Η Βάλια Φράγκου επιστρέφοντας στην Ελλάδα μετά από σχετικές σπουδές στην Αμερική (μεταξύ άλλων, MBA και μεταπτυχιακό στη διοίκηση μη κερδοσκοπικών οργανισμών), αποτελεί τον άνθρωπο κλειδί στην ανάπτυξη του τοπίου της μη κερδοσκοπικής δράσης στην Ελλάδα, που έχει βρεθεί στο προσκήνιο ύστερα από τη διπλή προσφυγική και υγειονομική κρίση.
Μέχρι πέρυσι διατελούσε σύμβουλος στο ΔΣ στο ΤΙΜΑ Κοινωφελές ίδρυμα αλλά από πέρυσι έχει αφοσιωθεί στον τομέα της συμβουλευτικής φιλανθρωπίας με δική της εταιρεία, η πρώτη στην Ελλάδα (έκτοτε, ως παγοθραυστικό, άνοιξε το δρόμο και για άλλους).
Έχει αξιολογήσει πάνω από εξακόσια αιτήματα δωρεάς από μη κερδοσκοπικούς οργανισμούς. Υλοποίησε περί τις διακόσιες δωρεές συμβάλοντας έτσι στην ανάπτυξη των ικανοτήτων τους.
Εστιάζει σε θέματα στρατηγικής και καταλυτικής φιλανθρωπίας. Μέσω του mentoring (μέντορινγκ, μία μορφή συμβουλευτικής διαδεδομένη ιδιαίτερα στον αγγλοσαξονικό κόσμο), στοχεύει στη μακροπρόθεσμη βιωσιμότητά τους και τη μεγιστοποίηση του κοινωνικού τους αντικτύπου.
Τι εννοούμε όταν λέμε ΜΚΟ;
Όταν τα μέσα μαζικής ενημέρωσης αναφέρονται στον όρο ΜΚΟ, τις περισσότερες φορές, εννοούν τις Μη Κυβερνητικές Οργανώσεις. Στον τομέα της φιλανθρωπίας, ο όρος ΜΚΟ αφορά σε όλες τις μη κερδοσκοπικές οργανώσεις είτε είναι δημόσιες (κρατικές, δημοτικές κλπ) είτε εκκλησιαστικές ή ιδιωτικής πρωτοβουλίας. Για παράδειγμα ένα μη κερδοσκοπικό γηροκομείο μπορεί να υπάγεται σε δήμο, σε Μητρόπολη ή σε τοπική ένωση κυριών.
Όλες οι μη κερδοσκοπικές οργανώσεις μπορεί να είναι παραλήπτες δωρεάς, δηλαδή δωρεοδόχοι. Οι νομικές μορφές μη κερδοσκοπικών οργανώσεων (από περισσότερες σε λιγότερες) είναι: Σωματείο, Ίδρυμα και τρίτον Αστική μη κερδοσκοπική εταιρεία. Η νομική μορφή του Ιδρύματος είναι μη κερδοσκοπική οργάνωση που δέχεται δωρεές και διαφέρει από το κοινωφελές ίδρυμα του οποίου ο καταστατικός σκοπός είναι να πραγματοποιεί δωρεές.
Αυτή τη στιγμή, κατά τη διάρκεια της υγειονομικής κρίσης, πώς διαμορφώνεται η δράση των μη κερδοσκοπικών οργανώσεων καθώς και των δωρητών (κοινωφελή ιδρύματα, εταιρείες και ιδιώτες); Υπάρχει αύξηση της κινητοποίησής τους;
Η αντίδραση της κοινωνίας πολιτών στην πανδημική κρίση ήταν άμεση και καθοριστική. Οι μη κερδοσκοπικές οργανώσεις αμέσως προσάρμοσαν τη λειτουργία τους προκειμένου να προστατεύσουν τους ωφελούμενούς τους και το προσωπικό τους. Οι οργανώσεις που προσφέρουν ιατρικές και ψυχοκοινωνικές υπηρεσίες κατάφεραν, σε λίγες μόνο μέρες, να πραγματοποιήσουν καταγραφή αναγκών των ευάλωτων ομάδων και να ανταπεξέλθουν με όλα τα μέσα που διαθέτουν. Για παράδειγμα, τα στελέχη των οργανώσεων που πραγματοποιούν παρεμβάσεις στον δρόμο (streetwork) διένειμαν υγειονομικό υλικό για την προστασία των αστέγων από την πρώτη κιόλας εβδομάδα.
