Η βιομηχανία της μόδας βλάπτει σοβαρά το περιβάλλον. Σύμφωνα με τον Οργανισμό Ηνωμένων Εθνών, τα εργοστάσια παραγωγής υφασμάτων καταναλώνουν περισσότεροι ενέργεια από τα αεροπλάνα και τα πλοία, ενώ ευθύνονται για το 10% των παγκοσμίων εκπομπών διοξειδίου του άνθρακα.
Ένας τρόπος αντιμετώπισης του προβλήματος, είναι η χρήση φυτικών πρώτων υλών. Το δέρμα από μανιτάρια, για παράδειγμα, είναι μία πολύ καλή εναλλακτική. Από κάκτους μέχρι μπαμπού, οι σχεδιαστές έχουν αρχίσει να πειραματίζονται με διαφορετικά υλικά, πιο φιλικά προς τον πλανήτη.
Το τελευταίο, μάλιστα, θεωρείται ως ένα από τα πιο οικολογικά υφάσματα που μπορούμε να συναντήσουμε. Είναι, όμως;
Ας ξεκινήσουμε εξετάζοντας γιατί θεωρείται βιώσιμο. Πρώτα απ’ όλα, πρόκειται για ένα φυτό σκληρό σαν ξύλο αλλά εύκαμπτο. Μπορεί, ακόμη, να μεγαλώσει κατά ένα μέτρο την ημέρα. Μπορεί να χρησιμοποιηθεί από την παραγωγή υφασμάτων στη θέση του βαμβακιού έως την κατασκευή σπιτιών. Απαιτεί ελάχιστο νερό – σε αντίθεση με το βαμβάκι που δεσμεύει 2.700 λίτρα για ένα μόνο μπλουζάκι.
Υπάρχει, όμως, μία πλευρά του που δε θα μπορούσαμε να χαρακτηρίσουμε «πράσινη». Υπάρχουν, μάλιστα, ορισμένες αμφιβολίες για τον τρόπο με τον οποίο καλλιεργείται. Κάποιες φορές, αποψιλώνονται δάση προκειμένου να δημιουργηθούν φυτείες μπαμπού οι οποίες θα εξυπηρετήσουν την παραγωγή. Με αυτόν τον τρόπο, όχι μόνο καταστρέφεται το φυσικό περιβάλλον, αλλά εκατοντάδες ζώα χάνουν το «σπίτι» τους.
Ακόμη, όμως, κι αν υποθέσουμε πως τα ρούχα μας παράγονται από μπαμπού που καλλιεργείται και θερίζεται με βιώσιμο τρόπο, δεν μπορούμε να μείνουμε ήσυχοι. Προκειμένου να μετατραπεί σε ύφασμα, το φυτό πολτοποιείται και, στη συνέχεια, επεξεργάζεται. Η επεξεργασία του αυτή, γίνεται με δύο μεθόδους.
Η πρώτη, είναι μηχανική. Στην περίπτωση αυτή, το μπαμπού συνθλίβεται και τα φυσικά του ένζυμα «σπάνε» σε ίνες. Οι ίνες αυτές, έπειτα, καθαρίζονται και γίνονται κουβάρι. Αυτή η μέθοδος κοστίζει και απαιτεί περισσότερες ώρες εργασίας, κάτι που συνεπάγεται πως δεν μπορεί να χρησιμοποιηθεί σε μεγάλη κλίματα.
Η χημική επεξεργασία του μπαμπού, από την άλλη, είναι συνηθέστερη αλλά βλάπτει σοβαρά το περιβάλλον. Το τελικό προϊόν είναι πιο απαλό και λεπτό, αλλά συνθετικό και, συχνά, κατατάσσεται στην κατηγορία της βισκόζης και του ραγιόν. Τα δύο αυτά αναγράφονται στις ετικέτες των περισσότερων ρούχων μας και τα θεωρούμε οργανικά. Για να χαρακτηριστούν έτσι, όμως, αρκεί να αποτελούνται κατά 10% από μπαμπού.
Η πρωτοβουλία Dirty Fashion, η οποία ερευνά τις συνθήκες παραγωγής βισκόζης στην Ινδία, την Ινδονησία και την Κίνα, βρήκε ενδιαφέροντα στοιχεία. Η Ούρσκα Τρανκ, μέλος της ομάδας που ασχολείται με το ζήτημα, εξήγησε στο Euronews πως ανακάλυψαν ότι στα εργοστάσια χρησιμοποιούνται τοξικές χημικές ουσίες, οι οποίες προκαλούν προβλήματα τόσο στην υγεία μας, όσο και στο περιβάλλον. Kι αυτό γιατί όλοι οι ρύποι καταλήγουν στο νερό, το οποίο είτε πίνουν οι κάτοικοι των κοντινών περιοχών είτε ποτίζει τα φυτά.
Είναι, λοιπόν, σημαντικό να κάνουμε μεγάλη έρευνα πριν, τελικά, αγοράσουμε ένα ρούχο. Αν γνωρίζουμε την πολιτική που ακολουθεί η εταιρεία που το παρήγε, θα μπορέσουμε να βγάλουμε ένα ασφαλές συμπέρασμα. Αν όχι, είναι προτιμότερο να διαθέσουμε τα χρήματά μας κάπου αλλού.
Κι ας μην ξεχνάμε πως, πάνω απ’ όλα, το πιο οικολογικό ρούχο που μπορούμε να βρούμε, είναι αυτό που υπάρχει ήδη στην ντουλάπα μας.
Διαβάστε επίσης:
Μήπως η συνθετική γούνα δεν είναι όσο «αθώα» νομίζουμε;
Η Jennifer Atilemile θέλει να φέρει τη διαφορετικότητα στην ηθική μόδα
Οι εταιρείες που φέρνουν την ηθική στο χώρο της μόδας
Ακολουθήστε το Portraits στο Google News για την πιο ξεχωριστή ενημέρωση