«Ο φεμινισμός δεν αφορά την ενδυνάμωση των γυναικών. Οι γυναίκες είναι ήδη δυνατές. Αφορά την αλλαγή του τρόπου με τον οποίο ο κόσμος αντιλαμβάνεται αυτή τη δύναμη.»
Αυτή η δήλωση της ακτιβίστριας G.D Anderson, έχει κάνει το γύρο του κόσμου. Εάν έχει δίκιο και όλες οι γυναίκες είναι δυνατές, η ίδια είναι δυνατότερη από τις άλλες. Παλεύει καθημερινά για κάθε μία που δεν παίρνει όσα της αξίζουν και δεν έχει πρόσβαση στα βασικά: Δημόσια υγεία, εκπαίδευση, τροφή και νερό.
Εμείς έχουμε το προνόμιο να ζούμε σε μία από τις χώρες που η πρόσβαση στα προϊόντα «πολυτελείας» – όπως αυτά της γυναικείας υγιεινής – θεωρείται δεδομένη. Σύμφωνα με αρχείο της UNICEF, όμως, η πραγματικότητα 2.3 εκ. ανθρώπων στον κόσμο διαφέρει κατά πολύ. Εδώ έρχεται η Anderson με την εταιρεία της, Τhe Cova Project, και παρέχει σε περισσότερες από 3000 κατοίκους της Αφρικής cups εμμήνου ρύσης που έχουν διάρκεια ζωής έως και 10 χρόνια! Επιπλέον, τους παρέχει ενημερωτικό υλικό τόσο για το σώμα τους και τις λειτουργίες του, όσο και για την προσωπική τους ανάπτυξη.
Ταξίδεψε πρώτη φορά στη γειτονική μας ήπειρο το 2006 με την οικογένειά της, για ένα σαφάρι. Οι μέρες που πέρασε εκεί, της άλλαξαν τη ζωή. «Η άγρια φύση της Τανζανίας μου έγινε εμμονή και αποφάσισα πως όταν μεγαλώσω, θα γίνω κτηνίατρος άγριων ζώων», έχει δηλώσει.
Έθεσε το σχέδιό της σε εφαρμογή και 9 χρόνια αργότερα, το 2015, πανέτοιμη να μετακομίσει στην Αφρική, επισκέφθηκε το γιατρό της για να του ανακοινώσει την απόφαση που είχε πάρει. Και εκείνος, όμως, είχε μία ανακοίνωση που θα έβαζε τέλος στα όνειρά της. «Πάσχεις από τη νόσο του Lyme», της είπε και τίποτα δεν έμεινε ίδιο για την G.D.
Για έξι ολόκληρα χρόνια πάλευε με μία ασθένεια που την εξαντλούσε σωματικά και ψυχικά, όμως οι ειδικοί δεν είχαν καταλήξει σε μία διάγνωση. Τελικά βρήκαν τι είχε, όμως δεν υπήρχε καμία εγγύηση ότι θα γινόταν καλά.
Έκανε κάθε θεραπεία που της πρότειναν, επισκέφθηκε κάθε λογής επιστήμονα – αλλά μάταια. «Όταν είσαι άρρωστος και πραγματικά δε θέλεις να είσαι άρρωστος, απελπίζεσαι», αποκάλυψε. «Επέτρεψα σε όλους να με τρυπάει με ενέσεις, να με ψάχνει. Άφησα γιατρούς να μου πουν τι υπήρχε στο κεφάλι μου, τους άφησα να μου γράψουν φάρμακα που πίστευαν πως θα έσωζαν την κατάσταση, βίωσα κάθε παρενέργεια από τις ιδέες τους και δεν παραπονέθηκα, ούτε τα παράτησα.»
Της είχαν χορηγηθεί 135 συμπληρώματα ημερισίως, κάποιος γιατρός της ανακοίνωσε πως θα πεθάνει από καρκίνο του θυροειδούς, της συστάθηκε να ζωγραφίσει ένα φανταστικό κουτί και να αφήσει πίσω την ασθένειά της. Τα έκανε όλα και δεν το έβαλε στιγμή κάτω.
Υπέφερε μέχρι που γνώρισε τον έναν ειδικό που έκανε στόχο ζωής να τη θεραπεύσει. Της έκανε εξετάσεις για ό,τι σχετιζόταν με τη νόσο του Lyme και αποδείχθηκε ότι το πάθος της Anderson για τη φύση, ήταν εκείνο που την έβαλε σε εκείνη την περιπέτεια.
Και όσο μαχόταν για την υγεία της, μαχόταν και για τους λιγότερο προνομιούχους από εκείνη.
Βρέθηκε στην Αφρική για δεύτερη φορά το 2015, μαζί με την αδελφή της που την πήρε μαζί σε ένα εθελοντικό πρόγραμμα δύο εβδομάδων στη Ναμίμπια. Πέρασαν τις μέρες τους κουράροντας ασθενείς, βλέποντας γυναίκες να αντικρύζουν για πρώτη φορά τα μωρά τους μέσω υπερήχων και παρέχοντας υπηρεσίες υγείας στους κατοίκους μίας μικρής κοινότητας.
Την τρίτη της φορά εκεί, επισκέφθηκε το μοναδικό τοπικό παντοπωλείο που προμήθευε τους ντόπιους με τα απαραίτητα: ψωμί, νερό, χαρτοπετσέτες, προϊόντα υγιεινής. Πρόσεξε πως πωλούνταν και σερβιέτες, αλλά ήταν μόνο εννέα – όχι εννέα πακέτα, εννέα ξεχωριστά τεμάχια, γιατί κανείς δεν είχε χρήματα για να αγοράσει την ποσότητα που πραγματικά είχε ανάγκη. Ήξερε ότι οι γυναίκες αναγκάζονταν να απέχουν από πολλές δραστηριότητες λόγω της περιόδου τους και ήξερε πως υπήρχε λύση. Μία λύση τόσο απλή, που δεν μπόρεσε να αντισταθεί στον πειρασμό να την προσφέρει η ίδια.
«Κανένα κορίτσι δε θα πρέπει να νιώθει πως υστερεί εξαιτίας της εμμήνου ρύσης», ανέφερε η G.D Anderson.
Έτσι, γεννήθηκε η εταιρεία Τhe Cova Project που σήμερα βοηθά να έχουν αγόρια και κορίτσια ίσες ευκαιρίες και δίνει στις γυναίκες τα εφόδια για μία προσωπική εξέλιξη. «Είναι ένα cup, είναι μία υποτροφία, είναι ένα κλειδί για ένα λαμπρότερο μέλλον», είναι το motto της.