Ακόμα και εκείνες οι οργανώσεις που παρέχουν υπηρεσίες που δε σχετίζονται άμεσα ή έμμεσα με την υγειονομική κρίση αναζήτησαν συμπληρωματικούς τρόπους με τους οποίους να συνδράμουν άλλοτε με τη δημιουργία καινούργιων δράσεων άλλοτε μέσω συνεργασιών με άλλες οργανώσεις. Αξίζει να σημειωθεί ότι κατά τη διάρκεια της κοινωνικοοικονομικής κρίσης της τελευταίας δεκαετίας οι μη κερδοσκοπικές οργανώσεις απέκτησαν σημαντική εμπειρία στην ανταπόκριση αυξανόμενων αναγκών με αποτέλεσμα να έχουν αναπτύξει την ευελιξία να προσαρμόζουν τη λειτουργία τους και την παροχή των υπηρεσιών τους.
Για την αντιμετώπιση των επιπτώσεων της πανδημίας προσφέρθηκαν δωρεές αξίας πάνω από 100 εκατομμύρια ευρώ. Περισσότερες από 200 εταιρείες, πολλοί ιδιώτες και τα περισσότερα κοινωφελή ιδρύματα ανταποκρίθηκαν, με πρωτοφανή ταχύτητα, στηρίζοντας κυρίως το Εθνικό Σύστημα Υγείας, με χρηματικές δωρεές και δωρεές σε είδος.
Όλο το φάσμα της Ελληνικής κοινωνίας διέπεται από φιλανθρωπικό πνεύμα ή κουλτούρα αλληλεγγύης;
Με βάση την εννοιολογική ερμηνεία της λέξης φιλανθρωπία κάποιος μπορεί να υποστηρίξει ότι η αλληλεγγύη είναι μια εκδήλωση φιλανθρωπίας. Αν όμως η φιλανθρωπία συνδεθεί με την πραγματοποίηση δωρεών, τότε μικρό ποσοστό της Ελληνικής κοινωνίας διέπεται από φιλανθρωπικό πνεύμα. Αντιθέτως, η αλληλεγγύη είναι παρούσα στο σύνολο της Ελληνικής κοινωνίας.
Η κουλτούρα αλληλεγγύης καλλιεργήθηκε κατά τη διάρκεια της δεκαετίας της κοινωνικοοικονομικής κρίσης γεγονός που αντικατοπτρίζεται στην αύξηση δημιουργίας κοινωνικών πρωτοβουλιών, άτυπων ομάδων και οργανώσεων. Η πανδημική κρίση ενίσχυσε περαιτέρω το αίσθημα αλληλεγγύης: χιλιάδες συμπολίτες μας προσέφεραν μέσω του εθελοντισμού ενώ το σύνολο της κοινωνίας συμμετείχε στην εθνική προσπάθεια αλληλεγγύης.
Πού σας βρίσκει η όλη συζήτηση περί των ελληνικών μη κερδοσκοπικών οργανώσεων, τον έλεγχό τους από το κράτος, εν γένει τον εξορθολογισμό του τοπίου από την πολιτεία; Τι θεωρείτε ότι θα βοηθούσε τον χώρο για να αναδειχθεί περισσότερο η κοινωνική ωφέλεια που παράγεται;
Από τον χώρο λείπει η οργανωμένη προβολή των αποτελεσμάτων. Συχνά τα αγνοούμε αλλά είναι εκεί. Άλλωστε οι περισσότεροι από είκοσι χιλιάδες συμπολίτες μας που καταγράφονται ως ενεργοί εθελοντές σε μη κερδοσκοπικές οργανώσεις προφανώς βλέπουν τον θετικό κοινωνικό αντίκτυπο που παράγεται και γι’ αυτό συνεχίζουν να στηρίζουν.
