Με καθυστέρηση κάποιων χρόνων έφτασε και στην Ελλάδα το κίνημα #metoo. Νιώσαμε έκπληξη με όσα ακούστηκαν από τη στιγμή που αποκάλυψέ η Σοφία Μπεκατώρου τον βιασμό της σε εκδήλωση του Υφυπουργού Αθλητισμού; Λογικό δεν ήταν ότι και εδώ όπως παντού θα υπήρχαν ιστορίες σεξουαλικής κακοποίησης και παρενόχλησης;
Η ανακούφιση και ο προβληματισμός για το ότι έφτασε στην Ελλάδα επιτέλους ας μας φέρει αντιμέτωπους με το εξής: δεν είναι μόνο στον αθλητισμό, στην πολιτική ή στην τέχνη αλλά παντού το φαινόμενο.
Το #metoo άργησε να υψώσει την φωνή του και στη χώρα μας γιατί η παρενόχληση ή ακόμα χειρότερα η κακοποίηση, σωματική ή ψυχολογική, για πολλούς έως τώρα δεν ήταν θέμα αξιοσημείωτο και είχε γίνει κατά τρόπο τινά ανεκτό. Είναι οι ίδιοι που και τώρα αμφιβάλλουν για τα κίνητρα των καταγγελιών και ρωτάνε δημόσια γιατί αργήσαν τόσο οι καταγγέλλουσες και που αποσκοπούν.
Αυτό που πρέπει να αλλάξουμε είναι το πλαίσιο που επιτρέπει να θεωρείται κανονικότητα η ψυχολογική ή σωματική βία πάνω σε γυναίκες, ή και σε άντρες σε πιο σπάνιες περιπτώσεις, από άτομα που ασκούν εξουσία πάνω τους. Στο ίδιο πλαίσιο θα πρέπει να γίνονται δράσεις αφύπνισης και εκπαίδευσης που θα εξοπλίζουν τους δημόσιους λειτουργούς με τα κατάλληλα εργαλεία της ενσυναίσθησης ώστε να μπορούν να διαχειριστούν αποτελεσματικά μια τόσο σοβαρή καταγγελία κακοποίησης.
Αν θέλουμε όλο και περισσότερα θύματα να μιλήσουν πρέπει να απλώσουμε ένα δίκτυ προστασίας πάνω τους και να δείξουμε στις επόμενες τον δρόμο στην αλήθεια, την αναγνώριση και τη δικαίωση.
Σε αυτό τον δρόμο οι γυναίκες ηγέτες έχουν και οφείλουν να παίξουν ένα πρωταγωνιστικό ρόλο. Πολύ συχνά στερεότυπα για το τι χρειάζεται ώστε να φτάσει κάποια στην κορυφή επηρεάζουν την κοινή γνώμη αρνητικά απέναντι σε γυναίκες ηγέτες. Είναι τώρα η στιγμή αυτό να αποδομηθεί πλήρως ώστε να μην υπάρχει στίγμα πια στο να τολμάει μια γυναίκα να βγει μπροστά. Δεν ζητάει δημοσιότητα ή κάποιο αντάλλαγμα μια γυναίκα που μιλάει δημόσια για την τραυματική εμπειρία της. Αυτό είναι σημαντικό όχι μόνο για το #metoo αλλά να δείξουν στην επόμενη γενιά κοριτσιών ότι μπορούν να σπάσουν κάθε είδους γυάλινη κορυφή.
Το ζήτημα της ισότητας δεν είναι μόνο γυναικείο ζήτημα, περιλαμβάνει και τους άντρες και πρέπει όλοι μας να κατανοήσουμε ότι ο μισός πληθυσμός της χώρας δεν γίνεται να μην συμμετέχει στον δημόσιο διάλογο. Πρέπει συνειδητά να δημιουργηθεί χώρος για την γυναικεία φωνή σε όλα τα κοινωνικά ζητήματα.
Στη δημοσία σφαίρα είναι σημαντικό τα πρότυπα να ηγούνται σε εκστρατείες αφύπνισης και ακτιβισμού. Στην κοινωνία των πολιτών και στον επιχειρηματικό κόσμο γυναίκες επικεφαλής τμημάτων, εταιρειών, οργανισμών να πρωτοστατήσουν στην προσπάθεια να πάψουν να φοβούνται οι υπόλοιπες. Στην πολιτική είναι οι γυναίκες του υπουργικού συμβουλίου, οι βουλευτές και οι δήμαρχοι που θέλουμε να δούμε να ανοίξουν τον δρόμο, να ενδυναμωθούν και να εμπνεύσουν σε αυτή τη νέα εποχή της αλήθειας και του θάρρους.
Ίσως είναι και το πιο αναγκαίο δείγμα ηγεσίας που μπορεί να δείξει μια γυναίκα στην εποχή του #metoo.
Η Μαίη Ζαννή είναι Πρόεδρος και συνιδρύτρια της Women Act
Διαβάστε επίσης:
#metinSofia: Η Σοφία Μπεκατώρου άνοιξε την…κάμαρα με τα μυστικά
Ακολουθήστε το Portraits στο Google News για την πιο ξεχωριστή ενημέρωση