Μία γυναίκα γεννημένη στους κόλπους της σκλαβιάς. Μία γυναίκα γεννημένη μαχήτρια.
«Δεν θα επιτρέψω το φως της ζωής μου να καθοριστεί από το σκοτάδι που υπάρχει γύρω μου»
Γεννήθηκε σε οικογένεια σκλάβων. Μεγάλωσε μέσα από έντονες κακουχίες και βασανιστήρια. Υπέστη τις συνέπειες της κυριαρχίας των λευκών στην Αμερική του 18ου και 19ου αιώνα. «Έσπασε» τα δεσμά και το κατεστημένο, ξέφυγε από την σκλαβιά της, στάθηκε μπροστά σε όλο τον πλανήτη και υποστήριξε σθεναρά τον αγώνα για τα δικαιώματα των γυναικών, αλλά και των μαύρων. Έστρεψε την κοινή γνώμη υπέρ της. Έφερε τον κόσμο μερικά βήματα πιο κοντά στην ισότητα των φύλων και των φυλών. Κέρδισε παγκόσμιο σεβασμό και αιώνια αναγνώριση.
Ήταν η Sojourner Truth.
Η Sojourner Truth ήταν Αμερικανίδα ακτιβίστρια, που αγωνίστηκε για τα δικαιώματα των γυναικών και των μαύρων. Η Truth γεννήθηκε στο Swartekill της Νέας Υόρκης, γύρω στο 1797, υπό καθεστώς δουλείας. Λόγω των πολύ ιδιαίτερων συνθηκών που επικρατούσαν στις ΗΠΑ εκείνης της εποχής για τους Αφροαμερικανούς, δεν υπάρχουν επαρκή στοιχεία που να επιβεβαιώνουν την ακριβή ημερομηνία γέννησης της Truth.
H ίδια ήταν πάντως ένα από τα 10 ή 12 (ούτε και αυτό έγινε εφικτό να διευκρινιστεί) παιδιά του James και την Elizabeth Baumfree (ή Bomefree). Το αληθινό της όνομα είναι Isabella “Belle” Baumfree. Ως πρώτη γλώσσα της, η Truth είχε τα ολλανδικά.
Δεδομένου του καθεστώτος δουλείας που επικρατούσε την εποχή εκείνη για τους μαύρους πολίτες των ΗΠΑ, η οικογένεια της Truth δεν αποτελούσε εξαίρεση, καθώς οι γονείς της είχαν αγοραστεί από τον συνταγματάρχη Hardenbergh, ο οποίος τους βρήκε από εμπόρους σκλάβων.
Εκείνοι κράτησαν την οικογένειά τους στο κτήμα του Hardenbergh, σε μια μεγάλη λοφώδη περιοχή που ονομάζεται Swartekill, εκεί όπου σήμερα είναι το βόρειο άκρο της περιοχής Rifton, στην πόλη Esopus της Νέας Υόρκης, 153 χλμ. βόρεια της πόλης.
Ο Charles Hardenbergh κληρονόμησε την περιουσία του πατέρα του και συνέχισε να υποδουλώνει τους ανθρώπους, οι οποίοι θεωρούνταν ως μέρος της περιουσίας αυτής. Όταν ο Charles Hardenbergh πέθανε το 1806, η 9χρονη τότε Truth πωλήθηκε σε δημοπρασία, μαζί με ένα κοπάδι προβάτων για $100 στον John Neely, κοντά στο Kingston της Νέας Υόρκης. Μέχρι τότε, η Truth μιλούσε μόνο ολλανδικά.
Αργότερα, περιέγραψε τον Neely ως έναν σκληρό άνθρωπο, αποκαλύπτοντας ότι την χτυπούσε καθημερινά. Μία φορά, μάλιστα, όπως εκμυστηρεύτηκε εκείνη, την χτύπησε με μία δέσμη ράβδων.
Το 1808, o Neely την πούλησε για 105$ στην ταβέρνα του Martinus Schryver του Port Ewen της Νέας Υόρκης, ο οποίος την είχε στην κατοχή της για 18 μήνες. Στη συνέχεια, ο Schryver πούλησε την Truth το 1810 στον John Dumont, στο West Park της Νέας Υόρκης. Ο Dumont ήταν βιαστής και υπήρχε σημαντική ένταση μεταξύ της Truth και της συζύγου της Dumont, της Elizabeth Warring Dumont, η οποία την παρενοχλούσε και έκανε τη ζωή της ακόμη πιο δύσκολη.
Γύρω στο 1815, η Truth γνώρισε έναν σκλάβο ονόματι Robert, από ένα γειτονικό αγρόκτημα και αμέσως τον ερωτεύτηκε. Ο ιδιοκτήτης του Robert, ένας ζωγράφος τοπίου, ονόματι Charles Catton, μόλις έμαθε για τη γνωριμία των δύο σκλάβων, απαγόρευσε τη σχέση τους. Ο Catton ήθελε να αποφύγει το ενδεχόμενο να κάνουν οικογένεια άνθρωποι που έχει υπό την ιδιοκτησία του με άλλους που δεν έχει, γιατί σε μία τέτοια περίπτωση, δεν θα είχε υπό την κατοχή του θα παιδιά που θα γεννιούνταν.
