Έστω ότι βρισκόμαστε σ’ ένα μεγάλο, σημαντικό συνέδριο, στο οποίο γνωρίζουμε πως συμμετέχουν εξέχουσες προσωπικότητες. Ας πάρουμε τώρα ένα λεπτό κι ας φανταστούμε τις προσωπικότητες αυτές. Ας πούμε, μάλιστα, ότι είναι πέντε. Το πιθανότερο είναι να φανταστούμε πέντε επιβλητικούς, καλοντυμένους άνδρες. Καμία γυναίκα. Κι αυτό δεν είναι τυχαίο.
Στη χώρα μας, ελάχιστες είναι εκείνες που βρίσκονται σε υψηλά ιστάμενες θέσεις, σε θέσεις ευθύνης που χαίρουν το σεβασμό όλων. Πριν μερικούς μήνες θεωρήσαμε νίκη το ότι, για πρώτη φορά στα χρονικά, έχουμε γυναίκα Πρόεδρο της Δημοκρατίας – και ήταν, μεγάλη. Δε θα έπρεπε να μας προβληματίζει, όμως, πως εν έτη 2020, έχουμε ακόμη τέτοιου είδους πρωτιές;
Πολλοί θα πουν πως η γυναίκα διστάζει. Θέλει να έχει χρόνο και για την οικογένεια, όχι μόνο για την καριέρα. Γι’ αυτό προτιμά να κρατά χαμηλούς τόνους. Εμείς θα πούμε πως πράγματι διστάζει, καθώς η φωνή της πιθανότατα δε θα ακουστεί. Θα χάσει μεγάλες ευκαιρίες καριέρας, επειδή ίσως μείνει έγκυος. Θα τη θεωρήσουν λιγότερο δυναμική επειδή περιποιείται τον εαυτό της – πόσες φορές έχουμε δει περιποιημένες υπαλλήλους να εκπλήσσουν τους συναδέλφους με την ευφυΐα τους, καθώς δεν περίμεναν να συνδυάζει «μυαλό κι εμφάνιση»; Αυτό, βέβαια, είναι ένα άλλο ζήτημα και δε θα το αναλύσουμε τώρα.
Πόσες είναι οι «αφανείς ηρωίδες» που αναγνωρίστηκαν για το έργο τους πολύ αργότερα – ακόμη και μετά το θάνατό τους, λόγω του φύλου τους; Και γιατί το φύλο να παίζει ρόλο στην εξέλιξη του καθενός;
Η γυναίκα μένει στάσιμη επειδή δεν την αφήνουν να προχωρήσει μπροστά. Επειδή, μάλλον, δεν εκπροσωπείται αρκετά, ειδικά σε σοβαρές συζητήσεις. Έχουμε μάθει να θεωρούμε τον άνδρα πιο ικανό, πιο ώριμο, πιο σίγουρο. Και λέμε με χαμόγελο πως «πίσω από ένα δυνατό άνδρα, βρίσκεται μία ακόμη δυνατότερη γυναίκα». Δεν το θέλουμε πια αυτό. Θέλουμε να είμαστε «δίπλα». Να πορευτούν τα δύο φύλα ισότιμα, χωρίς το ένα να προσπερνά το άλλο.
Τι θα γινόταν άραγε, εάν βλέπαμε περισσότερες γυναίκες σε δημόσιες συζητήσεις; Θα παίρναμε τη δύναμη που τόσο χρειαζόμαστε; Το σίγουρο είναι πως θα ερχόμασταν ένα βήμα πιο κοντά στην εξάλειψη των στερεοτύπων.
Με την πρωτοβουλία Όχι Μόνο Άνδρες – No More Manels, o μη-κυβερνητικός οργανισμός Women Act έρχεται για να μας οδηγήσει προς αυτήν την κατεύθυνση. Στόχος του είναι να δημιουργήσει ένα δίκτυο οργανώσεων, οι οποίες δεσμεύονται να «προωθούν τις γυναίκες ως ομιλήτριες στις δημόσιες συζητήσεις που διοργανώνουν ή στις οποίες συμμετέχουν». Ηδη το ΕΛΙΑΜΕΠ, το Ιδρυμα Λασκαρίδη, η ΑθηΝΕΑ και το Phaos έχουν ανταποκριθεί θετικά. Θα κάνουν το μεγάλο βήμα, έτσι, όλες εκείνες, όλες οι παντοδύναμες επιστήμονες, οι μικρές – ή και μεγαλύτερες – επιχειρηματίες, οι καθημερινές εργαζόμενες, οι ανερχόμενες πολιτικοί, που προσπαθούν να λάμψουν αλλά μένουν στην αφάνεια. Όλες μπορούν να φτάσουν εκεί που ονειρεύονται. Απλώς δε γίνεται να το κάνουν μόνες.
Ήρθε η ώρα των γυναικών. Ήρθε η ώρα να γράψουν κι εκείνες την ιστορία, αντί την παρακολουθήσουν από τα παρασκήνια. Δε θα γίνει από τη μία μέρα στην άλλη και, εννοείται, δε θα είναι εύκολο. Θα χρειαστεί να ξεπεράσουμε ήδη υπάρχοντα εμπόδια αλλά και νέα, τα οποία θα εμφανιστούν στην πορεία. Αλλά αξίζει τον κόπο.
Αν σας ενδιαφέρει να στηρίξετε την πρωτοβουλία Όχι Μόνο Άνδρες – No More Manels, μπορείτε να στείλετε email εδώ.
Διαβάστε επίσης:
Η σεξιστική βιομηχανία των ΜΜΕ
Πώς η ανισότητα στην οικογένεια επηρεάζει την καριέρα μας;
Γυναίκες: Το μυστικό όπλο στη μάχη με τον κορονοϊό
Ακολουθήστε το Portraits στο Google News για την πιο ξεχωριστή ενημέρωση