«Το φιλί» της Αθήνας: Μια τοιχογραφία για μια πόλη με συναισθήματα

«Μια πόλη με συναισθήματα». Αυτή είναι η Αθήνα κι αν κάποιοι το ξεχνούν, ένα φιλί ψηλά στον… ουρανό είναι ικανό να το υπενθυμίσει.

Και αυτό κάνει ο Ηλίας Παπαηλιάκης, που ζωγράφισε με αδρές γραμμές ένα «Φιλί» στον ελεύθερο τοίχο μιας πολυκατοικίας, σε μία από τις πιο κακοπαθημένες πλατείες της πρωτεύουσας στο Μεταξουργείο. Δύο φιγούρες και ένα φιλί, που ενώνει τους ανθρώπους αποδεικνύεται μια εικόνα τόσο συντροφική και οικεία, που κάνει την καρδιά της πόλης να χτυπά πιο δυνατά!

«Το έργο εκφράζει μια ιδιαίτερη και μοναδική στιγμή δύο ανθρώπων», όπως λέει ο ίδιος. «Ο έρωτας, η επιθυμία, η τρυφερότητα, η εγγύτητα, η αναγνώριση του άλλου είναι μερικά από τα θέματα που διαπραγματεύομαι με λίγες γραμμές. Η παρουσίαση του έργου στον δημόσιο χώρο στοχεύει στην ενίσχυση του διαλόγου για μια πόλη πρόσφορη στη συνεύρεση και στη συνάντηση. Μια πόλη με συναισθήματα».

Πρόκειται για μία πρωτοβουλία του Ιδρύματος Ωνάση σε συνεργασία με τον Οργανισμό Πολιτισμού, Αθλητισμού και Νεολαίας του Δήμου Αθηναίων, η οποία αναμένεται να έχει και συνέχεια, αφού στόχος είναι, όπως λέει η διευθύντρια Πολιτισμού του Ιδρύματος Αφροδίτη Παναγιωτάκου να δημιουργηθούν, σε γειτονιές που χρειάζονται ανάσες, έργα παρηγορητικά και όχι μόνον διακοσμητικά. Έργα που να ξυπνούν συναισθήματα, να εγείρουν συζητήσεις αλλά και να συντονίζονται με το παρόν.

Στην πλατεία Αυδή έτσι, στο κέντρο της Αθήνας και απέναντι από τη Νέα Δημοτική Πινακοθήκη Αθηνών, το 22 μέτρων «Φιλί» του διεθνώς αναγνωρισμένου καλλιτέχνη Ηλία Παπαηλιάκη κοσμεί την πολυκατοικία της οδού Γιατράκου προσφέροντας αναμφισβήτητα, αισθητική απόλαυση σε όλους τους περαστικούς στην ακτίνα θέασής του, αλλά κυρίως λειτουργώντας ως κέντρισμα για την εκδήλωση συναισθημάτων. Σε μια εποχή, που η απομόνωση και η απομάκρυνση των ανθρώπων _ του ενός από τον άλλον και όλων μαζί_ είναι το ζητούμενο, τα δύο χείλη που ενώνονται σ΄ ένα φιλί γεμίζουν αισιοδοξία και προσμονή το θεατή, τονίζοντας την αξία της ανθρώπινης επαφής και δίνοντας κουράγιο για τη συνέχεια.

Να θυμηθεί κανείς το «Φιλί» του Ροντέν, του Κλιμτ ή του Μπρανκούζι; Όλα, όπως και κάθε άλλο φιλί στην ιστορία της τέχνης, έτσι κι αυτό στοχεύει άλλωστε, στην όξυνση των αισθήσεων, στέλνοντας ένα μήνυμα συντροφικότητας, του διαλόγου, της συνύπαρξης.

Ο Ηλίας Παπαηλιάκης ψηλά στο γερανό επί τω έργω

«Το φιλί που παριστάνει αυτή η τοιχογραφία είναι μια εικόνα οικουμενική με την οποία μπορούν να ταυτιστούν όλοι, ανεξαιρέτως φύλου, ηλικίας και εθνικότητας», σημειώνει και ο ιστορικός τέχνης Χριστόφορος Μαρίνος. Κατά τον ίδιο μάλιστα η λιτότητα των γραμμών, που συνθέτουν το «Φιλί» του Παπαηλιάκη παραπέμπει στις ανάγλυφες συνθέσεις του Γιάννη Μόραλη στο ξενοδοχείο Χίλτον και πράγματι έτσι είναι, ενώ «η αμεσότητα της εικόνας και του μηνύματος που αυτή μεταδίδει μαγνητίζει τα βλέμματα των περαστικών».

Να σημειωθεί ότι το έργο αποτελεί μεταφορά του πίνακα, που παρουσιάσθηκε στην ατομική έκθεση του Ηλία Παπαηλιάκη «Τα θεωρητικά αντικείμενα: Έργα 2017-2020» στη Δημοτική Πινακοθήκη. Ο Ηλίας Παπαηλιάκης εξάλλου έχει εκπροσωπήσει την Ελλάδα στην 49η Μπιενάλε της Βενετίας, έχει συμμετάσχει στην documenta 14 (Κάσελ και Αθήνα), όπως και στην 6η Μπιενάλε της Αθήνας και το έργο του γενικότερα έχει παρουσιαστεί στο Μακεδονικό Μουσείο Σύγχρονης Τέχνης (αναδρομική), στο Ίδρυμα Ελληνικού Πολιτισμού (παράρτημα Βερολίνου) και σε πολλές ακόμη ατομικές εκθέσεις στην Ελλάδα και το εξωτερικό.