Μια μέρα, ο Robert έφυγε από το κτήμα του Catton, για να συναντήσει την Truth. Όταν τον βρήκε ο Catton και ο γιος του, χτύπησαν άγρια τον Robert, μέχρι που τελικά παρενέβη ο Dumond. Η Truth δεν είδε ποτέ ξανά τον Robert μετά από εκείνη την ημέρα, ενώ εκείνος πέθανε λίγα χρόνια αργότερα.
Η εμπειρία αυτή στοίχειωνε την Truth για όλη της τη ζωή.
Αργότερα, ωστόσο, η Truth παντρεύτηκε τελικά έναν μεγαλύτερο σε ηλικία σκλάβο, ονόματι Thomas. Η Truth απέκτησε 5 παιδιά: τον James, τον πρωτότοκο, που πέθανε στην παιδική του ηλικία, την Diana (1815), που ήταν το αποτέλεσμα του βιασμού της από John Dumond, τον Peter (1821), την Elizabeth (1825) και την Sofia (περίπου 1826).
Η αρχή του τέλους της σκλαβιάς και η δραπέτευση
Το 1799, η πολιτεία της Νέας Υόρκης άρχισε να νομοθετεί την κατάργηση της δουλείας, παρόλο που η διαδικασία χειραφέτησης των υποδουλωμένων στη Νέα Υόρκη δεν ολοκληρώθηκε μέχρι τις 4 Ιουλίου 1827. Ο Dumond είχε υποσχεθεί στην Truth ότι θα την ελευθερώσει ένα χρόνο πριν από την χειραφέτηση του κράτους, με την προϋπόθεση ότι «θα τα πήγαινε καλά και θα ήταν πιστή».
Στη συνέχεια, ωστόσο, ο ίδιος άλλαξε γνώμη, ισχυριζόμενος ότι ένας τραυματισμός στο χέρι την είχε κάνει λιγότερο παραγωγική. Η Truth εξοργίστηκε, αλλά συνέχισε να εργάζεται, στην επεξεργασία μαλλιού, αναλαμβάνοντας δύσκολες δουλειές.
Το 1826, ωστόσο, δηλαδή σε ηλικία 29 ετών, η Truth δραπέτευσε με τη νεογέννητη τότε κόρη της. Έπρεπε να αφήσει τα άλλα παιδιά της πίσω, επειδή δεν θεωρούνταν νομίμως απελευθερωμένα με τη διαταγή χειραφέτησης, έως ότου υπηρετούσαν ως δεσμευμένοι υπηρέτες μέχρι την ηλικία των 20 ετών.
Μιλώντας μετά από χρόνια για την δραπέτευσή της, η Truth είπε «Δεν το έσκασα, γιατί νόμιζα ότι ήταν κακό, αλλά έφυγα, πιστεύοντας ότι είναι εντάξει».
Έτσι, από το σπίτι του Dumond, η Truth βρέθηκε μαζί με τη μικρή κόρη της, Sofia στο σπίτι του Isaac και της Maria Van Wagenen στο New Paltz. Ο Isaac προσφέρθηκε να αγοράσει τις υπηρεσίες της για το υπόλοιπο του έτους, έως την έναρξη της χειραφέτησης από το κράτος, για την οποία ο Dumont δέχτηκε 20$. Έζησε εκεί, μέχρι να εγκριθεί ο νόμος για τη χειραφέτηση της Νέας Υόρκης, ένα χρόνο αργότερα.
Η δικαστική διαμάχη για το παιδί της και η νίκη – σύμβολο
Λίγο καιρό μετά, η Truth έμαθε ότι ο γιος της, Peter, 5 ετών τότε είχε πουληθεί παράνομα από τον Dumont σε έναν ιδιοκτήτη στην Alabama. Με τη βοήθεια του Van Wagenen, έφερε το ζήτημα στο δικαστήριο, με σκοπό να ανακτήσει το γιο της. Το 1828, μετά από μήνες δικαστικής διαμάχης, η Truth κατάφερε να κερδίσει τη δίκη και να πάρει πίσω τον Peter.
H δίκη αυτή αποτέλεσε ένα συμβολικό γεγονός για την αμερικανική κοινωνία της εποχής, καθώς η Truth ήταν μία από τις πρώτες γυναίκες που πήγαν στα δικαστήρια εναντίον ενός λευκού άνδρα, αλλά και η πρώτη που κέρδισε μία τέτοια δίκη.
Το διάστημα όπου η Truth παρέμεινε στο σπίτι του Van Wagenen ήταν καθοριστικό για εκείνη.
Εκτός από την ελευθερία της και την βοήθεια που της πρόσφερε στη δίκη για τον γιο της, ο Van Wagenen έφερε την Truth σε επαφή με τον Θεό και τον χριστιανισμό. Η θρησκευτική εμπειρία που είχε η Truth στο σπίτι του Van Wagenen της άλλαξε τη ζωή και την έκανε να ασπαστεί τον Χριστιανισμό, με την ίδια να γίνεται μάλιστα ιδιαίτερα πιστή.
