Πόσοι από εμάς δεν έχουμε μία ιστορία που θα μπορούσε να εξελιχθεί σε παρενόχληση αν δεν αντιδρούσαμε απόλυτα, ή αν τα αντανακλαστικά μας δεν ήταν σε εγρήγορση. Ή αν το χιούμορ μας δεν ήταν τόσο ισχυρό ή ισοπεδωτικό ώστε να αποπροσανατολίσει τον επίδοξο εραστή.
Πανεπιστήμια, αθλητισμός, πρώτες δουλειές. Χώροι ιδανικοί για να απλωθεί επάνω τους η εσάνς μιας πρώτης.. ερωτικής προσέγγισης. Προφανώς και όλοι οι άνθρωποι που εκδήλωσαν το ενδιαφέρον τους, δεν είναι εκβιαστές ή βιαστές – ψυχικά ή σωματικά, όμως αυτό δε σημαίνει ότι δεν υπάρχουν αρκετοί που το έχουν κάνει δεύτερη φύση τους. Μία μανιέρα γεμάτη από ισχύ, χωρίς ηθικούς φραγμούς.
Στα media η Ελλάδα αναστενάζει, παρακολουθώντας τη μία μετά την άλλη τις καταγγελίες. Πόσα κλειστά στόματα μπορεί να αντέξει ένας τόπος; Αυτό το σοκαριστικό και συνάμα εξαιρετικό πράγμα που συμβαίνει αυτή τη στιγμή στη χώρα μας, θυμίζει το ρυάκι πριν την πλημμύρα. Το νερό κάνει χρόνια τη δουλειά του. «Γλύφει» το πέρασμα και όταν έρθει η ώρα, μία και μόνο παραπάνω σταγόνα κάνει το φράγμα να σπάσει.
Να είναι αποτέλεσμα της πανδημίας που άλλαξε όλων μας τις ζωές και το «όλα ή τίποτε» είναι πιο σημαντικό από ποτέ;
Να είναι τα social που μας απογύμνωσαν όλους και ενεργοποίησαν μηχανισμούς άμυνας και υπεράσπισης που μέχρι τώρα είχαν επιλέξει τη σιωπή;
Όπως και να ‘χει ήρθε η ώρα για κάτι που μέχρι προχθές δεν πίστευε κανείς ότι θα γίνει. Τόσο μαζικά, τόσο θαρραλέα. Τόσο ισοπεδωτικά.
Τα πιο άμεσα αποτελέσματα που μπορεί να προκαλέσει το ελληνικό μας #metoo είναι δύο. Πρώτον το θάρρος σε άλλα θύματα ότι μπορούν να μιλήσουν και αυτά και η βεβαιότητα ότι πια δεν έχουν κάτι να φοβηθούν. Το δεύτερο είναι ο ίδιος ο φόβος των θυτών. Ο φόβος αυτών που δεν έχουν αποκαλυφθεί ακόμα και ίσως δεν αποκαλυφθούν ποτέ μα βλέπουν τα αντίστοιχα περιστατικά που έρχονται στο φως και την κοινή γνώμη να μην υπολογίζει πια ούτε τίτλους ούτε θέσεις ισχύος.
Και τα δύο παραπάνω αποτελέσματα είναι εξαιρετικά. Ομως όταν καταλαγιάσει όλο αυτό πρέπει όλοι εμείς να δημιουργήσουμε όλες τις συνθήκες για να μετριάσουμε κατά το μέγιστο δυνατό, τις πιθανότητες να ξαναγίνει.
Να μεγαλώσουμε παιδιά που σέβονται. Να μεγαλώσουμε παιδιά που δεν έχουν αυτοσκοπό την επιτυχία ανεξαρτήτως τρόπου. Να μεγαλώσουμε παιδιά με ηθική και κοινωνική αντίληψη σεβασμού του ατόμου. Να μεγαλώσουμε παιδιά χωρίς ενοχές, με πίστη και εμπιστοσύνη στον εαυτό τους. Nα μεγαλώσουμε παιδιά που μεγαλώνοντας να μην εκμεταλλεύονται τη σεξουαλικότητά τους για να κερδίσουν αυτό που θέλουν. Να μεγαλώσουμε παιδιά που δε θα πατάνε επί πτωμάτων για να προχωρήσουν. Να γίνουν έφηβοι και νεαροί ενήλικες με καθαρότητα στο βλέμμα και στις πράξεις τους. Γιατί από αυτά τα παιδιά που θα μεγαλώσουμε εμείς θα δημιουργηθούν και οι θύτες και τα θύματα. Μπορεί τα παραπάνω να είναι χιλιοειπωμένα και τόσο τετριμμένα. Γιατί είναι. Αλλά στην πραγματικότητα μόνο η παιδεία και η κουλτούρα μπορούν να δημιουργήσουν ανθρώπους που τα πιστεύω τους είναι καθαρά και έτσι μαζί τους να δημιουργηθεί μία νέα γενιά ενηλίκων που σέβεται, μιλά, αντιδρά και εξελίσσεται ανθρώπινα.
Δυστυχώς ο φόβος αργά ή γρήγορα θα περάσει και οι σημερινοί «μαζεμένοι» θύτες θα ξαναβγούν από τα λαγούμια τους. Λίγο πιο προσεκτικοί, λίγο πιο «έξυπνοι» αλλά σίγουρα θα ξαναβγουν. Το θέμα είναι όταν θα ξαναβγούν να ξέρουν όλοι πως να τους αντιμετωπίσουν.
Διαβάστε επίσης
#metinSofia – Η Σοφία Μπεκατώρου άνοιξε την… κάμαρα με τα μυστικά
Δεν μπορείς να σώσεις τον κόσμο. Μπορείς να σώσεις τη Σοφία δίπλα σου – Γράφει η Μαρία Ζαφειράτου