Η Κανέλλα Αράπογλου, φημίζεται απλώς ως Κανέλλα, όνομα το οποίο έχει μετατραπεί σε σήμα κατατεθέν του ιδιότυπου, μοναδικού της ύφους σε ένα πολυσχιδές καλλιτεχνικό σύμπαν που εκφράζεται με διαφορετικές τεχνοτροπίες (κέντημα πάνω σε ξύλο) και εκφραστικά μέσα -από εργόχειρα, μεικτές τεχνκές, αντικείμενα γλυπτά (Project Koubaras στο Μουσείο Μπενάκη το 2018) ως εγκαταστάσεις με εξαιρετική θεατρική αφηγηματικότητα (τα προικιά).
Ταυτόχρονα έχει διακριθεί στο χώρο του γραφιστικού ντιζάιν αναλαμβάνοντας γνωστές ελληνικές μπράντες, από τα μαγιώ της Σόφης Δελούδη έως προσφάτως τη διεθνή δράση του Bombay Sapphire, που έχει αναβληθεί με την υγειονομική κρίση.
Παρότι ορισμένοι χαρακτηρίζουν την τέχνη της νεο-παραδοσιακή, στην πραγματικότητα η Κανέλλα χαράσσει έναν δικό της, ανένταχτο στιλ. Και ενώ παραδέχεται ότι «το μέσο που χρησιμοποιώ είναι άρρηκτα συνυφασμένο με την λαϊκή παράδοση», ταυτόχρονα παρατηρεί πως «οι τίτλοι έχουν την τάση να εγκλωβίζουν» και παρά την απομόνωση των καλλιτεχνών, ετοιμάζει πυρετωδώς τη νέα ατομική της έκθεση.
Από πού προκύπτει το αινιγματικό Κανέλλα;
Είναι το πραγματικό μου όνομα, που η αλήθεια είναι πέρασαν αρκετά χρόνια μέχρι να το αγαπήσω. Όταν ήμουν στο Λονδίνο πρόλαβα και αγόρασα το www.kanella.com και έτσι άρχισα να συστήνομαι ξανά ως Κανέλλα στην επαγγελματική μου ζωή. Επιστρέφοντας στην Αθήνα αποφάσισα να το κρατήσω και στην προσωπική μου ζωή.
Για έναν άνθρωπο που δεν έχει τριβή με τα καλλιτεχνικά, τι σημαίνει visual artist και γραφίστας?
Ο γραφίστας είναι ο σχεδιαστής που δίνει εικόνα σε ένα brand, αποτυπώνοντας το ζητούμενο του πελάτη και του προϊόντος, ακολουθώντας κανόνες σχεδιαστικούς, τυπογραφικούς, κοινωνικούς, ψυχολογικούς μεταύ άλλων. Ο καλλιτέχνης εκφράζει τις βαθύτερες του σκέψεις και ανησυχίες του μέσα από ένα μέσο. Στη δική μου περίπτωση αυτό το μέσο είναι οι εγκαταστάσεις και το εργόχειρο.
Πόσο ενστερνίζεστε καθέναν από αυτούς τους ρόλους; Απαιτείται από εσάς μεταμόρφωση από τον έναν ρόλο στον άλλον ή αποτελούν απλώς διαφορετικές εκφάνσεις μίας ενιαίας καλλιτεχνικής οντότητας;
Θα έλεγα ότι αποτελούν συμπληρωματικές εκφάνσεις. Ο σχεδιασμός θέτει τις ερωτήσεις, η τέχνη παρέχει τις απαντήσεις. Ο σχεδιασμός έχει τάξη και λογική, η τέχνη έχει ένα όμορφο χάος. Αυτή η άτυπη ισορροπία είναι ο λευκός καμβάς όπου αναπτύσσω τη δουλειά μου.
