Ένας δημοσιογράφος ρώτησε κάποτε τη Marilyn Monroe ποια είναι η αγαπημένη της τραγουδίστρια. «Ο πιο αγαπημένος μου άνθρωπος, τη λατρεύω και ως άνθρωπο και ως τραγουδίστρια, θεωρώ είναι κορυφαία. Είναι η Ella Fitzgerald», ήταν η απάντηση που πήρε.
Η πασίγνωστη σταρ έκανε πράξη αυτό για το οποίο παλεύουμε σήμερα, το #BlackLivesMatter, καθώς χρησιμοποίησε τη φήμη της για να βοηθήσει τη Fitzgerald να προωθήσει την καριέρα της. Η φιλία τους κράτησε μέχρι η πρώτη να φύγει από τη ζωή και, ακόμη και μετά από αυτό, η Ella δε σταμάτησε να εκφράζει την ευγνωμοσύνη της για τη στήριξη που δέχθηκε.
Δείτε αυτή τη δημοσίευση στο Instagram.
Ένα από τα πολλά κοινά σημεία τους, βρέθηκε στην παιδική τους ηλικία, η οποία ήταν ιδιαίτερα σκληρή. Η Monroe δε γνώρισε ποτέ τον πατέρα της και μεγάλωνε με την πνευματικά ασταθή μητέρα της. Μετακόμιζε διαρκώς, έπεσε θύμα σεξουαλικής παρενόχλησης και, όπως ανέφερε στο Time, το 1956, απορούσε και η ίδια που κατάφερε να βγει σώα και αβλαβής από όλο αυτό. «Ουάου, πώς το ξεπέρασα;», αναρωτήθηκε.
Η Fitzgerald, με τη σειρά της, ήταν μόλις 15 ετών όταν έχασε τη μητέρα της. Ο πατριός της γινόταν συχνά βίαιος, ενώ εκείνη εργάστηκε σε οίκους ανοχής, φυλακίστηκε σε αναμορφωτήριο ειδικό για μαύρες γυναίκες, όπου οι εργαζόμενοι δε δίσταζαν να την κακοποιούν με κάθε τρόπο. Δεν της άρεσε τόσο να μιλάει για την εποχή αυτή.
Τη δεκαετία του ’50, η φωνή της είχε αποκτήσει φανατικούς θαυμαστές. Όμως, εμφανιζόταν κυρίως σε μικρούς χώρους. Το χρώμα του δέρματός της στάθηκε πολλές φορές εμπόδιο στο δρόμο της. Πολλοί ήταν οι επιχειρηματίες που δεν ενδιαφέρονταν για μία μαύρη τραγουδίστρια, όσο ταλαντούχα κι αν ήταν. «Ξέρω πως βγάζω πολλά λεφτά στα jazz κλαμπ που παίζω, όμως σίγουρα εύχομαι να μπορούσα να εμφανιστώ σ’ ένα από εκείνα τα πολυτελή μέρη», δήλωσε κάποτε σε συνέντευξή της.
Η Marilyn, η οποία ήταν ήδη καταξιωμένη, είχε περάσει αμέτρητες ώρες ακούγοντας δίσκους της, προκειμένου να βελτιώσει τη δική της απόδοση. Το Νοέμβριο του 1954, την είδε ζωντανά σ’ ένα μικροσκοπικό συναυλιακό χώρο του Los Angeles. Της μίλησε και, σχεδόν αμέσως, έγινε μεταξύ τους αυτό το «κλικ». Γρήγορα έμαθε πως ένα από τα κορυφαία μπαρ της Sunset Boulevard, το Mocambo, απέρριπτε διαρκώς την Ella Fitzgerald. Ο ιδιοκτήτης του, πίστευε πως δεν ήταν αρκετά «λαμπερή». Αποφάσισε, λοιπόν, να βοηθήσει. Τον πλησίασε και του έκανε μία πρόταση: Αν της έδινε μία ευκαιρία, εκείνη θα καθόταν στο πρώτο τραπέζι και θα έφερνε διασημότητες μαζί της κάθε βράδυ. Εκείνος δέχθηκε. Στην πρεμιέρα, εμφανίστηκαν ο Frank Sinatra και η Judy Garland, όμως η τραγουδίστρια απέδειξε πως δε χρειαζόταν υποστήριξη από κανέναν celebrity. Το ταλέντο της ήταν αρκετό για να ξεπουληθούν όλα τα εισιτήρια, από όλες τις προγραμματισμένες της εμφανίσεις. Έτσι, άνοιξε ο δρόμος προς την κορυφή.
Μετά την τεράστια επιτυχία του Mocambo, ήρθαν οι μεγάλες και σημαντικές προτάσεις. Βέβαια, κανείς δεν της φερόταν με ειλικρινή σεβασμό, λόγω του ρατσισμού που κυριαρχούσε. Κάποιοι της ζητούσαν να μπαίνει από την πίσω πόρτα ή από την αποθήκη, αντί για την κύρια είσοδο.
Όταν αυτό έπεσε στην αντίληψη της Monroe, πήρε την κατάσταση στα χέρια της. Ταξίδεψε μέχρι το Colorado για να δει τη φίλη της κι αντίκρυσε το θέαμα που την έκανε έξαλλη: Απαγόρευαν στη Ftizgerald να χρησιμοποιήσει την μπροστινή πόρτα. Τότε, εκείνη αρνήθηκε να πατήσει το πόδι της στο κατάστημα, παρά μόνο αν άλλαζαν γνώμη. Φυσικά, πέρασε το δικό της. Σιγά – σιγά, χάρη στην επιμονή της κινηματογραφικής σταρ, ο κόσμος άρχισε να αντιμετωπίζει διαφορετικά την τραγουδίστρια – όπως, δηλαδή, της άξιζε.
Βέβαια, δεν ήταν όλα ρόδινα. Όπως όλες οι σχέσεις, έτσι και η δική τους, πέρασε την κρίση της. Ο εθισμός της ηθοποιού στα ναρκωτικά, μπήκε ανάμεσά τους.
Η Fitzgerald δεν έπινε, ούτε κάπνιζε. Δεν τραγουδούσε καν τους στίχους που ανέφεραν εξαρτησιογόνες ουσίες. Έβρισκε τη δική της διέξοδο στις σαπουνόπερες. Αντίθετα, η φίλη της χρειαζόταν χάπια και αλκοόλ για να χαλαρώσει. Η εξάρτησή της, της κόστισε τη ζωή.
Η Ella δεν πήγε στην κηδεία της. Ο Joe DiMaggio, δεύτερος σύζυγος της αδικοχαμένης σταρ, δεν επέτρεψε σε κανέναν διάσημο να παρευρεθεί στην ταπεινή τελετή. Όμως εκείνη, ποτέ δεν ξέχασε πόσο τη βοήθησε και πάντα μιλούσε τρυφερά για εκείνη. «Χρωστάω τα πάντα στη Marilyn Monroe», εκμυστηρεύτηκε το 1972 στο Ms. Magazine.
Διαβάστε επίσης:
Etta James: H ζωή και το έργο της θρυλικής ερμηνεύτριας