Γράφει η Μαρία Ζαφειράτου*
Καλό μήνα!
-Αλήθεια τώρα;;
Δεν έχω ξανακούσει τον τελευταίο χρόνο πιο ειρωνική ατάκα από αυτό το “καλό μήνα” που ήρθε σήμερα στ’ αυτιά μου – ούτε που θυμάμαι από ποιον.
-Αλήθεια τώρα; ήταν η απάντηση που πετάχτηκε μόνη της από το στόμα μου.
Παρότι μεγάλη φαν του βρετανικού, φλεγματικού, μαύρου χιούμορ, δεν εκτίμησα την ευχή, ούτε ως τέτοιο.
Και για να πω την αλήθεια, όχι μόνο δεν εκτιμώ, αλλά έχω αρχίσει να σιχτιρίζω, (συγνώμη ο κορέκτορας να βαριέμαι ήθελα να πω) όλη αυτή την ντε-και-καλά-αισιοδοξία με την οποία κοπανιόμαστε ανηλεώς από τα social media.
Αντίθετα, διακρίνω σιγά σιγά, δειλά και χαμηλόφωνα φωνές οι οποίες τολμούν να πουν «ξέρεις κάτι; δεν την παλεύω άλλο! Ούτε υπομονή θέλω να κάνω, ούτε θέλω κανείς να μου πει “θα περάσει κι αυτό, κουράγιο”».
Και για μένα αυτό είναι το αισιόδοξο των ημερών. Το ότι παραδεχόμαστε ότι όχι μόνο έχουμε ξεπεράσει τα όρια μας αλλά μπορεί να είμαστε τόσο μακριά από αυτά που ούτε τα διακρίνουμε πια.
Αυτό είναι – για μένα – το μεγάλο συν της τελείως μείον εποχής μας.
Δεν φοβάμαι, δεν ντρέπομαι, δεν διστάζω να πω ότι δεν αντέχω άλλο. Δεν πρόκειται για μια πεσιμιστική περίοδο της ζωής μου.
Το αντίθετο θα έλεγα. Έχοντας απόλυτη επίγνωση της κατάστασής μου (ψυχολογικής και σωματικής), ψάχνω με μεγάλη περιέργεια να βρω τι είναι αυτό που με κρατάει όρθια (ψυχικά και σωματικά).
Είναι η καθημερινή μου παρουσία στο ραδιόφωνο και η επαφή με τους ακροατές; Η μουσική που ακούω στο αυτοκίνητο και χορεύω μόνη μου πηγαίνοντας σε αυτό; Τα 10-11 χλμ που τρέχω καθημερινά στον διάδρομο σαν χάμστερ στον τροχό; Τα παιδιά μου που έχουν δείξει αξιοθαύμαστη προσαρμοστικότητα σε όλες αυτές τις αλλαγές;
Ίσως όλα αυτά μαζί και κάποια ακόμα, κρατούν τα κομμάτια μου ενωμένα.
Έτσι λοιπόν, για να το ξεκαθαρίσουμε:
Το ότι δεν έχουμε σκορπίσει τα κομμάτια μας, άλλα στην εθνική, άλλα στην κουζίνα και άλλα δίπλα στην οθόνη της τηλεκπαίδευσης, δεν οφείλεται στο ότι “αντέχουμε”, “κάνουμε υπομονή” και “κρατάμε την αισιοδοξία μας”.
Είναι η επίγνωση του “δεν αντέχουμε”, του “τελείωσε η υπομονή μου”, του “δεν τα βλέπω καλά τα πράγματα”, αλλά συνεχίζουμε.
Καλό μήνα είπαμε; Όχι, και μάλλον έχουμε τους λόγους μας.
(σ.σ.: το κείμενο αυτό γράφτηκε δίπλα στην 6χρονη κόρη μου και τις ατελείωτες απορίες της, από το κινητό, διότι το laptop είναι ρεζερβέ για το μάθημα της Τρίτης)
* Η Μαρία Ζαφειράτου είναι δημοσιογράφος, ραδιοφωνικός παραγωγός στον ΣΠΟΡ FM και παρουσιάστρια στο κανάλι YouTube του Novasports, κατ’ ανάγκην οικιακή εκπαιδευτικός, κατ’ επιλογήν blogger και μαγείρισσα στο Mummylovesfoodball
Διαβάστε επίσης:
Λίλα Κουντουριώτη – Μαρία Ζαφειράτου: Η θηλυκή πλευρά του αθλητικού ρεπορτάζ
Κατερίνα Σακελλαροπούλου: Θα χρειαστούν 257 χρόνια για την ισότητα ανδρών και γυναικών