Την αβεβαιότητα που φέρνει το αύριο και στην αισιοδοξία ότι με αντοχή, ανοχή και περίσσιο θάρρος θα κάνουμε τη ζωή μας καλύτερη, τόνισε στην ομιλία της η Ελένη Γλύκατζη – Αρβελέρ. Όπως είπε η ανθρωπότητα προχωρά προς μια καινούργια συνοχή και μια καινούργια αλληλεγγύη σαν να ενηλικιώθηκε ξαφνικά και ότι το όνειρο και η ελπίδα είναι αυτά που δεν μπορεί να μας στερήσει κανείς.
Ειδικότερα είπε:
“Δεν υπάρχουν εμπειρογνώμονες του αύριο. Η αβεβαιότητα είναι το μόνο σίγουρο για αύριο .
Το μόνο σίγουρο όμως είναι επίσης, ότι δεν θα είναι τίποτα αύριο όπως ήταν πριν. Ξέρουμε τι δεν θα συμβεί, αλλά δεν ξέρουμε τι θα συμβεί.
Αύριο θα έχουμε αλλάξει εμείς οι ίδιοι.
Η σχέση με τον εαυτό μας ίσως δεν θα είναι πάντα η ίδια, ίσως να ελευθερωθούμε από το εγώ και το ευρώ. Ίσως οι σχέσεις με τον άλλο θα έχουν αλλάξει.
Ίσως η ανθρωπότητα να έχει μια καινούργια συνοχή και μια καινούργια αλληλεγγύη σαν να ενηλικιώθηκε ξαφνικά. Δεν θα αναγνωρίζει μόνο τα σύνορα που χωρίζουν, αυτά που δεν σταματούν πανδημίες, βιαιοπραγίες,σεισμούς αλλά το ένα χέρι που βοηθά το άλλο.
Ίσως καταλάβαμε ότι πρέπει να έχουμε ενοχές για αυτά τα καλά που δεν έχουμε κάνει, και ίσως αντιληφθούμε ότι η ζωή του ανθρώπου είναι κάτι πολύτιμο. Τώρα ίσως καταλάβαμε ότι όσο αξίζει η ζωή του ανθρώπου δεν αξίζει τίποτα άλλο.
Ίσως ακούσουμε όσα λένε οι επιστήμονες και καταλάβουμε ποια είναι τα λάθη που κάναμε, όπως η καταστροφή του περιβάλλοντος.
Ίσως κάνουμε προτεραιότητες την υγεία και τον πολιτισμό που μας κάνει να αντέχουμε στις μεγάλες αντιξοότητες, και θα ζήσουμε σε μια εποχή ψηφιακή που όμως δεν θα μας απαλλάσσει από τις φοβίες για την ανεργία, τη βία την ενδοοικογενιακή, τα ψυχικά νοσήματα όπως η κατάθλιψη.
Ό,τι όμως κι αν γίνει κανείς δεν μπορεί να μας στερήσει από τα αναμφίβολα. Δηλαδή αυτά που θα υπάρχουν πάντα. Το όνειρο και την ελπίδα. Μπορούμε με αυτά τα δύο θεμέλια να είμαστε άνθρωποι δημιουργικοί γιατί το όραμα και η πράξη κάνουν τον δημιουργικό άνθρωπο.
Ο άνθρωπος είναι το μόνο από τα έμβια όντα, που μπορεί να κοιτά τον ουρανό έχοντας τα πόδια του στέρεα στη γη. Και είναι το μόνο ον που χορεύει και τραγουδά.
Με αντοχή, ανοχή και περίσσιο θάρρος θα κάνουμε τη ζωή μας καλύτερη . Θα γίνουν οι καιροί καλύτεροι”.
