Πανέτοιμα, με νέες εκθέσεις που ελάχιστοι είχαν προλάβει να δουν, λόγω των μέτρων κατά της πανδημίας -ή κανείς, ανάλογα με την ημερομηνία έναρξής τους- τα ελληνικά μουσεία επανέρχονται στη ζωή μας από την Παρασκευή 14 Μαΐου με την βάσιμη ελπίδα, ότι θα παραμείνουν πλέον ανοιχτά.
Νέα μουσεία εξάλλου, πολυαναμενόμενα, ετοιμάζονται να ανοίξουν άμεσα ή λίγο αργότερα, ανεβάζοντας το ενδιαφέρον του κοινού. Γιατί αν ο πολιτισμός είναι σαν μια μηχανή, το «λάδι» της είναι οι άνθρωποι. Τόσο απλά. Και η λειτουργία του πολιτισμού εκ του μακρόθεν, μέσω διαδικτύου, δύσκολα μπορεί να υποκαταστήσει την πραγματική ουσία της επικοινωνίας με την τέχνη και την απόλαυση που αυτή προσφέρει.
Τα περισσότερα μουσεία άλλωστε επωφελούμενα από τον άγονο χρόνο προχώρησαν σε αναβάθμιση των λειτουργιών τους, όπου αυτό ήταν απαραίτητο, κάτι που αναμένεται να βελτιώσει τις υπηρεσίες τους.
Τρεις μεγάλες επετειακές εκθέσεις σε ισάριθμα μουσεία για τα 200 χρόνια από την Επανάσταση του 1821 συνιστούν το εκθεσιακό γεγονός της χρονιάς. Είναι η έκθεση «Το 1821 στη ζωγραφική. Η Ελλάς απαιτεί την ιστορικήν Πινακοθήκην της», με την οποία επανέρχεται στην πολιτιστική ζωή του τόπου η Εθνική Πινακοθήκη, έτοιμη και με πλήρη λειτουργία των μονίμων συλλογών της, για να υποδεχθεί τους επισκέπτες της, το «1821 Πριν και Μετά» του Μουσείου Μπενάκη και η έκθεση «Αρχαιολατρεία και Φιλελληνισμός Συλλογή Θανάση και Μαρίνας Μαρτίνου» του Μουσείου Κυκλαδικής Τέχνης.
Μία ακόμη έκθεση – αφιέρωμα στο 1821, τα «Αντίδωρα», πρόκειται να εγκαινιαστεί στο πρώτο έτοιμο από τα κτήρια του Μουσείου Νεότερου Ελληνικού Πολιτισμού στο Μοναστηράκι. Επιπλέον ενταγμένη, στο πρόγραμμα του εορτασμού για την επέτειο των 2.500 χρόνων από τη Μάχη των Θερμοπυλών και τη Ναυμαχία της Σαλαμίνας είναι η έκθεση του Εθνικού Αρχαιολογικού Μουσείου «Οι Μεγάλες Νίκες. Στα όρια του Μύθου και της Ιστορίας».
Η σύγχρονη τέχνη εξάλλου δίνει το «παρών» στο Μουσείο Κυκλαδικής Τέχνης με τα έργα του Αμερικανού καλλιτέχνη Στέρλινγκ Ρούμπι ενώ στο Εθνικό Μουσείο Σύγχρονης Τέχνης παρουσιάζεται η έκθεση «Ubuntu. Πέντε δωμάτια από τη Συλλογή Χάρη Δαυίδ».
Η Εθνική Πινακοθήκη όμως δεν είναι το μόνο «νέο» μουσείο μετά την πλήρη ανακαίνισή της, αφού εντός του Μαΐου, όπως ανακοίνωσε η υπουργός Πολιτισμού, πρόκειται να ανοίξει και το αναμενόμενο από χρόνια Μέγαρο Τσίλλερ –Λοβέρδου με την Συλλογή Λοβέρδου (παράρτημα του Βυζαντινού Μουσείου), όπως και το Μουσείο Αρέθουσας στην Χαλκίδα. Να προστεθεί, ότι τα μέτρα προστασίας για την πανδημία είναι πολύ αυστηρά και κάθε μουσείο έχει φροντίσει να τα τηρεί με ευλάβεια.
