Όταν η Κίρα Νάιτλι ανακοίνωσε πως δεν πρόκειται να γυρίσει σκηνές ερωτικού περιεχομένου αν έχει απέναντί της άνδρα σκηνοθέτη, μίλησε για μία πραγματικότητα που βιώνουν πολλές ηθοποιοί. Εξήγησε, επίσης, πως μοναδικός σκοπός ήταν η παρουσίαση μίας κατάστασης από την οπτική γωνία των ανδρών.
Η Φιλίπα Λόουθορπ, σκηνοθέτιδα του Misbehaviour – στο οποίο η Νάιτλι πρωταγωνιστεί, κυκλοφόρησε πέρσι και ασχολείται με τις φεμινίστριες που διαδήλωσαν ενάντια των παγκόσμιων καλλιστείων του 1970 – δήλωσε στην Guardian πως θαυμάζει απεριόριστα τη σταρ για το θάρρος της. «Καταλαβαίνω απόλυτα γιατί είπε όσα είπε. Οι προσωπικές σκηνές κάνουν τους ηθοποιούς να αισθάνονται ευάλωτη από την ίδια τους τη φύση, επομένως μπορεί να πέσου – και συχνά πέφτουν – θύματα εκμετάλλευσης ισχυρών σκηνοθετών, είναι κατάχρηση εξουσίας.»
Η πρώην Πρόεδρος του London’s Critics Circle και παρουσιάστρια του podcast Girls on Film, Άννα Σμιθ, συμφωνεί. «Ένας ηθοποιός έχει κάθε δικαίωμα να ζυγίζει την ταυτότητα του σκηνοθέτη όταν έχει υπ’ όψη ρόλους με τέτοιου είδους σκηνές. Πολλές, μάλιστα, ζητούν γυναίκα στη σκηνοθεσία για παρόμοιους λόγους με τη Νάιτλι – σπάνια, όμως την έχουν.»
Από το 2016 και έπειτα, έχει αλλάξει ο τρόπος που γυρίζονται οι σκηνές γυμνού κι ερωτικού περιεχομένου. Όλα ξεκίνησαν όταν έγινε λόγος για την απουσία συναίνεσης στις σκηνές της ταινίας Last Tango με τη Μαρία Σνάιντερ, ενώ το 2013, οι πρωταγωνίστριες του Blue Is the Warmest Colour, Αντέλ Εξαρχόπουλος και Λέα Σεϊντού, κατέκριναν το σκηνοθέτη Αμπντελατίφ Κεσίς για τις «απαίσιες» τεχνικές του.
Η Βανέσσα Κοφέι, η οποία ανέλαβε το συντονισμό των σκηνών αυτού του είδους σε έργα όπως τα I Hate Suzie και The Winx Saga, αποκάλυψε στην Guardian ένα περιστατικό που αφορά την Κίρα Νάιτλι και την Εξιλέωση του 2007. Ο σκηνοθέτης της ταινίας ζήτησε να ξεπεράσει τα όρια της υποκριτικής. «Σήμερα, κάτι τέτοιο δε θα συνέβαινε. Θα είχαμε σχεδιάσει μία χορογραφία για το τι επρόκειτο να γίνει, κανένας ηθοποιός δεν θα αναρωτιόταν τι έπρεπε να κάνει. Θα κάναμε σοβαρές συζητήσεις για το σκοπό των σκηνών, πού θα πρέπει να βρεθεί το κάθε μέρος του σώματος, ποια είναι τα όρια και οι απαιτήσεις των ηθοποιών, ώστε όλοι να αισθάνονται άνετα», είπε.
Στο παρελθόν, κάτι τέτοιο θα θεωρούταν εξωπραγματικό. Σε συνέντευξή της στο Attitude, η Σάρον Στόουν αποκάλυψε τον εξευτελισμό που υπέστη όταν κυκλοφόρησε γυμνή από τη μέση και πάνω στην πρώτη της ταινία, Irreconcilable Differences, το 1984. «Δεν μπορώ να δω το στήθος της», φώναξε ένας συνάδελφός της.
Σημαντικό ρόλο στην αλλαγή που έχει σημειωθεί, έπαιξαν τα κινήματα #MeToo και Time’s Up. Το πρώτο, μάλιστα, ήταν ο καταλυτικός παράγοντας. «Δεν πιστεύω πως σ’ έναν κόσμο μετά το #MeToo θα βρεθεί σκηνοθέτης που θα απαιτήσει παραπάνω απ’ όσα ο ηθοποιός διατίθεται να δώσει. Στο τέλος της μέρας, είναι δική του επιλογή τι θα δείξει και τι όχι», τόνισε η Κοφέι.
Διαβάστε επίσης:
Η Μέδουσα με το κεφάλι του Περσέα: Πώς ένα γλυπτό έγινε σύμβολο του κινήματος #MeToo
Βία σωματική, ψυχολογική, σεξουαλική: Η ομερτά στο θέατρο έσπασε
Ακολουθήστε το Portraits στο Google News για την πιο ξεχωριστή ενημέρωση