Με τον κορονοϊό να έχει κάνει την εμφάνισή του από τον Δεκέμβριο, όλες οι κυβερνήσεις ανά τον κόσμο μάχονται για την καταπολέμησή του. Άλλοτε στηρίζονται στα γενικά lockdowns για τον περιορισμό των κρουσμάτων και άλλοτε επιδιώκουν την λεγόμενη ανοσία της αγέλης, δηλαδή την ανοσία απέναντι στον ιό από το μεγαλύτερο μέρος του πληθυσμού. Μερικές χώρες, εκτός της Ελλάδας, τα έχουν καταφέρει πολύ καλά. Αναζητώντας παραδείγματα χωρών, που έχουν διαχειριστεί αυτή την υγειονομική κρίση πολύ καλα, το Forbes εντοπίζει ένα κοινό: οι ηγέτες τους είναι γυναίκες.
Από την Ισλανδία έως την Ταϊβάν και από τη Γερμανία ως τη Νέα Ζηλανδία, οι γυναίκες ανεβαίνουν για να δείξουν στον κόσμο πώς να διαχειριστεί μια τέτοια κατάσταση εκτάκτου ανάγκης. Πολλοί θα πουν ότι πρόκειται για μικρές χώρες, νησιά ή άλλες εξαιρέσεις, όμως, αυτές οι γυναίκες δείχνουν έναν εναλλακτικό τρόπο άσκησης της εξουσίας. Τι μας διδάσκουν;
Ειλικρίνεια
Η Angela Merkel, καγκελάριος της Γερμανίας, από νωρίς μίλησε στον γερμανικό λαό, κρούοντας τον κώδωνα του κινδύνου και προειδοποιώντας πως αν δεν πάρουν τα μέτρα τους, μπορεί να μολυνθεί από τον COVID-19 μέχρι και το 70% του πληθυσμού. «Είναι σοβαρό, πάρτε το στα σοβαρά». Αυτό είπε και έτσι έγινε. Τα διαγνωστικά tests ξεκίνησαν από νωρίς και η χώρα πέρασε όλες τις φάσεις άρνησης, θυμού και απειθαρχίας, που έχουν παρατηρηθεί σε άλλες χώρες. Οι αριθμοί των κρουσμάτων και των θυμάτων είναι πολύ χαμηλότεροι, συγκριτικά με άλλες ευρωπαϊκές χώρες και υπάρχουν ενδείξεις ότι μπορεί να αρχίσει να χαλαρώνει σύντομα τα μέτρα που ελήφθησαν.
Αποφασιστικότητα
Σύμφωνα με το Forbes, η πρώτη και πιο αφασιστική «απάντηση» στην κρίση του κορονοϊού ήρθε από την Tsai Ing-wen, της Ταϊβάν. Τον Ιανουάριο, με την αρχή της εμφάνισης του ιού, υιοθετήθηκαν 124 μέτρα για τον αποκλεισμό της εξάπλωσης χωρίς να χρειάζεται να καταφύγει στα γενικά lockdowns, που έχουν εφαρμοστεί στις περισσότερες χώρες. Μάλιστα, σήμερα είναι σε θέση να στέλνει 10 εκατομμύρια μάσκες προσώπου στις ΗΠΑ και την Ευρώπη. Η Tsai διαχειρίστηκε με τον καλύτερο δυνατό τρόπο την κρίση αυτή, εξακολουθώντας να αναφέρει μέχρι σήμερα μόνο έξι θανάτους.
Η Jacinda Ardern στη Νέα Ζηλανδία αποφάσισε νωρίς τον περιορισμό των κινήσεων των πολιτών. Επέβαλε στα άτομα που εισέρχονταν στη χώρα να μένουν σπίτι τους, ήδη απ’ όταν η χώρα μετρούσε μόνο 6 κρούσματα. Λίγο μετά απαγόρευσε την είσοδο ξένων πολιτών στη χώρα. Η αποφασιστικότητα της έσωσαν, όπως φαίνεται, τη Νέα Ζηλανδία από την καταιγίδα. Μέχρι σήμερα, έχουν σημειωθεί 4 θάνατοι.
