Η Dr. Patrice Harris είναι μια από τις πιο ήρεμες και λογικές φωνές, που υπάρχουν αυτή τη στιγμή στην Αμερική, σχετικά με την πανδημία του κορονοϊού. Ήταν αναμφισβήτητα μια από τις πιο δύσκολες και κρίσιμες στιγμές της καριέρας της και σύμφωνα με τους ειδικούς στον τομέα της υγείας, την χειρίστηκε με ιδιαίτερη επιμέλεια και προσοχή. Η προεδρία της στην Αμερικανική Ιατρική Ένωση έληξε αυτή την εβδομάδα. Ήταν η 174η πρόεδρος, αλλά η πρώτη Αφροαμερικανίδα γυναίκα, που βρέθηκε στη θέση αυτή.
Ο Dr. John Maupin, πρώην πρόεδρος της Ιατρικής Σχολής Morehouse και του Meharry Medical College την χαρακτήρισε ως ένα σπουδαίο άτομο, που μέσα στην κρίση της πανδημίας, κατόρθωσε να αποδείξει τι αξίζει, κερδίζοντας το σεβασμό της κοινωνίας και των συναδέλφων της. Πρόσθεσε, δε, πως έκανε αξιοθαύμαστη δουλειά ως εκπρόσωπος, έχοντας μια σταθερή φωνή και παρουσία.
Σήμερα, υπάρχουν περισσότερες από 2 εκατομμύρια περιπτώσεις κορονοϊού στις Ηνωμένες Πολιτείες και περισσότεροι από 113.000 θάνατοι που σχετίζονται με την ασθένεια.
Για την Dr. Patrice Harris, εκτός από όλα τα καθήκοντά της, ήταν πολύς σημαντικός ο ρόλος της ως εκπροσώπου της Ιατρικής Ένωσης, αφού όπως και η ίδια είχε πει «στόχος μας είναι να βεβαιωθούμε ότι ακολουθούμε τα δεδομένα και την επιστήμη. Θέλουμε να είμαστε μια αξιόπιστη πηγή πληροφοριών, διασφαλίζοντας παράλληλα ότι στηρίζουμε την κοινωνία. Το μήνυμα της Ένωσης είναι υπομονή και υγεία πάνω από την πολιτική».
Η παρουσία της σε μια τόσο κρίσιμη και υψηλή θέση στέλνει και ένα ξεχωριστό – και άκρως επίκαιρο – μήνυμα. «Η ευθύνη μου δεν είναι να είμαι η πρώτη γυναίκα Αφροαμερικανίδα πρόεδρος της Αμερικανικής Ιατρικής Ένωσης. Η ευθύνη μου είναι να μην είμαι η τελευταία».
Οι σπουδές και η επαγγελματική της πορεία
Η Dr.Harris κατάγεται από το Bluefield, στη Δυτική Virginia. Πήρε το πτυχίο της στην Ψυχολογία από το Πανεπιστήμιο της Δυτικής Virginia, το 1982, και το μεταπτυχιακό της στη Συμβουλευτική Ψυχολογία και την ειδικότητά της, από το ίδιο πανεπιστήμιο μέχρι το 1992. Μετά την ιατρική σχολή, μετακόμισε στην Atlanta για να ξεκινήσει την μεταπτυχιακή της εκπαίδευση στην Παιδική και Εφηβική Ψυχιατρική και την Ιατροδικαστική Ψυχιατρική στο Πανεπιστημιακό Νοσοκομείο Emory, όπου και πήρε υποτροφία. Έπειτα, ξεκίνησε ιδιωτικά την πρακτική της σε παιδιά, εφήβους και ενήλικες και την ιατροδικαστική ψυχιατρική.
Μιλώντας για τις σπουδές της, η ίδια έχει δηλώσει πως κανείς από την οικογένειά της δεν είχε σχέση με αντικείμενο. «Αρχικά, το σχέδιό μου ήταν να γίνω παιδίατρος, και αυτό ήθελα μέχρι το τρίτο έτος της σχολής. Όταν πήγα σε ένα μάθημα ψυχιατρικής, ενθουσιάστηκα, ένιωσα σα στο σπίτι μου και στη συνέχεια αποφάσισα ότι θα μπορούσα να συνδυάσω την αγάπη μου για την ψυχιατρική με τα παιδιά και τους εφήβους».
