Ο δικηγόρος Στέλιος Γκαρίτης, διατίθεται να αναλάβει αφιλοκερδώς τη νομική υποστήριξη των θυμάτων του Δημήτρη Λιγνάδη. Με δική του πρωτοβουλία, τους απεύθυνε έκκληση να απευθυνθούν σε εκείνον, σε περίπτωση που επιθυμούν να προσφύγουν στη Δικαιοσύνη και να καταγγείλουν τον κατηγορούμενο, ο οποίος κρίθηκε προφυλακιστέος από τις αρχές και οδηγήθηκε στις φυλακές της Τρίπολης.
Ο δικηγόρος, απεύθυνε την έκκληση του μέσω των προφίλ του στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης. Η κίνηση του προκάλεσε την έντονη αντίδραση του Αλέξη Κούγια, ο οποίος ανέλαβε την υπεράσπιση του Δημήτρη Λιγνάδη.
Στο δελτίο τύπου που εξέδωσε για την υπόθεση “φωτογράφισε” και τον κύριο Γκαρίτη λέγοντας: «Ο κ. Λιγνάδης μου έχει δώσει την εντολή, να στραφώ εναντίον όλων όσων κατακρεούργησαν το τεκμήριο αθωότητός του (δικηγόρων, ηθοποιών, μόδιστρων, παρουσιαστών) αλλά και ειδικά εις βάρος ενός δικηγόρου, ο οποίος εχθές στο προσωπικό του προφίλ στο facebook προσκαλούσε οποιονδήποτε θέλει να καταγγείλει τον κ. Λιγνάδη, να απευθυνθεί σε αυτόν, αναφέροντας μάλιστα ότι αναλαμβάνει και όλα τα έξοδα όλων των διαδικασιών, ευτελίζοντας εντελώς το λειτούργημα του δικηγόρου».
Από την πλευρά του ο κ. Γκαρίπης έσπευσε να απαντήσει γράφοντας χαρακτηριστικά: «Είναι ευπρόσδεκτη η εναντίον μου μήνυση από το Δημήτρη Λιγνάδη, την οποία προανήγγειλε με δελτίο τύπου ο συνήγορος υπεράσπισής του για τη δημόσια θέση των υπηρεσιών εμού και του δικηγορικού μου γραφείου στη διάθεση των θυμάτων που έως σήμερα δεν έχουν μιλήσει.
Ως φιλική συμβουλή μου προς τον ίδιο είναι πως ακόμη και τώρα που περνάει το κατώφλι του Κορυδαλλού δεν είναι αργά να τολμήσει να αποκαλύψει τις αλήθειες του».
Στην μακροσκελή του ανακοίνωση αναφέρει: «Τα παιδιά δεν μιλούν. Στη συντριπτική πλειοψηφία τους, κρατούν για τον εαυτό τους, επί δεκαετίες ολόκληρες, τη ντροπή και την ενοχή, των ασελγειών, των βιασμών που τους έχουν αφήσει ως κληρονομιά κάποιοι που θεωρούσαν τον εαυτό τους ως δικαιούμενο να βιάσουν, κάποιοι που είχαν αναγνωρίσει στον εαυτό τους την εξουσία αυτή.
Αν ποτέ τα παιδιά καταφέρουν να ξεχάσουν το βιασμό που έχουν υποστεί, η τραυματική αμνησία τους είναι περιορισμένης διάρκειας και η οδύνη που επανέρχεται θρυμματίζει, τις περισσότερες φορές καταστρέφει, τις σχέσεις, οικογενειακές, προσωπικές, επαγγελματικές, που συνθέτουν τον ιστό της ύπαρξής τους.
Τα παιδιά, σε αντίθεση με τις γυναίκες-θύματα ή τους εργαζόμενους-θύματα, δεν μπορούν να οργανωθούν για να αντιμετωπίσουν συλλογικά, για να διαμαρτυρηθούν από κοινού για το κακό που τους προκλήθηκε. Ακόμα και σήμερα δεν έχει έρθει προς αρωγή τους κανένα κύμα εθνικής ή διεθνούς διαμαρτυρίας.
