Οι μεγαλύτεροι μύθοι γύρω από τον οικολογικό τρόπο ζωής

Η προστασία του περιβάλλοντος είνα, πλέον, μία ανάγκη – επιτακτική, μάλιστα. Αυτός είναι και ο λόγος που επιχειρήσεις και καταναλωτές την αντιμετωπίζουν με σοβαρότητα, έχοντάς την αρκετά ψηλά στη λίστα των προτεραιοτήτων τους. Πρόκειται, όμως, για ένα ζήτημα ιδιαίτερα λεπτό, με την παραπληροφόρηση να κυριαρχεί.

Ένας από τους μεγαλύτερους εχθρούς της βιωσιμότητας και μία από τις τελευταίες προσθήκες στο λεξικό της αγγλικής γλώσσας, ειναι το greenwashing. Αφορά στη διάδοση ψευδών ειδήσεων από εταιρείες, με σκοπό να πείσουν το κοινό πως οι τακτικές τους είναι πιο «ηθικές» από εκείνες που αλήθεια ακολουθούν. Παρακάτω λοιπόν, καταρρίπτουμε ορισμένους από τους μεγαλύτερους μύθους που αυτό ενισχύει.

Μύθος 1: Η βιωσιμότητα είναι πανάκριβη

Η τιμή παίζει καθοριστικό ρόλο στις αποφάσεις ενός καταναλωτή. Σίγουρα, η αγορά βιώσιμων προϊόντων και ο φιλικός προς το περιβάλλον τρόπος ζωής κοστίζει περισσότερο, επειδή αυτό συμβαίνει στην παραγωγή των προϊόντων που θα αγοράσει. Όμως, τα βιώσιμα προϊόντα συνήθως επαναχρησιμοποιούνται ή ανακυκλώνονται, μπορούν να αποκτήσουν δεύτερη “ζωή”.

Επιπλέον, σχεδόν πάντα, σημαντικότερο ρόλο παίζει η άνεση. Αυτό σημαίνει πως ένας καταναλωτής προτιμά να πληρώσει περισσότερα χρήματα, αν κάτι καλύπτει επαρκώς τις ανάγκες του, παρά να συμβιβαστεί. Αν, δηλαδή, μία υπηρεσία ή ένα προϊόν δεσμευθεί πως δεν επιβαρύνει το περιβάλλον και προσφέρει περισσότερα οφέλη, στο τέλος δε φαίνεται ακριβό.

Ας δούμε το χαρακτηριστικό παράδειγμα της Δανίας. Κάθε φορά που οι πολίτες αγοράζουν ένα κουτάκι ή ένα πλαστικό μπουκάλι Coca-Cola από το σούπερ μάρκετ, τότε αυτό τους επιστρέφει ορισμένα χρήματα αν δώσουν την άδεια συσκευασία για ανακύκλωση. Τέτοιου είδους πρωτοβουλίες δίνουν κίνητρο στους καταναλωτές.

Μύθος 2: Η ανακύκλωση θα δώσει λύση στο πρόβλημα του πλαστικού

Επαναχρησιμοποιώ – Μειώνω – Ανακυκλώνω. Αυτό το τρίτπυχο θα δώσει τέλος στο πρόβλημα του πλαστικού, κι όχι το τελευταίο βήμα. Κι αυτό γιατί δεν αντιμετωπίζει το ζήτημα από τη ρίζα του.

Είναι ανάγκη πρώτα να περιορίσουμε τα απορρίμματα που παράγουμε, όσο το δυνατόν περισσότερο – το ίδιο και τη χρήση του. Κι όταν δεν μπορούμε να κάνουμε αλλιώς, ας χρησιμοποιούμε το πλαστικό με σύνεση, ξανά και ξανά.

Παράλληλα, ορισμένα είδη πλαστικού είναι αδύνατο να ανακυκλωθούν, ή δεν ανακυκλώνονται. Χρειάζονται μία επιπλόν επεξεργασία προκειμένου να λιώσουν και να μπορέσουν να χρησιμοποιηθούν για τη δημιουργία ενός νέου προϊόντος, ενώ πολλά είναι εκείνα που απαιτούν νέο, παρθένο πλαστικό προκειμένου να παραμείνουν σκληρά και ασφαλή. Πετώντας, λοιπόν, απευθείας στον κάδο απορριμμάτων κάτι πλαστικό, επιβαρύνουμε σε τρομερό βαθμό το περιβάλλον.

Αυτό, φυσικά, δε σημαίνει πως πρέπει να πάψουμε να ανακυκλώνουμε – η ανακύκλωση είναι πολύ σημαντική. Το ιδανικό, όμως, είναι να μην παράγουμε απορρίμματα εξ αρχής.

Μύθος 3: Ένα μόνο άτομο δεν μπορεί να κάνει τη διαφορά

Ας πάρουμε ένα λεπτό κι ας φανταστούμε κάθε πολίτη του κόσμου ως μονάδα. Αν καθένας έπραττε χωρίς να ενδιαφέρεται για τον πλανήτη και το διπλανό του, θα ερχόταν η καταστροφή. Όλοι έχουμε έναν ρόλο και τεράστια ευθύνη για την προστασία του περιβάλλοντος.

Καθένας μας έχει τη δύναμη να κάνει τη διαφορά. Κι όχι μόνο αυτό, αλλά να επηρεάσει το στενό του κύκλο. Διδάσκοντας στα παιδιά μας πως τα πλαστικά παιχνίδια δεν είναι τα καλύτερα, παίρνοντας μαζί επαναχρησιμοποιούμενο καλαμάκι στον καφέ με τους φίλους, μπορούμε να εμπνεύσουμε έναν έστω άνθρωπο να αλλάξει προς το καλύτερο και να υιοθετήσει μία πιο φιλική προς το περιβάλλον συμπεριφορά.

Ως ενήλικες, χρειάζεται να μάθουμε να δίνουμε προσοχή στην ποιότητα κι όχι την ποσότητα. Να αγοράζουμε λιγότερα πράγματα, αλλά καλύτερα. Να αλλάξουμε συνήθειες ως καταναλωτές και να δεσμευθούμε για ένα καλύτερο και πιο πράσινο μέλλον.

Ακολουθήστε το Portraits στο Google News για την πιο ξεχωριστή ενημέρωση