Το 1829, η Truth μετακόμισε με τον γιο της, Peter στη Νέα Υόρκη, όπου εργάστηκε ως οικονόμος για τον Elijah Pierson, Χριστιανό Ευαγγελιστή. Εκείνη την εποχή, γνώρισε και την Mary Simpson, μια παντοπώλισσα της John Street, η οποία ισχυριζόταν ότι κάποτε είχε υποδουλωθεί από τον George Washington. Οι δύο γυναίκες μοιράστηκαν το ενδιαφέρον τους για τη φιλανθρωπία προς τους φτωχούς και έγιναν στενές φίλες. Το 1832, η Truth γνώρισε τον Robert Matthews, γνωστό και ως Προφήτη Matthias και πήγε να εργαστεί για αυτόν ως οικονόμος στην κοινοτική αποικία του Βασιλείου του Matthias.
Όταν ο Elijah Pierson πέθανε, το όνομα της Truth ενεπλάκη σε σκάνδαλο, καθώς τόσο εκείνη, όσο και ο Robert Matthews κατηγορήθηκαν ότι τον έκλεψαν και τον δηλητηρίασαν.
Στη δίκη για τη δολοφονία, ωστόσο, αθωώθηκαν και οι δύο, παρ’ ότι ο Matthews καταδικάστηκε για μικρότερα εγκλήματα, για τα οποία εξέτισε ποινή.
Το 1839, ο γιος της Truth, ο Peter, βρήκε δουλειά σε ένα πλοίο. Από το 1840 έως το 1841, η Truth έλαβε τρία γράμματα από αυτόν, αν και στην τρίτη του επιστολή της είπε ότι είχε στείλει πέντε. Ο Peter, από την άλλη, έγραφε ότι δεν έλαβε ποτέ καμία από τις επιστολές της. Όταν το πλοίο επέστρεψε στο λιμάνι το 1842, ο Peter δεν επέβαινε σε αυτό. Η Truth δεν έμαθε ποτέ ξανά τίποτα γι’ αυτόν.
Το όνομα με το οποίο έγινε γνωστή, δηλαδή το Sojourner Truth, το έδωσε στον εαυτό της το 1843, αφού πείστηκε ότι ο Θεός την είχε καλέσει να φύγει από την πόλη και να πάει στην εξοχή, «κηρύττοντας την αλήθεια και την ελπίδα που ήταν μέσα της». Εκείνη η χρονιά ήταν καθοριστική για την συνέχεια της πορείας της Truth. Την 1η Ιουνίου, την Κυριακή της Πεντηκοστής δηλαδή, η Truth ασπάστηκε τον Μεθοδισμό, ένα κίνημα που συνδέθηκε στενά με τους Προτεστάντες και άλλαξε το όνομά της.
Στους φίλους της η Truth δήλωσε: «Το Πνεύμα με καλεί και πρέπει να πάω» και έφυγε, για να ταξιδέψει και να κηρύττει σχετικά με την κατάργηση της δουλείας.
Παίρνοντας μόνο λίγα υπάρχοντα σε μια μαξιλαροθήκη, ταξίδεψε βόρεια, ανεβαίνοντας στην κοιλάδα του ποταμού Connecticut, προς τη Μασαχουσέτη. Εκείνη την εποχή, η Truth άρχισε να παρακολουθεί τις συναντήσεις του κινήματος Millerite Adventist. Οι Μιλερίτες ακολούθησαν τις διδασκαλίες του William Miller της Νέας Υόρκης, ο οποίος κήρυξε ότι ο Ιησούς θα εμφανιζόταν το 1843-1844, φέρνοντας το τέλος του κόσμου.
Πολλοί στην κοινότητα των Millerite εκτίμησαν πολύ το κήρυγμα και το τραγούδι της Truth, η οποία κατάφερε σε σύντομο χρονικό διάστημα να προσελκύει μεγάλα πλήθη όταν μιλούσε. Όταν η στιγμή της κρίσης έφτασε και η Δευτέρα Παρουσία δεν πραγματοποιήθηκε, η Truth, όπως και πολλοί ακόμη, απογοητεύτηκε και απομακρύνθηκε από την κοινότητα του κινήματος.
Το 1844, εντάχθηκε στην Ένωση Εκπαίδευσης και Βιομηχανίας του Northampton στη Φλωρεντία της Μασαχουσέτης. Η Ένωση υποστήριζε τα δικαιώματα των γυναικών και τη θρησκευτική ανοχή, καθώς και τον ειρηνισμό. Τα μέλη της οργάνωσης ζούσαν όλα μαζί, σε μία έκταση 470 στρεμμάτων, εκτρέφοντας ζώα, κάνοντας εργασίες σε ένα πριονιστήριο, ένα μύλο και ένα εργοστάσιο μεταξιού. Η Truth έζησε και εργάστηκε στην κοινότητα, αναλαμβάνοντας το πλυντήριο, εποπτεύοντας τόσο τους άνδρες, όσο και τις γυναίκες.
Εκεί, η Truth γνώρισε τους William Lloyd Garrison, Frederick Douglass και David Ruggles, τρεις ανθρώπους με εμπειρίες από την εποχή της δουλείας και ενεργούς σε δράσεις υπέρ της οριστικής κατάργησής της. Έτσι, η Truth είχε την ευκαιρία να αναπτύξει τις απόψεις και τις ιδέες της και ενθαρρυμένη από την κοινότητα, έδωσε την πρώτη της ομιλία κατά της δουλείας εκείνο το έτος.
