Όταν ο ταχυδρόμος της τής πρότεινε να εργαστεί ως γραμματέας του Διευθυντή στο Μουσείο Φυσικής Ιστορίας της Νέας Αγγλίας, το 1939, η Barbara Washburn δεν ενθουσιάστηκε. «Δεν ήθελα να δουλέψω σε αυτό το παλιό μουσείο και σίγουρα δεν ήθελα να δουλέψω για έναν τρελό ορειβάτη», είχε σκεφτεί.
Η ζωή, όμως, τα έφερε αλλιώς.
Έναν χρόνο αργότερα, η νέα εκείνη γυναίκα που μισούσε το camping, στεκόταν σε ύψος 10.151 ποδιών, στο όρος Bertha της Alaska. Και ήταν παντρεμένη με εκείνον τον «τρελό ορειβάτη». Μάλιστα, ήταν η πρώτη γυναίκα των τελευταίων τριάντα ετών που έφτασε τόσο ψηλά!
Δείτε αυτή τη δημοσίευση στο Instagram.
Στη συνέχεια, το ζευγάρι και η ομάδα του, έγιναν οι πρώτοι που σκαρφάλωσαν με επιτυχία στην κορυφή του Hayes. Η Barbara – που είχε αφήσει τη σχεδόν νεογέννητη κόρη της στο σπίτι – φορούσε ανδρικό εξοπλισμό, γιατί τότε απλώς δεν παραγόταν γυναικείος. Μάλιστα, ηγήθηκε της ανάβασης καθώς ήταν η ελαφρότερη και θα μπορούσε να ελέγξει κατά πόσο το έδαφος ήταν σταθερό.
«Προσπάθησα να δείχνω ήρεμη και γεμάτη αυτοπεποίθηση, αλλά έτρεμα από φόβο. Όμως δε γλίστρησα και όλοι ήταν ασφαλείς», είπε αργότερα.
Τα χρόνια πέρασαν και η οικογένειά της μεγάλωσε. Μέχρι το 1947 ήταν μητέρα τριών παιδιών και εκείνη τη χρονιά πήρε «τη δυσκολότερη απόφαση» της ζωής της, όπως η ίδια τη χαρακτήρισε, αφήνοντάς τα πίσω για ένα ακόμη ορειβατικό ταξίδι. Αυτή τη φορά, για το όρος Denali. Πέρασαν δύο μήνες μέχρι να φτάσουν στην κορυφή και όταν τελικά το κατάφεραν, ένα μέλος της ομάδας της πρότεινε να περάσει εκείνη μπροστά. Στην αρχή δεν το ήθελε, δεν την ενδιέφερε να είναι πρώτη. Τελικά συμφώνησε, και έγινε η πρώτη γυναίκα που στάθηκε στο ψηλότερο σημείο της Βορείου Αμερικής!
Δείτε αυτή τη δημοσίευση στο Instagram.
Λάτρευε την περιπέτεια, όμως η Barbara Washburn ήταν πολλά περισσότερα από μία γυναίκα που λάτρευε να σκαρφαλώνει σε βουνά. Ήταν εκπαιδευμένη χαρτογράφος και, μαζί με το σύζυγό της, ανέλαβε πολλά έργα. Ένα από αυτά και, ίσως, το σημαντικότερο, ήταν η πλήρης χαρτογράφηση του Grand Canyon για το National Geographic, το 1970.
Με αεροφωτογραφίες, εργαλεία μέτρησης με laser και ένα τροχοφόρο οδόμετρο, μετά από 7 χρόνια προσπάθειας και περίπου 700 ταξίδια με ελικόπτερο, το έργο ολοκληρώθηκε. Συνέχισαν με τα Λευκά Όρη και το Denali, ενώ ξεκίνησαν να ασχολούνται με το Έβερεστ. Έκαναν, όμως, ένα διάλειμμα καθώς η Barbara αρρώστησε με πυρετό και έπρεπε να επιστρέψει στη Βοστόνη. Έλαβε τη θεραπεία της και επανήλθε δριμύτερη, δημοσιεύοντας το χάρτη της τέσσερα χρόνια μετά.
Το 1984 ήταν μία από τους 15 εξερευνητές – ανάμεσά τους οι Edmund Hillary, Jacques-Yves Cousteau, Mary και Richard Leakey – που βραβεύθηκαν από το National Geographic.
Δείτε αυτή τη δημοσίευση στο Instagram.
Όταν αποσύρθηκε, ασχολήθηκε με τη διδασκαλία σε παιδιά με μαθησιακές δυσκολίες στο Cambridge.
«Δε με ενδιέφερε ιδιαίτερα να γίνω πρωτοπόρος στο σοβαρό ταξίδι στην Alaska. Το μόνο που ήξερα ήταν πως ήμουν η μοναδική γυναίκα, έπρεπε να σταθώ στο ύψος μου», έχει δηλώσει.
Η Barbara έφυγε από τη ζωή το 2014, μόλις δύο μήνες πριν κλείσει τα 100. Ποτέ δεν κατάλαβε τον ντόρο που δημιουργήθηκε γύρω από το φύλο της. Για την ίδια, ήταν απλώς μία «ορειβάτισσα κατά λάθος».