Η Εθνική Πινακοθήκη
«Η Ελλάς απαιτεί την ιστορικήν Πινακοθήκην της», προέτρεπε τους Έλληνες καλλιτέχνες Γεώργιο και Φίλιππο Μαργαρίτη το 1844, λίγο μετά την ίδρυση του νέου ελληνικού κράτους, ο πρωθυπουργός τότε, Ιωάννης Κωλέττης. Και, πράγματι, αυτή η Πινακοθήκη δημιουργήθηκε, έστω και με καθυστερήσεις, για να πάρει σήμερα την έκταση και το εύρος που της αξίζει, με την ανάδειξη 1000 έργων τέχνης από τις συλλογές της.
Τα λαμπρά εγκαίνια στις 24 Μαρτίου το απέδειξαν και είναι καλό να αναφερθούν για μία ακόμη φορά τα νούμερα, που κάνουν πλέον την διαφορά: 20.760 τ.μ. οι λειτουργικοί χώροι της. 2.230 τ.μ. οι νέοι εκθεσιακοί χώροι. 2000 τ.μ. οι αίθουσες περιοδικών εκθέσεων. Αμφιθέατρο 350 θέσεων. Αποθήκες έργων τέχνης 1645 τ.μ. για 10.000 έργα και βέβαια δύο καφέ –εστιατόρια, που θα λειτουργούν ανεξάρτητα, το ένα εξ αυτών στον τελευταίο όροφο με την θέα της πόλης.
Οι αγώνες των Ελλήνων στα πεδία των μαχών, οι φιλέλληνες και ο λόρδος Βύρωνας, η πολιορκία του Μεσολογγίου και η ηρωική έξοδος, ο θρήνος για τις σφαγές των αμάχων, τα πρόσωπα του Αγώνα και η μεγάλη νίκη ανασυνθέτουν στην επετειακή έκθεση της Πινακοθήκης.
Μέσα από τους πίνακες καλλιτεχνών όπως ο Θεόδωρος Βρυζάκης -κατ΄ εξοχήν ζωγράφος του Αγώνα- αλλά και ο Ευγένιος Ντελακρουά αναδεικνύεται το έπος των Ελλήνων για την απελευθέρωση από τον τουρκικό ζυγό. Η ιστορία γραμμένη με χρωστήρα, πάθος και δύναμη, που συγκλονίζουν.
Κι ανάμεσα στα έργα ξεχωρίζουν «Η Ελλάς ευγνωμονούσα» (1858), «Ο Παλαιών Πατρών Γερμανός ευλογεί τη σημαία της Επανάστασης» (1865), το «Στρατόπεδο του Καραϊσκάκη στο Φάληρο» (1855), καθώς και «Η υποδοχή του λόρδου Βύρωνα στο Μεσολόγγι» (1861), όλα του Βρυζάκη, καθώς και το ορμητικό «Επεισόδιο του ελληνικού Αγώνα» (1856), του Ευγένιου Ντελακρουά. Επίσης η «Ναυμαχία του Ναυαρίνου», μία υδατογραφία του Νίκολας Καμιλλιέρι και βέβαια «Η αγιογραφία του Αγώνα», όπως έχει ονομαστεί η ενότητα με τις μορφές των ηρώων, που φιλοτέχνησε το 1826- 27ο νεαρός ανθυπολοχαγός Καρλ Κρατσάιζεν.
Για πρώτη φορά, εξάλλου, παρουσιάζεται στην αίθουσα της μόνιμης συλλογής της Εθνικής Πινακοθήκης το τεράστιο πορτρέτο της ωραίας Κλεμάνς Σερπιέρη (1869) του Νικηφόρου Λύτρα και ακολουθούν έργα των Γύζη, Ιακωβίδη, Παρθένη, Βολανάκη, Ρίζου και άλλων.
Στην είσοδο του κτηρίου, η «Λαϊκή Αγορά» του Τέτση υποδέχεται το κοινό, εντυπωσιακή η τοιχογραφία του Φώτη Κόντογλου, που αποτοιχίστηκε από το σπίτι του στη συνοικία Κυπριάδου, ενώ στον τρίτο όροφο ειδικά, που αναφέρεται στον 20ό αιώνα, η πλειοψηφία των έργων που εκτίθενται, όπως των Τσόκλη, ο Φασιανού, Κανιάρη, Μυταρά, Τakis, Λάππα, Αντωνάκου κ.ά. παρουσιάζονται για πρώτη φορά.
