Στις 10 Δεκεμβρίου 1905, η Bertha von Suttner έγινε η πρώτη γυναίκα που κέρδισε το βραβείο Νόμπελ Ειρήνης. Γεννημένη στις 9 Ιουνίου του 1843 στην Πράγα, η Suttner ήταν γόνος φτωχής οικογένειας. Ο πατέρας της ήταν αυστριακός υπολοχαγός, μέλος της Τσεχικής Βουλής του Kinsky, που πέθανε λίγο πριν τη γέννησή της. Η μητέρα της – 50 χρόνια νεότερη – ήταν συγγενής του ποιητή Joseph von Korner και προερχόταν μια οικογένεια χωρίς τίτλους ευγενείας και μεγάλη οικονομική άνεση. Έτσι μετά το θάνατο του συζύγου της, λόγω των περιορισμένων χρημάτων που λάμβανε και της αδυναμίας της στα εντυπωσιακά καζίνο και τον τζόγο, δυσκολευόταν ιδιαίτερα οικονομικά. Είχε προσλάβει, όμως, για την κόρη της παιδαγωγούς για να μάθει γαλλικά, αγγλικά και φωνητική.
Μεγαλώνοντας, η Suttner ήθελε να γίνει σοπράνο, αλλά γρήγορα αντιλήφθηκε πως η φωνή της δεν ήταν τόσο καλή. Έτσι, στράφηκε προς την μελέτη φιλοσοφικών κειμένων του Πλάτωνα και του Γερμανού επιστήμονα, Alexander von Humbolt. Μάλιστα, έμαθε μόνη της ιταλικά. Η εξωτερική της ομορφιά, αλλά και η μόρφωση και παιδεία της, την έκαναν περιζήτητη νύφη, ενώ ένας πρίγκιπας είχε ζητήσει να τον παντρευτεί, όταν ήταν 13 ετών. Η ίδια αρνήθηκε και ζούσε σχεδόν απομονωμένη με τη μητέρα της, ακόμη και για πολλά χρόνια μετά την ενηλικίωσή της.
Στην ηλικία των 30 ετών και λόγω της κακής οικογενειακής οικονομικής κατάστασης, η Suttner αναγκάστηκε να εργαστεί. Έτσι, ξεκίνησε να εργάζεσαι ως παιδαγωγός στο σπίτι του βαρόνου von Suttner. Ο 23χρονος γιος τους, Arthur, εντυπωσιάστηκε από την παρουσία της και οι δυο τους ερωτεύτηκαν. Η μητέρα του, όμως, δυσταρεστημένη από το ειδύλλιο αυτό, έστειλε την 30χρονη σε μια απομακρυσμένη πόλη του Παρισιού, για να εργαστεί ως γραμματέας και οικονόμος του Alfred Nobel, του Σουηδού επιστήμονα, που εφηύρε τον δυναμίτη. Λίγο αργότερα, ο αγαπημένος της ζήτησε να την παντρευτεί και ο γάμος τελέστηκε κρυφά στη Βιέννη, πριν αναχωρήσουν για μήνα του μέλιτος στη Ρωσία.
Έμειναν για 9 χρόνια στον Καύκασο, όπου φιλοξενούνταν και δούλευαν για έναν φίλο τους, που ήταν πρίγκιπας στην περιοχή. H Suttner δίδαξε μουσική και γλώσσες, ενώ ο σύζυγός της ως αρχιτέκτονας. Με την τοπική κοινωνία να τους έχει υποδεχθεί ιδιαίτερα θερμά, ο Arthur γνώρισε μεγάλη επαγγελματική επιτυχία και πολλά άρθρα του άρχισαν να δημοσιεύονται σε αυστριακές εφημερίδες. Εμπνευσμένη από τον σύζυγό της, η Suttner άρχισε και εκείνη να γράφει και δημοσίευσε το πρώτο της δοκίμιο με ψευδώνυμο. Το 1883, έγραψε το πρώτο της μυθιστόρημα Inventarium einer Seele (Inventory of a Soul) το οποίο γνώρισε τεράστια επιτυχία στους λογοτεχνικούς κύκλους. Το ζευγάρι αποφάσισε ότι θα μπορούσαν να ζήσουν ως συγγραφείς και επέστρεψαν στην Αυστρία τον Μάιο του 1885.
Η αγάπη και το πάθος της για την ανάγνωση και τη λογοτεχνία την ώθησαν να γράψει μια σειρά από επιτυχημένα έργα, όπως το Daniela Dormes το 1886 και το Das Maschinenzeitalter: Zukunftsvorlesungen uber unsere Zeit το 1889. Η Suttner πίστευε το Das Maschinenzeitalter, λόγω των φιλοσοφικών θεμάτων που έθιγε δεν θα γινόταν αποδεκτό αν είχε δημοσιευθεί με το όνομά της και έτσι αποφάσισε να το εκδόσει, με το ψευδώνυμο «Jemand». Με τα χρήματα που κέρδισε, κατάφεραν με το σύζυγό της να μετακομίσουν στο Παρίσι, όπου και της δόθηκε η ευκαιρία να έρθει σε επαφή με μέλη κορυφαίων κοινωνικών και πνευματικών κύκλων και να μάθει για την Διεθνή Εταιρεία Ειρήνης και Διαιτησίας, με έδρα το Λονδίνο. Αμέσως ενδιαφέρθηκε για τους στόχους και τις ενέργειες της οργάνωσης και αποφάσισε να συνδράμει όπως μπορούσε.
