Ήταν η πρώτη γυναίκα που πέταξε μόνη της πάνω από τον Ατλαντικό Ωκεανό και το πλήρωσε με το μεγαλύτερο τίμημα: Την ίδια της τη ζωή.
Ο θάνατος της Amelia Earhart ανακοινώθηκε στις 5 Ιανουαρίου 1939. Ήδη ήταν αγνοούμενη επί 18 μήνες – εξαφανίστηκε αναπάντεχα, στις 2 Ιουλίου 1937, προσπαθώντας να κάνει το γύρο της Γης.
O τραγικός χαμός της, ήταν το τέλος μίας επιτυχημένης πορείας, ενώ μας άφησε να αναρωτιόμαστε τι πραγματικά συνέβη.
Για την νεαρή Amelia, όλα ξεκίνησαν όταν βρέθηκε σε μία επίδειξη πτήσεων στο Τορόντο, όπου μετακόμισε ως εθελόντρια βοηθός νοσοκόμας κατά τη διάρκεια του Α’ Παγκοσμίου Πολέμου. Γράφτηκε σε μία σειρά μαθημάτων στην Καλιφόρνια και, πριν ακόμη πάρει το επαγγελματικό της δίπλωμα, έγινε η πρώτη γυναίκα που έφτασε σε ύψος 14 χιλιάδων ποδιών, το 1922.
Το πρόσωπό της βρέθηκε στα πρωτοσέλιδα των εφημερίδων της εποχής, καθώς έκανε ακροβατικά με το αεροπλάνο που πιλόταρε για να μαζέψει χρήματα για την κοινότητα στην οποία έμενε. Παράλληλα, ήταν το πρώτο μέλος γένους θηλυκού στην τοπική ένωση πιλότων.
Ο θόρυβος γύρω από το όνομά της, τράβηξε την προσοχή του εκδότη George Palmer Putnam, ο οποίος επιμελήθηκε το βιβλίο We του Charles Lindbrgh – του πιλότου που πραγματοποίησε την πρώτη διατλαντική πτήση – και αναζητούσε τη θηλυκή του έκδοση.
Η Earhart, μάλιστα, έμοιαζε και εξωτερικά με τη σύζυγο του συγγραφέα και ηρωίδα του βιβλίου. Δεν μπορούσε, επομένως, να αντισταθεί και της πρότεινε να κάνουν μαζί το ταξίδι εκείνο.Τον Ιούνιο του 1928 έγινε η πρώτη γυναίκα που διέσχισε με αεροπλάνο τον Ατλανικό και γύρισε πίσω. Οι δυο τους ερωτεύτηκαν και κατέληξαν παντρεμένοι, το Φεβρουάριο του 1931.
Η καριέρα της απογειώθηκε. Εργαζόταν ως συγγραφέας και έδινε ομιλίες προκειμένου να χρηματοδοτεί τα ταξίδια της, ενώ κυκλοφόρησε και τη δική της σειρά ρούχων. Το 1935, της έδωσαν 10 χιλιάδες δολάρια – 185 χιλιάδες σε σημερινή αναλογία – για να γίνει ο πρώτος άνθρωπος που θα πετούσε από τη Χαβάη στις ηπειρωτικές ΗΠΑ. Φυσικά και δέχθηκε, με αποτέλεσμα να την χαρακτηρίσουν ως «Νούμερο Ένα πιλότο του κόσμου».
Το Πανεπιστήμιο Purdue της ζήτησε να οργανώσει ένα κέντρο επαγγελματικού προσανατολισμού για γυναίκες, ενώ δεν ήταν λίγες όσες εμπνεύστηκαν από εκείνη και σταμάτησαν να ασχολούνται με τα οικιακά. Στράφηκαν στη μηχανολογία και την εκπαίδευση στην αεροπορία.
Ο πρόεδρος της σχολής, Edward C. Eliott, πίστευε ακράδαντα πως «η μόρφωση των γυναικών ήταν μία διέξοδος από τη Μεγάλη Κατάθλιψη, και ότι οι μορφωμένες γυναίκες θα μπορούσαν να συμβάλλουν στην οικονομική ανάπτυξη», σύμφωνα με τη συγγραφέα της βιογραφίας της Amelia, Susan Butler.
Στα 39 της, λοιπόν, η Earhart ήταν στην κορυφή. Είχε σκοπό να πραγματοποιήσει την πιο απαιτητική πτήση της καριέρας της, και στη συνέχεια να αποσυρθεί. Δεν την ενδιέφερε να καταρρίψει πολλά ακόμη ρεκόρ.