Το Μουσείο Μπενάκη
Την σημαντικότερη και μεγαλύτερη έκθεσή του για τον νεότερο ελληνισμό έχει διοργανώσει το Μουσείο Μπενάκη στο κτήριο της οδού Πειραιώς για την επέτειο των 200 χρόνων από την Ελληνική Επανάσταση. «1821 Πριν και Μετά» ο τίτλος της με περισσότερα από 1200 αντικείμενα, που παρουσιάζουν 100 χρόνια ιστορίας του νεότερου Ελληνισμού από το 1770 μέχρι το 1870.
Μία εκατονταετία, που αρχίζει με την ηθική και οικονομική προετοιμασία της απελευθέρωσης των Ελλήνων, κορυφώνεται με την Επανάσταση του 1821 και ολοκληρώνεται με τις πρώτες δεκαετίες της λειτουργίας και της ανάπτυξης του ελληνικού κράτους.
Πρόκειται για μία σύμπραξη του Μουσείου Μπενάκη με την Τράπεζα της Ελλάδος, την Εθνική Τράπεζα και την Alpha Bank, καθώς έργα από τις συλλογές τους περιλαμβάνονται στην έκθεση ώστε να αναδειχθεί με τον αρτιότερο τρόπο αυτή η κρίσιμη και καθοριστική περίοδος για την αναγέννηση του ελληνικού έθνους.
Να σημειωθεί εξάλλου, ότι η έκθεση είναι αφιερωμένη στη μνήμη του Άγγελου Δεληβορριά και του Μαρίνου Γερουλάνου, των δύο ανθρώπων, που καθένας με τον τρόπο του συνδέονται με την ιστορία, τη διαμόρφωση και την ανάπτυξη του Μουσείου, το παρόν του και το μέλλον του.
Ανάμεσα στα εκθέματα, πολυτελή τεκμήρια και ίχνη της καθημερινότητας από την προεπαναστατική περίοδο, κειμήλια πολέμου από τα χρόνια της Επανάστασης, αλλά και γραπτές μαρτυρίες της κάθε είδους διοίκησης των Ελλήνων, μαζί με έργα αστικής και λαϊκής τέχνης των πρώτων δεκαετιών του νέου κράτους συνδυάζονται με έργα τέχνης του 19ου, 20ού και 21ου αιώνα, που μαρτυρούν τον απόηχο και την πρόσληψη της Επανάστασης.
Ας αναφερθούν έτσι, ανάμεσα στα τεκμήρια που παρουσιάζονται το «Εφοδιαστικό» έγγραφο μέλους της Φιλικής Εταιρείας, που ήταν απαραίτητο για την αναγνώριση των μελών μεταξύ τους, γραμμένο σε κώδικα, ο Γεωγραφικός χάρτης του Ρήγα «Χάρτα της Ελλάδος» του 1797, «Ο όρκος των αγωνιστών στην εκκλησία της Αγίας Λαύρας» του Θεόδωρου Βρυζάκη (1851) και ο «΄Ορκος του λόρδου Βύρωνα στο Μεσολόγγι», απεικονίσεις ηρώων της Επανάστασης, όπως «Ο Ήρως Μάρκος Μπότσαρης» (1933) του Θεόφιλου, «Ο Αθανάσιος Διάκος» (περ. 1870) του Κωστή Δεσύλλα και «Η Μπουμπουλίνα στην πολιορκία του Ναυπλίου» του Peter von Hess.
Αλλά και ιστορικές στιγμές, όπως «Η αποβίβαση του Καραϊσκάκη στο Φάληρο» (1895) του Κωνσταντίνου Βολανάκη και «Ο θάνατος του Καραϊσκάκη» (1930) του Έκτορα Δούκα, «H Eπανάσταση της 3ης Σεπτεμβρίου1843» που αποδίδεται στον Ν. Γρηγοριάδη. Ακόμη και εμβληματικά μνημεία της Αθήνας, αρχαία και νεότερα, όπως «Η πλατεία Κοτζιά, Αθήνα» (1847) του Johannes Rabe, «Ο ναός του Ολυμπίου Διός με την Ακρόπολη στο βάθος» (1872-1874) του Pascal Sébah, η φωτογραφία των Ανακτόρων το 1870.
Μνημειώδης τέλος και ο κατάλογος «1821 Πριν και Μετά: Έλληνες και Ελλάδα, Επανάσταση και Κράτος», που αποτελεί μια από τις σημαντικότερες εκδόσεις των τελευταίων χρόνων για τη νεότερη Ελλάδα. Διάρκεια της έκθεσης ως τον Νοέμβριο.
