Εδώ και τριάντα χρόνια, πρωταγωνιστεί στο χώρο της γερμανικής – και όχι μόνο – πολιτικής σκηνής. Είναι η πρώτη γυναίκα Πρόεδρος της Ευρωπαϊκής Επιτροπής και, κατά τη διάρκεια της καριέρας της, έχει κερδίσει αρκετά… παρατσούκλια που αποκαλύπτουν πολλά για την ιστορία της.
Όταν ακόμη ήταν υπουργός Οικογενειακών Υποθέσεων, την αποκαλούσαν Krippen-Ursel, δηλαδή συντηρητική φεμινίστρια που είχε σκοπό να επεκτείνει τα νηπαγωγεία. Έπειτα, έγινε η Zenursula, ένα control freak που πάλευε να προστατεύσει τη νέα γενιά Γερμανών από τη σκοτεινή πλευρά του διαδικτύου. Το 2013, ως η πρώτη υπουργός Εθνικής Αμύνης της χώρας, οι άνδρες ανταγωνιστές της τη θεωρούσαν καρικατούρα αυταρχισμού, φωνάζοντάς τη Flinten-Uschi (Uschi-Πυροβόλο). Ο λόγος για την Ursula von der Leyen, την πολιτικό που δε φοβάται να ορθώσει το ανάστημά της, να υψώσει τη φωνή της και να κινηθεί με τις δικές της ηθικές αξίες, κάνοντας αυτό που θεωρεί σωστό.
Γεννήθηκε το 1958 και μέχρι τα 13 της, έμενε στις Βρυξέλλες. Μεγάλωσε μαζί με τα έξι της αδέλφια, σ’ ένα αυστηρά χριστιανικό σπίτι που ακολουθούσε το παραδοσιακό μοντέλο της δυτικο-ευρωπαϊκής οικογένειας. O πατέρας της, κυβερνήτης του κρατιδίου Niedersachsen, αποτελούσε, άλλωστε, πρότυπο και ηγείτο της Χριστιανοδημοκρατικής Ένωσης. Η μητέρα της, λεγόταν Heidi. Δεν της άρεσε η δημοσιότητα κι εμφανιζόταν πάντα ως κομπάρσος. Θεωρούσε πως «ο καλύτερος τρόπος να κερδίσω το σεβασμό του κοινού, είναι μέσω της μητρικής μου φιγούρας».
Η Ursula, αν και δεν το περίμενε κανείς, κατάφερε να λάμψει και να μη χαθεί στη σκιά του πατέρα της.
Όταν ακόμη σπούδαζε οικονομικά στο Πανεπιστήμιο του Göttingen, πληροφορήθηκε πως η πατρική της οικογένεια βρισκόταν στο στόχαστρο της τρομοκρατικής οργάνωσης Baader-Meinhof gang και, έπειτα από συζήτηση μ’ εκείνον, αποφάσισε να φοιτήσει αλλού. Άφησε πίσω της την πραγματική της ταυτότητα και κινούταν με τ’ όνομα Rose Ladson – το μικρό, ήταν της γιαγιάς της, ενώ το επώνυμο ήταν οικογενειακό παρατσούκλι. Μετακόμισε στο Λονδίνο και ξεκίνησε να παρακολουθεί μαθήματα στο London School of Economics.
«Πιο πολύ ζούσα, παρά διάβαζα», αποκάλυψε για εκείνη την περίοδο στο εβδομαδιαίο περιοδικό Zeit. «Δε θα μπω σε λεπτομέρειες. Θα πω μόνο το εξής: Το 1978, με απορρόφησε αυτή η όμορφη, πολύχρωμη, παγκόσμια πόλη. Ερχόμενη από την κατάλευκη, μονότονη Γερμανία, τη βρήκα εκπληκτική. Για εμένα, το Λονδίνο αποτελούσε την επιτομή του μοντέρνου: Η ελευθερία, η χαρά της ζωής, η διάθεση όλων να δοκιμάσουν τα πάντα. Απέκτησα μία εσωτερική ελευθερία, την οποία διατηρώ μέχρι σήμερα. Κρατώ, όμως, και κάτι ακόμη: Την αντίληψη πως δύο εντελώς διαφορετικοί κόσμοι μπορούν να συνυπάρξουν μία χαρά.»
