Ο Mostafiz Uddin είναι ιδιοκτήτης εργοστασίου στο οποίο ράβονται τα τζιν μεγάλων εταιρειών μόδας και ζει στο Μπανγκλαντές. Μέσα σε ένα σαββατοκύριακο, είδε τον κόσμο του να αλλάζει, καθώς την περασμένη Κυριακή του ανακοινώθηκε πως πολλά brands ανέβαλλαν τις παραγγελίες τους. Το θέμα είναι πως είχε ήδη αγοράσει όλα τα υλικά και είχε ήδη πληρώσει τους εργάτες.
Δείτε αυτή τη δημοσίευση στο Instagram.
Τη Δευτέρα, με το κλείσιμο εμπορικών καταστημάτων σε ΗΠΑ και Ευρώπη, τα πράγματα χειροτέρεψαν. Έλαβε ακόμη περισσότερα αναβλητικά e-mails, ενώ μίλησε με τους ανταγωνιστές του και έμαθε πως αντιμετωπίζουν το ίδιο πρόβλημα.
Οι μεγάλες εταιρείες συνήθως πληρώνουν για τα προϊόντα αφού τα αγοράσουν. Έτσι, όταν μία παραγγελία ακυρώνεται ή αναβάλλεται, οι προμηθευτές υποφέρουν οικονομικά. Εάν, λοιπόν, συνεχιστεί για καιρό η κρίση στην αγορά λόγω της πανδημίας, εργοστασιάρχες σαν τον Uddin θα αναγκαστούν να κλείσουν διά παντός τις δουλειές τους. Μπορεί η οικονομία χωρών σαν τη δική μας να έχει πληγεί, όμως ας φανταστούμε τι μπορεί να γίνει μ’ εκείνες σαν το Μπανγκλαντές, με το σύστημα υγείας και την κοινωνική ασφάλιση να μην είναι προσβάσιμα για όλους.
Δείτε αυτή τη δημοσίευση στο Instagram.
Ο κορονοϊός έχει επιδράσει αρνητικά σε κάθε τομέα, σε όλον τον κόσμο και η μόδα δε θα μπορούσε να παραμείνει ανεπηρέαστη. Η πτώση στις πωλήσεις των πολυτελών προϊόντων αναμένεται να αγγίξει τα 30 περίπου δισεκατομμύρια ευρώ, της Nike τα 3.5 δισεκατομμύρια, ενώ η Gap ήδη έχει χάσει 100 εκατομμύρια δολάρια μόνο σε Ασία και Ευρώπη, πριν καν ο Covid-19 κάνει την εμφάνισή του στη Βόρεια Αμερική.
Οι πιο ευάλωτοι, όμως, είναι εκείνοι που φτιάχνουν τα ρούχα μας στην Κίνα και το Μπανγκλαντές, τις χώρες με τις μεγαλύτερες εξαγωγές ενδυμάτων παγκοσμίως. Η παραγωγή ρούχων αποτελεί κύρια οικονομική δύναμη και παρέχει εργασία σε τεράστιο μέρος του πληθυσμού. Το ίδιο ισχύει και για άλλα κράτη, όπως η Καμπότζη και το Πακιστάν.
Οι υπέρμαχοι της δίκαιης εργασίας, των γυναικών και της βιώσιμης μόδας, υποστηρίζουν πως τώρα είναι η ώρα να στηρίξει η βιομηχανία τους ανθρώπους της παραγωγής.
«Όλοι χρειάζεται να επικεντρωθούμε πρώτα στους υπαλλήλους μας, αλλά η δραστηριότητά σας θα επηρεάσει τους προμηθευτές σας. Πρέπει να σκεφτόμαστε τους πιο ευάλωτους ανθρώπους», είπε στο voguebusiness.com η Kate Lansen, πρώην στέλεχος του οίκου Burberry και ιδρύτρια της συμβουλευτικής εταιρείας SupplyEsChange.
Επειδή η παγκόσμια κρίση δεν έχει προηγούμενο, δεν υπάρχουν συγκεκριμένα βήματα που θα πρέπει να ακολουθήσουν τα μεγάλα brands. Δεν υπάρχει μία σίγουρη λύση και κανείς δεν μπορεί με βεβαιότητα να κρίνει ποια είναι η καλύτερη προσέγγιση του ζητήματος.
Η Rubana Juq, πρόεδρος της Ένωσης Παραγωγών Ενδυμάτων του Μπανγκλαντές και της Ένωσης Εξαγωγών, ανέφερε ότι την Τρίτη, μέσα σε ένα τρίωρο, ακυρώθηκαν παραγγελίες αξίας 10 εκατομμυρίων δολαρίων, σε είκοσι εργοστάσια.
«Οι περισσότερες εταιρείες αναβάλλουν ή ακυρώνουν τις παραγγελίες τους. Επίσης ακυρώνουν παραγγελίες που έχουν ετοιμαστεί ήταν προγραμματισμένο να αποσταλούν τώρα. Για εκείνους, είναι ζήτημα επιβίωσης της επιχείρησης, για εμάς είναι ζήτημα επιβίωσης 4.1 εκατομμυρίων εργαζομένων», είπε χαρακτηριστικά.
H Larsen ενθαρρύνει τους προμηθευτές να χρησιμοποιούν την πλατφόρμα Better Buying. Εκεί, έμποροι και εταιρείες μπορούν να αναθεωρήσουν τις συμφωνίες τους, ώστε να μη διευρυνθεί το πρόβλημα που ο Uddin και άλλοι αντιμετωπίζουν.
Φυσικά, δεν κατηγορεί κανείς εκείνους που ακυρώνουν τις παραγγελίες τους και σταματούν την παραγωγή. Όλοι έχουν προβλήματα, όμως χρειάζεται κάτι να γίνει. Ολόκληρη η βιομηχανία της μόδας υποφέρει αυτή τη στιγμή.
H σχεδιάστρια Rachel Faller τονίζει ότι κανείς δεν ευθύνεται για την εξάπλωση του κορονοϊού και κανείς δεν την περίμενε. Τονίζει, επίσης, ότι στο συγκεκριμένο χώρο, όλοι είναι άρρηκτα συνδεδεμένοι μεταξύ τους. «Εξαρτόμαστε ο ένας από τον άλλο, και χρειαζόμαστε ο ένας τον άλλο για να πετύχουμε», σημείωσε.
«Μιλάμε για υπευθυνότητα και συνεργασία. Πού πήγαν αυτές οι λέξεις τώρα; », είπε ο Mostafiz Uddin στο voguebusiness.com.