Η αποχαιρετιστήρια διαδρομή, ήταν ο γύρος του κόσμου. Ο στόχος της ήταν «απλώς να δει πώς οι άνθρωποι αντιδρούμε υπό πίεση και εξάντληση», όπως είχε γράψει χαρακτηριστικά το περιοδικό TIME.
Και το ταξίδι ξεκίνησε, την 1η Ιουνίου 1937. Καθ’ όλη τη διάρκειά του, βρισκόταν σε επικοινωνία με τον αμερικανικό Τύπο και περιέγραφε όσα έβλεπε.
Την επόμενη μέρα, πριν φτάσει στον προορισμό της, η Amelia Earhart και ο συγκυβερνήτης της, Fred Noonan, εξαφανίστηκαν κάπου στον Ειρηνικό Ωκεανό, έχοντας απογειωθεί από την Παπούα στη Νέα Γουινέα.
Και ήρθε το χάος. Πραγματοποιήθηκε μία τεράστια επιχείρηση ανεύρεσης και διάσωσης των δύο ανθρώπων, όμως υπήρχε μία νότα μυστηρίου στην υπόθεση.
«Όταν μαθεύτηκε πως το αεροσκάφος της Earhart χάθηκε,ο Putnam της ζήτησε από τον Πρόεδρο Roosevelt να αναλάβει την υπόθεση το πολεμικό ναυτικό. Όμως, η Ουάσινγκτον είχε ήδη πάρει την πρωτοβουλία και είχε δώσει την εντολή», είχε γράψει το TIME, ενώ τόνισε πως «σύμφωνα με τους υπεύθυνους, η πιθανότητα να βρεθούν ζωντανοί οι πιλότοι ήταν μία στο εκατομμύριο.»
Οι σοροί των δύο ανθρώπων δε βρέθηκαν ποτέ.
«Τότε, γιατί η Amelia ανακηρύχθηκε νεκρή ενάμιση χρόνο μετά το συμβάν;» είναι το εύλογο ερώτημα. Και η απάντηση είναι απλή: Ο σύζυγός της ήθελε να ξαναπαντρευτεί και να προχωρήσει με τη ζωή του.
Οι επίσημες έρευνες είχαν τελειώσει, όμως εκείνες του κόσμου, μόλις άρχιζαν. Ο θάνατος της αεροπόρου γέννησε πολλές θεωρίες συνωμοσίας και η εξαφάνισή της, συνεχίζει να μας απασχολεί.
Κάποιοι κατηγόρησαν την Ιαπωνία, μεγάλη εχθρό των ΗΠΑ στο Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο. Είπαν πως οι πιλότοι αιχμαλωτίστηκαν. Κι έπειτα, στο βιβλίο Amelia Earhart Lives (H Amelia Earhart Ζει), τονίζεται η πεποίθηση πως οι δύο άτυχοι άνθρωποι ήταν κατάσκοποι της αμερικανικής κυβέρνησης, πέρασαν στην εχθρική χώρα και επέστρεψαν στις ΗΠΑ μετά το τέλος του πολέμου, όπου άλλαξαν ταυτότητα.
Το 1991, το FBI επιβεβαίωσε πως βρέθηκαν ίχνη του αεροπλάνου. Οι ειδικοί διαπίστωσαν πως ίσως είχε γίνει πρόσκρουση σε ύφαλο, κάτι που καθιστούσε αδύνατη την επιβίωση των πιλότων. Κάποιοι, όμως,διαφωνούν. Εάν είχε συμβεί αυτό, θα είχαν εντοπιστεί τα συντρίμμια από τη διασωστική ομάδα που έκανε τεράστια προσπάθεια.
Πρόσφατα, κυκλοφόρησε μία φωτογραφία που πυροδότησε μία νέα θεωρία. Απεικονίζονταν ένας άνδρας και μία γυναίκα που έμοιαζαν με την Earhart και το Noonan, στην Ωκεανία. Όμως ένας blogger από την Ιαπωνία, ανακάλυψε πως ήταν απλώς μία εικόνα που δημοσιεύθηκε σε ένα βιβλίο για την περιοχή, το 1935 – δύο χρόνια πριν το τελευταίο τους ταξίδι, δηλαδή.
Η απάντηση μπορεί να είναι απλή.Μπορεί απλώς να τελείωσαν τα καύσιμα και το αεροσκάφος να βυθίστηκε σε περιοχή που δεν έψαξε κανείς.
Όπως και να ‘χει, η Amelia Earthart ήταν μία γυναίκα που αποτέλεσε πηγή έμπνευσης για πολλές και άνοιξε το δρόμο για ακόμη περισσότερες που ακολούθησαν τα βήματά της.