Ένα από τα πιο πολυσυζητημένα πρόσωπα της αμερικανικής πολιτικής σκηνής, με τους οπαδούς της να την αποκαλούν Wonder Woman, ξεκίνησε ως bartender και μέσα σ’ ένα χρόνο κατέκτησε τη θέση της στη Βουλή των Αντιπροσώπων. Εκατοντάδες χιλιάδες άνθρωποι την έχουν παρακολουθήσει σε live του Instagram να φτιάχνει σούπα, ενώ μερικές ώρες αφού ανέφερε στο Twitter τη μάρκα του αγαπημένου της κόκκινου κραγιόν, τα αποθέματα εξαντλήθηκαν.
«Μου λείπει το να κυκλοφορώ με φόρμες. Δεν μπορώ να πάω πουθενά και να περάσω απαρατήρητη», είχε δηλώσει τον περσινό Μάρτιο για την αναγνωρισιμότητα που λάμβανε για πρώτη φορά. Ο λόγος για την Alexandria Ocasio-Cortez, γνωστή και με τα αρχικά της, AOC.
Αντιπροσωπεύει το μέλλον του Δημοκρατικού Κόμματος. Είναι μία νέα γυναίκα ισπανικής καταγωγής, σοσιαλίστρια που έχει με το μέρος της την προοδευτική νεολαία, μία πολιτικός – φαινόμενο: Ταυτόχρονα ακτιβίστρια και βουλευτής, η καλύτερη ομιλήτρια που έχει περάσει από την παράταξη μετά τον Barack Obama και ίσως η μοναδική που προκαλεί με τόση μαεστρία τον Πρόεδρο Donald Trump.
Γεννήθηκε το 1989, μερικούς μήνες πριν την πτώση του Τείχους του Βερολίνου. Όταν ήταν Πρόεδρος ο George Bush, η Nancy Pelosi είχε μόλις γίνει μέλος του Κογκρέσου, o Bernie Sanders είχε χάσει δύο φορές στη μάχη για τη Γερουσία και ο Joe Biden απέτυχε παταγωδώς στην εκλογική αναμέτρηση.
«Μία ολόκληρη γενιά μεγάλωσε και δεν είδε πραγματική ευημερία στη χώρα. Μία ευημερία που δεν έχω ζήσει, δεν έχω δει ποτέ στην ενήλικη ζωή μου», έχει πει η AOC.
Πέρασε μερικά χρόνια της ζωής της στο Μπρονξ. Ο πατέρας της ήταν ιδιοκτήτης ενός αρχιτεκτονικού γραφείου και η Πορτορικανή μητέρα της εργαζόταν ως οικιακή βοηθός. Λάτρευαν τη γειτονιά τους, όμως γνώριζαν πολύ καλά πώς τους περιόριζε. Η Alexandria έλεγε, για παράδειγμα, στους φίλους της πως μπορούσε να φοράει σκουλαρίκια κρίκους εκεί, αλλά αν το έκανε παραέξω, κανείς δε θα την έπαιρνε στα σοβαρά. Τελικά, όταν έγινε πέντε ετών, μετακόμισε μαζί με τους γονείς της σε μία «ανώτερη» περιοχή, σαράντα λεπτά περίπου μακριά από το πρώτο τους σπίτι, για να μπορέσουν τόσο η ίδια, όσο κι ο αδελφός της, να πάνε σε καλύτερα σχολεία.
Η βουλευτής περιγράφει τον έφηβο εαυτό της σαν «σπασικλάκι». Κάποτε, μάλιστα, είχε ζητήσει για τα γενέθλιά της ένα μικροσκόπιο. Το 2007, όταν ήταν ακόμη μαθήτρια Λυκείου, η εργασία της σχετικά με τις επιπτώσεις των αντιοξειδωτικών στο προσδόκιμο ζωής των ασκαρίδων, της έδωσε τη δεύτερη θέση σε διαγωνισμό μικροβιολογίας.
Συχνά βοηθούσε τη μητέρα της στα σπίτια που καθάριζε, κάτι που ανέφερε στις αιτήσεις που έστειλε στα διάφορα πανεπιστήμια. Συγκεκριμένα, έγραψε για έναν άνδρα που είχε χάσει τη σύζυγό του και οι δυο γυναίκες του έκαναν τη ζωή ευκολότερη με το μοναδικό τρόπο που μπορούσαν: Οργανώνοντας το ψυγείο του. Τελικά, πήρε φοιτητικό δάνειο και σπούδασε στη Βοστόνη, απ’ όπου αποφοίτησε το 2011 με πτυχίο στα οικονομικά και τις διεθνείς σχέσεις.
Ήταν ακόμη έφηβη όταν ο πατέρας της διαγνώστηκε με καρκίνο στον πνεύμονα. Λίγες μέρες πριν επιστρέψει, δευτεροετής πια, στη σχολή, τον επισκέφθηκε στο νοσοκομείο. «Δεν ήξερα πως εκείνη θα ήταν η τελευταία φορά που θα του μιλούσα αλλά, στο τέλος της συζήτησής μας, άρχισα να το νιώθω. Είπα ‘αντίο’, όμως νομίζω πως το καταλάβαμε και οι δύο. Έτσι, φεύγοντας, εκείνος γύρισε να με κοιτάξει και μου είπε ‘Έι, κάνε με περήφανο’», εκμυστηρεύτηκε στο περιοδικό Time. Μία εβδομάδα αργότερα, το φθινόπωρο του 2008, έφυγε από τη ζωή.