Το 1845, η Truth προσχώρησε στο νοικοκυριό του George Benson, κουνιάδου του William Lloyd Garrison, ενώ έναν χρόνο αργότερα, η οργάνωση διαλύθηκε, ανίκανη να βρει επαρκή υποστήριξη. Το 1849, η Truth αποφάσισε να μετακινηθεί δυτικά, πριν όμως αναχωρήσει, επισκέφθηκε τον John Dumont.
Η Truth ξεκίνησε να υπαγορεύει τα απομνημονεύματά της στη φίλη της, Olive Gilbert και το 1850 ο William Lloyd Garrison δημοσίευσε το βιβλίο της, με τίτλο «The Narrative of Sojourner Truth: a Northern Slave». Την ίδια χρονιά, η Truth αγόρασε ένα σπίτι στη Φλωρεντία για $300 και μίλησε στην πρώτη Εθνική Σύμβαση για τα Δικαιώματα της Γυναίκας, στο Worcester της Μασαχουσέτης. Το 1854, έχοντας εξασφαλίσει κάποια έσοδα από τις πωλήσεις του βιβλίου και με τον υπότιτλο «Πουλάω τη σκιά για να στηρίξω την ουσία», η Truth πλήρωσε την υποθήκη που είχε ο φίλος της από την κοινότητα, Samuel L. Hill.
«Ain’t I a woman?»
Το 1851, η Truth έδωσε μία αυτοσχέδια ομιλία που έμελλε να περάσει στην ιστορία ως μία σπουδαία στιγμή στον αγώνα για τα δικαιώματα των γυναικών.
Η ακτιβίστρια βρέθηκε στη Σύμβαση για τα Δικαιώματα των Γυναικών, στο Akron του Ohio. Η ομιλία που έδωσε εκεί έγινε ευρέως γνωστή κατά τη διάρκεια του εμφυλίου πολέμου με τον τίτλο «Δεν είμαι γυναίκα;» (Ain’t I a woman?).
Η Truth είχε προσχωρήσει νωρίτερα στην ομάδα του George Thompson, ενός ομιλητή, σε μια περιοδεία διαλέξεων. Στην ομιλία της, η Truth υπογράμμισε την ανάγκη της καθιέρωσης ίσων ανθρωπίνων δικαιωμάτων για όλες τις γυναίκες, αλλά και τους μαύρους. Αξίζει να σημειωθεί ότι το να μιλά κανείς ανοιχτά υπέρ των γυναικών και των μαύρων εκείνη την εποχή ήταν ακόμη εξαιρετικά δύσκολο, αλλά και επικίνδυνο, πόσω μάλλον για κάποιον που ανήκε και στις δύο αυτές κατηγορίες.
Η Truth, ωστόσο, ανέβηκε στη σκηνή με μία ήρεμη και διεκδικητική παρουσία, που δεν άφησε στο κοινό κανένα περιθώριο για αντιδράσεις. Το κοινό φάνηκε αμήχανο, ενώ δυσκολεύτηκε να πιστέψει ότι όντως είναι μία γυναίκα που στέκεται στη σκηνή και μιλάει. Το συνέδριο διοργανώθηκε από την Hannah Tracy και τη Frances Dana Ο Barker Gage, που αμφότερες ήταν παρούσες όταν μίλησε η Truth.
Μετά την ομιλία της, πολλές ήταν οι διαφορετικές εκδοχές που κατεγράφησαν και έγιναν ευρέως γνωστές για το τι ακριβώς είπε εκείνη την ημέρα η Truth. Η πρώτη από τις εκδοχές δημοσιεύθηκε ένα μήνα αργότερα, στο Anti-Slavery Bugle από τον Rev. Marius Robinson, έναν ιδιοκτήτη και συντάκτη εφημερίδας, που βρισκόταν στο κοινό κατά την ομιλία της Truth.
Στην εκδοχή του Robinson, αλλά και όλων όσων ασχολήθηκαν εκείνη την εποχή με την ομιλία της Truth, δεν υπήρξε πουθενά αναφορά για την φράση «Δεν είμαι γυναίκα;». Η αναφορά αυτή δεν ήρθε παρά 12 χρόνια αργότερα, τον Μάιο του 1863, όταν η Gage δημοσίευσε μια άλλη, πολύ διαφορετική εκδοχή.
Η εκδοχή της ομιλίας της Gage θεωρήθηκε ως η επικρατέστερη εκδοχή και καθιερώθηκε ως η τυπική ιστορική αφήγηση όσων ειπώθηκαν από την ακτιβίστρια σε εκείνη την περίφημη ομιλία. Πιστεύεται ότι το διάσημο «Ain’t I a woman?» ακούστηκε 4 φορές εκείνη την ημέρα. Σήμερα, ωστόσο, έχει διαπιστωθεί ότι και η εκδοχή της Gage απέχει σε κάποιο βαθμό από την αλήθεια.