Μουσείο Κυκλαδικής Τέχνης
Ένας συναρπαστικός διάλογος, που φέρνει την ελληνική αρχαιότητα κοντά στην Επανάσταση του 1821 είναι αυτός που αναπτύσσεται στην έκθεση του Μουσείου Κυκλαδικής Τέχνης «Αρχαιολατρεία και Φιλελληνισμός. Συλλογή Θανάση και Μαρίνας Μαρτίνου», τμήμα της οποίας παρουσιάζεται τώρα για πρώτη φορά στο κοινό.
Μια σπάνια και πρωτότυπη στη σύλληψή της έκθεση, που περιλαμβάνει σημαντικά ευρωπαϊκά έργα του 19 ου αιώνα και του ελληνικού Νεοκλασσικισμού, σε διάλογο με αρχαία αριστουργήματα, υπό την επιμέλεια της ιστορικού Τέχνης δρος Φανής-Μαρίας Τσιγκάκου και του καθηγητή Νίκου Σταμπολίδη.
Εκτός έτσι από την συλλογή Μαρτίνου, που αποτελεί ένα μοναδικό «θησαυροφυλάκιο» φιλελληνικών καλλιτεχνικών έργων και αριστουργημάτων παρουσιάζονται αυθεντικές αρχαιότητες από μεγάλα μουσεία της Ιταλίας και της Ελλάδας (Μουσεία του Καπιτωλίου της Ρώμης, Εθνικό Αρχαιολογικό Μουσείο Βενετίας, Αρχαιολογικό Μουσείο της Όστια, Εθνικό Αρχαιολογικό Μουσείο, Μουσεία Αρχαίας Ελεύθερνας και Ρεθύμνου).
Στόχος, άλλωστε, δεν είναι η δημιουργία μιας ιστορικής ή επετειακής έκθεσης, ούτε η προσέγγιση της ιστορικής περιόδου μέσω των πολεμικών γεγονότων, αλλά η ανάπτυξη των δύο ρευμάτων, της Αρχαιολατρείας και του Φιλελληνισμού -το ένα γενεσιουργός αιτία και ακολουθία του άλλου- που βοήθησαν στην Επανάσταση του 1821 και στην εδραίωση του νεοελληνικού κράτους.
Ελαιογραφίες, γλυπτά και ποικίλα καλλιτεχνικά αντικείμενα, όπως ακρόπρωρα, ρολόγια, χρηστικές και διακοσμητικές πορσελάνες, έπιπλα, κοσμήματα, αμφορείς, μία ταπετσαρία τοίχου, ένα κέντημα, μία βεντάλια, αλλά και πέντε αρχαία, όπως και ένα εκμαγείο, σύνολο εξήντα τεκμηρίων της συλλογής αναδεικνύονται στην έκθεση.
Πρόκειται για φιλελληνικά έργα στα οποία αποτυπώνεται η παρουσία της αρχαίας Ελλάδας μέσα από αρχαία μοτίβα που υπαινίσσονται την προγονική κληρονομιά, την οποία οι Έλληνες αγωνιστές υπερασπίζονται ενώ ταυτόχρονα τους εμψυχώνει.
Ένας ακόμη «διάλογος» στο Μουσείο Κυκλαδικής Τέχνης εξάλλου (στην πτέρυγα Ντόλλη Γουλανδρή συγκεκριμένα) φέρνει κοντά τον διεθνούς φήμης Αμερικανό καλλιτέχνη Sterling Ruby με τις συλλογές του μουσείου. Συγκεκριμένα παρουσιάζονται 21 από τα διάσημα κεραμικά γλυπτά του. με την ευγενική υποστήριξη της Gagosian. Και οι δύο εκθέσεις θα διαρκέσουν ως τις 21 Ιουνίου.
Το Εθνικό Αρχαιολογικό Μουσείο
Το κράνος του Μιλτιάδη, αιχμές βελών από το πεδίο της μάχης των Θερμοπυλών, θραύσματα αγγείων, που κάηκαν κατά την πυρπόληση της Αθήνας από τους Πέρσες, τεκμήρια που παρουσιάζουν την πολεμική εξάρτυση των Ελλήνων οπλιτών και των Περσών, αφιερώματα των νικητών στα μεγάλα ιερά της αρχαιότητας, αγάλματα θεών και μυθικών ηρώων, επιγραφές που θυμίζουν γνωστούς και άγνωστους πρωταγωνιστές των ιστορικών γεγονότων, ένα σύνολο από 105 αρχαία έργα μιλούν για τους αγώνες των Ελλήνων για την ελευθερία τους στην μεγάλη έκθεση του Εθνικού Αρχαιολογικού Μουσείου «Οι Μεγάλες Νίκες. Στα όρια του Μύθου και της Ιστορίας».
