Η εμφάνιση της πανδημίας άλλαξε σημαντικά τον τρόπο που εργαζόμαστε. Η Eva Selenko, ανώτερη λέκτορας στην εργασιακή ψυχολογία στο Πανεπιστήμιο Loughborough, εξηγεί σε ένα άρθρο της γιατί η εργασία κατά τη διάρκεια της πανδημίας, έγινε ακόμα πιο δύσκολη.
Σύμφωνα με στατιστικά στοιχεία που δημοσιεύθηκαν από τη Διεθνή Οργάνωση Εργασίας (ILO) τον Σεπτέμβριο του 2020, 35 τρισεκατομμύρια δολάρια έχουν χαθεί παγκοσμίως από εισόδημα εργασίας.
Υπήρξε επίσης εκτιμώμενη απώλεια 17% στις ώρες εργασίας παγκοσμίως από το 2019, με τους νέους και τις γυναίκες να πλήττονται περισσότερο. Και πολλοί από αυτούς που εξακολουθούν να εργάζονται βιώνουν πολύ διαφορετικές συνθήκες.
Πολλοί διαπίστωσαν ότι έχει αυξηθεί ο όγκος της εργασίας τους, απλά και μόνο επειδή δουλεύουν από το σπίτι, με αποτέλεσμα να εργάζονται πάνω από 10 ώρες για να μπορέσουν να ανταπεξέλθουν.
Επίσης αρκετοί που δεν είχαν παρόμοια εμπειρία, πέρασαν μια δύσκολη περίοδο προσαρμογής, ειδικά όσοι είχαν οικογένεια και μικρά παιδιά στο σπίτι.
Ακόμη χειρότερα, πολλοί έχασαν τη δουλειά τους, αφού ορισμένα επαγγέλματα και επιχειρήσεις, όπως του καλλιτεχνικού χώρου και της αναψυχής ήταν τα πρώτα που έκλεισαν. Εκτός από οικονομικές, οι συνέπειες αυτές ήταν και κοινωνικές.
Οι κυβερνήσεις εφάρμοσαν αρκετά προγράμματα στήριξης, όμως όπως ήταν επόμενο δεν εφαρμόστηκαν σε όλους, ενώ οι εργαζόμενοι δεν έχουν πάει να νιώθουν αβεβαιότητα και ανασφάλεια για το τι πρόκειται να ακολουθήσει. Το άγχος και το στρες έχουν και ψυχικό αντίκτυπο, κάτι που δεν λαμβάνει κανείς σημαντικά υπόψη.
Η απώλεια θέσεων εργασίας είχε ως συνέπεια και την απώλεια εισοδήματος. Η πανδημία έχει ωθήσει περισσότερους ανθρώπους στη (εργατική) φτώχεια, όπως δείχνουν τα αυξημένα επίπεδα καταναλωτικού χρέους. Η προκύπτουσα οικονομική πίεση και η ακρίβεια των τιμών είναι πιθανό να ενισχύσουν το άγχος από τις προκλήσεις που αντιμετωπίζουν οι άνθρωποι.
Η εργασία από το σπίτι έρχεται με τις δικές της προκλήσεις, όπως αλλαγές στην επικοινωνία, τεχνολογικές δυσκολίες, παρεμβολές στην ιδιωτική ζωή ή υψηλότερες απαιτήσεις.
Όλες αυτές οι αλλαγές απαιτούν μεγάλη προσαρμογή, απαιτώντας επιπλέον προσπάθεια, επιμέλεια και δημιουργικότητα και μάλιστα στο πλαίσιο μιας πανδημίας που μας έχει ήδη αναγκάσει να προσαρμοστούμε σε ανεπιθύμητα πρότυπα διαβίωσης και αυξημένες ανησυχίες για την υγεία.
Το άγχος, σύμφωνα με την έρευνα, έρχεται με πολλές δυσλειτουργίες που σχετίζονται με τον τρόπο επικοινωνίας και αλληλεπίδρασης με άλλους. Επομένως, εάν βλέπουμε τους άλλους να κάνουν περισσότερα λάθη ή μερικές φορές να είναι ασυνήθιστα, πρέπει να το κατανοήσουμε στο τρέχον πλαίσιο των επιπλέον απαιτήσεων. Το άτομο που αντέδρασε παράξενα μπορεί απλά να εξαντληθεί.
Αυτό που μας έδειξε το 2020 είναι ότι οι άνθρωποι έχουν δείξει απίστευτη ανθεκτικότητα, ταλέντο και δημιουργικότητα για προσαρμογή και πλοήγηση στις δραματικές αλλαγές στην εργασία και στη ζωή.
Παρά την αλλαγή της κοινωνικής πραγματικότητας, τις απαγορεύσεις των ταξιδιών και οτιδήποτε άλλο, πολλοί άνθρωποι βρήκαν έναν τρόπο να συνεχίσουν να λειτουργούν τις επιχειρήσεις τους, να αλληλοεπιδρούν κοινωνικά με τους συναδέλφους τους, να διαρθρώνουν τις μέρες τους και να διαχειρίζονται τον φόρτο εργασίας τους. Αν κοιτάξουμε πίσω και αναλογιστούμε τα επιτεύγματα του τρέχοντος έτους θα πρέπει να μας δώσει κάποια εμπιστοσύνη και πίστη στις ικανότητές μας να διαχειριστούμε τις προκλήσεις.
Διαβάστε επίσης:
Oι 3 στους 4 εργαζόμενους δε θέλουν να επιστρέψουν στα προ πανδημίας εργασιακά πρότυπα
Θα υπάρχει ισορροπία μεταξύ εργασίας και προσωπικής ζωής μετά την πανδημία;
Εύρεση εργασίας και πανδημία: 9 κλάδοι με τη μεγαλύτερη ζήτηση
Ακολουθήστε το Portraits στο Google News για την πιο ξεχωριστή ενημέρωση