Αξιολογήσεις όπως ο ΘΑΛΗΣ μας δείχνουν ότι οι οργανώσεις, ακόμα και σε εθελοντικό επίπεδο, δέχονται να αξιολογηθούν γιατί έτσι αναδεικνύεται το πολύτιμο έργο τους. Προφανώς η απουσία ενός κεντρικού μητρώου ΜΚΟ στην Ελλάδα, όπου οι καταγραφόμενες οργανώσεις θα παραθέτουν τα βασικά νομιμοποιητικά, λογιστικά και φορολογικά στοιχεία θα βοηθούσε ακόμα περισσότερο την κατάσταση και τη σχετική εικόνα. Δεν είναι, όμως, σίγουρα η κατάσταση όσο αρνητική όσο προβάλλεται.
Μέσα στον ωκεανό των οργανώσεων, υπάρχει κοινωνικός τομέας που έχει μείνει ακάλυπτος;
Η κοινωνία πολιτών αφουγκράζεται τις κοινωνικές ανάγκες και η δυναμική της οδηγεί στη δημιουργία άτυπων ομάδων και μη κερδοσκοπικών οργανώσεων για την αντιμετώπισή τους. Για τον λόγο αυτό δεν υπάρχει κάποιος κοινωνικός τομέας που δεν αποτελεί πεδίο δραστηριοποίησης κάποιας οργάνωσης. Χαρακτηριστικό είναι το γεγονός ότι την δεκαετία της κοινωνικοοικονομικής κρίσης ο αριθμός των οργανώσεων αυξήθηκε κατά 25% περίπου.
Καθώς, όμως, κάποιες ανάγκες αυξάνονται ανάλογα με τις συνθήκες της κοινωνίας και κάποιες άλλες δημιουργούνται σαν αποτέλεσμα καινούργιων δεδομένων δεν είναι εφικτή η πλήρης κάλυψη τους από μη κερδοσκοπικές οργανώσεις.
Ένα παράδειγμα τομέα όπου εμφανίζονται συνεχώς αυξανόμενες ανάγκες που καλύπτονται μόνο σε μικρή κλίμακα είναι αυτός της ανακουφιστικής φροντίδας, με μοναδική μη κερδοσκοπική οργάνωση τη Μονάδα Ανακουφιστικής Φροντίδας ΓΑΛΙΛΑΙΑ.
Πώς γίνεται να συνεργάζεται το κράτος με τον ιδιωτικό τομέα πιο αποτελεσματικά;
Η φύση της συνεργασίας φιλανθρωπίας – κράτους είναι πάντα συμπληρωματική καθώς η φιλανθρωπία δεν αναπληρώνει αλλά συμπληρώνει το κράτος. Στον τομέα της φιλανθρωπίας, κάθε δωρεά προς δημόσιο φορέα αποτελεί συνεργασία του κράτους με τον ιδιωτικό τομέα και πιο συγκεκριμένα με τον δωρητή – ιδιώτη, κοινωφελές ίδρυμα ή εταιρεία. Μια περιήγηση σε οποιοδήποτε νοσοκομείο είναι αρκετή για να γίνει αντιληπτή η συχνότητα της συνεργασίας αυτής.