Κάποια στιγμή, συνειδητοποίησε πως τα οικονομικά δεν της ταίριαζαν και, έχοντας ήδη ένα πτυχίο, ξεκίνησε σπουδές ιατρικής, Εργάστηκε ως βοηθός γιατρού σε μία κλινική για γυναίκες στο Hanover, ενώ απέκτησε την άδεια ασκήσεως του επαγγέλματος το 1991. Ένα χρόνο νωρίτερα, την ημέρα που ο πατέρας της αποσύρθηκε από την πολιτική σκηνή, έγινε και η ίδια μέλος της Χριστιανοδημοκρατικής Ένωσης. Η εσωτερική ελευθερία που αναφέραμε παραπάνω φάνηκε να επιδρά στις κινήσεις της, στα διάφορα αξιώματα που είχε, ανά τα χρόνια – πρώτα στη Βουλή κι έπειτα στα Υπουργεία.
«Έχει αστείρευτη ενέργεια», ανέφερε στο περιοδικό Focus ο βιογράφος της, Daniel Goffart. «Αυτό φάνηκε και στην πικρή μεν, αλλά σημαντική της μάχη εκσυγχρονισμού των απόψεων της Ένωσης, σχετικά με το ρόλο της οικογένειας.»
Υπό την καθοδήγησή της, πέρασε νόμος που εγγυόταν την παραμονή σε παιδικό σταθμό κάθε παιδιού άνω του ενός έτους, άδειες πατρότητας και μητρότητας με πλήρεις αποδοχές. Άσκησε πίεση στην Angela Merkel ώστε να ταχθεί υπέρ της ποσόστωσης των γυναικών στις επιχειρήσεις – αν και, τελικά, το μέτρο δεν ίσχυσε.
Από το 1986 είναι παντρεμένη με έναν γιατρό ονόματι Heiko. Μαζί, έχουν αποκτήσει επτά παιδιά. Η von der Leyen έχει προσπαθήσει σκληρά να βρει τις ισορροπίες μεταξύ καριέρας στην πολιτική και οικογενειακής ζωής – κάτι που της έχει κοστίσει ακριβά. Αντί να πηγαίνει στις εαρινές εκδηλώσεις του κόμματός της, προτιμούσε να πηγαίνει μικρές εκδρομές με τους αγαπημένους της ανθρώπους.
Έχει τη φήμη της Einzelgängerin, δηλαδή της μοναχικής λύκαινας, που απλώς παλεύει για δημοσιότητα και αποτυγχάνει να περάσει την εσωτερική της ελευθερία στα μέλη της ομάδας της, κρατώντας τη για τον εαυτό της. Την κατηγόρησαν για ακροδεξιές απόψεις, ενώ πολλοί – κι όχι μόνο η Αντιπολίτευση – τονίζουν πως προτιμά να φαίνεται σωστή προς τα έξω, αντί να είναι αφοσιωμένη και πιστή στους συνεργάτες της. «Αν έχει μία αδυναμία, είναι η τάση της να “στήνει” την εικόνα της», ανέφερε ο Goffart στη Guardian.
Από την ημέρα που ανέλαβε την προεδρία της Κομισιόν, η Ursula von der Leyen προσπαθεί να φέρει την ισότητα στο χώρο της πολιτικής. Έχει επιλέξει να περιτριγυρίζεται από 27 ανθρώπους, οι δώδεκα εκ των οποίων είναι γυναίκες. Επιπλέον, προσπαθεί να μας οδηγήσει σ’ ένα πιο «πράσινο» μονοπάτι, δίνοντας υποσχέσεις για τον πλήρη περιορισμό της χρήσης ορυκτών καυσίμων μέχρι το 2050.
Πρόκειται για μία πολιτικό που δε φοβάται να εκφραστεί, δε φοβάται να παλέψει. Κατάφερε να ξεχωρίσει σ’ έναν από τους πλέον ανδροκρατούμενους χώρους και να κάνει τη διαφορά,
Διαβάστε επίσης:
Benazir Bhutto: Η γυναίκα που πάλεψε για τη δημοκρατία στο Πακιστάν
Ruth Bader Ginsburg: Η γυναίκα που κατέκτησε το Ανώτατο Δικαστήριο των ΗΠΑ
Ακολουθήστε το Portraits στο Google News για την πιο ξεχωριστή ενημέρωση