Καμιά γενικευμένη αγανάκτηση δεν έχει γίνει γνωστή στα κοινωνικά δίκτυα ως απόδειξη μιας αλληλεγγύης προς αυτά, τα αναρίθμητα, σιωπηλά,θύματα του παιδοβιασμού. Η ίδια η ιδέα της εγκατάλειψης παιδιών στην ικανοποίηση των σεξουαλικών αναγκών ανηλίκων, με τρόπο τόσο επαναλαμβανόμενο, τόσο μαζικό, είναι ανυπόφορη για τους δημοκρατικούς μας θεσμούς. Δεν είναι πως οι θεσμοί της Ελληνικής Πολιτείας δεν μπορούν να αντιμετωπίσουν αυτά τα εγκλήματα.
Με την προφυλάκιση του πρώην καλλιτεχνικού διευθυντή του Εθνικού Θεάτρου Δημήτρη Λιγνάδη απέδειξαν πως μπορούν. Αυτό που δεν μπορεί να αντέξει είναι πως τα θεμέλια στα οποία στηρίζεται μπορεί να καταρρεύσουν: αποδεικνύεται πως ένας πατριός, ένας θείος, ένας παππούς, ένας προπονητής, ένας καθηγητής, μπορεί να είναι σεξουαλικά βίαιος. Επιπροσθέτως, η κοινωνία μας δεν μπορεί να αντέξει όχι μόνο την καταστροφή της εικόνας της οικογένειας ως μιας εστίας αγάπης και στοργής, με επίκεντρο την προστατευτική εικόνα των γονιών, αλλά και της Ελληνικής Πολιτείας ως ενός κράτους-μέλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που φροντίζει τα απροστάτευτα, ασυνόδευτα ανήλικα προσφυγόπουλα που η μοίρα τα έφερε στη χώρα μας.
Η δυσάρεστη πραγματικότητα είναι πως οι καταγγελίες και οι μηνύσεις για βιασμούς ανηλίκων είναι εξαιρετικά σπάνιες διότι ένας μεγάλος αριθμός παιδιών-θυμάτων, παραμένουν στη σιωπή, ακόμα και όταν ενηλικιωθούν.
Πρέπει να έχουμε πάντα στο μυαλό μας πως ακόμα και όταν, παρά τις δυσκολίες, τους δισταγμούς, τις πιέσεις, τον φόβο σκανδάλου, ο βιασμός διασχίσει το κατώφλι των χειλιών των παιδιών-θυμάτων, πολύ λίγες καταγγελίες καταλήγουν σε καταδίκη του παιδοβιαστή, για το λόγο ότι οι πράξεις είναι ανεπαρκώς χαρακτηρισμένες από τα ανήλικα θύματα, οι περιστάσεις δεν είναι καλά τεκμηριωμένες, οι αποδείξεις δεν είναι ακλόνητες, ούτε χειροπιαστές.
Ποιος θα βοηθήσει λοιπόν τα παιδιά που δεν τολμούν ή δεν μπορούν να μιλήσουν; Όταν η παιδικότητα αυτών των θυμάτων έχει κλαπεί, ποιος μπορεί να κάνει ένα νεύμα αλληλεγγύης σε αυτή την ευθραστότητα που έχει «τεθεί στο αθόρυβο», ποιος μπορεί να αποκαταστήσει την εμπιστοσύνη αυτών των παιδιών-θυμάτων στην Πολιτεία και την ελληνική κοινωνία;
Με αυτά τα δεδομένα είναι ευπρόσδεκτη η εναντίον μου μήνυση από το Δημήτρη Λιγνάδη, την οποία προανήγγειλε με δελτίο τύπου ο συνήγορος υπεράσπισής του για τη δημόσια θέση των υπηρεσιών εμού και του δικηγορικού μου γραφείου στη διάθεση των θυμάτων που έως σήμερα δεν έχουν μιλήσει. Ως φιλική συμβουλή μου προς τον ίδιο είναι πως ακόμη και τώρα που περνάει το κατώφλι του Κορυδαλλού δεν είναι αργά να τολμήσει να αποκαλύψει τις αλήθειες του».
Διαβάστε επίσης:
Ο Δημήτρης Λιγνάδης προφυλακίστηκε «για λόγους πρόληψης τέλεσης νέων αδικημάτων εκ μέρους του»
Η υπόθεση του Δημήτρη Λιγνάδη στα διεθνή μέσα ενημέρωσης
Το σχέδιο της κυβέρνησης για την αντιμετώπιση σεξουαλικής και άλλης κακοποίησης
Ακολουθήστε το Portraits στο Google News για την πιο ξεχωριστή ενημέρωση