Πότε αποφασίσατε ότι θέλετε να ασχοληθείτε με το ντιζάιν; Να εκφραστείτε καλλιτεχνικά;
Είμαι τυχερή γιατί από μικρή ηλικία ήξερα ότι ήθελα να ασχοληθώ με κάτι δημιουργικό. Δεν ήξερα ακριβώς τι μετάφραση θα είχε αυτό επαγγελματικά. Οπότε μόλις ανακάλυψα τη γραφιστική στην ηλικία των δεκάξι ετών δεν υπήρχε καμία αμφιβολία ότι αυτός είναι ο δρόμος μου. Ακολούθησαν σπουδές στα ΤΕΙ γραφιστικής, μεταπτυχιακό στο Central Saint Martins στο Λονδίνο, εργασία στο Λονδίνο και την Αθήνα ενώ συνεχίζω να είμαι ενθουσιασμένη με το ντιζάιν.
Σας έχουν εμπιστευτεί ορισμένες από τις πιο πρωτοποριακές εταιρείες στο χώρο της ελληνικής μόδας. Πώς έχετε κερδίσει αυτό το niche;
Ό,τι δημιουργώ γίνεται με οδηγό την ποιότητα και την αισθητική. Ακούω τον πελάτη, τον βοηθάω να οδηγηθεί σε αυτό που χρειάζεται και το αποτυπώνω σε ένα λογότυπο ή σε ένα έργο. Το βλέπω ως διαδρομή.
Η μόνη στρατηγική που υπάρχει είναι να δημοσιεύω τη δουλειά μου και να επενδύω στον τρόπο παρουσίασης. Στα project γραφιστικής υπάρχεί πάντα μια αφήγηση σε ένα δεύτερο επίπεδο, οπότε η παρουσίαση βοηθά στο να είναι πιο κατανοητή αυτή η αφήγηση.
Στο ντιζάιν έχετε δημιουργήσει ένα μοναδικό επικοινωνιακό «λεξιλόγιο» για τη διάχυση του μηνύματος μεγάλων εταιρειών, όπως το κεντημένο ζαφείρι που ξεκινήσατε με το Bombay Saphire. Πως εξελήχθηκε αυτό;
Το Stir Creativity αποτελεί κάλεσμα της Bombay Saphire με αποστολή να ξεκλειδώσει την δημιουργικότητα του κοινού μέσα από μια σειρά δημιουργικών δράσεων. Για αυτόν τον λόγο με προσκάλεσαν, μαζί με άλλους δημιουργούς, να είμαστε μέρος αυτής της δράσης.
Ξεκινήσα με τη μελέτη και δημιουργία του ζαφειριού που ταυτίζεται οπτικά με την ταυτότητά τους: Πώς μπορεί να ερμηνευτεί αυτός ο λαμπρός πολύτιμος λίθος σε ένα έργο τέχνης; Η συνεργασία μας είναι οργανική και εξελίσσεται μέσα απο δημιουργικά projects και εργαστήρια.
Τα υφαντά, τα κεραμεικά, τα γλυπτά, υπάρχει γενικότερα μία επιστροφή στην παράδοση, ιδωμένη μέσα από την εκκεντρική ματιά και το προσωπικό σύμπαν των εκάστοτε καλλιτεχνών στη σύγχρονη τέχνη, τουλάχιστον στον ελληνικό χώρο. Υπάρχει ανάγκη θεωρείτε για επιστροφή στις ρίζες, για επαναπροσδιορισμό αξιών, για επανατοποθέτηση της ελληνικής ταυτότητας στον σύγχρονο κόσμο;
Κατά τη γνώμη μου δεν είναι επιστροφή στην παράδοση αλλά επαναπροσδιορισμένος σεβασμός προς αυτήν. Στις προηγούμενες δεκατιές υπήρχε δαιμονοποίηση των παλιών αυτών πρακτικών και χαρακτιρίζονταν ως ντεμοντέ. Αυτό είναι που έχει αλλάξει ριζικά αφού έχουμε ξεκινήσει με τη μετάλλαξη τους στο εδώ και τώρα.
Μην ξεχνάμε ότι ο κόσμος βουτάει σε μια οθόνη καθημερινά και για πολλές ώρες. Πλέον έχει δημιουργηθεί η ανάγκη να χρησιμοποιεί τα χέρια του δημιουργικά, να πιάνει τα υλικά, να τα μεταμορφώνει, να πειραματίζεται. Το είδαμε και στην καραντίνα ο κόσμος ζύμωνε, μαγείρευε. Θέλει να κάνει ένα διάλειμμα από την pixel ζωη του.
