Η Ζέφη Δημαδάμα έχει καταφέρει στο δύσκολο χώρο της πολιτικής να την παραδέχονται όλοι για το ήθος και την μαχητικότητα της. Αυτό είναι και το ζητούμενο έχοντας να αντιμετωπίσει τα στερεότυπα και τις προκλήσεις για τις γυναίκες στην ελληνική πολιτική σκηνή.
Παράλληλα με την πολιτική της σταδιοδρομία στην Ελλάδα και στην Ευρώπη, η Ζέφη διδάσκει στο Πανεπιστήμιο, μεγαλώνει τον γιο της και στηρίζει τις προσπάθειες άλλων γυναικών. Έτσι βρέθηκε κοντά στην Women Act από την αρχή ως Ambassador της οργάνωσης μας και για αυτό την ευγνωμονούμε. Χρειαζόμαστε στην ελληνική πολιτική σκηνή περισσότερες γυναίκες σαν τη Ζέφη για να προχωρήσουμε σε πραγματική ισότητα για τις γυναίκες στη δημόσια σφαίρα.
Αν έδινες μια συμβουλή στον 17χρόνο εαυτό σου ποια θα ήταν;
Αν ο χρόνος γύριζε πίσω θα έλεγα στη 17χρονη Ζέφη ότι πρέπει να έχει “γερό στομάχι” γιατί η πορεία καθενός και καθεμιάς είναι δύσκολη, με χαρές αλλά και με εμπόδια. Επίσης θα τη συμβούλευα να επενδύσει περισσότερο χρόνο για τον εαυτό της με περισσότερη χαλαρότητα και με λιγότερο άγχος.
Τι σου προξένησε μεγαλύτερη έκπληξη στην πορεία σου;
Η μεγαλύτερη έκπληξη στην πορεία μου ήταν τα “τείχη”, τα εμπόδια που κάθε γυναίκα -όπως και εγώ- βρίσκει στο δρόμο της, ειδικά όταν αποφασίσει να θέσει υψηλούς στόχους. Η πορεία μας στο σχολείο, στο πανεπιστήμιο πιστεύω ότι είναι περισσότερο ομαλή. Είναι γνωστό από έρευνες ότι περισσότερες γυναίκες παρά άνδρες αποφοιτούν από την τριτοβάθμια εκπαίδευση και με υψηλότερη βαθμολογία. Αμέσως μετά και σταδιακά “κάτι συμβαίνει” και αρχίζουν να διευρύνονται οι ανισότητες, οι οποίες στον επαγγελματικό στίβο οξύνονται, ειδικά όσο οι γυναίκες προχωρούν στην ιεραρχία, σε υψηλότερες θέσεις στα κέντρα λήψης αποφάσεων, σε επιχειρήσεις. Η γυάλινη οροφή ίσως είναι πιο ανθεκτική από ότι υπολογίζαμε ωστόσο γίνονται, έστω και αργά, βήματα προόδου.
Πώς θυμάσαι την μεγαλύτερη αποτυχία σου;
Τώρα πια με χαμόγελο, τότε με “βαρύ πένθος”. Η απόφασή μου να διεκδικήσω μια θέση εργασίας, αμέσως μετά το μεταπτυχιακό μου σε μια μεγάλη εταιρεία με είχε συνεπάρει και είχα τη βεβαιότητα ότι θα τα καταφέρω. Ωστόσο, οι απαιτήσεις για τη συγκεκριμένη θέση ήταν πολύ υψηλότερες με αποτέλεσμα να μην επιλέγω ούτε καν για τη συνέντευξη. Η απογοήτευση μου ήταν μεγάλη. Ομολογώ ότι άργησα να καταλάβω ότι και η αποτυχία είναι κομμάτι της εμπειρίας και σμιλεύει εξίσου εποικοδομητικά την προσωπικότητα μας. Αποτέλεσμα ήταν να προχωρήσω τη διδακτορική μου διατριβή και να ανοίξει έτσι ο δρόμος για την ακαδημαϊκή μου πορεία.
