Μέρες τώρα τα παιδιά, τριγυρνούν σαν τα γατιά, γύρω από το δέντρο. Μελετούν τα πακεταρισμένα δώρα. Τα κουνάνε, προσπαθούν να μαντέψουν, τι μπορεί να έχουν μέσα. Αν αυτά που ζήτησαν, ήρθαν.
Τα δώρα εκεί περιμένουν καρτερικά, να ζωντανέψουν τα Χριστούγεννα στα χέρια τους. Και όπως τα παρατηρώ και βλέπω την ανυπομονησία τους πριν καν προλάβω να σκεφτώ, άκουσα τη φωνή μου να λέει «Παιδιά, ανοίξτε τα, δεν πειράζει». Γιατί στ’ αλήθεια δεν πειράζει.
Σε μια τόσο δύσκολη χρονιά, προσαρμόστηκαν, έχασαν τους φίλους τους, τις εξωσχολικές τους δραστηριότητες, το σχολείο τους. Βάλαν μάσκες, απολυμαντικά, σταμάτησαν τις αγκαλιές και τα φιλιά έξω από το μικρό μας bubble. Μας δέχτηκαν με το έτσι θέλω σε μία νέα συγκατοίκηση 24/7.
Και όμως συνεχίζουν να είναι χαρούμενα. Οχι δεν χρειάζεται να περιμένουν άλλο. Τουλάχιστον όχι για τα δώρα τους – Ας μείνει μόνο η προσμονή για τον Αγιο Βασίλη- όσο μπορέσουμε να την κρατήσουμε ακόμα και την κανονικότητα που θα τους ξαναφέρει την ανεμελιά τους. Και ήταν στ’ αλήθεια πολύ καλά παιδιά
«Παιδιά, ανοίξτε τα τώρα. Δεν πειράζει» Χρόνια πολλά
Διαβάστε επίσης
O άνεμος γύρισε – Η Κάμαλα Χάρις… προσγειώνεται στη ζωή μας
Ο καιρός της πανδημίας, η socialμιντιακή δημοσιογραφία και το τίμημα της τιποτογραφίας
Η «Aθάνατη Ελληνική Λεβεντιά» και η πραγματική δύναμη των social media