Έργα με την τέχνη του εργόχειρου δημιουργείτε εδώ και δέκα χρόνια περίπου. Πώς και γιατί ξεκίνησε το ενδιαφέρον σας για αυτά;
Οι εικόνες από την παιδική μου ηλικία, η γιαγιά να πλέκει ατελείωτα για να μας ετοιμάσει την προίκα μας. Τη μητέρα μου και τη θεία μου να κεντούν επίσης ατελείωτα. Με τη διαφορά ότι οι δύο τους δεν ακολουθούσαν τους κανόνες και το έκαναν για δική τους ευχαρίστηση.
Η θεία μου Ιωάννα Κανελλοπούλου κεντούσε ρούχα για ηθοποιούς και τραγουδίστριες της παλιάς Αθήνας. Κάθε φορά που πηγαίναμε στο στούντιό της στην Πλάκα βούταγα στις πούλιες και τις χάντρες. Οπότε προέκυψε καπως οργανικά. Και ξαφνικά αυτή η παρόρμηση να κεντήσω πάνω σε ξύλο για παράδειγμα δεν ήταν και τόσο παρόρμηση τελικά.
Το κέντημα με βοηθά στη συνηδητοποιήση των ελευθεριών που έχω. Ειδικά σκεπτόμενη τις προγενέστερες γυναίκες που το ίδιο κέντημα όριζε την ζωή τους και ήταν σαν μετάλλιο αξιοσύνης στην ασφυκτικά κλειστή ζωή τους.
Τα καινούργια έργα που δημιουργείτε, πώς θα τα χαρακτηρίζατε; Θα μπορούσαν να έχουν διακοσμητικό ρόλο σε ένα σπίτι; Διατίθενται προς πώληση;
Δεν θα έδινα κάποιο όνομα. Ο καθένας τα εντάσσει όπου θέλει. Ο στόχος των έργων μου είναι να ήρεμουν και να ξεκουράζουν. Τα έργα μου κοσμούν ήδη οικίες ιδιωτών και ξενοδοχεία και ναι είναι προς πώληση.
Διδάσκετε γραφιστική στο Πανεπιστήμιο Δυτικής Αττικής. Πώς προκύπτει αυτό; Τι είδους «τέχνη» απαιτείται στη διδαχή;
Υπομονή και ανοικτό μυαλό. Η διδασκαλία αποτελεί μοίρασμα, ειλικρινή ανταλλαγή γνώσεων και ενεργειών. Εγώ διδάσκω τους φοιτητές και οι φοιτητές εμένα. Tους μαθαίνω τον συνθετικό τρόπο σκέψης και την τυπογραφία, με μαθαίνουν καινούργιους τρόπους επικοινωνίας. Η διδασκαλία είναι από τις πιο ωραίες αλλά και δύσκολες εμπειρίες.
Τι θα θέλατε να εντάξετε μελλοντικά στο πολυσχιδές σας εκφραστικό σύμπαν;
Θα ήθελα περισσότερο χώρο και χρόνο για να εκφραστώ με ηρεμία. Πολλές φορές οι ρυθμοί της καθημερινότητας μας είναι εξαιρετικά γρήγορα και δεν μας αφήνουν να απολαύσουμε τη διαδικασία της εξέλιξης ενός έργου. Μελετώ και την επόμενη ατομική μου έκθεση.
Χρησιμοποιείτε τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης ως ημερολόγιο. Αυτό πώς εξελίχθηκε την εποχή του κορονοιού;
Από τεχνικής απόψεως δεν άλλαξαν πολλά πέρα του ότι ήμουν πιο επιμελής στα ποσταρίσματα μου. Η πραγματικότητα όμως είναι πως ένιωθα ότι έχω μια επαφή με τον έξω κόσμο, που δεν ήταν βέβαια και τόσο «έξω». Με το να μοιράζομαι τη διαδικασία της δουλειάς μου ένιωθα όμως μια κάποια σύνδεση.
Διαβάστε επίσης:
Όλγα Κουνάρη, Κάλλη Πολέμη: Εμφυσούν ευζωία στη Μαθαίνω Διατροφή
Artemisia Gentileschi: H γυναίκα που πήρε την εκδίκησή της μέσα από την τέχνη
Σταματία Δημητρακοπούλου εν αναμονή εξελίξεων για την Art Athina