Πολλοί, μάθαμε την ιστορία της από την ταινία Judy, με πρωταγωνίστρια τη Renée Zellweger. Είδαμε την πτώση της καριέρας και τους τελευταίους μήνες της ζωής της, το 1969. Για 47 χρόνια όμως, η Judy Garland έζησε μία ζωή βγαλμένη από μυθιστόρημα.
Γεννήθηκε με τ’ όνομα Frances Ethel Gumm, στις 10 Ιουνίου του 1922. Είχε τρεις μεγαλύτερες αδελφές και, εξαιτίας της γιαγιάς της, ανέβηκε στο θεατρικό σανίδι όταν ήταν μόλις δυόμισι ετών. Πρώτη της παράσταση; Η ερμηνεία του Jingle Bells!
Η μητέρα της την πίεζε πολύ. Δε δεχόταν την αποτυχία, χωρίς να αντιλαμβάνεται πως μπροστά της είχε ένα παιδί κι όχι μία φτασμένη σταρ. Η Garland, μάλιστα, σε συνέντευξη που παραχώρησε στην Barbara Walters, την περιέγραψε ως «κακιά» και «ιδιαίτερα ζηλιάρα γιατί ήταν παντελώς ατάλαντη». Την πίεζε και την έφτανε στα όριά της. «Θα πας εκεί πέρα και θα τραγουδήσεις, αλλίως θα σε δέσω στο κρεβάτι σου και θα σε δείρω μέχρι να σπάσεις», της έλεγε, κάθε φορά που τολμούσε να πει πως δε θέλει να βγει στη σκηνή.
Το 1926, ολόκληρη η οικογένεια μετακόμισε στο Lancaster της California, ώστε να γίνουν διάσημα τα τρία κορίτσια. Είχαν δημιουργήσει κι ένα συγκρότημα, τις Gumm Sisters. Δεν άργησαν να μετονομαστούν σε Garland Sisters, υιοθετώντας το επώνυμο της μητέρας τους.
Στη συνέχεια, πήγαν στο Los Angeles. Κάποιος βιογράφος είχε τονίσει πως, εκείνη την εποχή, η μητέρα της Judy την έφερε σε επαφή με τον κόσμο των ναρκωτικών, ώστε να κοιμάται βαθιά τη νύχτα και να είναι γεμάτη ενέργεια την ημέρα.
Το 1935, ως έφηβη, πια, υπέγραψε το πολυπόθητο συμβόλαιο με το στούντιο Metro – Goldyn-Mayer (MGM). H πρώτη της τανία είχε τίλτο Every Sunday και, στο πλευρό της, έπαιζε η επίσης έφηβη Deanna Durbin. Την επόμενη χρονιά, έκανε το ντεμπούτο της στη μεγάλη οθόνη με την παραγωγή της 20th Century Fox, Pigskin Parade. Κι από τότε η καριέρα της απέκτησε ανοδική πορεία. Η MGM ξεκίνησε να γυρίζει ατέλειωτα μιούζικαλ, απλώς για να προωθήσει τη φωνή της. Το πιο σημαντικό από αυτά, ήταν ο Μάγος του Οζ, του 1939. Χάρη σ’ αυτόν κέρδισε και το μοναδικό της Oscar, για την ερμηνεία της στο τραγούδι Over the Rainbow.
Ένας ακόμη θρυλικός της ρόλος, ήρθε πέντε χρόνια μετά, το 1944, όταν πρωταγωνίστησε στο Meet Me in St. Louis. Σκηνοθέτης ήταν ο Vincente Minnelli, με τον οποίο παντεύτηκε το 1945. Οι δυο τους, απέκτησαν μία κόρη: τη Liza Minnelli.
Ο Vincente ήταν ο δεύτερος σύζυγος της Garland. Συνολικά, μέχρι το τέλος της ζωής της, μετρούσε πέντε γάμους και τέσσερα διαζύγια.
Το 1952, παντρεύτηκε τον κινηματογραφικό παραγωγό Sid Luft κι έγινε ξανά μητέρα, φέρνοντας στη ζωή τη Lorna και τον Sid. Κατά τη διάρκεια του γάμου τους, εκείνος έγινε και manager της. Τη βοήθησε, μάλιστα, να κατακτήσει το ρόλο της στο A Star Is Born.
Ο τέταρτος γάμος, με το Mark Herron, διήρκεσε λίγο – μονάχα πέντε μήνες. Το ίδιο κι ο τελευταίος, με τον καλύτερο φίλο κι έπειτα αγαπημένο της, Mickey Deans, ο οποίος δεν κατέληξε σε διαζύγιο. Μαζί πήγαν στο Λονδίνο, για την περιοδεία της. «Επιτέλους, επιτέλους, αγαπήθηκα», φημολογείται πως είπε η διάσημη σταρ.
Αυτή η ιστορία αγάπης βρήκε τραγικό τέλος, όταν εκείνος τη βρήκε νεκρή στην τουαλέτα του ξενοδοχείου τους, μετά από ένα αρκετά δυνατό κοκτέιλ ναρκωτικών ουσιών.
Καθ’ όλη τη διάρκεια της συνεργασίας της με την MGM, οι ανώτεροί της την ενθάρρυναν να κάνει χρήση φαρμάκων, ώστε να αντέχει τις ατέλειωτες ώρες εργασίας. Επιπλέον, δεν της επέτρεπαν να τρώει όταν πεινούσε, για να διατηρεί χαμηλά τα κιλά της.
Όταν, μάλιστα, τη ρωτούσαν σε συνεντεύξεις τι ήταν αυτό που της έλειπε περισσότερο από την εφηβεία της, τι ζήλευε από τα άλλα κορίτσια, εκείνη απαντούσε «Το φαγητό!». Τόνιζε, επίσης, πόσο δύσκολο της ήταν να κοιμηθεί και περνούσε τα βράδια της μαγειρεύοντας.
Τη φροντίδα της αναλάμβανε συχνά η κόρη της, Lorna. Όπως είχε αναφέρει η ίδια στο Vanity Fair, ο πατέρας της τής είχε μάθει να αντικαθιστά τα ναρκωτικά της Garland με ζάχαρη, για να την προστατεύσει.
Παρά τον εθισμό, τη μάχη με την ψυχική της υγεία, τους γάμους, τα διαζύγια και τις διατροφικές διαταραχές, δήλωνε πως «είχα μία πολύ καλή ζωή». Όταν τη ρωτούσαν τι ήταν αυτό που την έκανε ευτυχισμένη, απαντούσε «Λοιπόν, οι δύο φίλοι μου (αναφερόμενη στα δύο μικρότερα παιδιά της), ο εαυτός μου, η μεγαλύτερη κόρη μου, ο γαμπρός μου, το μέλλον, το παρελθόν μου, το παρόν μου και κάθε κοινό που με είδε. Και δεν είναι διόλου άσχημα!»