Επιπροσθέτως, η Gage παρουσίασε αντιφάσεις στις δημοσιεύσεις του ανά τα χρόνια. Ενδεικτικά αναφέρεται ότι το 1851, η Gage έγραψε ότι τόσο η κοινότητα του Akron γενικότερα, όσο και ο Τύπος ήταν σε μεγάλο βαθμό φιλικοί προς την σύμβαση για τα δικαιώματα των γυναικών, ενώ το 1863 έγραψε ότι οι εισηγητές της σύμβασης ήταν φοβισμένοι, για πιθανές αντιδράσεις των αντιπάλων τους.
Άλλες αναφορές ανθρώπων που βρέθηκαν στην περίφημη ομιλία της Truth έκαναν λόγο για μία ήρεμη ομιλία, με ένα κοινό γεμάτο από πρόσωπα, τα οποία «ακτινοβολούσαν με χαρά» και δεν υπήρξε ούτε μία νότα ασυμφωνίας, που να διαταράξει την αρμονική συνύπαρξη όλων.
Στις πιο σύγχρονες εκδοχές που έχουν δημοσιευθεί πάντως, γίνεται λόγος για ένα κοινό που υποδέχθηκε θερμά την Truth. Υποστηρίζεται, άλλωστε, ότι οι περισσότεροι από εκείνους που βρίσκονταν στο κοινό ήταν φιλικοί προς τις προοδευτικές ιδέες, χρόνιοι αγωνιστές υπέρ των δικαιωμάτων φύλου και φυλής. H Gage έχει και πάλι αντίθετη άποψη, καθώς υποστηρίζει ότι η Truth ήρθε αντιμέτωπη με πολλές φωνές, που προσπάθησαν να την αποτρέψουν από το να μιλήσει.
Σύμφωνα, πάντως, με την αφηγήσεις της Frances Gage το 1863, η Truth είπε στην ομιλία της: «Αυτός ο άντρας εκεί λέει ότι τις γυναίκες πρέπει να τις μεταφέρουν με οχήματα, να τις κουβαλούν πάνω από τα χαντάκια και να τους παρέχουν τις καλύτερες θέσεις παντού. Κανείς δεν βοηθάει εμένα με καμία καλύτερη θέση. Δεν είμαι γυναίκα εγώ;».
Ο λόγος που η φράση αυτή πέρασε στην ιστορία ήταν γιατί αποτέλεσε συμβολισμό και κραυγή μίας μαύρης γυναίκας, που έγινε, εκείνη την ημέρα, η φωνή για όλες τις μαύρες γυναίκες, διατρανώνοντας την έλλειψη αναγνώρισης και σεβασμού προς αυτές τις γυναίκες. Πρόκειται για μία έλλειψη βαθιά και εντόνως υφιστάμενη εκείνη την εποχή, η οποία έμελλε να συνεχίσει να πρωταγωνιστεί στην κοινωνία ακόμη και πολύ μετά την εποχή της Truth.
Η Angela Davis θα γράψει μετά από χρόνια, ορμώμενη από την ομιλία της Truth: «Οι μαύρες γυναίκες, φυσικά, ήταν στην ουσία αόρατες σε ό,τι αφορά στους αγώνες για τα δικαιώματα της γυναίκας».
H Truth ως πρόσωπο που ενέπνευσε
Κατά τα επόμενα 10 χρόνια, η Truth μίλησε μπροστά σε δεκάδες, ίσως και εκατοντάδες ακροατήρια. Από το 1851 έως το 1853, συνεργάστηκε με τον Marius Robinson, τον συντάκτη του Anti-Slavery Bugle του Ohio και ταξίδευε ανά την Πολιτεία, δίνοντας ομιλίες.
Την ίδια χρονιά, γνώρισε επίσης την Harriet Beecher Stowe, μία ακτιβίστρια που επιτέλεσε σημαντικό έργο σχετικά με την δουλεία των Αφροαμερικανών. Το 1856, ταξίδεψε στο Battle Creek του Michigan, για να μιλήσει σε μια ομάδα που ονομάζεται “Friends of Human Progress”. Την ίδια χρονιά, η ακτιβίστρια αγόρασε μία έκταση στο Northampton, δεν την κράτησε όμως για πολύ.
Έναν χρόνο αργότερα, το 1857, η Truth πούλησε όλα τα υπάρχοντά της, παλιά και νέα, στον Daniel Ives και μετακόμισε Battle Creek του Michigan, όπου ήρθε και πάλι κοντά με μέλη του κινήματος Millerite Adventist, τα οποία στο μεταξύ είχαν ιδρύσει την Εκκλησία των Αβεντιστών της Εβδόμης Ημέρας. Εκεί, παράλληλα προσχώρησε και σε άλλα, συγγενικών απόψεων κινήματα.
Από το 1857 έως το 1867, η Truth έζησε στο χωριό Harmonia, μία περιοχή αφιερωμένη στον Πνευματισμό. Αργότερα, μετακόμισε στο κοντινό Battle Creek, ζώντας στο σπίτι της στο 38 College St. μέχρι το θάνατό της, το 1883. Σύμφωνα με την απογραφή του 1860, το νοικοκυριό της στην Harmonia περιελάμβανε την κόρη της, Elizabeth Banks (35 ετών) και τα εγγόνια της, James Caldwell (16 ετών) και Sammy Banks (ηλικία 8 ετών).
