Είτε μας αρέσει είτε όχι, οι περισσότεροι έχουμε συγκεκριμένη εικόνα για ένα κατοικίδιο. Είναι σκύλος, ψάρι ή γάτα – σπανιότερα ένα χαριτωμένο κουνέλι, χάμστερ, φίδι ή καναρίνι. Θα φανταζόμασταν ποτέ έναν σκίουρο;
Σήμερα, μάλλον όχι. Αν, όμως, ζούσαμε στην Αμερική του 18ου ή του 19ου αιώνα και ανήκαμε στα υψηλότερα κοινωνικά στρώματα, μάλλον αυτό το ζώο θα παίρναμε. Θεωρούταν ένα είδος επίδειξης πλούτου, καθώς οι οικονομικά επιφανείς γονείς δώριζαν σκιουράκια στα παιδιά τους. Το δημοφιλέστερο, μάλιστα, ήταν το γκρι κι ακολουθούσε το κόκκινο, ενώ απεικονίζονταν σε πολλούς πίνακες της εποχής.
Σύμφωνα με την Washington Post, ο πιο γνωστός σκίουρος του 18ου αιώνα είχε το όνομα Μούνγκο. Τον είχε προσφέρει ο Βενιαμίν Φρανκλίνος στους φίλους του, οι οποίοι ζούσαν στην Αγγλία. Ο Μούνγκο έφυγε από το κλουβί του, δραπέτευσε και, προτού προλάβει καλά – καλά να απολαύσει τη νεοαποκτηθείσα ελευθερία του, σκοτώθηκε από το σκύλο των γειτόνων.
O θάνατός του συγκλόνισε το Βενιαμίν, ο οποίος έγραψε προς τιμήν του μία ωδή 22 στίχων.
Το 19ο αιώνα, σύμφωνα με το Atlas Obscura, όλο και περισσότεροι υιοθετούσαν σκίουρους. Αυτό δεν κράτησε πολύ. Οι περισσότερες αμερικανικές πολιτείες ψήφισαν νόμους υπέρ της προστασίας και διατήρησης της άγριας φύσης, οι οποίοι απαγόρευαν την ιδιοκτησία των ζώων αυτόν. Οι σύγχρονοι επιστήμονες συμφωνούν – τα δόντια και τα νύχια τους είναι υπερβολικά κοφτερά, έχουν ειδικές διατροφικές ανάγκες και είναι πολύ δύσκολο να εκπαιδευτούν.
Διαβάστε επίσης:
«Κάθε ζώο μετράει, κάθε μέρα μετράει, κάθε ευρώ μετράει»: Ο ΑΡΚΤΟΥΡΟΣ χρειάζεται τη βοήθειά μας
Meow Talk: Η εφαρμογή που μεταφράζει τα νιαουρίσματα μιας γάτας σε λόγια
Το κελάηδισμα των πουλιών μας κάνει πιο ευτυχισμένους σύμφωνα με νέα έρευνα
Ακολουθήστε το Portraits στο Google News για την πιο ξεχωριστή ενημέρωση