Η δεκαετία του 1920 ήταν φτιαγμένη για εξερευνητές κι ανθρώπους της περιπέτειας. Μετά το τέλος του φρικτού Α’ Παγκοσμίου Πολέμου, ο κόσμος είχε ανάγκη για νέους ήρωες, τα κατορθώματα των οποίων δε θα είχαν καμία σχέση με τα όπλα και τη μάχη. Ήταν η εποχή που η Αμέλια Έρχαρτ έκανε τα ταξίδια της, που ο Πέρσι Φόσετ γύρισε τον κόσμο. Τα ονόματά τους, είναι χαραγμένα στο νου μας ακόμη και τώρα, έναν αιώνα μετά.
Μία ηρωίδα ξέφυγε απ’ τη μνήμη μας. Ο λόγος για τη Γερτρούδη Έντερλε, μία ντροπαλή 19χρονη Νεοϋορκέζα που, πίσω στο καλοκαίρι του 1926, ήταν η διασημότερη γυναίκα του κόσμου. Έγινε η πρώτη γυναίκα που κολύμπησε στο Κανάλι της Μάγχης. Κι όχι μόνο αυτό, αλλά ξεπέρασε σε ταχύτητα και τους πέντε άνδρες που το είχαν τολμήσει πριν από εκείνη.
H χαρισματική εκείνη κολυμβήτρια, είχε εκπροσωπήσει τη χώρα της στους Ολυμπιακούς του 1924 στο Παρίσι. Τότε ήταν που, ενώ βρισκόταν στο καράβι της αμερικανικής αποστολής, της ήρθε η ιδέα να δισχίσει εκείνα τα νερά στο μέλλον.
Την περασμένη χρονιά, ο Χένρι Σάλιβαν έγινε ο πρώτος Αμερικανός που κολύμπησε τα σαράντα, περίπου, χιλιόμετρα. Τα νερά ήταν παγωμένα, ο καιρός δεν τον βοήθησε, έχασε πολλές φορές τον προσανατολισμό του κάνοντας διαρκώς ζιγκ-ζαγκ. Αυτό σήμαινε ένα πράγμα: Ο επόμενος που θα το επιχειρούσε, θα έπρεπε, πάνω απ’ όλα, να έχει θάρρος.
Το 1925, λοιπον, έκανε την πρώτη της απόπειρα. Πέρασε εννέα ώρες στο νερό, αλλά δεν τα κατάφερε. Η ομάδα της τη βοήθησε να βγει στη στεριά. Το πήρε, όμως, προσωπικά. Δε θα ησύχαζε αν άφηνε το στόχο της. Σήμαινε, πια, πολλά περισσότερα από μία απλή αθλητική πρόκληση.
Φυσικά, η Γερτρούδη Έντερλε δεν ήταν μόνο εξαιρετική κολυμβήτρια. Σημάδεψε μία ολόκληρη γενιά.
Τον Αύγουστο του 1920, χάρη στη 19η Τροπολογία του αμερικανικού Συντάγματος, οι γυναίκες απέκτησαν δικαίωμα ψήφου. Ήταν ένα εξαιρετικό σημείο της ιστορίας της χώρας αυτής. Η Γερτρούδη ανήκε στη γενιά των Flappers, σήμα κατατεθέν των οποίων ήταν τα καρέ μαλλιά. Οι φωτογραφίες τους πρωταγωνιστούσαν τα ταμπλόιντ, ενώ εκείνη, όταν ανακοίνωσε πως θα δοκίμαζε να διασχίσει τη Μάγχη, έκλεισε συμφωνία με τη New York Daily News. Κάθε εβδομάδα, θα δημοσίευε ένα άρθρο της.
Η πρώτη της ιστορία δημοσιεύθηκε στις 3 Ιουνίου 1926, ακριβώς 24 ώρες αφού είχε ξεκινήσει το ταξίδι της για τη Γαλλία.
«Δεν παίρνω μισό εκατομμύριο δολάρια για την προσπάθειά μου», ενημέρωσε τους Αμερικανούς.«Επομένο, αν χορέψω το βράδυ ή αν παίξω γιουκαλίλι για δική μου ευχαρίστηση, δεν πιστεύω πως πρέπει να θεωρηθεί σκάνδαλο… Δε θέλω να μου κάνουν παρατήρηση στην προπόνηση. Θέλω να μιλήσω για ρούχα και παραστάσεις και το τσάρλεστον.»
