Τα όνειρα δεν έχουν όριο ηλικίας. Το αποδεικνύουν καθημερινά άνθρωποι της διπλανής πόρτας, που αθόρυβα κυνηγούν τους στόχους τους και τους πετυχαίνουν. Άνθρωποι που ίσως να δίστασαν στην αρχή γιατί το δικό τους ξεκίνημα δεν έμοιαζε με των άλλων, αλλά τα κατάφεραν.
Αυτό μας υπενθύμισε με ανάρτησή του στο Facebook ο Γιώργος Παπαγεωργίου που, όλο υπερηφάνεια, ανακοίνωσε πως η μητέρα του πέρασε στο πανεπιστήμιο.
«Γεννήθηκε το 1968 και το όνομα της είναι Βασιλική. Σε ηλικία 16 και κάτι, σταμάτησε το σχολείο γιατί ερωτεύτηκε το μπαμπά μου και γύρω στα 19 παντρεύτηκαν. Το 2000 όμως χώρισαν. Ένα γεγονός που την δυσκόλεψε, μας δυσκόλεψε παρά πολύ, ως προς τη διαβίωση μας», έγραψε.
Εργαζόταν σε δύο δουλειές, πάλεψε σκληρά για να μεγαλώσει τα παιδιά της . Άφησε τη μόρφωσή της σε δεύτερη μοίρα κι αφιερώθηκε στη φροντίδα τους.
«Θυμάμαι τις χιλιάδες φορές που γυρνούσε σπίτι με καμμένα τα χεράκια της από τους φούρνους και τις παρατηρήσεις που της έκανα για να είναι πιο προσεκτική.
Θυμάμαι τις πόσες φορές μαζευόμασταν στο σπίτι, στο τραπέζι της κουζίνας για να σκεφτούμε τι θα πει αν την ρωτήσουν σε κάποια δουλειά αν έχει απολυτήριο λυκείου. Να πει ψέμματα; Τι να κάνει;
Πολλές φορές εμφανίστηκαν επαγγελματικές ευκαιρίες στη ζωή της που δεν τις άρπαξε για να μην αναγκαστεί να πει πως δεν έχει τελειώσει το σχολείο.» σημείωσε.
Όμως, δεν το έβαλε κάτω. Αποφάσισε πριν από δύο χρόνια να επιστρέψει στη σχολική αίθουσα και να πάρει το απολυτήριό της. Πήγε ενάντια στις πιθανότητες που, όπως πολλοί πιστευαν, δεν ήταν με το μέρος της, έτοιμη να διαψεύσει όποιον αμφέβαλλε. Κι όχι απλώς τα κατάφερε, αλλά πέρασε στο τμήμα Δημόσιας Διοίκησης στο Πάντειο.
Το παράδειγμα της γυναίκας αυτής, είναι από εκείνα που χρειάζεται να ακούγονται συχνότερα. Αποτελεί πηγή έμπνευσης για καθέναν μας, ανεξαρτήτως φύλου. Όπως η Βασιλική, λοιπόν, έτσι να κάνουμε όλοι. Να δίνουμε ό,τι έχουμε, να ξεπερνούμε τον εαυτό μας με το βλέμμα στην κορυφή. Ποτέ δεν είναι αργά.
Αναλυτικά, η ανάρτηση του Γιώργου Παπαγεωργίου:
«Αυτή είναι η μαμά μου! Που σήμερα με έκανε για ακόμη μία φορά τόσο περήφανο! #Βάσεις_2020
Γεννήθηκε το 1968 και το όνομα της είναι Βασιλική. Σε ηλικία 16 και κάτι, σταμάτησε το σχολείο γιατί ερωτεύτηκε το μπαμπά μου και γύρω στα 19 παντρεύτηκαν. Το 2000 όμως χώρισαν. Ένα γεγονός που την δυσκόλεψε, μας δυσκόλεψε παρά πολύ, ως προς τη διαβίωση μας.
Έτσι επιστρατεύτηκαν η γιαγιά και η θεία μου για να μπορεί η μαμά μου να δουλεύει δύο δουλειές την ημέρα. Σε ένα φούρνο 07:00-15:00 και μετά σε μία πιτσαρία 18:00-01:00.
Δεν βγαίνουν οι ώρες λέτε; Κι όμως, αν είσαι μαμά βγαίνουν. Αν είσαι εκείνη βγαίνουν. Βέβαια πέρα από αυτές τις δουλειές, έχει κάνει και άλλες ένα εκατομμύριο. Σε ζαχαροπλαστείο, ψητοπωλείο, οδηγούσε ταξί, μανάβικο, σούπερ μάρκετ, καθαρίστρια κ.λπ.
Επιλέγω να μοιραστώ μαζί σας, τρία πράγματα από την παιδική μου ηλικία, που μέχρι και σήμερα είναι έντονα στο μυαλό και την καρδιά μου.
Θυμάμαι το ποσό πολύ μας τα έδωσε όλα, σε εμένα και την αδερφή μου και δεν μας έλειψε τίποτα, ποτέ. Όλα, δίχως εκπτώσεις. Χαρακτηριστικά, μέχρι τα 18-19 μου νόμιζα πως δεν ανήκαμε καν στην μεσαία τάξη. Έλεγα δεν είμαστε πλούσιοι, αλλά ούτε και μικρομεσαίοι.
Θυμάμαι τις χιλιάδες φορές που γυρνούσε σπίτι με καμμένα τα χεράκια της από τους φούρνους και τις παρατηρήσεις που της έκανα για να είναι πιο προσεκτική.
Θυμάμαι τις πόσες φορές μαζευόμασταν στο σπίτι, στο τραπέζι της κουζίνας για να σκεφτούμε τι θα πει αν την ρωτήσουν σε κάποια δουλειά αν έχει απολυτήριο λυκείου. Να πει ψέμματα; Τι να κάνει;
Πολλές φορές εμφανίστηκαν επαγγελματικές ευκαιρίες στη ζωή της που δεν τις άρπαξε για να μην αναγκαστεί να πει πως δεν έχει τελειώσει το σχολείο.
Πριν 2 χρόνια λοιπόν πήρε μια απόφαση. Να πάει σχολείο. Μια απόφαση που δεν την ενθάρρυνα και της έλεγα πως 52 χρόνων γυναίκα δεν μπορεί να κουράζεται τόσο πολύ. 52 χρόνων γυναίκα δεν μπορεί να πηγαίνει σχολείο και να δουλεύει. Είναι ουτοπικό και ανέφικτο. Τόσα ήξερα, τόσα έλεγα.
Η μαμά μου σήμερα λοιπόν, με πήρε τηλέφωνο να μου πει πως το απολυτήριο λυκείου της είναι 19,2 και πως πέρασε στο Πανεπιστήμιο.
«Δημόσια Διοίκηση – Παντείου»
Είμαι πολύ περήφανος για τη μαμά μου. Και αν τα χρόνια γυρνούσαν πίσω και μπορούσα να επιλέξω, πάλι τη Βασιλική θα διάλεγα για μαμά μου.
Σε αγαπώ!»
Διαβάστε επίσης:
4 κορυφαίες επιχειρηματίες που άργησαν να ξεκινήσουν την καριέρα τους
10 βιβλία από γυναίκες για γυναίκες που αξίζει να διαβάσετε
Τα όνειρα δεν μπαίνουν σε καραντίνα: Ένα βίντεο που μας εμπνέει
Ακολουθήστε το Portraits στο Google News για την πιο ξεχωριστή ενημέρωση