Ήταν εξαιρετική μαθηματικός, σπουδαία προγραμματίστρια, υπεύθυνη αξιωματικός. Εφηύρε τον πρώτο μεταγλωττιστή ανθρώπινης γλώσσας σε γλώσσα μηχανής και τάραξε τον κόσμο της τεχνολογίας. Κατέκτησε, μάλιστα, τον τίτλο της «Βασίλισσας του Κώδικα». Κι όμως, υπάρχουν πολλοί που δεν έχουν ακούσει ποτέ το όνομά της. Ο λόγος για την Γκρέις Χόπερ.
Έφερε στη ζωή την COBOL, μία γλώσσα προγραμματισμού που χρησιμοποιείται μέχρι σήμερα, πολέμησε κατά των Γερμανών και διακρίθηκε για το έργο της. Η θαυμάσια αυτή γυναίκα δε θα μπορούσε παρά να έχει μια ενδιαφέρουσα ιστορία.
Γεννήθηκε στις 8 Δεκεμβρίου 1906 στη Νέα Υόρκη. Ήταν το τρίτο και τελευταίο παιδί μίας μεσοαστικής οικογένειας και, από μικρή, έδειξε πως θα έφτανε ψηλά. Δεν είχε κλείσει ακόμη τα 8, όταν αποφάσισε να μάθει μόνη της πώς λειτουργούν τα ξυπνητήρια. Στο πλαίσιο της «έρευνάς» της, διέλυσε επτά – όμως τα κατάφερε.
Σπούδασε μαθηματικά και φυσική στο Πανεπιστήμιο Vassar, απ’ όπου αποφοίτησε το 1928 και, το 1930, ολοκλήρωσε το μεταπτυχιακό της στο Yale. Τέσσερα χρόνια αργότερα, πήρε από εκεί το διδακτορικό της και δημοσίευσε τη διατριβή της.
Στα 26 της χρόνια ερωτεύτηκε και παντρεύτηκε τον καθηγητή Βίνσεντ Φόστερ Χόπερ. Ο γάμος τους, όμως, δεν κράτησε πολύ. Πήραν διαζύγιο το 1945 και η Γρέις αποφάσισε πως δεν είχε ανάγκη από κανέναν σύντροφο στη ζωή της.
Η καριέρα της στην επιστήμη είχε μόλις ξεκινήσει όταν ξέσπασε ο Β’ Παγκόσμιος Πόλεμος. Θεώρησε πως ήταν χρέος της να υπηρετήσει τη χώρα της κι αποφάσισε να καταταγεί στο ναυτικό. Ήταν όμως, πολύ λεπτή και καθόλου ψηλή. Η μόρφωσή της την καθιστούσε «υπερβολικά πολύτιμη» για το κράτος, κι έτσι την απέρριψαν – στην αρχή. Επέμεινε και, τελικά, δοκίμασε την τύχη της στο εφεδρικό σώμα, το 1943. Φημολογείται, μάλιστα, πως τότε ξεκίνησε και η κρίση στο γάμο της.
Όλοι οι υποψήφιοι θα έπρεπε να είναι μεταξύ 25 και 30 ετών – η Γρκέις ήταν 37, να έχουν άριστη όραση και ακοή, να είναι ικανοί ομιλητές, με γρήγορα αντανακλαστικά και να δρουν αποτελεσματικά υπό πίεση. Καταλαβαίνουμε, λοιπόν, πως μία γυναίκα φαινομενικά αδύναμη και μεγαλύτερη απ’ όσο θα έπρεπε, θα δυσκολευόταν ιδιαίτερα να περάσει τα τεστ. Eκείνη, βέβαια, τα κατάφερε. Μπήκε, λοιπόν, στη Ναυτική Ακαδημία του Smith College, αποφοίτησε με διάκριση και της ανατέθηκε το ερευνητικό πρόγραμμα του Γραφείου Συντονισμού Υπολογιστών στα εργαστήρια Cruft του Πανεπιστημίου Harvard.
Κατά τη διάρκεια του πολέμου, συνεργάστηκε με τον Χάουαρντ Άικεν στον υπολογιστή Mark I, ο οποίος της ανέθεσε να γράψει το εγχειρίδιο για τον υπολογιστή εκείνο, την πρώτη κιόλας μέρα. Της φάνηκε άθλος.
«Δεν μπορώ να γράψω βιβλίο», του είπε. «Είσαι στο Ναυτικό τώρα», ήταν η μοναδική απόκριση. «Κι έτσι, έγραψα ένα βιβλίο», εκμυστηρεύτηκε σε συνέντευξή της το 1987.
Από το πρώτο λεπτό, «κολύμπησε στα βαθιά». Πριν γράψει οτιδήποτε, έπρεπε να μάθει πώς λειτουργούσαν όλα. Έπρεπε να γνωρίσει σε βάθος εκείνο το μηχάνημα και δεν υπήρχε κανείς να τη διδάξει. Η ιστορία τη θέλει να βρίσκει εκεί ένα έντομο (στα αγγλικά bug), το οποίο προκάλεσε βραχυκύκλωμα σε έναν από τους 17.000 ηλεκτρονόμους του Mark I και έκτοτε όλα τα σφάλματα των υπολογιστών ονομάζονται «bugs».