Όπως και την προηγούμενη φορά, κατασκήνωσε στην ακτή του Καλαί. Προπονήθηκε σκληρά, πάλεψε να συνηθίσει το κρύο. Αυτή τη φορά, δε θα αποτύγχανε. Την είχε αναλάβει, μάλιστα, ο Μπιλ Μπέρτζες, ο δεύτερος άνθρωπος που διέσχισε τα Στενά αυτά.
Στο μεταξύ, τέσσερις ακόμη γυναίκες – τρεις Αμερικανίδες και μία από την Αγγλία – προσπάθησαν να την ανταγωνιστούν. Καμία δεν τα κατάφερε κι αυτό προκάλεσε εκρήξεις σεξισμού από τους Βρετανούς, οι οποίοι τόνιζαν ότι μόνο άνδρες είχαν τη δυνατότητα να φτάσουν το συγκεκριμένο στόχο. Κι αν είχαν αποτύχει τόσοι, πώς θα γινόταν μία γυναίκα να το καταφέρει; Ήταν αδύνατο. Η Έντερλε, η οποία ήταν γνωστή για τις φεμινιστικές της απόψεις, αποφάσισε να τους αποστομώσει.
Στις 6 Αυγούστου και ώρα 7 το πρωί, φόρεσε το ειδικό μαγιό της που ήταν φτιαγμένο από μετάξι. Είχε αλείψει το σώμα της με ελαιόλαδο, λανολίνη και ένα είδος ασπροκίτρινου γράσου. Από πάνω, είχε βάλει βαζελίνη. Η εμφάνισή της ήταν γελοία. Το βλέμμα της, ωστόσο, πιο δυναμικό από ποτέ.
Μετά από δύο ώρες στο νερό, είχε διανύσει σχεδόν εννέα χιλιόμετρα. Μετά από πέντε ώρες, σημειώνοντας σταθερή πρόοδο, είχε ξεπεράσει τα 22. Το απόγευμα, όμως, ο καιρός στράφηκε εναντίον της. Ξέσπασε καταιγίδα, τα κύματα δεν της επέτρεπαν να συνεχίσει δυναμικά και χτυπούσαν το πλοίο που τη συνόδευε με όλη τους τη δύναμη. Αναγκάστηκε, έτσι, να ακολουθήσει διαφορετική στρατηγική και να αλλάξει διαδρομή. Στο τέλος, έπειτα από δεκατέσσερις ώρες και τριάντα εννέα λεπτά σκληρής μάχης με το νερό, έφτασε στην ακτή του Κίνγκσνταουν. Είχε μόλις γίνει όχι απλώς η πρώτη γυναίκα, αλλά ο γρηγορότερος κολυμβητής που διέσχισε τα Στενά της Μάγχης.
Παρά το τσουχτερό κρύο και τη βροχή, την υποδέχθηκαν τέσσερις χιλιάδες άτομα στην παραλία. Μοιράστηκαν μαζί της την ξεχωριστή εκείνη στιγμή. Δεν τους ενδιέφερε που ήταν Αμερικανίδα κι εκείνοι από την Αγγλία. Ήθελαν, απλώς, να τη στηρίξουν και να τη συγχαρούν για το εξαιρετικό της επίτευγμα.
Όταν ξύπνησε το επόμενο πρωί, η Γερτρούδη είχε γίνει παγκόσμια σταρ. Ακόμη και η Κάρι Τσάπμαν Κατ, επικεφαλής των Αμερικανίδων Σουφραζετών, δήλωσε πως τα στερεότυπα είχαν, επιτέλους, καταρριφθεί. Ο Χέιγουντ Μπρουν, συντάκτης της New York World, έγραψε πως όταν ξεκίνησε από τη Γαλλία, η Έντερλε άφησε πίσω της έναν κόσμο που για αιώνες πίστευε πως οι γυναίκες ήταν το αδύναμο φύλο.
«Το μεγαλύτερο μέρος της κυβέρνησης, τον νόμων και, πρακτικά, της ανθρωπότητας βασίζεται στην παραπάνω υπόθεση. Κι όταν πάτησε το πόδι της στην Αγγλία, βγήκε από το νερό κι αντίκρυσε έναν ολοκαίνουργιο κόσμο».
Διαβάστε επίσης:
Annette Kellerman: Η ιστορία πίσω από τη «γοργόνα εκατομμυρίων» της Αυστραλίας
Tonya Harding: Η Ολυμπιονίκης που πρωταγωνίστησε σε ένα από τα μεγαλύτερα σκάνδαλα του αθλητισμού
Alyssa Carson: Η 18χρονη που εκπαιδεύεται για να γίνει ο πρώτος άνθρωπος που θα πατήσει στον Άρη
Ακολουθήστε το Portraits στο Google News για την πιο ξεχωριστή ενημέρωση