Έχεις κάποια γυναίκα που έπαιξε ρόλο μέντορα σε εσένα;
Ναι είχα την τύχη να έχω γύρω μου γυναίκες που στήριζαν η μια την άλλη και η βοήθειά τους ήταν καθοριστική. Από την ίδια τη μητέρα μου, ως την πρώην ευρωβουλευτή μας Άννα Καραμάνου. Όλες για μια, μια για όλες, αυτό ήταν το “μότο” μας ώστε να υπενθυμίζουμε στον εαυτό μας ότι η αλληλεγγύη μεταξύ μας είναι παραπάνω από απαραίτητη. Η αλληλεγγύη μεταξύ των γυναικών πιστεύω ακράδαντα ότι πρέπει να καλλιεργηθεί και να ενισχυθεί στην πράξη από καθεμιά μας.
Ποια είναι η πιο σοφή συμβουλή που σου έχουν δώσει και γιατί;
Η πιο σοφή συμβουλή που μου έχουν δώσει είναι να μην στεναχωριέμαι και να μην λαμβάνω υπόψη μου κουτσομπολιά και κακεντρέχειες γιατί επιβαρύνω τον εαυτό μου και την υγεία μου. Πολλές φορές ασχολήθηκα με πικρόχολα σχόλια, με εύκολη κριτική που όπως γνωρίζετε καλά, για τις γυναίκες και κυρίως για τις νέες γυναίκες, είναι συνηθισμένες. Τώρα πια ακούω συμβουλές και σχόλια μόνο από ανθρώπους που εκτιμώ και σέβομαι.
Ποιο θα ήθελες να είναι το legacy σου;
Να συμβάλλουμε -έστω και λίγο ο καθένας και η καθεμιά- ώστε ο κόσμος μας να γίνει δικαιότερος. Η διδασκαλία στο Πανεπιστήμιο, η επαφή με νέες και νέους ανοίγει δρόμους ελπίδας ως προς αυτό. Είναι πεποίθηση μου και προσπαθώ να αναδεικνύω ότι όλοι και όλες μπορούμε να κάνουμε κάτι, το πιο μικρό ή το πιο μεγάλο για να δημιουργήσουμε μια δίκαιη κοινωνία. Μελαγχολώ όταν ακούω ανθρώπους να θεωρούν ότι κάθε προσπάθεια είναι μάταιη και να επαναπαύονται στην απραξία τους.
Έχεις κάποιο moto / τραγούδι/ φράση που λέτε στον εαυτό σου όταν τα πράγματα ζορίσουν;
“Έχεις τα πινέλα, έχεις τα χρώματα, ζωγράφισε τον παράδεισο και μπες” Παρότι η φράση αυτή ανήκει στον Νίκο Καζαντζάκη είμαι σίγουρη ότι απευθυνόταν κυρίως στις γυναίκες. Έχουμε μέσα μας τη δύναμη να φτιάξουμε ένα κόσμο καλύτερο, ένα κόσμο που επιθυμούμε αρκεί να το πιστέψουμε και να το παλέψουμε! Τίποτε δεν μας χαρίζετε!
Ποια είναι τα μελλοντικά σχέδια, τα επόμενα βήματα;
Η μεγάλη μου αγάπη είναι η διδασκαλία μου στο Πανεπιστήμιο, εκεί επενδύω, στους φοιτητές και στις φοιτήτριες, εκεί βρίσκω έμπνευση. Τα πανεπιστήμια είναι ένας χώρος δημιουργίας, γνώσης και ελεύθερου διαλόγου που πρέπει να αναβαθμιστεί και όχι να κακολογείται και να διασύρεται. Η πολιτική και ο ρόλος μου ως αναπληρώτριας εκπρόσωπος τύπου ΚΙΝΑΛ και ως αντιπρόεδρου στις Γυναίκες του Ευρωπαϊκού Σοσιαλιστικού Κόμματος είναι μια περιπέτεια με λαβυρίνθους, γκρεμούς και ηλιόλουστες παραλίες. Στόχος αυτής της δημιουργικής περιπέτειας στο πανεπιστήμιο και στην πολιτική είναι κοινός και είναι η διασφάλιση των προϋποθέσεων για ένα καλύτερο μέλλον με ίσες ευκαιρίες για κάθε πολίτη.