Στο παρελθόν έχουν υπάρξει πολλές επιτυχημένες δωρεές προς δημόσιους φορείς και λίγες μη επιτυχημένες. Εννιά στους δέκα δωρητές αναφέρουν τη γραφειοκρατία σαν τη μεγαλύτερη δυσκολία που αντιμετωπίζουν στην υλοποίηση δωρεών προς το κράτος. Η γραφειοκρατία μπορεί να οδηγήσει όχι μόνο σε μεγάλες καθυστερήσεις αλλά και σε απροσπέραστα εμπόδια που έχουν ως αποτέλεσμα την ακύρωση δωρεών. Είναι επίσης ένας λόγος για τον οποίο κάποιοι δωρητές αποφασίζουν να μην κατευθύνουν δωρεές προς δημόσιους φορείς.
Οι αυξημένες ανάγκες που αντιμετώπισε το Εθνικό Σύστημα Υγείας λόγω της πανδημίας οδήγησαν σε μια συντονισμένη προσπάθεια προσέλκυσης δωρεών με μικρότερη, πιο στοχευμένη γραφειοκρατική διαδικασία. Εάν η συγκεκριμένη διαδικασία θεσπιστεί και ισχύσει για όλες τις δωρεές προς τους δημόσιους φορείς τότε θα αποτελέσει κίνητρο προσέλκυσης περισσοτέρων δωρεών. Για τη διευκόλυνση της υλοποίησης δωρεών προς δημόσιους τομείς θα ήταν χρήσιμο να οριστεί μια θέση αναφοράς (focal point) στον κρατικό μηχανισμό για τους δωρητές.
Τι σημαίνει σύμβουλος φιλανθρωπίας (Philanthropy Advisor); Σε ποιους απευθύνεστε;
Ο σύμβουλος φιλανθρωπίας συνεργάζεται με δωρητές – κοινωφελή ιδρύματα, εταιρείες και ιδιώτες – για την επίτευξη των φιλανθρωπικών τους στόχων. Η ανάγκη προέκυψε όταν υπήρξε μετάβαση από την παραδοσιακή στη στρατηγική φιλανθρωπία και οι δωρητές αναζήτησαν τη μεγιστοποίηση του κοινωνικού αντικτύπου των δωρεών τους. Ενδεικτικό είναι το γεγονός ότι όλο και περισσότεροι δωρητές θεωρούν τις δωρεές τους μια κοινωνική επένδυση και αναζητούν την ποσοτικοποίηση του αντικτύπου τους συμπεριλαμβανομένης και της μέτρησης κοινωνικής απόδοσης (sROI – Social Return on Investment).
Η μετάβαση από την παραδοσιακή στη στρατηγική φιλανθρωπία, που μπορεί να ερμηνευτεί και με την αλλαγή από το «προσφέρω ψάρι» στο «μαθαίνω κάποιον να ψαρεύει», οδήγησε και σε κάποιες επιπλέον ανάγκες πέραν της μεγιστοποίησης του κοινωνικού αντικτύπου για τις δωρεές. Πιο συγκεκριμένα, οι δωρητές αναζητούν τη χρηματοδότηση προγραμμάτων που ενδυναμώνουν τους ωφελούμενους, που έχουν όχι μόνο ανακουφιστικό αλλά και αναπτυξιακό χαρακτήρα και προσφέρουν βιώσιμες λύσεις. Πριν την απόφαση κάποιας δωρεάς πραγματοποιείται διαδικασία αξιολόγησης του αιτούντος οργανισμού που αφορά στα λογιστικά, φορολογικά, νομιμοποιητικά και διοικητικά έγγραφά του. Ο τρόπος εκταμίευσης των δωρεών έχει επίσης αλλάξει από την προσφορά χρημάτων στον δωρεοδόχο στην κάλυψη συγκεκριμένων αναγκών σε εξοπλισμό και υπηρεσίες, μετά από αξιοκρατικές και διαφανείς διαδικασίες επιλογής.
