Δικηγόρος και πολιτικός, μητέρα και η πρώτη γυναίκα πρόεδρος της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας. Η Christine Lagarde θεωρείται ως μια από τις ισχυρότερες γυναίκες στον κόσμο σήμερα, αλλά η ιστορία της θα μπορούσε να είναι πολύ διαφορετική.
Τα παιδικά χρόνια, η συγχρονισμένη κολύμβηση και ο πρωταθλητισμός
Γεννημένη την 1η Ιανουαρίου 1956 στο Παρίσι, η Christine Madeleine Odette Lagarde μεγάλωσε σε οικογένεια καθηγητών. Ο πατέρας της, Robert Lallouette, ήταν καθηγητής Αγγλικών, ενώ η μητέρα της, Nicole, δίδασκε λατινική, ελληνική και γαλλική λογοτεχνία. Η Lagarde και οι τρεις αδελφοί της, όλοι νεότεροι, πέρασαν την παιδική τους ηλικία στη Χάβρη. Εκεί, η νεαρή Christine φοίτησε στο Lycée François 1er (όπου δίδαξε ο πατέρας της) και στο Lycée Claude Monet.
Όταν ήταν στην εφηβεία, έγινε μέλος της γαλλικής εθνικής ομάδας συγχρονισμένης κολύμβησης. Σε ηλικία μόλις 15 ετών κέρδισε χάλκινο μετάλλιο στο εθνικό πρωτάθλημα. Ήταν η συγχρονισμένη κολύμβηση που της έμαθε να «σφίγγει τα δόντια και να χαμογελά», όπως η ίδια έχει παραδεχθεί, κάτι που αποδείχθηκε χρήσιμο και στη μετέπειτα σταδιοδρομία της στην πολιτική: «Με τον ίδιο ακριβώς τρόπο, (η πολιτική) είναι ένα άθλημα επιμονής και αντοχής, πρέπει να έχεις ένταση και έλεγχο».
Στα 16 της, έχασε τον πατέρα της από μια σπάνια νευροεκφυλιστική διαταραχή: «Είναι σαφές, ότι ο θάνατος του πατέρα μου όταν ήμουν 16 ετών, ήταν μια κρίσιμη στιγμή γιατί ξαφνικά συνειδητοποίησα την κακουχία και τον πόνο», είχε δηλώσει η ίδια στο CNN. «Σίγουρα με βοήθησε να κατανοήσω πόσο δύσκολο μπορεί να είναι για μια μητέρα να μεγαλώνει τα παιδιά της μόνη».
Το 1974 αποφοίτησε από το Holton-Arms School, στο Maryland, όπου είχε πάει με υποτροφία, και στη συνέχεια σπούδασε Νομική στο Πανεπιστήμιο Paris West Nanterre La Défense στο Παρίσι, ειδικεύτηκε στο εργατικό και αντιμονοπωλιακό δίκαιο, στο οποίο απέκτησε μεταπτυχιακό, ενώ είχε και μεταπτυχιακό στην αγγλική γλώσσα.
Η πολιτική της θητεία και η προεδρία στην Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα
Το 1981, η Lagarde ξεκίνησε να εργάζεται στο δικηγορικό γραφείο Baker & McKenzie στο Παρίσι. Το 1987, έγινε εταίρος στην εταιρεία και έγινε η πρώτη γυναίκα μέλος (1995-99) της εκτελεστικής επιτροπής. Έγινε πρόεδρος της εκτελεστικής επιτροπής το 1999, επανεκλέχθηκε το 2002 και μετακόμισε στο Σικάγο.