Πρόκειται για μία ιδιαίτερη και πολυδιάστατη εικαστική προσέγγιση των αγώνων των Ελλήνων πριν από 2.500 χρόνια στις Θερμοπύλες και τη Σαλαμίνα για την αποτροπή της υποδούλωσής τους από τους καταφανώς δυνατότερους Πέρσες και την οριστική απώθησή τους πίσω στην Ασία.
Οι Περσικοί πόλεμοι αποτελούν σταθμό στην αρχαία ελληνική ιστορία, αφού για πρώτη φορά οι Έλληνες προασπίστηκαν την ελευθερία τους με ενότητα και πλήρη συνείδηση της εθνικής τους ταυτότητας. Τα ιστορικά γεγονότα που καταγράφονται κατά τις αλλεπάλληλες επιχειρήσεις της περσικής αυτοκρατορίας στον Ελλαδικό χώρο (490-479 π.Χ.) αντανακλούν τη σφοδρή σύγκρουση δύο αντιθετικών πολιτικών συστημάτων και την αντιπαράθεση δύο διαφορετικών κοσμοθεωριών.
Ήταν μια σύγκρουση από τη μία μεριά του μυστικισμού της Ανατολής που αγνοεί την ανθρώπινη ουσία και από την άλλη της ανθρωποκεντρικής πνευματικής αρχής του ελληνικού κόσμου. Όλα αυτά, με τις λαμπρές μάχες, τους πρωταγωνιστές, τους θρύλους και τις δοξασίες και κυρίως τη θρησκεία και το θείο που παρεμβαίνει και τιμωρεί κάθε είδους αυθαιρεσίας και αλαζονείας, αναφέρονται αριστουργηματικά στην τραγωδία, την ποίηση και την ιστοριογραφία.
Και στην έκθεση του Εθνικού Αρχαιολογικού Μουσείου παίρνουν άλλη υπόσταση μέσα από ένα γοητευτικό μουσειολογικό αφήγημα, πιστό στις περιγραφές των αρχαίων συγγραφέων. Η έκθεση συνοδεύεται από επιστημονικό κατάλογο 512 σελίδων και θα διαρκέσει ως τις 31 Οκτωβρίου.
Μέγαρο Τσίλλερ – Λοβέρδου
Εγκαίνια αναμένονται εντός των ημερών για το Μέγαρο Τσίλλερ – Λοβέρδου, το νέο μουσείο της Αθήνας, ένα αρχιτεκτονικό κόσμημα, στο οποίο θα εκτεθεί η περίφημη Συλλογή Λοβέρδου. Συγκεκριμένα εικόνες της Κρητικής και της Επτανησιακής Σχολής, παλαίτυπα, ξυλόγλυπτα του Φώτη Κόντογλου και του Δημητρίου Πελεκάση, τέσσερα ξυλόγλυπτα τέμπλα κ. ά. Η εικόνα μιας παλιάς αστικής οικίας αποτυπώνεται στην αποκαταστημένη νεοκλασική οικία στην οδό Μαυρομιχάλη 6, που λειτουργεί ως αρχιτεκτονικό, ιστορικό και πολιτιστικό τοπόσημο.
Το κτήριο διαθέτει την ημιυπόγεια αίθουσα δεξιώσεων -το περίφημο «ελληνικό δωμάτιο»- το παρεκκλήσι με τον τρούλο, την πτέρυγα που έχει πρόσβαση στην οδό Ακαδημίας 38 Α, το αίθριο, δηλαδή τον πρότερο εσωτερικό κήπο όπου θα λειτουργήσει καφέ, τον πρώτο όροφο όπου θα εκτεθούν τα έργα της Επτανησιακής σχολής και το δώμα.
Το Μέγαρο χτίστηκε το 1882 ως μόνιμη κατοικία του γερμανού αρχιτέκτονα ΄Ερνστ Τσίλλερ, ο οποίος κόσμησε την πρόσοψή του με κεφαλές Καρυάτιδων. Και το αποτέλεσμα είναι ένα υπόδειγμα δωρικής ελληνικής νεοκλασσικής αρχιτεκτονικής. Το 1912 το αγόρασε ο κεφαλλονίτης τραπεζίτης και συλλέκτης Διονύσιος Π. Λοβέρδος, προκειμένου να το χρησιμοποιήσει ως κατοικία αλλά και ως μουσείο για να εκθέσει τις πλούσιες συλλογές του.