Εκείνη τη στιγμή, κατάλαβε πως μέσω των έργων της μπορούσε να διαδώσει το μήνυμα της ειρήνης και έτσι ξεκίνησε να γράφει το πιο γνωστό βιβλίο της, Lay Down Your Arms. Τα αντιπολεμικά μηνύματα του βιβλίου θεωρήθηκαν αμφιλεγόμενα και πολλοί εκδότες δεν δέχθηκαν να το δημοσιεύσουν, ενώ όταν τελικά βρήκε κάποιον να τη βοηθήσει, εκείνος της πρότεινε να κάνει κάποιες αλλαγές, ώστε το έργο της να γίνει κοινωνικά αποδεκτό. Η ίδια προέβη σε ορισμένες τροποποιήσεις, όμως, αρνήθηκε να αλλάξει τον τίτλο του βιβλίου και τελικά είχε δίκιο. Οι πωλήσεις ξεπέρασαν κάθε προσδοκία και έγινε best-seller. Πολλοί, ανάμεσά τους και ο Ρώσος μυθιστοριογράφος Leon Tolstoy, επαίνεσαν τη δουλειά της, συγκρίνοντας την επιρροή του έργου της στο ειρηνευτικό κίνημα με εκείνη του αμερικανικού συγγραφέα Harriet Beecher, στο κίνημα κατά της δουλείας.
Μετά από αυτή τη συγγραφική της επιτυχία, η Suttner βρέθηκε στην πρώτη γραμμή του αντιπολεμικού κινήματος. Ανακηρύχθηκε πρόεδρος της Αυστριακής Ειρηνευτικής Εταιρείας και με τον δημοσιογράφο Alfred Hermann Fried ξεκίνησε ένα δημοφιλές μηνιαίο περιοδικό, με τίτλο Lay Down Your Arms, το οποίο κατέγραφε τις εξελίξεις στο μέτωπο αυτό για οκτώ χρόνια. Συμμετείχε στην πρώτη ειρηνευτική διάσκεψη της Χάγης, όπου συμμετείχαν υψηλόβαθμοι αξιωματούχοι από πολλές χώρες όπως οι Ηνωμένες Πολιτείες, η Βρετανία και η Γαλλία και έδωσαν αξιοπιστία στις ειρηνευτικές προσπάθειες που συχνά είχαν απορριφθεί ως μη ρεαλιστικές και αφελείς.
Ο θάνατος του συζύγου της το 1902, οδήγησε τη συγγραφέα να εργαστεί ακόμη πιο σκληρά και με μεγαλύτερο πάθος για το σκοπό της. Άρχισε να ομιλεί και να παρακολουθεί πολλά σχετικά συνέδρια και δυο χρόνια αργότερα ξεκίνησε μια περιοδεία στην Αμερική, κατά τη διάρκεια της οποία γνώρισε και τον Πρόεδρο Theodore Roosevelt. Για τις προσπάθειές της να προωθήσει τα ιδανικά μιας παγκόσμιας ειρηνικής κοινωνίας, τιμήθηκε με το βραβείο Νόμπελ Ειρήνης το 1905 και έγινε η πρώτη γυναίκα που το κέρδισε.
Η Suttner πέθανε από καρκίνο του στομάχου στις 21 Ιουνίου 1914. Η τραγική ειρωνεία είναι πως μια μόνο εβδομάδα μετά το θάνατό της, η δολοφονία του κληρονόμου της αυστριακής αυτοκρατορίας ήταν το έναυσμα για τον Α ‘Παγκόσμιο Πόλεμο. Το έργο της θεωρείται μέχρι και σήμερα αξεπέραστο, ενώ οι αξίες της είναι πιο επίκαιρες και αναγκαίες από ποτέ. Η μορφή της εικονίζεται τιμητικά στο αυστριακό νόμισμα των 2 ευρώ.
Διαβάστε επίσης:
Το σχέδιο της Γερμανίας για την εξασφάλιση της ισότητας των φύλων
Η πρώτη Ελληνίδα υπουργός, Λίνα Τσαλδάρη, αγωνίστηκε για την ισότητα
Inge Lehmann: Η πρώτη επιστήμονας που ανακάλυψε τη δομή του πυρήνα της Γης
Ακολουθήστε το Portraits στο Google News για την πιο ξεχωριστή ενημέρωση