Το 1858, ένα παράξενο περιστατικό ανάγκασε την Truth να προβεί σε ακραίες πράξεις.
Πιο συγκεκριμένα, ένας άντρας που βρισκόταν στο κοινό της ομιλίας της, διέκοψε την ομιλία, κατηγορώντας την ότι στην πραγματικότητα είναι άντρας. Η Truth, για να του απαντήσει, άνοιξε τη μπλούζα της, αποκαλύπτοντας τα στήθη της, μία κίνηση πολύ ριζοσπαστική για εκείνη την εποχή.
Κατά τη διάρκεια του εμφυλίου πολέμου, η Truth βοήθησε στη στρατολόγηση μαύρων στρατιωτών στον Εθνικό Στρατό. Σε αυτόν συμμετείχε μάλιστα και ο εγγονός της, James Caldwell, ο οποίος εγγράφηκε στο 54ο Σύνταγμα της Μασαχουσέτης. Το 1864, η Truth προσλήφθηκε από τον Εθνικό Σύλλογο Αρωγής του Freedman στην Washington, όπου εργάστηκε επιμελώς για να βελτιώσει τις συνθήκες για τους Αφροαμερικανούς. Τον Οκτώβριο του ίδιου έτους, μάλιστα, η Truth συνάντησε και γνώρισε τον τότε Αμερικανό Πρόεδρο, Abraham Lincoln.
Αξίζει να αναφερθεί ότι στην Sojourner Truth πιστώνεται το τραγούδι «The Valiant Soldiers». Λέγεται ότι το τραγούδι συντέθηκε κατά τη διάρκεια του πολέμου και τραγουδήθηκε από την ίδια σε Detroit και Washington. Η Truth παραδέχθηκε αργότερα ότι εκείνη έγραψε τους στίχους, κάτι που, ωστόσο, αμφισβητήθηκε από πολλούς.
Το 1868, η Truth πραγματοποίησε ένα μεγάλο ταξίδι στη δυτική Νέα Υόρκη, όπου επισκέφτηκε την Amy Post, ενώ στην συνέχεια ταξίδεψε σε όλη την Ανατολική Ακτή.
Μετά τον πόλεμο, από το 1870 και για 7 χρόνια, η Truth προσπάθησε ανεπιτυχώς να εξασφαλίσει επιχορηγήσεις γης από την ομοσπονδιακή κυβέρνηση για πρώην υποδουλωμένους ανθρώπους, δράση που έμεινε γνωστή ως η «υπόσχεση για 40 στρέμματα και μουλάρι».
Πίσω στην Washington, είχε μια συνάντηση με τον Πρόεδρο Ulysses S. Grant στον Λευκό Οίκο. Το 1872 επέστρεψε στο Battle Creek και δραστηριοποιήθηκε στην προεκλογική εκστρατεία επανεκλογής του Grant.
Η ίδια αποπειράθηκε, μάλιστα, να ψηφίσει την ημέρα των εκλογών, ωστόσο οι υπεύθυνοι την απομάκρυναν από το σημείο της ψηφοφορίας.
Η Truth μίλησε για την κατάργηση της δουλείας, τα δικαιώματα των γυναικών, τη μεταρρύθμιση στις φυλακές και κήρυξε στο Νομοθετικό σώμα του Michigan ενάντια στη θανατική ποινή. Φυσικά, δεν καλωσόρισαν όλοι το κήρυγμα και τις διαλέξεις της, ωστόσο η ίδια είχε πολλούς φίλους και ένθερμη υποστήριξη από πολλούς σημαντικούς ανθρώπους της εποχής, που είχαν τη δύναμη να ασκούν επιρροή, συμπεριλαμβανομένων των Amy Post, Parker Pillsbury, Frances Gage, Wendell Phillips, William Lloyd Garrison, Laura Smith Haviland, Lucretia Mott, Ellen G White, και Susan B. Anthony.
Κατά τα τελευταία χρόνια της ζωής της, την φροντίδα της Truth είχαν αναλάβει δύο από τις κόρες της. Αρκετές μέρες πριν πεθάνει η Sojourner Truth, ένας δημοσιογράφος ήρθε από το Grand Rapids Eagle για να της πάρει συνέντευξη. «Το πρόσωπό της ήταν τραβηγμένο και αδυνατισμένο και προφανώς υπέφερε από μεγάλο πόνο. Ωστόσο, τα μάτια της ήταν πολύ φωτεινά και το μυαλό της ήταν σε εγρήγορση, παρ’ ότι ήταν πολύ δύσκολο για εκείνη να μιλήσει».
Η Truth έφυγε από τη ζωή νωρίς το πρωί στις 26 Νοεμβρίου 1883, στο σπίτι της, στο Battle Creek. Η κηδεία της πραγματοποιήθηκε δύο ημέρες αργότερα, στην Εκκλησία του Κογκρέσου-Πρεσβυτεριανού, η οποία έγινε από τον πάστορα, Αιδεσιμότατο Reed Stuart.
