Η γυναίκα που ανακάλυψε τον πρώτο ανθρώπινο κορονoϊό ήταν η κόρη ενός Σκωτσέζου οδηγού λεωφορείου, η οποία εγκατέλειψε το σχολείο στα 16. Η June Almeida έγινε πρωτοπόρος στην απεικόνιση διαφόρων ιών, με το έργο της να έρχεται στο επίκεντρο σήμερα λόγω της πανδημίας του COVID-19, που μετρά εκατομμύρια ασθενείς και χιλιάδες νεκρούς παγκοσμίως.
Ο Covid-19 είναι μια νέα ασθένεια, αλλά προκαλείται από έναν κορονοϊό, του οποίου ο τύπος εντοπίστηκε για πρώτη φορά από τη Δρ. Almeida το 1964 στο εργαστήριό της, στο Νοσοκομείο St Thomas’s του Λονδίνου. Η ιολόγος γεννήθηκε το 1930 και μεγάλωσε σε μια κατοικία κοντά στο πάρκο Alexandra στα βορειοανατολικά της Γλασκόβης. Άφησε νωρίς το σχολείο, έχοντας αποκτήσει λίγες βασικές γνώσεις, αλλά βρήκε δουλειά ως τεχνικός εργαστηρίου στην ιστοπαθολογία στο Royal Infirmary της Γλασκόβης.
Αργότερα μετακόμισε στο Λονδίνο για να συνεχίσει την καριέρα της και το 1954 παντρεύτηκε τον Enriques Almeida, γνωστό καλλιτέχνη της Βενεζουέλας. Το ζευγάρι και η μικρή τους κόρη μετακόμισαν στο Τορόντο του Καναδά και, σύμφωνα με τον ιατρικό συγγραφέα George Winter, η Δρ Almeida ανέπτυξε τις εξαιρετικές της δεξιότητες, έχοντας ένα ηλεκτρονικό μικροσκόπιο, στο Ινστιτούτο Καρκίνου του Οντάριο.
Έτσι, ξεκίνησε να αναπτύσσει πρωτοποριακές μεθόδους για την καλύτερη οπτικοποίηση των ιών, χρησιμοποιώντας αντισώματα για να τους κατηγοριοποιήσει. Ο Winter αναφέρει στο Drivetime του BBC Radio Scotland ότι το ταλέντο της αναγνωρίστηκε από το Ηνωμένο Βασίλειο και το 1964 της προτάθηκε να εργαστεί στο St Thomas’s Hospital Medical School του Λονδίνου. Στο ίδιο νοσοκομείο νοσηλεύθηκε πριν λίγες ημέρες ο σημερινός πρωθυπουργός της Μεγάλης Βρετανίας, Boris Johnson, λόγω κορονοϊού.
Κατά την επιστροφή της στο Λονδίνο, άρχισε να συνεργάζεται με τον Δρ. David Tyrrell, ο οποίος ερευνούσε το κοινό κρυολόγημα στο Salisbury, στο Wiltshire. Ο κ. Winter επισημαίνει ότι ο Δρ. Tyrrell μελετούσε ρινικά επιχρίσματα από εθελοντές και η ομάδα του βρήκε πως μπορούσαν να αναπτύξουν αρκετούς κοινούς ιούς που σχετίζονται με το κρυολόγημα, αλλά όχι όλους.
Μάλιστα, ένα συγκεκριμένο δείγμα, το οποίο έγινε γνωστό ως Β814, ήταν από το ρινικό δείγμα ενός μαθητή σε ένα οικοτροφείο στο Surrey το 1960. Διαπίστωσαν ότι ήταν σε θέση να μεταδώσει συμπτώματα κοινού κρυολογήματος σε εθελοντές, αλλά δεν μπόρεσαν να το αναπτύξουν σε κυτταρική καλλιέργεια.
Έστειλαν δείγματα στην Δρ. Almeida, η οποία με τη βοήθεια του ηλεκτρονικού μικροσκοπίου, κατέληξε στο συμπέρασμα πως τα σωματίδια του ιού στα δείγματα, τα οποία περιγράφονταν ως ιός της γρίπης, ήταν κάτι διαφορετικό. Έτσι, έγινε γνωστός ο πρώτος ανθρώπινος κορονοϊός.
Ο Winter λέει ότι η Δρ. Almeida είχε δει τέτοια σωματίδια, όπως αυτό, στο παρελθόν κατά τη διερεύνηση της ηπατίτιδας των ποντικών και της μολυσματικής βρογχίτιδας των κοτόπουλων. Ωστόσο, αναφέρει πως η μελέτη της απορρίφθηκε από ένα ιατρικό περιοδικό, με τους επικριτές της να δηλώνουν πως απλά επρόκειτο για κακές εικόνες σωματιδίων του ιού της γρίπης.
Η νέα ανακάλυψη για το στέλεχος Β814 γράφτηκε στο British Medical Journal το 1965 και οι πρώτες φωτογραφίες αυτού δημοσιεύθηκαν στο περιοδικό General Virology δύο χρόνια αργότερα. Σύμφωνα με τον Winter, ήταν ο Δρ. Tyrrell και η Δρ. Almeida, μαζί με τον καθηγητή Tony Waterson, τον υπεύθυνο του St Thomas’s, αυτοί που τον ονόμασαν κοροναοϊό, λόγω της κορώνας ή του φωτοστέφανου που περιβάλλει τον ιό.
Η Δρ. Almeida ολοκλήρωσε την καριέρα της στο Ινστιτούτο Wellcome, όπου της απονεμήθηκαν πολλά βραβεία ευρεσιτεχνίας στον τομέα της απεικόνισης ιών. Αφού έφυγε από το Wellcome, έγινε καθηγήτρια γιόγκα, αλλά επέστρεψε στην ιολογία, σε συμβουλευτικό ρόλο, στα τέλη της δεκαετίας του 1980 όταν βοήθησε στη λήψη νέων φωτογραφιών για τον ιό του HIV.
Πέθανε το 2007, σε ηλικία 77 ετών. Τώρα 13 χρόνια μετά το θάνατό της, είναι πιο επίκαιρη από ποτέ.