«Βόμβα». Έτσι περιέγραψε ο Δήμαρχος του Bergamo, Giorgio Gori, τη συνάντηση 2.500 οπαδών της ποδοσφαιρικής ομάδας Valencia με 40.000 της Atlanta στην πόλη, για να παρακολουθήσουν τον αγώνα Champions League.
Οι παίκτες της ισπανικής ομάδας, μαζί με τους φιλάθλους και τους αθλητικογράφους, ανήκαν στα πρώτα κρούσματα του ιού.
Ο λόγος που η πανδημία εξαπλώθηκε τόσο γρήγορα στην Ισπανία, ίσως είναι τετριμμένος. Είχε αρκετή ζέστη. Τα μπαρ και οι καφετέριες της Μαδρίτης ήταν γεμάτα χαρούμενους ανθρώπους που φημίζονται για την κοινωνικότητά τους. Αγκαλιάζονται, φιλιούνται σταυρωτά, έρχονται πολύ κοντά ο ένας στον άλλο – όπως κι εμείς.
Στις 8 Μαρτίου, μόλις μία εβδομάδα πριν την επιβολή καραντίνας στη χώρα, έγιναν εκδηλώσεις για την Ημέρα της Γυναίκας. Τρεις ημέρες αργότερα, τρεις χιλιάδες οπαδοί της Atletico Madrid πέταξαν μαζί στο Liverpool, για έναν αγώνα Champions League.
Η κυβέρνηση του Pedro Sánchez δεν έδρασε άμεσα. Η Ισπανία είχε σοβαρές ελλείψεις στον ιατρικό και προστατευτικό εξοπλισμό, ενώ είχε μόλις αρχίσει να προμηθεύεται τα τεστ για τον κορονοϊό.
Ο ιός ταξίδευε ανενόχλητος. Οι ιδιωτικοί οίκοι ευγηρίας δεν είχαν αρκετό προσωπικό, οι τρόφιμοι αυξήθηκαν σημαντικά, ενώ όλοι ήταν εντελώς απροετοίμαστοι. Ο στρατός έκανε ξαφνικές εφόδους και έβλεπε κρεβάτια κατειλημμένα από νεκρούς.
Τα νοσοκομεία, λόγω των μέτρων λιτότητας και της οικονομικής κρίσης, βρίσκονται σε κακή κατάσταση και οι κλίνες δεν αρκούν.
Όταν ο Sanchez ανακοίνωσε ότι θα πάρει έκτακτα μέτρα, έκανε πάνω από ένα 24ωρο για να τα εφαρμόσει. Μέχρι τότε, ο ιός είχε εξαπλωθεί ακόμη περισσότερο. Επιπλέον, νωρίτερα στην εβδομάδα είχαν κλείσει σχολεία και πανεπιστήμια, με αποτέλεσμα ο κόσμος να νιώθει πως βρίσκεται σε διακοπές. Γεμάτα πάρκα, οικογένειες που έφευγαν για εκδρομές και καφετέριες που έσφυζαν από ζωή, είναι μερικοί ακόμη λόγοι που όλο αυτό βγήκε εκτός ελέγχου.
Το καθολικό lockdown ξεκίνησε στις 14 Μαρτίου. Η ελπίδα των Ισπανών, είναι να ηρεμήσουν κάπως τα πράγματα μέχρι τις 11 Απριλίου, χωρίς, φυσικά, να περιμένει κανείς την επιστροφή στην κανονικότητα. Όταν τελειώσει όλο αυτό, η χώρα θα είναι ιδιαίτερα εύθραυστη. Η ανεργία αναμένεται να φτάσει στα επίπεδα της κρίσης του 2008, που είχε αγγίξει το 27%.
Προς το παρόν, η Ισπανία έχει ένα μόνο στόχο: να νικήσει τον κορονοϊό. Οι στιγμές που ζουν οι κάτοικοι είναι δύσκολες και δεν έχουν έρθει ξανά αντιμέτωποι με κάτι παρόμοιο. Γνωρίζουν, όμως, πως τα χειρότερα δεν έχουν έρθει ακόμα.