Η εκτίμηση που με την αξία και τους αγώνες της είχε κερδίσει μέχρι εκείνη την ώρα η Sojourner Truth έγινε φανερή και από το γεγονός ότι περισσότεροι από 1.000 άνθρωποι παρακολούθησαν την εξόδιο ακολουθία της.
Η Frederick Douglass προσέφερε μια ευλογία γι ‘αυτήν στην Washington. Σε αυτήν, ο άνδρας ανέφερε: «Άξια σεβασμού για την ηλικία της, ξεχώρισε για την βαθιά κατανόησή της στην ανθρώπινη φύση και ήταν αξιοσημείωτη για την ανεξαρτησία της και θαρραλέα, η Truth αφιέρωσε τη ζωή της στην ευημερία της φυλής της, αποτελώντας εδώ και 40 χρόνια αντικείμενο σεβασμού και θαυμασμού των κοινωνικών μεταρρυθμιστών παντού στον κόσμο».
Η Truth ως αιώνια συλλογική μνήμη
Στη σύγχρονη εποχή, το έργο της Truth τόσο για τις γυναίκες, όσο και για τους Αφροαμερικανούς έχει αναγνωριστεί και η αξία της αποτυπώθηκε μέσα από μία σειρά από μνημεία που στήθηκαν προς τιμήν της. Τα μνημεία που φτιάχτηκαν για να τιμούν τη ζωή και το έργο της περιλαμβάνουν, μεταξύ άλλων, αναμνηστικές πλάκες, προτομές και αγάλματα πλήρους μεγέθους.
Το πρώτο ιστορικό αντικείμενο που δημιουργήθηκε για να τιμήσει την Truth εγκαταστάθηκε στην πόλη που αποτέλεσε το τελευταίο σπίτι της, στο Battle Creek του Michigan, το 1935. Εκεί, στήθηκε ένα πέτρινο μνημείο, το οποίο τοποθετήθηκε στο Stone History Tower, στο Monument Park. Το 1976, η Πολιτεία του Michigan αναγνώρισε περαιτέρω την κληρονομιά της, ονομάζοντας το Interstate 194 στην Calhoun County, Michigan, ως Sojourner Truth Downtown Parkway.
Παράλληλα, η Truth εντάχθηκε μετά θάνατον στην Εθνική Αίθουσα της Δόξας των Γυναικών (National Women’s Hall of Fame) στο Seneca Falls της Νέας Υόρκης, το 1981. Εισήχθη, επίσης, στο Hall of Fame των γυναικών του Μίσιγκαν, στο Λάνσινγκ.
Το 1986, η Ταχυδρομική Υπηρεσία των ΗΠΑ εξέδωσε ένα αναμνηστικό γραμματόσημο 22 σεντς προς τιμή της. Το πρωτότυπο έργο τέχνης, που αποτυπώθηκε στο γραμματόσημο αυτό δημιουργήθηκε από τον Jerry Pinkney και διαθέτει ένα διπλό πορτρέτο της Truth. Η σφραγίδα ήταν μέρος της σειράς Black Heritage. Η πρώτη ημέρα έκδοσης ήταν η 4η Φεβρουαρίου 1986.
Το όνομα της Truth αναφέρεται επίσης σε ένα μνημείο με τα «νομικά ορόσημα του Michigan» που ιδρύθηκε από το State Bar το 1987, προς τιμήν της ιστορικής δικαστικής της υπόθεσης.
Το ημερολόγιο των αγίων της Επισκοπικής Εκκλησίας θυμάται την Sojourner Truth ετησίως, μαζί με την Elizabeth Cady Stanton, την Amelia Bloomer και τη Harriet Ross Tubman, στις 20 Ιουλίου. Αναγνωρίζεται, επίσης, μεμονωμένα στις 26 Νοεμβρίου. Το ημερολόγιο των αγίων της λουθηρανικής εκκλησίας θυμάται την Truth μαζί με τον Harriet Tubman στις 10 Μαρτίου.
Το 1997, το ρομπότ της αποστολής NASA Mars Pathfinder ονομάστηκε “Sojourner”. Το επόμενο έτος, S.T. Το Writes Home εμφανίστηκε στο Διαδίκτυο προσφέροντας “Letters to Mom from Sojourner Truth”.
Το 1998, στην 150η επέτειο της Σύμβασης για τα δικαιώματα των γυναικών Seneca Falls, παρουσιάστηκε ένα τεράστιο άγαλμα τερακότας της Truth από τους καλλιτέχνες A. Lloyd Lillie, Jr. και Victoria “Vicki” Guerina, στο Εθνικό Ιστορικό Πάρκο των Επισκεπτών των Δικαιωμάτων των Γυναικών. Αξίζει να σημειωθεί ότι η Truth δεν παρευρέθηκε στη Σύμβαση Seneca Falls, ωστόσο το άγαλμα σηματοδότησε τη διάσημη ομιλία της Truth στο Akron και αναγνώρισε τον σημαντικό ρόλο της στον αγώνα για την ψήφο της γυναίκας.