Το 2004, η Lagarde έγινε Πρόεδρος της Παγκόσμιας Στρατηγικής Επιτροπής, με τον Γάλλο Πρόεδρο Jacques Chirac να της απονέμει το μετάλλιο του Ιππότη της Λεγεώνας της Τιμής. Τον Απρίλιο του 2005, η ίδια μπήκε στο εποπτικό συμβούλιο της ολλανδικής πολυεθνικής εταιρείας ING Group, λίγο πριν αναλάβει τα υπουργικά της καθήκοντα τον Ιούνιο του 2005 στο Υπουργείο Εξωτερικού Εμπορίου, στην κυβέρνηση του Dominique de Villepin. Όταν κλήθηκε να αναλάβει τη θέση αυτή, έφυγε τόσο γρήγορα που ξέχασε κάτι σημαντικό. «Και στη συνέχεια η ζωή μου πήρε μια άλλη απροσδόκητη στροφή. Το 2005 έλαβα μια κλήση από το Παρίσι. Ο πρωθυπουργός μου ζήτησε να ενταχθώ στη γαλλική κυβέρνηση. Όταν σε καλούν σε μια τέτοια θέση, υπάρχει πραγματικά μόνο μία απάντηση που μπορείς να δώσεις. Έτσι, άφησα τη θέση μου στο Σικάγο, έστειλα την τσάντα μου και πέταξα αμέσως στο Παρίσι. Με τη βιασύνη και τον ενθουσιασμό μου, άφησα πίσω μου τα γυαλιά ανάγνωσης». Έτσι, για τις πρώτες μέρες της θητείας της, η νεώτερη Γαλλίδα υπουργός έτεινε να αλληθωρίζει σχεδόν στην προσπάθειά της να διαβάσει.
Τον Ιούνιο του 2007, η Lagarde διορίστηκε υπουργός Οικονομικών από τον νεοεκλεγέντα Πρόεδρο, Nicolas Sarkozy. Έτσι, έγινε επίσης η πρώτη γυναίκα στο αξίωμα αυτό σε οικονομία-μέλος των G8. Ο διορισμός της αντανακλούσε την αρχή μιας πολιτικής, που κυριαρχείται από την αποδοχή των δυσάρεστων μέτρων που απαιτούνται, για την αναζωογόνηση της μη ανταγωνιστικής πια οικονομίας της Γαλλίας. Υποστήριξε μια ισχυρότερη εργασιακή ηθική, γεγονός που στηρίχθηκε και από τη γαλλική επιχειρηματική κοινότητα.
Το 2007, κατηγορήθηκε για κατάχρηση εξουσίας στην «υπόθεση Tapie». Ο επιχειρηματίας Bernard Tapie είχε απαιτήσεις από την τράπεζα Credit Lyonnais για πρόσθετες οφειλές από την πώληση της εταιρείας Adidas, αλλά στο μεταξύ η τράπεζα είχε ρευστοποιηθεί και τις υποχρεώσεις της είχε αναλάβει κρατικός μηχανισμός. Η Lagarde όρισε ένα δικαστικό συμβούλιο να διαιτητεύσει την υπόθεση και ο επιχειρηματίας έλαβε από το κράτος αποζημίωση ύψους 285 εκατομμυρίων ευρώ, γεγονός που προκάλεσε αναταραχή.
Τον Ιούνιο του 2011, η Lagarde διορίστηκε διευθύνουσα σύμβουλος και πρόεδρος του διοικητικού συμβουλίου του ΔΝΤ, αντικαθιστώντας τον Dominique Strauss-Kahn. Μεταξύ των σημαντικότερων ζητημάτων που αντιμετώπισε ήταν η συνεχιζόμενη ελληνική κρίση χρέους, η οποία υποστήριξε ότι θα μπορούσε να επιλυθεί μόνο με την ουσιαστική ελάφρυνση του χρέους, μια μη δημοφιλής στάση για μερικούς.
Το 2016, η Lagarde εξελέγη σε δεύτερη θητεία στο ΔΝΤ. Αργότερα εκείνη τη χρονιά, οδηγήθηκε στο δικαστήριο για τις ενέργειές της σχετικά με την υπόθεση Tapie. Κατηγορήθηκε για αμέλεια – συγκεκριμένα, δεν άσκησε έφεση κατά της απόφασης διαιτησίας – και τον Δεκέμβριο 2016 κρίθηκε ένοχη. Ωστόσο, δεν υπήρξε ποινή φυλάκισή της. Τον Σεπτέμβριο του 2019 αποχώρησε από το ΔΝΤ και το Νοέμβριο ανέλαβε την προεδρία της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας.