Έτσι, το 1930 ο αρχιτέκτονας Αριστοτέλης Ζάχος τροποποίησε κατάλληλα το κτήριο, προσθέτοντας και ένα «παρεκκλήσι». Στην καρδιά αυτής της νεοκλασσικής οικίας βρίσκεται το «Ελληνικό Δωμάτιο», η αίθουσα δεξιώσεων στην οποία ο Λοβέρδος υποδεχόταν την πνευματική αφρόκρεμα της εποχής του. Αυτή η αίθουσα χαρακτηρίζεται από στοιχεία σκυριανής και ηπειρωτικής αρχιτεκτονικής παράδοσης, ευθυγραμμισμένα τζάκια και ξύλινη επένδυση ενώ η Αγγελική Χατζημιχάλη, η οποία επιμελήθηκε τη διακόσμηση είχε επιλέξει έργα λαϊκής τέχνης.
Το Μέγαρο Τσίλλερ-Λοβέρδου, το οποίο αποτελεί παράρτημα του Βυζαντινού και Χριστιανικού Μουσείου, αποτελεί δωρεά εν ζωή στο ελληνικό δημόσιο, το 1979 και το 1992, των θυγατέρων του Διονύσιου Λοβέρδου, Μαρίας Λοβέρδου και Ιωάννας Βασιλειάδη με διαχειριστή το υπουργείο Πολιτισμού.
Μουσείο Νεότερου Ελληνικού Πολιτισμού
Προσωπικά αντικείμενα της Βασίλισσας Όλγας από το Τατόι αλλά και έργα των συλλογών του Μουσείου Νεότερου Ελληνικού Πολιτισμού συνομιλούν με σύγχρονα έργα του ζωγράφου Γιάννη Αδαμάκη και του ποιητή Μιχάλη Γκανά στην έκθεση «Αντίδωρα του ΄21: Ήρωες και σύμβολα», που είναι η πρώτη με την οποία θα δώσει το στίγμα του το νέο μουσείο με είσοδο από την οδό Κλάδου 9 στο Μοναστηράκι.
Μια ολόκληρη γειτονιά της παλιάς Αθήνας, όπως ήταν διαμορφωμένη στα τέλη του 19 ου με αρχές του 20ού αιώνα, 18 μικρά σπίτια συγκεκριμένα, στην καρδιά του ιστορικού κέντρου της Αθήνας συνθέτουν αυτό το ξεχωριστό και πρωτότυπο μουσείο, που αναδεικνύει εκτός από τη νεώτερη, πολιτιστική ιστορία της Ελλάδας, την αρχιτεκτονική και το φυσικό περιβάλλον.
Στο σύνολο περιλαμβάνεται εξάλλου και το εκκλησάκι του Αγίου Ελισσαίου, που είναι συνδεδεμένο με τον Αλέξανδρο Παπαδιαμάντη ενώ ανάμεσα στα κτήρια δεσπόζει η οικία Δραγούμη. Ανάμεσά εξάλλου βρισκόταν και το σπίτι του ιερωμένου Νικόλαου Πλανά, που είναι από τους νεώτερους Αγίους της Εκκλησίας.
Στην ενότητα περιλαμβάνεται και το Τζαμί Τζισταράκη, στο οποίο θα παρουσιάζεται η ιστορία του Μουσείου, από την ίδρυσή του, το 1918, με αντιπροσωπευτικά εκθέματα από το σύνολο των συλλογών του. Σε καθένα από τα άλλα κτήρια εξάλλου, θα αναπτύσσεται ένα διαφορετικό εκθεσιακό θέμα. Όπως η ιστορία της Πλάκας και του οικοδομικού τετραγώνου που συγκροτεί το Μουσείο, η μεγάλη συλλογή του με φιγούρες του Θεάτρου Σκιών κ.ά.
Διαβάστε επίσης:
Οι άμαξες του Τατοΐου και η ιστορία τους – Συντηρούνται ως μουσειακά αντικείμενα
Εμβολιασμός σε μουσεία: Για όχι; Η Αμερική δίνει το παράδειγμα
Ακολουθήστε το Portraits στο Google News για την πιο ξεχωριστή ενημέρωση