RETRO

Indira Gandhi: Η ιστορία της πρώτης και μοναδικής γυναίκας πρωθυπουργού της Ινδίας

Κυβέρνησε σχεδόν απολυταρχικά αλλά, τελικά, κέρδισε το λαό

πηγή: wikipedia.org
πηγή: wikipedia.org

«Έζησα μία μεγάλη ζωή και είμαι περήφανη που την πέρασα υπηρετώντας το λαό μου. Είμαι περήφανη για αυτό και τίποτα άλλο. Θα συνεχίσω να το κάνω μέχρι να αφήσω την τελευταία μου πνοή και, όταν πεθάνω, θα μπορέσω να πω ότι κάθε σταγόνα του αίματός μου θα ανανεώσει την Ινδία και θα της δώσει δύναμη». Αυτό είχε πει η πρώτη και μοναδική γυναίκα πρωθυπουργός της Ινδίας, Indira Gandhi.

Κυβέρνησε συγκεντρώνοντας πολλές εξουσίες στο πρόσωπό της και ήταν ιδιαίτερα ισχυρογνώμων. Πήγε σε πόλεμο με το Πακιστάν υποστηρίζοντας την ανεξαρτησία της ανατολικής πλευράς του. Χάρη στη νίκη της, δημιουργήθηκε το Μπαγκλαντές που γνωρίζουμε σήμερα κι ενισχύθηκε η επιρροή της Ινδίας στη Νότια Ασία. Όταν ο λαός επιχείρησε να επαναστατήσει εναντίν της, το 1975, κήρυξε τη χώρα σε κατάσταση έκτακτης ανάγκης με πολλά θεμελιώδη δικαιώματα των ανθρώπων να καταπατώνται και τον Τύπο να φιμώνεται. Το 1980 επέστρεψε στην εξουσία έπειτα από εκλογές και, τέσσερα χρόνια μετά, δολοφονήθηκε από το σωματοφύλακά της και Σιχ εθνικιστές.

Το 1999, πήρε τον τίτλο της Γυναίκας της Χιλιετίας και το περιοδικό TIME τη συμπεριέλαβε μόλις φέτος στη λίστα με τις 100 Γυναίκες που Σημάδεψαν τον 20ο Αιώνα.

Αυτή είναι η ιστορία της.

Η Indira Gandhi γεννήθηκε στις 19 Νοεμβρίου 1917. Ο πατέρας της, Jawaharlal Nehru, πάλεψε για την ελευθερία κι έγινε ο πρώτος Πρωθυπουργός στην ιστορία της Ανεξάρτητης Ινδίας. Όταν ο μικρός της αδελφός έφυγε από τη ζωή, παιδί ακόμη, τη φροντίδα της ανέλαβε η μητέρα της.

Όταν εκείνη διαγνώστηκε με φυματίωση, έφυγαν μαζί από την Ινδία για  να νοσηλευτεί στην Ευρώπη. Η Indira, λοιπόν, ξεκίνησε να προετοιμάζεται για σπουδές στην Οξφόρδη. Όταν η μητέρα της έφυγε από τη ζωή, πήγαινε ακόμη στο Badminton School και, το 1937, πέρασε στο τμήμα Ιστορίας του Somerville College, το 1937.

Για να κατακτήσει τη θέση της εκεί, χρειάστηκε να δώσει δύο φορές εξετάσεις. Την πρώτη, απέτυχε παταγωδώς στα Λατινικά. Τελικά, βέβαια, τα κατάφερε.

Επέστρεψε στην πατρίδα της, όμως, κατά τη διάρκεια του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου. Δεν αποφοίτησε ποτέ από την Οξφόρδη, όπως ονειρευόταν. Πολύ αργότερα, πήρε το πτυχίο της ως φόρο τιμής για την προσφορά της.

Κατά τη διάρκεια των φοιτητικών της χρόνων, επισκεπτόταν συχνά τον καλό της φίλο Feroze Gandhi. Εκείνος, σπούδαζε στο London School of Economics. Δεν άργησαν να ερωτευτούν και παντρεύτηκαν το 1942, στην Ινδία. Δύο χρόνια μετά, απέκτησαν τον πρωτότοκο γιο τους, Rajiv Gandhi, που έγινε ο νεότερος Πρωθυπουργός της χώρας. Έκαναν μαζί ένα ακόμη παιδί, τον Sanjay Gadnhi.

Από την ημέρα που παντρεύτηκε, ανέλαβε ανεπίσημα τα καθήκοντα του πατέρα της στην διακυβέρνηση της χώρας. Τη δεκαετία του ’50 έγινε η Πρόεδρος της Βουλής και, όταν ο Jawaharlal Nehru απεβίωσε, το 1964, έγινε επίσημα μέλος του Κόμματος του Κογκρέσου και Υπουργός Πληροφοριών.

Τον Ιανουάριο του 1966 έγραψε ιστορία ως η πρώτη – και μοναδική ως τώρα – γυναίκα Πρωθυπουργός της Ινδίας. Στην αρχή, τα μέσα ενημέρωσης και οι εκπρόσωποι της αντιπολίτευσης την υποτιμούσαν, λόγω του φύλου της. Αλλά εκείνη είχε το λαό με το μέρος της – προς το παρόν.