Τεχνολογία
Η Ισλανδία, υπό την ηγεσία της πρωθυπουργού Katrín Jakobsdóttir, προσφέρει δωρεάν διαγνωστικά test κορονοϊού σε όλους τους πολίτες της και θα αποτελέσει βασική μελέτη για τα ποσοστά πραγματικής εξάπλωσης και θνησιμότητας του COVID-19. Οι περισσότερες χώρες έχουν περιορισμένο έλεγχο σε άτομα με ενεργά συμπτώματα. Σε αναλογία με τον πληθυσμό της, η χώρα έχει ήδη ελέγξει πέντε φορές περισσότερους ανθρώπους από τη Νότια Κορέα και έχει θεσπίσει ένα διεξοδικό σύστημα παρακολούθησης, που σημαίνει ότι δεν έπρεπε να περιοριστούν οι πολίτες ή να κλείσουν τα σχολεία.
Η Sanna Marin έγινε η νεότερη αρχηγός κράτους στον κόσμο, όταν εξελέγη τον περασμένο Δεκέμβριο στη Φινλανδία. Χρησιμοποίησε τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης και τοπικούς influencers ως λύσεις-κλειδιά για την καταπολέμηση της κρίσης του κορονοϊού. Αναγνωρίζοντας ότι δεν διαβάζουν όλοι τον Τύπο, κάλεσε όσους έχουν κοινό στα social media να μεταδώσουν πληροφορίες σχετικά με τη διαχείριση της πανδημίας.
Αγάπη
Η πρωθυπουργός της Νορβηγίας, Erna Solberg, είχε την καινοτόμο ιδέα να χρησιμοποιεί την τηλεόραση για να μιλά απευθείας στα παιδιά της χώρας της. Υιοθέτησε μια καθημερινή, 3λεπτη συνέντευξη τύπου, όπου δεν «επιτρεπόταν» να παρακολουθήσει κανένας ενήλικας. Απαντούσε σε ερωτήσεις παιδιών από όλη τη χώρα, αφιερώνοντας χρόνο για να εξηγήσει γιατί είναι λογικό και εντάξει να φοβάσαι. Η πρωτοτυπία και η διαφάνεια της ιδέας βοήθησαν τη χώρα. Την ίδια πρακτική χρησιμοποίησε και η Mette Frederiksen, πρωθυπουργός της Δανίας.
Γενικά, η ενσυναίσθηση και η φροντίδα, που δείχνουν αυτές οι γυναίκες όταν ασκούν τα καθήκοντά τους, είναι κάτι τελείως διαφορετικό από ο,τι έχουμε συνηθίσει. Το Forbes μας παροτρύνει να συγκρίνουμε αυτές τις πολιτικούς με άλλους ηγέτες, που με το ξέσπαμα της κρίσης ακολούθησαν ένα τρομακτικό ιδεολογικό τρίδυμο: κατηγόρησαν άλλους, δαιμονοποίησαν τους δημοσιογράφους και την ενημέρωση και βύθισαν τις χώρες τους στο πένθος και το φόβο, στο βωμό της πολιτικής τους καριέρας.
Υπάρχουν έρευνες, που δείχνουν, πως οι γυναίκες ηγέτες μπορεί να προσφέρουν κάτι το διαφορετικό και ευεργετικό. Ωστόσο, πολλές πολιτικές οργανώσεις και εταιρείες εξακολουθούν να δίνουν προτεραιότητα και περισσότερη σημασία στους άνδρες.
Μήπως έχει έρθει η ώρα να αναγνωρίσουμε τη δύναμη των γυναικών και να τους δώσουμε την ευκαιρία να εκλέγονται και να συμμετέχουν στην πολιτική ζωή κάθε χώρας περισσότερο;