Πώς εξειδικευτήκατε στο αντικείμενο;
Κατά τη διάρκεια του μεταπτυχιακού μου στον τομέα της διοίκησης μη κερδοσκοπικών οργανισμών στις ΗΠΑ εκτέθηκα στον τρόπο που υλοποιούνται οι δωρεές. Μέρος της διδακτέας ύλης ήταν η κατανόηση των διαφορετικών κατηγοριών δωρητών, θεσμικών και ιδιωτών, καθώς και οι διαφορετικοί τρόποι που προσεγγίζουν τη φιλανθρωπία. Πραγματοποιώντας πρακτική άσκηση σε μη κερδοσκοπικό οργανισμό ( ως απαραίτητο προαπαιτούμενο για τη χορήγηση του μεταπτυχιακού τίτλου) είχα την ευκαιρία να δω στην πράξη, τι οδηγεί τις εταιρείες, τα κοινωφελή ιδρύματα και τους ιδιώτες στις αποφάσεις του «τι» και «πως» επιλέγουν να χρηματοδοτήσουν. Το θεωρητικό κομμάτι του μεταπτυχιακού σε συνδυασμό με την πρακτική άσκηση με βοήθησαν να καταλάβω πως σκέφτεται ο δωρητής, ποια είναι τα κίνητρά του και τι καθορίζει τις φιλανθρωπικές του επιλογές.
Επιστρέφοντας εδώ μετά το μεταπτυχιακό είχα την τύχη να εκπαιδευτώ στον τρόπο υλοποίησης δωρεών στην Ελλάδα στο μεγαλύτερο κοινωφελές ίδρυμα της χώρας. Μετέπειτα μου ζητήθηκε να αναλάβω τη δημιουργία ενός καινούργιου κοινωφελούς ιδρύματος για τη διεύθυνση του οποίου ήμουν υπεύθυνη για οχτώ χρόνια. Ήταν πάντα σημαντικό για εμένα, παράλληλα με την επαγγελματική μου ενασχόληση, να είμαι ενημερωμένη για τις εξελίξεις στον τομέα της φιλανθρωπίας παγκοσμίως. Για τον λόγο αυτό είμαι συνδρομήτρια σε αναγνωρισμένα περιοδικά και εκδόσεις του χώρου και επίσης αναζήτησα τη συμμετοχή μου σε πρόγραμμα επαγγελματικής εκπαίδευσης.
Εννοείται από το Χάρβαρντ… Από το Χάρβαρντ ποιο ήταν το κυριότερο δίδαγμα, πέρα από τις θεωρητικές και πρακτικές ασκήσεις, στο πλαίσιο του διπλώματος επαγγελματικής εκπαίδευσης;
Ανεξάρτητα από το επίπεδο σπουδών, η δια βίου μάθηση επιτρέπει σε κάποιον επαγγελματία να εξελίσσεται και να αυξάνει την απόδοσή του στον τομέα της επιλογής του. Η συμμετοχή μου σε πρόγραμμα επαγγελματικής εκπαίδευσης διεύρυνε τους ορίζοντές μου, με δίδαξε έναν καινούργιο τρόπο σκέψης και μου επέτρεψε να ανακαλύψω καινούργιες πτυχές του επαγγέλματός μου, οδηγώντας με στο να αγαπήσω περισσότερο τον τομέα δραστηριοποίησής μου. Πέραν της σπουδαιότητας της δια βίου μάθησης, το κυριότερο δίδαγμα που αποκόμισα από την επαγγελματική εκπαίδευση σε «Στρατηγική Διοίκηση μη Κερδοσκοπικών Οργανισμών» ήταν η αναγκαιότητα του να χαράσσεις στρατηγική πριν την οποιαδήποτε ενέργεια και να εφαρμόζεις τεχνοκρατικές διαδικασίες ακόμα και στον τομέα της φιλανθρωπίας. Η στρατηγική λειτουργεί σαν χάρτης πλεύσης για τον οποιοδήποτε μη κερδοσκοπικό και φιλανθρωπικό στόχο και η τεχνοκρατική προσέγγιση επιτρέπει να ποσοτικοποιήσεις το αποτέλεσμα ώστε να μπορείς αποδεδειγμένα να γνωρίσεις αν πέτυχες τον στόχο σου.
