Στις 8 Μαΐου 1980, εκτελέστηκε διά πυροβολισμού μία γυναίκα που πραγματοποίησε ένα ασυγχώρητο έγκλημα για τους Ισλαμιστές του Ιράν. Τόλμησε να παλέψει για την ισότητα των φύλων, να δώσει θάρρος σε όλες εκείνες που είδαν τα δικαιώματά τους να χάνονται από τη μία μέρα στην άλλη και να παρέχει σε κάθε πολίτη πρόσβαση στη μόρφωση. Είχε το θράσος, επιπλέον, να πει «όχι» στη hijab. Καταδικάστηκε σε θάνατο επειδή «έσπειρε το μίσος στη Γη και πάλεψε ενάντια στο Θεό».
Η Farrokhroo Parsa ήταν γιατρός, εκπαιδευτικός και βουλευτής. Έγινε η πρώτη γυναίκα υπουργός της ιρανικής κυβέρνησης, όταν ανέλαβε το Υπουργείο Παιδείας επί πρωθυπουργίας του Amir Abbas Hoveida. Υπέρμαχος των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, πάλεψε σκληρά για την ενδυνάμωση των γυναικών. Ύψωσε τη φωνή της σε μία εποχή που πολλές το είχαν ανάγκη και λιγότερες το τόλμησαν, ενώ πλήρωσε με το υπέρτατο τίμημα: Την ίδια της τη ζωή.
Η μητέρα της, Fakhr-e Afagh, αρθρογραφούσε για το γυναικείο περιοδικό Jahan-e Zan (Ο Κόσμος της Γυναίκας), μιλούσε ανοιχτά για την ισότητα των φύλων και μαχόταν για το δικαίωμα των μικρών κοριτσιών στην εκπαίδευση. Οι απόψεις της θεωρούνταν ιδιαίτερα ριζοσπαστικές και τράβηξαν τη προσοχή της συντηρητικής κυβέρνησης. Η οικογένεια, λοιπόν, απελάθηκε από την πρωτεύουσα στην πόλη Qom. Εκεί, η έγκυος Afagh τέθηκε σε κατ’ οίκον περιορισμό. Λίγο αργότερα, στο σπίτι αυτό έφερε στον κόσμο τη Farrokhroo.
Μεγάλωσε γνωρίζοντας πως δεν αξίζει τίποτα λιγότερο από τους άνδρες. Σπούδασε ιατρική κι έγινε καθηγήτρια βιολογίας στο Λύκειο Jeanne d’Arc της Τεχεράνης. Μαθητής της, μάλιστα, ήταν Farah Diba, που αργότερα έμεινε στην ιστορία ως Βασιλιάς Mohammad Reza Pahlavi.
Το 1963, η Parsa κατάφερε να μπει στη Βουλή κι έφερε στο Ιράν το κίνημα των σουφραζέτων. Ήταν, επίσης, η ήρεμη δύναμη που καθοδηγούσε τον αγώνα για την καθιέρωση νόμων που εξασφάλιζαν την ισότητα των μελών της οικογένειας, ανεξαρτήτως φύλου. Το 1965, έγινε Υφυπουργός Παιδείας και, στις 27 Αυγούστου του 1968, ανέλαβε τη διοίκηση του Υπουργείου. Ήταν η πρώτη φορά στην ιστορία της χώρας που μία γυναίκα κατακτούσε τέτοια θέση.
Μέχρι το 1979, το Ιράν θεωρούταν ένα από τα πιο ανεπτυγμένα έθνη του κόσμου. Εκείνη τη χρονιά, όμως, ξέσπασε η επανάσταση – μία επανάσταση που γύρισε τους Ιρανούς χρόνια πίσω, επαναφέροντας τη Σαρία. Η hijab έγινε υποχρεωτική σε δημόσιους χώρους, οι διαζευγμένοι πατέρες έπαιρναν αυτόματα την επιμέλεια του πρωτότοκου παιδιού και οι γυναίκες έχασαν θεμελιώδη δικαιώματα.
Η Farrokhroo, ήταν μία από τις πολλές που πάλεψαν ενάντια στις αλλαγές αυτές.
«Η συνωμοσία της σιωπής πρέπει να τελειώσει εδώ. Με τη σιωπή και την απάθειά μας, παραμένουμε αδύναμοι και ηττημένοι. Πώς θα συγχωρέσουμε και θα ξεχάσουμε αυτούς που δε σταματούν να σκοτώνουν;», έλεγε.
Όπως είναι επόμενο, συνελήφθη από το Επαναστατικό Δικαστήριο και τον επικεφαλής Ayatollah Khalkali. Αντιμετώπισε μία σειρά κατηγοριών, αναμεσά τους η ενθάρρυνση των αθλητριών να φορούν σορτς κατά τη διάρκεια των αγώνων, αλλά και των γυναικών να συμμετάσχουν στην πολιτική – κάτι που ο Ayatollah θεωρούσε συνώνυμο της πορνείας. Φυλακίστηκε, υπέφερε, αλλά δε λύγισε στιγμή.
«Είμαι γιατρός, δε φοβάμαι το θάνατο. Ο θάνατος είναι μονάχα μια στιγμή, τίποτα άλλο. Είμαι προετοιμασμένη να τον δεχθώ με ανοιχτές αγκάλες, παρά να καλυφθώ», ήταν τα τελευταία λόγια που έγραψε στα παιδιά της από το κελί της. «Δεν πρόκειται να προσκυνήσω όλους εκείνους που περιμένουν να πάρω πίσω πενήντα χρόνια αγώνων για την ισότητα μεταξύ ανδρών και γυναικών. Δεν πρόκειται να φορέσω hijab και να γυρίσω πίσω στην ιστορία.»
Διαβάστε επίσης:
Benazir Bhutto: Η γυναίκα που πάλεψε για τη δημοκρατία στο Πακιστάν
Susan Brownell Anthony: O άνθρωπος που άνοιξε τον δρόμο για το δικαίωμα ψήφου των γυναικών
Γυναίκες δημοσιογράφοι: Θύματα άγριων διώξεων, αυστηρών ποινών και ισόβιων φυλακίσεων
Ακολουθήστε το Portraits στο Google News για την πιο ξεχωριστή ενημέρωση