Ποια θεωρείς ότι είναι η μεγαλύτερη δυσκολία που έχει να αντιμετωπίσει μία γυναίκα στην Ελλάδα σήμερα;
Θα επιμείνω στο εξής: Ενώ οι γυναίκες είναι πιο πιθανό να έχουν πτυχίο τριτοβάθμιας εκπαίδευσης, να έχουν καλύτερες επιδόσεις και βιογραφικό εξακολουθούν να υποεκπροσωπούνται σε τομείς όπως η επιστήμη, η μηχανολογία, η πληροφορική, η έρευνα και προσανατολίζονται προς παραδοσιακούς τομείς εργασίας όπως οι τομείς που συνδέονται με την παροχή φροντίδας, ή τα παιδαγωγικά επαγγέλματα. Αυτό συμβαίνει γιατί η γυναίκα πρέπει να έχει παραδοσιακά περισσότερο ελεύθερο χρόνο για να προσφέρει δωρεάν υπηρεσίες και στο σπίτι και το νοικοκυριό. Οι πολλαπλοί ρόλοι που καλείται να υπηρετήσει μια γυναίκα -ακόμη περισσότερο σήμερα εν μέσω πανδημίας- επιδεινώνουν δραματικά τις έμφυλες ανισότητες, τις ανισότητες στις αμοιβές και στερούν στις γυναίκες την ανέλιξη τους σε υψηλές θέσεις. Με βάση τα στοιχεία 2020 στην ΕΕ μόνο το 7,5% των Προέδρων των διοικητικών συμβουλίων και το 7,7% των Διευθυντικών στελεχών είναι γυναίκες.
Ελληνικό #metoo – Από εδώ και πέρα τι;
Το κίνημα #metoo στη χώρα μας αποτελεί μια μοναδική ευκαιρία για να τερματιστεί κάθε μορφής βία, κυρίως κατά των γυναικών, με στόχο να ξεπεραστούν φοβίες, αναχρονιστικά στερεότυπα και ταμπού δεκαετιών. Ταυτόχρονα, είναι η ώρα να πραγματοποιηθούν από την πολιτεία θεσμικές παρεμβάσεις, όπως η πλήρης εφαρμογή της Σύμβασης της Κωνσταντινούπολης, ώστε ο κάθε εν δυνάμει θύτης να γνωρίζει ότι δεν θα μείνει στο απυρόβλητο λόγω της θέσης ή της δύναμης του. Ωστόσο, χρειάζεται προσεκτική διαχείριση με μέτρο και σοβαρότητα, για να μην εκφυλιστεί το κίνημα και μετατραπεί σε ένα γενικό “κυνήγι μαγισσών”. Η βία πρέπει από όπου και αν προέρχεται και όπου και αν στοχεύει επιτέλους να τερματιστεί.
*Η Ζέφη Δημαδάμα, είναι Διδάσκουσα στο Τμήμα Διεθνών, Ευρωπαϊκών & Περιφερειακών Σπουδών στο Πάντειο Πανεπιστήμιο, Αναπληρώτρια Εκπρόσωπος Τύπου ΚΙΝΑΛ και Αντιπρόεδρος Γυναικών Ευρωπαϊκού Σοσιαλιστικού Κόμματος
Διαβάστε επίσης:
Δανάη Μπεζαντάκου: Η γυναίκα στην Ελλάδα γίνεται δέσμια των πολλαπλών της ρόλων
Ακολουθήστε το Portraits στο Google News για την πιο ξεχωριστή ενημέρωση