Ο χαμός του κόστισε στην οικογένεια, κι όχι μόνο συναισθηματικά. Η οικονομική κρίση και το επάγγελμα της μητέρας της, τους οδήγησαν σχεδόν στην καταστροφή. Όταν η AOC πήρε το πτυχίο της κι επέστρεψε στο πατρικό της, ξεκίνησε να εργάζεται ως bartender σ’ ένα εστιατόριο για tacos στο Μανχάταν, ενώ ταυτόχρονα ασχολούταν σοβαρά με μία ΜΚΟ. Πέρασε πολύ καιρό επιβιώνοντας με μεροκάματα, ενώ πλήρωνε 200 δολάρια το μήνα για την ασφάλιση υγείας της. Φυσικά, έπρεπε να αποπληρώσει και το φοιτητικό της δάνειο, κάτι που ανέβαζε τα μηνιαία της έξοδα στα 500 δολάρια.
Όταν ακόμη σπούδαζε, πήρε μία πρώτη γεύση της πολιτικής καθώς έκανε την πρακτική της στο γραφείο του Γερουσιαστή Ted Kennedy. Μέχρι το 2016 που ο Bernie Sanders ξεκίνησε τη δική του προεκλογική εκστρατεία, είχε οργανώσει πολλές άλλες καμπάνιες. Όμως εκείνος ήταν που της έδωσε τη μεγάλη της ευκαιρία.
Η νίκη του Trump δεν της άρεσε, όμως την περίμενε κατά κάποιον τρόπο. Λίγες εβδομάδες μετά, πήγε ένα ταξίδι με τους φίλους της. Ήθελαν να παραστούν στη διαδήλωση που έγινε γνωστή με το hashtag #NoDAPL. Στο γυρισμό, χτύπησε το κινητό της. Ήταν η κλήση που της άλλαξε τη ζωή. Κάποιος της πρότεινε να βάλει υποψηφιότητα για το Κογκρέσο.
Τη στιγμή που κατάλαβαν πως δε θα κυβερνούσε, τελικά, ο Sanders, ορισμένοι πρώην σύμμαχοί του αποφάσισαν να ενώσουν τις δυνάμεις τους σχηματίζοντας την παράταξη Brand New Congress. Στόχος τους ήταν να στρατολογήσουν προοδευτικό κόσμο, όχι υψηλού οικονομικού υπόβαθρου, που ήταν καλά δικτυωμένος. Η Ocasio – Cortez ταίριαζε απόλυτα. Ήταν μία νέα γυναίκα που δραστηριοποιούταν για χρόνια στο χώρο, ενώ είχε δει την οικογένειά της να αντιμετωπίζει δυσκολίες κατά τη διάρκεια της κρίσης.
«Ωραίο κορίτσι, ίσως άλλη φορά», έλεγαν πολλoί. Η καμπάνια της αποτελούταν κυρίως από εθελοντές, οι οποίοι κολλούσαν post-it με τις αρμοδιότητες και το όνομά τους επάνω στις μπλούζες τους. Αντίπαλός της, ο Joe Crowley που βρισκόταν στο Κογκρέσο από το 1999.
Κανείς δεν ήταν προετοιμασμένος για τη νίκη της. Κέρδισε με διαφορά περίπου τεσσάρων χιλιάδων ψήφων. «Με τίποτα δε θα μπορούσα να σκεφτώ πως κάποιος από εμάς το περίμενε», είπε η συνεργάτιδά της, Virgie Ramos Rios. «Ήρθε σαν τσουνάμι, πυρκαγιά και σεισμός ταυτόχρονα.»
Κι έτσι, έγινε το πρόσωπο του προοδευτικού κινήματος. Έγινε σούπερ σταρ. Οι νέοι την ακολουθούσαν κι έφερε έναν αέρα ανανέωσης στην πολιτική σκηνή. Μίλησε για ζητήματα που προκαλούσαν σάλο, όπως το περιβάλλον και ο πόλεμος. Εξέφρασε έντονα τις αντιρρήσεις της στην κυβέρνηση Trump. Ήταν – και παραμένει – ασταμάτητη.
Η υποδοχή της στην Ουάσινγκτον δεν ήταν ιδιαίτερα θερμή. Κάποιοι Δημοκρατικοί την «αγκάλιασαν» και τους άρεσε που τραβούσε την προσοχή. «Έχουμε αυτή τη δυναμική ροκ σταρ που συγκεντρώνει όλα τα βλέμματα επάνω της», είχε πει η Αντιπρόσωπος Haley Stevens. «Γιατί να είναι κακό αυτό;»
Βέβαια, αρκετοί διαφώνησαν. «Θα συνεχίζατε να ζείτε αν μία μέρα δε γράφατε κάτι για την AOC», είχε ξεσπάσει ο Βουλευτής Mark Pocan.
Η Alexandria Ocasio-Cortez είτε θα έχει φανατικούς θαυμαστές, είτε απόλυτους πολεμίους. Είτε θα τη λατρεύουν, είτε θα τη μισούν. Δεν υπάρχει τίποτα ενδιάμεσο. Είναι μία γυναίκα που μέσα σε ένα χρόνο πέρασε από τη θέση της bartender στα έδρανα της Βουλής, εργάστηκε σκληρά για να φτάσει στο σημείο που βρίσκεται και συνεχίζει δυναμικά. Το μυστικό της βρίσκεται στο ότι η νίκη, δεν της έγινε ποτέ εμμονή. Προτιμά να επικεντρώνεται στο να αλλάξει τον κόσμο.