«Γνωρίζω την Christine Lagarde ως το αφεντικό του ΔΝΤ. Τη γνωρίζω ως μια σκληρή κυρία, ως κάποια που ξέρει τι θέλει και είναι πολύ σαφής και ξεκάθαρη όταν δίνει οδηγίες», είχε δηλώσει στο CNBC ο Mark Rutte, πρωθυπουργός της Ολλανδίας. «Όταν έρχεστε σε αυτήν για να πάρετε ένα δάνειο, είναι πολύ σκληρή με τους όρους, οπότε δεν θα ήθελα να είμαι η ευρωπαϊκή χώρα που πρέπει να πάει στην ΕΚΤ ζητώντας ευνοικές συνθήκες».
Οι αποτυχημένοι γάμοι και οι δυο γιοί της
Παρά τη λαμπρή πορεία που έχει χαράξει στην πολιτική και την οικονομία, η Lagarde δεν στάθηκε ιδιαίτερα τυχερή και στην προσωπική της ζωή. Η Lagarde έχει στο ενεργητικό της δυο διαζύγια από τους Wilfred Lagarde και Eachran Gilmour, ενώ έχει αποκτήσει και δύο γιους, τον Pierre-Henri Lagarde (1986) και τον Thomas Lagarde (1988). Μιλώντας για τα παιδιά της, είχε πει: «Προσπάθησα να μάθω στους γιους μου για να είμαι αυτάρκεις και να μην στηρίζοντα σε κανέναν υπάλληλο. Μπορούν να σιδερώσουν τα πουκάμισά τους και να μαγειρέψουν. Όμως, και περισσότερες γυναίκες πρέπει να μάθουν στους γιους τους να σέβονται τις γυναίκες. Οι άνδρες, στο τέλος της ημέρας, είναι οι γιοι των μητέρων τους».
Από το 2006, είναι ζευγάρι με τον επιχειρηματία Xavier Giocanti από τη Μασσαλία.
Η Lagarde είναι χορτοφάγος, καταναλώνει σπάνια αλκοόλ, ενώ της αρέσουν τα ταξίδια, η γυμναστική, η ποδηλασία και το κολύμπι.
Το στυλ της ισχυρής γυναίκας της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας
Οι εμφανίσεις της Christine Lagarde χαρακτηρίζονται από κομψότητα και απλότητα. Σε παλαιότερη συνέντευξή της στη Vogue, η ίδια είχε δηλώσει: «Λοιπόν, αρχικά είμαι τυχερή που δεν έχω μεγάλες αλλαγές στα νούμερα που φοράω. Έχω τρία κύρια μέρη, απ’όπου ψωνίζω ρούχα: θα ξεκινήσω με τα πιο πολυτελή, Chanel. Υπάρχει μια αξιαγάπητη γυναίκα, η Geraldine, που γνωρίζει το γούστο, το budget μου και αυτό που μου ταιριάζει. Της τηλεφωνώ και της ζητώ να μου διαλέξει μερικά πράγματα για μένα. Έπειτα, είναι η Lisa στο Ventilo. Είναι ένα γαλλικό brand με υπέροχα ρούχα. Και τελικά ο αγγλικός οίκος Austin Reed. Κάνουν υπέροχα κοστούμια, επαγγελματικά ρούχα, ανθεκτικά στα αεροπλάνα και ευκολοφόρετα».
Σήμα κατατεθέν των εμφανίσεων της, το μαντήλι. Τυλιγμένο, διπλωμένο, με έναν ή δυο κόμπους, η Lagarde βρίσκει αμέτρητους τρόπους να τονίσει την μοναδικότητά της. Τα σύνολα που επιλέγει ταιριάζουν στην ηλικία και τη θέση της. Πάντα, όμως, με τα μαντήλια που επιλέγει να διακοσμήσει το λαιμό της προσθέτει ένα στοιχείο θηλυκότητας σε μια απλουστευμένη και συνήθως μονόχρωμη εικόνα, κάνοντας το αποτέλεσμα κομψό και αξιοπρεπές. Δεν είναι άλλωστε τυχαίο που βρέθηκε στη λίστα του Vanity Fair με τις πιο καλοντυμένες το 2011.
«Είμαι υπερήφανη που κάποια σαν εμένα έχει φτάσει στην κορυφή», δήλωσε πριν μερικά χρόνια η Christine Lagarde. Και κανείς δεν μπορεί να αμφισβητήσει πως πρόκειται για μια γυναίκα που έχει πετύχει πολλά στη ζωή της.