσι πέντε χρόνια, εκείνη ζούσε σε ενοικιαζόμενα διαμερίσματα στη Νέα Υόρκη και το Νιου Τζέρσεϋ, επειδή φοβόταν πως θα τη δολοφονούσαν, φοβία που κληρονόμησε από τον πατέρα της. Παρότι είχε επιλέξει να ζει μια ζωή λιτή, ήταν η πλουσιότερη γυναίκα στην πόλη, και στην πραγματικότητα είχε δανείσει τρεις φορές πάνω από ένα εκατομμύριο δολάρια στο δήμο της Νέας Υόρκης για να αποφύγει την οικονομική κρίση. Το όνομά της ήταν συνώνυμο του πλούτου.
Η «μάγισσα» της Wall Street
Το 1898, ο εν διαστάσει σύζυγός της άρχισε να αντιμετωπίζει προβλήματα υγείας και η κόρη τους έπεισε την Hetty να συμφιλιωθεί μαζί του. Στάθηκε στο πλευρό του, μέχρι το τέλος του, το 1902. Μετά το θάνατό του, η Hetty φορούσε το ίδιο μαύρο φόρεμα, που λένε πως δε το άλλαζε ποτέ. Κάποιοι λένε πως επέλεξε τα μαύρα, όχι λόγω πένθους, αλλά επειδή στο χρώμα αυτό δεν φαίνονταν τόσο έντονα οι λεκέδες. Κάπως έτσι, γεννήθηκε και το ψευδώνυμο «μάγισσα» της Wall Street.
Μετά το θάνατό της, τα παιδιά της ακολούθησαν δρόμους που η ίδια δεν θα επικροτούσε. Ο γιος της έγινε συλλέκτης πανάκριβων αντικών, ενώ η κόρη της άφησε όλη της την περιουσία σε φιλανθρωπικούς οργανισμούς μετά το θάνατό της το 1961.