Από το 2001 έως το 2003, η Dr.Harris ήταν συνεργάτιδα του Κέντρου Barton Child Law and Policy, με χρηματοδότηση από το Ίδρυμα της Οικογένειας Arthur M. Blank. Εκεί, εργάστηκε σκληρά για να ενισχύσει την ικανότητα της Κλινικής να ενεργεί ως επικεφαλής οργανισμός για την προστασία των κακοποιημένων και παραμελημένων παιδιών. Το 2005, έγινε μέλος του Τμήματος Υπηρεσιών Υγείας της Fulton County, υπηρετώντας ως ιατρική διευθύντρια του Τμήματος Υγείας, Συμπεριφοράς και Αναπτυξιακών Αναπηριών και από το 2009 έως το 2015, έγινε διευθύντρια των υπηρεσιών υγείας.
H Dr.Harris υπήρξε ενεργό μέλος της Αμερικανικής Ιατρικής Ένωσης και έχει υπηρετήσει σε διάφορες ηγετικές θέσεις. Τον Ιούνιο του 2011, εξελέγη στο διοικητικό συμβούλιο της Ένωσης και εργάστηκε σκληρά για τον εντοπισμό πρακτικών για την καταπολέμηση της επιδημίας των οπιοειδών. Εκτός από τη μείωση του αριθμού των συνταγογραφούμενων οπιοειδών και την αξιοποίηση των προγραμμάτων παρακολούθησης συνταγογραφούμενων φαρμάκων, η ειδική ομάδα, στην οποία εργάστηκε, έδωσε έμφαση στις διάφορες θεραπείες. Τον Ιούνιο του 2019, εξελέγη πρόεδρος της Ιατρικής Ένωσης.
Οι απόψεις της για την ισότητα των λαών και τις γυναίκες
H Dr.Harris, από τις πρώτες ημέρες της στην Αμερικανική Ιατρική Ένωση πολέμησε για την ισότητα και τις ίσες ευκαιρίες, ανεξαρτήτως φύλου και χρώματος. Με την αποχώρησή της από τη θέση της Προέδρου, πολλοί αναρωτιούνται αν οι πρακτικές και οι πολιτικές, που πάλεψε να εδραιώσει, θα διατηρηθούν. Από τη θέση της, υποστήριζε την διαφορετικότητα και αναδείκνυε με κάθε ευκαιρία τη σημασία της ένταξης. Κατά τη διάρκεια της πανδημίας του κορονοϊού, δε δίστασε να αναφερθεί στις τεράστιες ανισότητες, που υπάρχουν στην αμερικανική κοινωνία, αναφορικά με την υγειονομική περίθαλψη.
Η αποστολή της, πέρα από το προφανές, είναι και να εμπνεύσει – κυρίως – τις νεαρές Αφροαμερικανίδες να ακολουθήσουν τα όνειρα τους. «Συνάντησα εμπόδια κατά τη διάρκεια του 25ετούς ταξιδιού μου στην ιατρική. Το σχολείο Med ήταν πολύ μοναχικό για μένα. Ήμουν η μόνη Αφροαμερικανίδα. Η μετέπειτα ζωή μου δεν ήταν πολύ διαφορετική. Αλλά είμαι εδώ. Οι εκλογές για την προεδρία της Ένωσης ήταν σκληρές, όπως θα έπρεπε να είναι, και κέρδισα».
Μετά τη σημαντική θητεία της, θα διδάξει στο Emory και θα επιχειρήσει να γεφυρώσει τις ανισότητες , υγειονομικού χαρακτήρα, που επηρεάζουν τις κοινότητες των Αφροαμερικανών.
Η Dr. Patrice Harris θα αφήσει στην Ιατρική Ένωση μια ιστορική κληρονομιά, με την ελπίδα να εμπνεύσει όλο και περισσότερους ανθρώπους.