Πότε αποφασίσατε να περάσετε από το forprofit στο nonprofit? Πόσο διαφορετικά λειτουργείτε στον έναν χώρο σε σχέση με τον άλλον;
Πάντα ήμουν πιο δημιουργική και πιο χαρούμενη σε επαγγελματικά περιβάλλοντα που υπήρχε ένας κοινωνικός σκοπός πέραν της δημιουργίας κέρδους. Αυτό έγινε αντιληπτό όταν αποφάσισα να αφήσω την τράπεζα στην οποία εργαζόμουν, μετά από προπτυχιακές σπουδές στα χρηματοοικονομικά, για την Οργανωτική Επιτροπή των Ολυμπιακών Αγώνων «Αθήνα 2004». Παρόλη τη συνειδητοποίηση αυτή, όταν θέλησα να γυρίσω στα θρανία για κάποιο μεταπτυχιακό πτυχίο επέλεξα το ΜΒΑ στον τομέα της επιχειρηματικότητας.
Σε ένα μάθημα χρηματοοικονομικών του ΜΒΑ ο καθηγητής μας ρωτούσε στην αρχή κάθε μαθήματος ποιος είναι ο επιχειρηματικός βασιλιάς; (who is king) και εμείς έπρεπε να απαντήσουμε τα χρήματα είναι ο βασιλιάς (cash is king).
Απαντούσα στην ερώτηση μαζί με τους συμμαθητές μου αλλά πάντα με κόμπο στο στομάχι. Ο κόμπος αυτός με οδήγησε στην αναζήτηση δεύτερου μεταπτυχιακού τίτλου στον τομέα που πραγματικά επιθυμούσα. Η επαφή μου όμως με την φιλανθρωπία είχε αρχίσει πολύ νωρίτερα καθώς υπήρξα αποδέκτης υποτροφιών για τις σπουδές μου.
Πώς αλλάζει η συμβουλευτική και η διαχείριση των δωρεών όσον αφορά αντιστοίχως ιδιώτες, κοινωφελή ιδρύματα και εταιρείες (κερδοσκοπικές) που επενδύουν στο πλαίσιο εταιρικής ευθύνης;
Οι ιδιώτες δωρητές συνήθως εμπλέκονται συναισθηματικά με την πραγματοποίηση των δωρεών τους. Ως σύμβουλος φιλανθρωπίας καλείσαι να κατανοήσεις τις επιθυμίες και τις προτεραιότητές τους και να προτείνεις σχετικές δωρεές που έχουν τον μέγιστο δυνατό αντίκτυπο. Στην περίπτωση κοινωφελών ιδρυμάτων, που συνήθως διαθέτουν τμήμα διαχείρισης δωρεών, ο σύμβουλος φιλανθρωπίας μπορεί να συνδράμει σε θέματα στρατηγικής καθώς και να λειτουργήσει σαν εξωτερικός αξιολογητής αιτημάτων δωρεάς. Και στις δύο περιπτώσεις το πλαίσιο είναι προσδιορισμένο καθώς το κοινωφελές ίδρυμα υπηρετεί συγκεκριμένους καταστατικούς σκοπούς και οι χρηματοδοτικές πρωτοβουλίες του απορρέουν από αυτούς. Στην Ελλάδα ο ρόλος του εξωτερικού αξιολογητή είναι πιο συνήθης από τη συμβουλευτική σε θέματα στρατηγικής.
