Η Ζόε Σμιθ είναι αρσιβαρίστρια από το Λονδίνο. Είναι μόλις 25 ετών, αλλά κατέκτησε τη θέση της μεταξύ των κορυφαίων. Εκπροσώπησε τη Μεγάλη Βρετανία στους Ολυμπιακούς Αγώνες του 2012, κατέκτησε πολλά μετάλλια και αποτελεί πρότυπο για τα μικρά κορίτσια – όμως, δεν ήταν όλα εύκολα. Αντιμετώπισε μεγάλες δυσκολίες, όπως τραυματισμούς και έλλειψη χορηγιών, ενώ δυσκολεύτηκε πολύ με την ψυχική της υγείας.
Έχοντας γνωρίσει από πρώτο χέρι την ανισότητα στο χώρο του αθλητισμού, εξηγεί γιατί χρειάζεται να κάνουμε πολλά ακόμη βήματα για να αγγίξουμε την ισότητα.
Δείτε αυτή τη δημοσίευση στο Instagram.
Η Ζόε Σμιθ μπήκε στον κόσμο της άρσης βαρών στα 12 της χρόνια, όταν η ομάδα της περιοχής της αναζητούσε αθλήτριες. «Τότε, κάθε ομάδα χρειαζόταν δύο αγόρια και ένα κορίτσι, κάτι που δείχνει πόσες γυναίκες και κορίτσια ασχολούνταν με την άρση βαρών εκείνη την εποχή», έγραψε στο βρετανικό Glamour.
Ένιωθε άβολα στην αρχή, όμως κάτι της έλεγε πως δεν έπρεπε να τα παρατήσει. Στα 13 της, πήρε μέρος στο πρώτο της ευρωπαϊκό πρωτάθλημα και τρία χρόνια μετά, στα 16, έλαβε μέρος στο Πρωτάθλημα της Κοινοπολιτείας, όπου πήρε το χάλκινο μετάλλιο. Έπειτα, κατέκτησε τη θέση της στους Ολυμπιακούς του Λονδίνου, πραγματοποιώντας το όνειρό της.
Δεν περίμενε αυτό που θα ακολουθούσε. Τη σταματούσαν στο δρόμο για φωτογραφίες και εκείνη πίεζε τον εαυτό της ασταμάτητα, ώστε κάθε μέρα να είναι καλύτερη από την προηγούμενη. Στο Πρωτάθλημα της Κοινοπολιτείας του 2014, πήρε το χρυσό. «Και μετά ήρθε η καταστροφή».
Στα προκριματικά για τους Ολυμπιακούς Αγώνες του 2016, είχε ένα ατύχημα. «Βγήκε» ο ώμος της δύο φορές, σε διάσημα ελάχιστων λεπτών. Το πρόβλημα που προέκυψε ήταν τέτοιο, που χρειάστηκε χειρουργείο. Όχι μόνο έχασε τους χορηγούς της, αλλά η Ομοσπονδία Άρσης Βαρών έπαψε να τη στηρίζει οικονομικά.
Δείτε αυτή τη δημοσίευση στο Instagram.
Ξεκίνησε να εργάζεται για να μπορέσει να συνεχίσει να προπονείται. Η μέρα της ξεκινούσε πολύ νωρίς, καθώς η δουλειά της άρχιζε στις 5. Τελείωνε τη βάρδια της, πήγαινε κατευθείαν για προπόνηση και δεν επέστρεφε σπίτι πριν τις 9 το βράδυ. Είχε φυσικοθεραπείες, η ψυχολογία της «έπεφτε». «Βρέθηκα σε ένα σκοτεινό μέρος και η ψυχική μου υγεία έπιασε “πάτο”».
Έκανε τεράστια προσπάθεια. Έφυγε από το πατρικό της σπίτι, προσελήφθη σε μία πιτσαρία και μία καφετέρια, συνέχισε τις προπονήσεις, έκανε έκκληση για χορηγίες και δωρεές. Πήρε χρόνο, αλλά συγκέντρωσε τα χρήματα και μπήκε στα προκριματικά για τους Ολυμπιακούς του Τόκιο. Όχι απλώς πέρασε, αλλά θα είναι η μία από τις μόλις δύο Βρετανίδες αρσιβαρίστριες της διοργάνωσης.
Δείτε αυτή τη δημοσίευση στο Instagram.
Αυτήν τη στιγμή, συμμετέχει στην πρωτοβουλία Equal Pay, προκειμένου να δώσει τέλος στην ανισότητα στο χώρο του αθλητισμού. «Θέλω να καταρρίψω τα στερεότυπα που σταματούν τις νέες γυναίκες και τα κορίτσια. Στην άρση βαρών, ακόμη δε μας χρηματοδοτεί η κυβέρνηση, όπως συμβαίνει στα άλλα αθλήματα. Πρέπει να πληρώνουμε τα πάντα μόνες μας – εγώ είμαι ακόμη στην εστίαση.
Γι’ αυτό παλεύω να γεφυρώσω το χάσμα των φύλων στον αθλητισμό και να φέρω την ισότητα, να τον κάνω πιο φιλικό προς τις γυναίκες. Ναι, η επιτυχία έρχεται δύσκολα – αλλά οι αθλήτριες δε θα πρέπει να αντιμετωπίζουν όσα εμείς αντιμετωπίσαμε. Σε καμία γυναίκα, σε κανένα κορίτσι δεν πρέπει να πει ποτέ κανείς ότι δε θα καταφέρει τα όνειρά της».
Διαβάστε επίσης:
4 αθλήτριες ενώνουν τις δυνάμεις τους και ιδρύουν εταιρεία που θα δώσει φωνή στις γυναίκες
Billie Jean King: «Δεν το κάνω για τα χρήματα. Το κάνω για την ισότητα»
Ακολουθήστε το Portraits στο Google News για την πιο ξεχωριστή ενημέρωση