«Εσείς εκεί έξω, στην Ιταλία και πίσω στην πατρίδα, την Ελλάδα, και σε κάποια άλλα μέρη, ζείτε σε μία δυστοπία. Εμείς, στο Λονδίνο, ζούμε σε μία ψευδαίσθηση. Ή μάλλον αυταπάτη. Αυτό δεν είναι η ζωή να προχωράει. Είναι ο ‘περιορισμός της ζωής’. ‘Like a goldfish in a bowl’ λέει το τραγούδι’ ‘This hurricane, I am not afraid, come one…’», έγραψε τη Δευτέρα η Emma Gavala στο medium.com, για την κατάσταση στην Αγγλία.
Πρόκειται για τη χώρα που ήταν αποφασισμένη να μη λάβει κανένα μέτρο κατά της πανδημίας. Η κυβέρνηση του Boris Johnson υποστήριζε ότι ο μόνος τρόπος να περάσει η κρίση του Covid-19, είναι να νοσήσει το 60% του πληθυσμού και να επιτευχθεί η «ανοσία της αγέλης».
O πρωθυπουργός, όμως, άλλαξε τη στάση του και πρότεινε στους κατοίκους να μείνουν σπίτι, βλέποντας τα πράγματα να ξεφεύγουν. Μέχρι στιγμής, στο Ηνωμένο Βασίλειο έχουν καταγραφεί 1.553 επιβεβαιωμένα κρούσματα και 55 θάνατοι.
«Ποτέ πριν δεν αμφισβήτησα την επιλογή μου να γίνω Λονδρέζα. Όμως δεν μπορώ πια να προσποιούμαι ότι είμαι σίγουρη. Ζω στη χώρα που έδωσε επίσημη οδηγία στους ανθρώπους που παρουσίασαν συμπτώματα (όπως πυρετό και πόνο στα οστά) να επιστρέψει στη δουλειά μετά από ΕΠΤΑ ημέρες. Πίστευα πως η φίλη μου τρελάθηκε όταν μου το είπε, προσπαθώντας αγωνιωδώς να αποδείξει ότι έκανε λάθος, ότι παράκουσε, ότι δεν κατάλαβε καλά. Μακάρι να μπορούσα να το ρίξω σ’ εκείνη, μακάρι. Γρήγορα επισκέφθηκα την επίσημη σελίδα του NHS – όντως λέει επτά», συνέχισε η Emma Gavala.
Η πλειονότητα των Άγγλων θεωρεί υποχρέωση τον αυτοπεριορισμό, όχι απλή σύσταση. Tα σχολεία πρόκειται να κλείσουν την Παρασκευή 20 Μαρτίου, ενώ τα περισσότερα Πανεπιστήμια ακύρωσαν τις πρόσωπο με πρόσωπο διαλέξεις την Τρίτη που πέρασε.
«Δεν είμαι ειδική, δεν ξέρω τίποτα. Μερικές φορές είμαι έτοιμη να τα παρατήσω και να πω ‘ας πάω έξω, χωρίς καμία προφύλαξη, να κολλήσω, να το μεταδώσω και να το αντιμετωπίσω’. Όμως κυριαρχεί μία φωνή μέσα μου που λέει ‘ας μην το μεταδώσω, εάν μπορώ’. Ίσως είναι μάταιο, αλλά διαλέγω εκείνη», τόνισε η Emma, η οποία δε δέχεται να βγει από το σπίτι της. «Δύο γιαγιούλες μερικές φορές με χαιρετούν από το μπαλκόνι τους στη γειτονιά μου, καθώς περνάω. Τις χαιρετάω κι εγώ και το πλατύ τους χαμόγελο, με κάνει να χαμογελάω επίσης. Θα μπορούσαν να είναι οι δικές μου γιαγιούλες. Ελπίζω αυτό το μικρό μας τελετουργικό να ‘επιβιώσει’ του παρόντος και να προοικονομήσει ένα μέλλον που θα είναι φωτεινό», ολοκλήρωσε.
Το παράδειγμά της χρειάζεται να ακολουθήσουμε και στην Ελλάδα. Όσο κι αν θέλουμε εκείνη τη βόλτα, όσο κι αν μας λείπει το περπάτημα στο κέντρο της πόλης, ας κρατήσουμε στο μυαλό μας ότι όταν περάσει αυτή η κρίση, αυτή η τρέλα του κορονοϊού, θα έχουμε όλο το χρόνο να τα κάνουμε. Θα συναντήσουμε όλους μας τους φίλους, τις γιαγιάδες μας και τους παππούδες χωρίς φόβο.
Για να είμαστε, όμως, όλοι εδώ μετά την πανδημία, τώρα #μένουμεσπίτι.