Οι εταιρείες συνήθως θα απευθυνθούν σε έναν σύμβουλο φιλανθρωπίας για τον σχεδιασμό πρωτοβουλιών ή μεμονωμένων δράσεων στα πλαίσια της εταιρικής τους κοινωνικής ευθύνης. Στην Ελλάδα, παρόλο που η έννοια της εταιρικής κοινωνικής ευθύνης έχει δυναμική και βρίσκεται σε εξέλιξη, διαφέρει ακόμα, για πολλές εταιρείες, από τις πρακτικές του εξωτερικού. Στο εξωτερικό η εταιρική κοινωνική ευθύνη δεν είναι απλά ένα τμήμα αλλά μια στρατηγική τοποθέτηση της εταιρείας για τη δημιουργία μια κοινωνικής ταυτότητας που συνυπάρχει με την επιχειρηματική. Για τον λόγο αυτό, τα τμήματα εταιρικής κοινωνικής ευθύνης τοποθετούνται κάτω από αυτά της στρατηγικής. Στην Ελλάδα, λίγες εταιρείες έχουν αναγνωρίσει την αναγκαιότητα της κοινωνικής ταυτότητάς τους. Οι περισσότερες βλέπουν την εταιρική κοινωνική ευθύνη σαν έναν τρόπο προβολής και για αυτό, σε αρκετές περιπτώσεις, το τμήμα εταιρικής ευθύνης εντάσσεται στο τμήμα μάρκετινγκ και δημοσίων σχέσεων. Όσο οι στόχοι βιώσιμης ανάπτυξης και τα κοινωνικά θέματα ανεβαίνουν στην ατζέντα των εταιρειών τόσο πιο σημαντική θεωρείται η κοινωνική τους ευθύνη και αλλάξει ο τρόπος που επιθυμούν να προσεγγίζουν τις δωρεές του. Η συγκεκριμένη αλλαγή επιτυγχάνεται και σαν αποτέλεσμα των ίδιων των καταναλωτών που αναζητούν, όλο και περισσότερο, εταιρείες που να είναι κοινωνικά υπεύθυνες. Διεθνείς έρευνες στη νέα γενιά καταναλωτών αναφέρουν ότι τα θέματα κοινωνικής ευθύνης κατατάσσονται στους πέντε πιο σημαντικούς λόγους επιλογής μιας εταιρείας έναντι του ανταγωνισμού.
Και στην κοινωνία πολιτών, πώς συμβάλλετε; Ένας ελαφρώς παραμελημένος χώρος στην Ελλάδα και γιατί αυτό;
Προσπαθώ, όσο περισσότερο μου επιτρέπεται, να παρέχω εθελοντικά συμβουλευτική σε μη κερδοσκοπικές οργανώσεις, σε θέματα στρατηγικού σχεδιασμού, είτε απευθείας είτε μέσω των οργανισμών ενδυνάμωσης ικανοτήτων μη κερδοσκοπικών οργανώσεων HIGGS και Social Dynamo.
Θα θέλατε μία δική σας Οργάνωση;
Τα τελευταία χρόνια παρατηρώ αυξανόμενες ανάγκες στον τομέα της ψυχικής υγείας. Η κοινωνικοοικονομική κρίση της τελευταίας δεκαετίας άφησε πολλούς συμπολίτες μας με θέματα ψυχικής υγείας και σε αρκετές περιπτώσεις, επιβάρυνε τα ήδη υπάρχοντα.
Το γεγονός ότι τις τελευταίες εβδομάδες γίνονται γνωστές οι ψυχικές επιπτώσεις του εγκλεισμού της πανδημικής κρίσης μας δείχνει ποσό σημαντικό και επίκαιρο είναι το θέμα της ψυχικής υγείας.
Υπάρχουν πολλές αξιόλογες οργανώσεις που παρέχουν ψυχική στήριξη καθώς και υπηρεσίες ψυχικής υγείας αλλά δεν καλύπτουν όλο το φάσμα της ελληνικής κοινωνίας.
Επιπλέον, η ψυχική υγεία είναι ένας αρκετά υποχρηματοδοτούμενος τομέας και αρκετές χρηματοδοτικές πρωτοβουλίες για την υγεία, δεν συμπεριλαμβάνουν την ψυχική. Επιθυμία μου θα ήταν να συνεισφέρω στην ίδρυση μια οργάνωσης ή στη στήριξη υπάρχουσας που να προσεγγίζει τη ψυχική υγεία με ολιστικό τρόπο.
