Όταν πήγε στη Νέα Υόρκη για μεταπτυχιακό στο Performance και τη Χορογραφία, δε φανταζόταν το δρόμο που θα έπαιρνε η ζωή της. Είχε ήδη σπουδάσει Φιλολογία και μπαλέτο, άλλωστε. Στο Πανεπιστήμιο επέλεξε το μάθημα Σχεδιασμού Φωτισμού, όμως, και μπροστά της ανοίχτηκε ένας νέος, πολύχρωμος κόσμος. Τώρα, έπειτα από τριάντα χρόνια στο χώρο, περισσότερες από 450 παραστάσεις για θέατρο, μουσική και χορό, όπερα και εικαστικές εγκαταστάσεις, τις τελετές Έναρξης και Λήξης των Ολυμπιακών Αγώνων της Αθήνας, ένα βραβείο ΕΜΜΥ και τον τίτλο της Γυναίκας Καλλιτέχνη της Χρονιάς 2009, η Ελευθερία Ντεκώ ανέλαβε το σχεδιασμό του νέου φωτισμού της Ακρόπολης.
«Ήταν το πραγματικό μου βάπτισμα στον πολιτισμό της χώρας μας», δήλωσε για το έργο αυτό. Εν μέσω πανδημίας, βέβαια, δεν ήταν μόνο δύσκολο, αλλά σχεδόν άθλος. «Ωστόσο οι συνεργάτες μου κι εγώ δεν σταματήσαμε ούτε μια μέρα. Τα πρωινά γίνονταν οι μελέτες, το βράδυ δειγματισμοί. Σχεδιασμός σε δισδιάστατα και τρισδιάστατα μοντέλα, φωτομετρίες, υπολογισμοί και ξανά δειγματισμοί για να πετύχουμε αυτόν τον φωτισμό που θα έκανε τον Παρθενώνα και τα άλλα μνημεία στον ιερό βράχο να λάμπουν όπως τους αξίζει στο κέντρο της πόλης μας. Να εκπέμπουν το φως του πολιτισμού της χώρας μας ολόγυρα και παντού. Ολοκληρώνοντας αυτό το έργο νιώθω ότι ξαναβαπτίστηκα».
Όπως έχει αναφέρει σε συνέντευξή της στο About Tinos, η Ελευθερία Ντεκώ χρειάστηκε να αντιμετωπίσει δυσκολίες που δεν της περνούσαν καν από το μυαλό. Πρώτα απ’ όλα, όταν επέστρεψε στην Ελλάδα από τις ΗΠΑ, το 1992, το επάγγελμά της ήγαν άγνωστο και το φωτισμό στο θέατρο αναλάμβαναν κυρίως ηλεκτρολόγοι. Έτσι, έπρεπε να εξηγήσει στην εφορία τι ακριβώς κάνει και γιατί η δική της δουλειά είναι διαφορετική.
Έπειτα, ήρθε το εμπόδιο που στέκεται στο δρόμο των περισσότερων γυναικών που είναι αποφασισμένες να πετύχουν. Δεν είναι άλλο από το φύλο. Προκειμένου να κυριαρχήσει σ’ έναν καθαρά ανδροκρατούμενο χώρο, στον οποίο ο φωτιστής ήταν συνώνυμο του ηλεκτρολόγου κι όχι του καλλιτέχνη, πάλεψε σκληρά για να κερδίσει το σεβασμό και την αποδοχή που της άξιζε. Τελικά, κατάφερε κάτι μεγαλύτερο. Απέδειξε, εκτός από τις δυνατότητές της, ότι ο σχεδιασμός φωτισμού είναι τέχνη κι όχι τεχνική, ενώ το επάγγελμα δεν έχει γένος. Πλέον, το μάθημα θεατρικού φωτισμού διδάσκεται σε ελληνικά Πανεπιστήμια! Κι η ίδια, είναι καθηγήτρια. Από το 1995 διδάσκει στο Αριστοτέλειο της Θεσσαλονίκης και στο Τμήμα Θεάτρου της Σχολής Καλών Τεχνών. Πριν από αυτά, είχε διδάξει, από το 1990 έως το 1992, στο Πανεπιστήμιο της Νέας Υόρκης.
Όπως όλες οι τέχνες, έτσι κι ο φωτισμός, χρειάζεται γνώση και ταλέντο. Ομαδικότητα, ευελιξία, πάθος, αντοχή. «Πρέπει να έχεις την ικανότητα να παρατηρείς, να διακρίνεις και να εκτιμάς το φυσικό φως και πως αυτό “συμπεριφέρεται” στη φύση. Ακόμη πώς το εκμεταλλεύεται, το αξιοποιεί ή όχι, η παραδοσιακή αλλά και η σύγχρονη αρχιτεκτονική, αλλά και πως το αποτύπωσαν οι ζωγράφοι και το “αιχμαλώτισαν” οι γλύπτες όλων των εποχών. Η παρατήρηση του φωτός στη φύση και η μελέτη της ιστορίας της τέχνης είναι βασικές προϋποθέσεις στο ν’ “ανοίξουν” τα μάτια του νου και να οξύνουν την ικανότητα αντίληψης του σχεδιαστή», έχει αναφέρει σε συνέντευξή της.
Η ίδια, όπως φαίνεται, τα έχει όλα.
Εκτός από καλλιτέχνιδα, από το 1997 είναι κι επιχειρηματίας. Ίδρυσε την εμπορική εταιρεία Lights International, με ειδίκευση στον σχεδιασμό φωτισμού (stage και events), τον σχεδιασμό και προμήθεια φωτιστικού εξοπλισμού και εγκατάστασης θεατρικών σκηνών και συνεδριακών χώρων.
Η Ελευθερία Ντεκώ είναι μία ξεχωριστή γυναίκα. Είναι μητέρα, επιτυχημένη επαγγελματίας και πηγή έμπνευσης για όλες εκείνες που διστάζουν να κυνηγήσουν τα όνειρά τους. Η απόφοιτη φιλολογίας που έφτασε στη Νέα Υόρκη αποφασισμένη να ακολουθήσει ένα δρόμο και είδε τις φιλοδοξίες της να αλλάζουν, πάλεψε σκληρά και έγινε το πρότυπο που αναζητάμε.
Διαβάστε επίσης:
Ελίνα Χατζηχρόνογλου: Η Ελληνίδα που σχεδιάζει όλα τα καταστήματα της Swatch
Μίνα Αποστολίδη: Η Ελληνίδα σοκολατοποιός που κατέκτησε το Βέλγιο
Ακολουθήστε το Portraits στο Google News για την πιο ξεχωριστή ενημέρωση