Ο πόλεμος τελείωσε και η Χόπερ προσπάθησε να γίνει κανονική αξιωματικός. Η ηλικία της, όμως, ήταν πια απαγορευτική. Μέχρι τότε, ήταν ήδη ερευνήτρια στο Harvard, όπου βοήθησε στο «χτίσιμο» ορισμένων από τους πρώτους υπολογιστές, των Mark II και Mark III.
Προκειμένου να συνεχίσει η συνεργασία της με το Ναυτικό και να μη φύγει από το Harvard, όταν το Vassar της πρότεινε να γίνει καθηγήτρια εκεί, απάντησε ένα μεγαλοπρεπές «όχι». Έμεινε στη συγκεκριμένη θέση ως ερευνήτρια μέχρι το 1949, όταν πια μπήκε στην «οικογένεια» της Eckert–Mauchly Computer Corporation. Και τότε, έκανε τις κορυφαίες ανακαλύψεις της καριέρας της.
Της ανέθεσαν να εργαστεί στο UNIVAC (Universal Automatic Comuputer), τον μεγαλύτερο υπολογιστή της εποχής. Ήταν, μάλιστα, αρκετά ισχυρότερος από τον Mark I.
Δεν άργησε να συνειδητοποιήσει πως μία νέα μέθοδος επικοινωνίας μεταξύ ανθρώπου και μηχανήματος, θα μπορούσε να πάει την τεχνολογία ένα βήμα παραπέρα. «Τι θα γινόταν, αν οι υπολογιστές καταλάβαιναν φυσικές γλώσσες, όπως τα αγγλικά;», αναρωτήθηκε. Κι αποφάσισε να βρει την απάντηση.
Οι – άνδρες – συνάδελφοί της, της επεσήμαναν πως «ένα μηχάνημα δεν καταλαβαίνει ανθρώπους» και συνέχισαν ό, τι έκαναν. Έπειτα από μία ακούραστη προσπάθεια τριών ετών, όμως, το 1952, η Γκρέις Χόπερ κατάφερε να δημοσιεύσει την έρευνά της. Εκείνη την εποχή, την Eckert – Mauchly Computer Corporation αγόρασε η Remington Rand Corporation και έδωσε στην επιστήμονα το «πράσινο φως» να προχωρήσει την ιδέα της. Μέχρι το τέλος της χρονιάς, είχε εφεύρει τον πρώτο compiler της ιστορίας.
«Κανείς δεν περίμενε πως λειτουργούσε, κι έτσι κανείς δεν τολμούσε να τον αγγίξει», είπε αργότερα.
Η εφεύρεσή της μπορούσε να μεταφράσει μαθηματικές έννοιες σε γλώσσα μηχανής. Ενώ ήταν απόλυτα χρήσιμη, όμως, στους μαθηματικούς, κανείς άλλος δεν μπορούσε να την χρησιμοποιήσει. Η Γκρέις, λοιπόν, σκέφτηκε πως θα ήταν καλύτερο να βρει έναν τρόπο που θα μεταγλώττιζε απευθείας την ανθρώπινη γλώσσα σε γλώσσα μηχανής. Και τόσο απλά, μπήκαν τα θεμέλια για την θρυλική γλώσσα COBOL.
Αντί να χρειάζεται η εισαγωγή κάποιας σύνθετης μαθηματικής συνάρτησης, η μετάφραση σε οκταδικό σύστημα ή σύμβολα, ο χρήστης πληκτρολογούσε αυτό που ήθελε στα αγγλικά.
Για το έργο της αυτό, η Χόπερ πήρε προαγωγή σε Διευθύντρια του τμήματος Αυτοματικού Προγραμματισμού. Αργότερα, κυκλοφόρησε κάποιες από τις πρώτες γλώσσες προγραμματισμού, ανάμεσά τους τις MATH-MATIC και FLOW-MATIC.
Η εξαιρετική αυτή επιστήμονας τιμήθηκε από σχεδόν όλες τις Οργανώσεις των ΗΠΑ που άπτονται των Η/Υ για τη μεγάλη της προσφορά, όπως είναι η Ένωση Ηλεκτρολόγων και Ηλεκτρονικών Μηχανικών (IEEE), της Αμερικανικής Εταιρείας για την Πρόοδο των Επιστημών (AAAS). Ήταν η πρώτη γυναίκα που εξελέγη διακεκριμένο μέλος της Βρετανικής Εταιρείας Υπολογιστών, ενώ το 2016, έχοντας φύγει από τη ζωή, της απονεμήθηκε το Μετάλλιο της Ελευθερίας.
Η Γκρέις Χόπερ, άφησε την τελευταία της πνοή την πρωτοχρονιά του 1992, στον ύπνο της. Ήταν 85 ετών και είχε αλλάξει τον κόσμο.
Διαβάστε επίσης:
Ada Lovelace: Η κόρη του Λόρδου Byron που άλλαξε τον κόσμο
Katherine Johnson: Η γυναίκα πίσω από την προσελήνωση του Apollo11
Margaret Hamilton: Η γυναίκα που οδήγησε τον άνθρωπο στο φεγγάρι
Ακολουθήστε το Portraits στο Google News για την πιο ξεχωριστή ενημέρωση