Στις εκλογές του 1967, το κόμμα της έχασε την εμπιστοσύνη του κόσμου. Η ανεργία, η οικονομική αστάθεια και η έλλειψη τροφής είχαν στρέψει πολλούς εναντίον της. Για πρώτη φορά, το Κογκρέσο έχασε την πλειοψηφία. Η ίδια, όμως, κέρδισε τον αντίπαλό της.

Το 1969, προκάλεσε προβλήματα στο εσωτερικό του Κόμματος, όταν πρότεινε τον ανεξάρτητο υποψήφιο V. V. Giri για τη θέση του Προέδρου της Ινδίας, αντί για τον δικό της Neelam Sajniva Reddy. Παράλληλα, ανακοίνωσε την κρατικοποίηση των τραπεζών χωρίς να έχει συνεννοηθεί με τον τότε Υπουργό Οικονομίας. Παρά τις ενστάσεις του, εκείνη προχώρησε εφαρμόζοντας τις αλλαγές στις 14 μεγαλύτερες τράπεζες της χώρας.

Και πάλι, κέρδισε τις εκλογές.

Το 1971 ξεκίνησε η δεύτερη θητεία της. Πήγε κόντρα στις ΗΠΑ, προκαλώντας και νικώντας τον Ινδοπακιστανικό Πόλεμο και απελευθερώνοντας το Μπανγκλαντές. Εκτός από τον πόλεμο, όμως, είχε κερδίσει και το λαό της. Της δόθηκε ο ύψιστος τίτλος Bharat Rathna και ο αρχηγός της αντιπολίτευσης, Atal Bihari Vajpayee, την αποκάλεσε Θεά Durga.

Στις 12 Ιουνίου 1975, το Ανώτατο Δικαστήριο της Allahabad, έπειτα από καταγγελίες των αντιπάλων της, έκρινε πως οι εκλογές του ’71 ήταν άκυρες, εξαιτίας σοβαρότατων παρατυπιών στη διαδικασία. Η Indira Gandhi κρίθηκε ένοχη για κατάχρηση εξουσίας και διαπλοκή, οπότε αποφασίστηκε η καθαίρεσή της. Της απαγορεύτηκε, μάλιστα, η συμμετοχή σε εκλογές για την επόμενη εξαετία.

Εκείνη αρνήθηκε. Δεν δεχόταν να παραιτηθεί και προκάλεσε θύελλα αντιδράσεων, με διαδηλώσεις των υποστηρικτών και των πολεμίων της.

Τέσσερις ημέρες μετά, κήρυξε τη χώρα σε κατάσταση εκτάκτου ανάγκης, η οποία άρθηκε στις 21 Μαρτίου του 1977. Τα δύο εκείνα χρόνια, δεν υπήρχε ελευθερία του Τύπου και οι εκλογές ήταν αδύνατες. Τα συνταγματικά δικαιώματα των πολιτών καταπατήθηκαν και δεν υπήρχε τίποτα που θα μπορούσαν να κάνουν για αυτό.

Τότε ήταν που ο γιος της, Sanjay, έκανε δυναμική είσοδο στο χώρο της πολιτικής. Φήμες τον ήθελαν να έχει τον απόλυτο έλεγχο της μητέρας του και να βρίσκεται πίσω από τις πιο σκληρές αποφάσεις της. Λεγόταν πως όλα γίνονταν όχι από το Πρωθυπουργικό Γραφείο, αλλά από το Πρωθυπουργικό Σπίτι.

Στις εκλογές του Μαρτίου 1977, η συντριπτική πλειονότητα των Ινδών ψήφισε τον αντίπαλό της, Morarji Desai, που ανέλαβε το ρόλο του πρωθυπουργού. Η δημοκρατία είχε επιστρέψει.

Ο Desai, όμως, φάνηκε ανεπαρκής. Τρία χρόνια μετά, λοιπόν, κι έχοντας ιδρύσει το δικό της Κόμμα, η Gandhi εξελέγη για μία ακόμη φορά.

Το 1984, Σιχ εξτρεμιστές κατέλαβαν το Χρυσό Ναό στο Punjab. Η Indira έστειλε το στρατό, για να πάρει πίσω το σύμβολο της θρησκείας της. Εκατοντάδες Σιχ σκοτώθηκαν στη συμπλοκή, κάτι που προκάλεσε την οργή της κοινότητάς τους.

Στις 31 Οκτωβρίου εκείνης της χρονιάς, η γυναίκα που άλλαξε για πάντα την πολιτική σκηνή της Ινδίας βρήκε τραγικό θάνατο, έξω από το σπίτι της. Ένας από τους πιο έμπιστους σωματοφύλακές της και Σιχ εθνικιστές, ζητώντας εκδίκηση για όσα έγιναν στο Ναό, της πήραν τη ζωή.

 

Διαβάστε επίσης:

Benazir Bhutto: Η γυναίκα που πάλεψε για τη δημοκρατία στο Πακιστάν

Alexandria Ocasio-Cortez: Η σταρ της πολιτικής σκηνής των ΗΠΑ

Kamala Harris: Η πρώτη έγχρωμη υποψήφια Αντιπρόεδρος των ΗΠΑ -Tο μεγαλύτερο «όπλο» στα χέρια του Joe Biden

 

Ακολουθήστε το Portraits στο Google News για την πιο ξεχωριστή ενημέρωση