Ένα μεγαλύτερο γλυπτό της Sojourner Truth, σχεδιασμένο από την Tina Allen προστέθηκε στο Monument Park στο Battle Creek το 1999. Το μνημείο ύψους 12 ποδιών είναι χυτό από χαλκό. Την ίδια χρονιά, ένα μεξικάνικο ασβεστολιθικό άγαλμα της Sojourner Truth από την γλύπτη Elizabeth Catlett παρουσιάστηκε στο Sacramento της Καλιφόρνια. Δυστυχώς, το εν λόγω έργο βανδαλίστηκε φέτος από αγνώστους.
Το 2002, ένα ακόμη άγαλμα αφιερώθηκε στην Sojourner Truth. Πρόκειται για το Sojourner Truth Memorial από τον γλύπτη του Oregon Thomas “Jay” Warren, που εγκαταστάθηκε στη Φλωρεντία της Μασαχουσέτης, σε ένα μικρό πάρκο που βρίσκεται στην οδό όπου η ακτιβίστρια ζούσε επί δέκα χρόνια. Την ίδια χρονιά, ο μελετητής του Temple University, Molefi Kete Asante δημοσίευσε μια λίστα με τους 100 σπουδαιότερους Αφροαμερικανούς όλων των εποχών. Φυσικά, το όνομα της Truth είχε κερδίσει μία θέση στη λίστα αυτή.
Το 2009, μία προτομή της Sojourner Truth εγκαταστάθηκε και στο Καπιτώλιο των ΗΠΑ. Πρόκειται για μία σημαντική στιγμή, καθώς το κτήριο αυτό είναι ιδιαίτερα σημαντικό για τους Αμερικανούς και μία τέτοια προσθήκη αποτέλεσε έναν σημαντικό συμβολισμό. Η προτομή σμιλεύτηκε από τον διάσημο καλλιτέχνη Artis Lane. Βρίσκεται στο Emancipation Hall, στην αίθουσα υποδοχής Επισκεπτών του Καπιτωλίου.
Έτσι, η Truth έγινε η πρώτη μαύρη γυναίκα που τιμήθηκε με μία προτομή μέσα στο κτήριο του Καπιτωλίου.
Μερικά χρόνια αργότερα, το 2014, η Truth συμπεριλήφθηκε στη λίστα του περιοδικού Smithsonian με τους «100 πιο σημαντικούς Αμερικανούς όλων των εποχών».
Το 2014, ο αστεροειδής 249521 ονομάστηκε Truth ονομάστηκε προς τιμήν της ακτιβίστριας.
Δύο χρόνια αργότερα και συγκεκριμένα το 2016, το Υπουργείο Οικονομικών των ΗΠΑ ανακοίνωσε ότι η εικόνα της Sojourner Truth θα εμφανιστεί στο πίσω μέρος ενός πρόσφατα σχεδιασμένου χαρτονομίσματος των 10$ μαζί με τη Lucretia Mott, τη Susan B. Anthony, την Elizabeth Cady Stanton, την Alice Paul και το 1913 Woman Suffrage Procession. Τα σχέδια για τα νέα χαρτονομίσματα των $5, 10 και 20$ είχαν αρχικά προγραμματιστεί να παρουσιαστούν το 2020, σε συνδυασμό με την 100ή επέτειο των Αμερικανών γυναικών που κέρδισαν το δικαίωμα ψήφου μέσω της 19ης τροποποίησης του Συντάγματος των Ηνωμένων Πολιτειών. Ο υπουργός Οικονομικών, ωστόσο, ανακοίνωσε ότι, μετά τις πρόσφατες εξελίξεις, τα σχέδια αναβάλλονται.
Η Truth απασχόλησε ξανά πριν από λίγες ημέρες, καθώς στις 26 Αυγούστου, την ημέρα της 100ής επετείου από την έγκριση της 19ης τροποποίησης του αμερικανικού Συντάγματος, παρουσιάστηκε στο Central Park της Νέας Υόρκης ένα άγαλμα προς τιμήν τριών σπουδαίων γυναικών, Elizabeth Cady Stanton, Susan B. Anthony και, φυσικά, της Sojourner Truth.
Το γλυπτό, με τίτλο “Μνημείο πρωτοπόρων για τα δικαιώματα των γυναικών”, δημιουργήθηκε από την Αμερικανίδα καλλιτέχνη Meredith Bergmann. Αξίζει, μάλιστα, να σημειωθεί ότι πρόκειται για το πρώτο γλυπτό στο Central Park που απεικονίζει ιστορικές γυναίκες.
Τα αρχικά σχέδια για το μνημείο περιελάμβαναν μόνο τις Stanton και Anthony, ωστόσο αυτό προκάλεσε αντιδράσεις για την ηχηρή απουσία μίας έγχρωμη γυναίκας, γι’ αυτό και στο γλυπτό προστέθηκε η Truth.
Διαβάστε επίσης:
Susan Brownell Anthony: O άνθρωπος που άνοιξε τον δρόμο για το δικαίωμα ψήφου των γυναικών
Η Νέα Υόρκη τιμά τρεις πρωτοπόρους των γυναικείων δικαιωμάτων με ένα μνημείο
Emmeline Pankhurst: Η ζωή και το έργο της ισχυρότερης σουφραζέτας
Ακολουθήστε το Portraits στο Google News για την πιο ξεχωριστή ενημέρωση