Ήταν η «πριγκίπισσα με τα θλιμμένα μάτια», η «θλιμμένη πριγκίπισσα». Όταν όλα ξεκίνησαν, όμως, η ευτυχία ήταν η μόνη επιλογή.
Η Soraya ήταν μία χαρούμενη, ανέμελη κοπέλα που μεγάλωσε μεταξύ Ιράν και Ευρώπης. Την ημέρα που συνάντησε την πριγκίπισσα Shams στο Λονδίνο, δεν περίμενε με τίποτα την τροπή που θα έπαιρναν τα πράγματα. Εκείνη, τη θεώρησε ένα «σπάνιο μαργαριτάρι», απόλυτα κατάλληλη για τον αδελφό της, Σάχη Mohammed Reza Pahlavi. Άλλωστε, είχε μόλις πάρει διαζύγιο και έπρεπε να ξαναπαντρευτεί άμεσα, καθώς η προηγούμενη σύζυγός του τού είχε χαρίσει μονάχα ένα παιδί, και ήταν κόρη. Δεν υπήρχε διάδοχος του ιρανικού θρόνου, οπότε η εύρεση της νέας νύφης ήταν επιτακτική.
Όταν την αντίκρυσε για πρώτη φορά, έμεινε να την κοιτάζει αποσβολωμένος. Ήταν πανέμορφη και απόλυτα γοητευτική. Αμέσως, την κάλεσε σε δείπνο. Ήταν οι δυο τους, μαζί με τη μητέρα του, στο παλάτι. «Αρέσεις πολύ στο Σάχη. Είσαι έτοιμη να τον παντρευτείς;», τη ρώτησε ο πατέρας της κι εκείνη, μικρή, αθώα και εντυπωσιασμένη, απάντησε θετικά. Ο αρραβώνας ανακοινώθηκε 24 ώρες μετά.
Στα 18 της λοιπόν, έγινε η μέλλουσα σύζυγος του Ιρανού μονάρχη κι έλαβε το εντυπωσιακό της δαχτυλίδι. Οι ετοιμασίες ξεκίνησαν και, όταν όλα πια ήταν έτοιμα, αρρώστησε. Έπαθε τυφοειδή πυρετό κι έμεινε στο κρεβάτι για αρκετές εβδομάδες. Σύμφωνα με το μύθο, ο αγαπημένος της την επισκεπτόταν καθημερινά, δίνοντάς της ένα κόσμημα και βάζοντάς το κάτω από το μαξιλάρι της.
Όταν, επιτέλους, έγινε καλά, ο γάμος πραγματοποιήθηκε! Η 12η Φεβρουαρίου 1951 ήταν η πιο ευτυχισμένη μέρα της ζωής της. Η δεξίωση ήταν μεγαλοπρεπής, φαντασμαγορική, το όνειρο κάθε γυναίκας. Για τη Soraya, όμως, αποτελούσε κι ένα τεστ αντοχής. Ήταν ακόμη αδύναμη από την ασθένεια που μόλις πέρασε και όλο αυτό την εξάντλησε.
Οι πρώτοι μήνες του έγγαμου βίου κύλησαν ονειρικά. Οι νεόνυμφοι ζούσαν το δικό τους παραμύθι, ερωτευμένοι κι απόλυτα ολοκληρωμένοι. Ανυπομονούσαν να φτιάξουν τη δική τους οικογένεια – κάτι που, δυστυχώς, δε συνέβη ποτέ. Τρία χρόνια μετά, ο Σάχης άρχισε να χάνει την υπομονή του. Η νεαρή Βασίλισσα δεν εμφάνιζε κανένα σύμπτωμα εγκυμοσύνης και ο γιατρός της δήλωσε πως ίσως ο πολυπόθητος διάδοχος αργούσε πολύ να έρθει.
Ο Mohammed ήταν βαθιά λυπημένος με την κατάσταση αυτή και η συμβίωσή του με τη Soraya γινόταν ανυπόφορη. Όταν, δε, ο αδελφός του βρήκε τραγικό θάνατο σε αεροπορικό δυστύχημα, τα πράγματα έγιναν ακόμη χειρότερα. Η οικογενειακή και πολιτική πίεση που δεχόταν το ζευγάρι, έκανε το διαζύγιο να φαίνεται μονόδρομος.
Χώρισαν το 1958. Η Soraya ήταν Βασίλισσα για επτά ολόκληρα χρόνια. Ασχολούταν με τη φιλανθρωπία και ο λαός την αγαπούσε. Η ταπεινότητα και η ευγένειά της, την έκαναν προσιτή σε όλους. Ενδιαφερόταν ειλικρινά για τους απόρους, τους περιθωριοποιημένους πολίτες και φρόντισε να βελτιώσει το εκπαιδευτικό σύστημα της χώρας. Έχοντας, πια, χάσει τον τίτλο της, έπρεπε να φύγει από τη χώρα. Έμεινε εξόριστη στην Ελβετία, μακριά από τον άνδρα που αγαπούσε βαθιά. Στα 26 της, αναγκάστηκε να ξεκινήσει από το μηδέν, χωρίς να έχει διαλέξει η ίδια τη μοίρα της. Μπορεί ο Σάχης να της έδινε μία αρκετά γενναία διατροφή, όμως το συναισθηματικό κενό που της άφησε ήταν αδύνατο να καλυφθεί. Μέλη του στενού του κύκλου αποκαλύπτουν πως δε σταμάτησε να την αγαπάει και πως, αν δε βρισκόταν στην ισχυρή εκείνη θέση, θα έμενε για πάντα μαζί της.
Η «θλιμμένη πριγκίπισσα» έγινε fashion icon της εποχής, διάσημη για την τεράστια συλλογή κοσμημάτων της. Προσπάθησε, χωρίς επιτυχία, να γίνει ηθοποιός και πρωταγωνίστησε, το 1965, στην ιταλική ταινία Τα Τρία Πρόσωπα. Ερωτεύτηκε το σκηνοθέτη Franco Indovina και, για λίγο, φάνηκε πως η ζωή της χαμογέλασε ξανά. Εκείνος, όμως, χάθηκε απρόσμενα, όταν το αεροπλάνο στο οποίο επέβαινε συνετρίβη. Εκείνη, μαζί με τον έρωτα, έχασε και τον εαυτό της. Έπαθε κατάθλιψη κι έδωσε τέλος στην καριέρα της, μετακομίζοντας στη Γαλλία. Κλείστηκε στον εαυτό της και οι επίσημες εμφανίσεις της ελαττώθηκαν.
Η πρώην Βασίλισσα του Ιράν, έφυγε από τη ζωή στο Παρίσι, στα 69 της χρόνια. Η ιστορία της ενέπνευσε πολλούς, όπως τη στιχουργό Francoise Mallet-Jorris που έγραψε το Je veux pleurer comme Soraya (Θέλω να κλάψω σαν τη Soraya) ή το τριαντάφυλλο που πήρε το όνομά της. Μία τηλεοπτική ταινία ιταλογερμανικής παραγωγής προσπάθησε να αποδώσει τη ζωή της, το 2003.
Η Soraya Esfandiari Bakhtiari παραμένει μέχρι σήμερα μία από τις πιο θλιμμένες, αλλά πανέμορφες φιγούρες της ιστορίας.