Ολόκληρος ο κόσμος περνάει από παράταση σε παράταση με τα περιοριστικά μέτρα των κατά τόπων lockdown, με αποτέλεσμα να παραμένουμε κι άλλες εβδομάδες στο κατ’ οίκον περιορισμό. Ο κόσμος, έτσι, φαίνεται σαν να έχει σταματήσει σ’ ένα φανάρι, περιμένοντας πότε το κόκκινο θα γίνει πράσινο για να συνεχίσει την πορεία του.
Μία πιο ελεύθερη και ήρεμη. Ωστόσο, αυτή η «στασιμότητα» μας δίνει χρόνο για ατέλειωτες ενδοσκοπήσεις, όπως επίσης και για δραστηριότητες ή δουλειές που έπρεπε να έχουν γίνει καιρό.
Τι καλύτερο, λοιπόν, από το να γεμίσουμε τον ελεύθερο μας χρόνο με βιβλία, ντοκιμαντέρ και εικόνες γεμάτες χρώματα και ενδιαφέρουσες ιστορίες. Για αυτό το λόγο και εμείς σήμερα επιλέξαμε να σας μιλήσουμε για μία ξεχωριστή επίδειξη μόδας, μία που έχει χαρακτηριστεί ως «ένα φανταστικό ταξίδι στην ιστορία της μόδας». Ο λόγος για τη συλλογή Υψηλής Ραπτικής του οίκου Givency από το 1996 υπό τη διεύθυνση του Τζον Γκαλιάνο.
Givency Spring Haute Cοuture 1996
Δράμα είχε επικρατήσει την περίοδο την ανακοίνωσης πως ο Βρετανός σχεδιαστής Τζον Γκαλιάνο θα αναλάμβανε την καλλιτεχνική διεύθυνση του γαλλικού οίκου μόδας Givenchy.
Ο Ιμπέρ ντε Ζιβανσί ήταν μόλις 25 ετών όταν άνοιξε τον δικό του οίκο το 1952. Ο εμβληματικός σχεδιαστής είχε επικεντρωθεί στο νεαρό κοινό με κομμάτια mix-and-match, μία «ασφαλής» αισθητική για το ξεκίνημα του. Ως μούσα είχε επιλέξει το μοντέλο Bettina Graziani, προς τιμή της οποία είχε ονομάσει και ένα από τα πρώτα κομμάτια του.
Με τον καιρό ο Ζιβανσί δέχτηκε μεγάλη επιρροή από τον Κριστομπάλ Μπαλενσιάγκα, ο οποίος λειτούργησε σαν μέντορας του και έτσι η δουλειά του πέρασε σε μία πιο «συγκρατημένη» φάση. Παράλληλα, ο Ζιβανσί δημιούργησε μία δυνατή φιλία με την ηθοποιό Όντρεϊ Χέπμπορν, που σηματοδότησε την αρχή της στενής συνεργασίας σχεδιαστών με αστέρες του Χόλιγουντ.
Ο Ζιβανσί και η Χέμπορν ήταν ένα επιτυχημένο δίδυμο, που κατάφερε να αφήσει εποχή στην ιστορία της μόδας. Μέχρι το τέλος της 40χρονης καριέρας του, ωστόσο, η αισθητική του σχεδιαστή άλλαξε από τον συνδυασμός της «gamine» και της κομψότητας σε «Right Bank».
Όταν, λοιπόν, ανέλαβε ο ριζοσπαστικός και μοντέρνος Γκαλιάνο το πηδάλιο του οίκου πολλοί αναρωτήθηκαν αν ήταν το σωστό άτομο. Μάλιστα, φήμες τον ήθελαν να συνεχίζει τη κληρονομιά του Ζιβανσί ακολουθώντας πιστά του κώδικες του εμβληματικού σχεδιαστή στο ντεμπούτο του. Ωστόσο, η πραγματικότητα ήρθε να τα διαψεύσει όλα. Όχι μόνο ο Γκαλιάνο δεν ακολούθησε τις επιταγές του Ζιβανσί, αλλά απομακρύνθηκε από οτιδήποτε είχε δημιουργήσει ο Γάλλος σχεδιαστής.
Η πρώτη του επίδειξη για τον Givenchy έλαβε χώρα σε ένα στάδιο του Παρισιού και η συλλογή Υψηλής Ραπτικής για τη season S/S 1996 ήταν «ώριμη με πολλές γοητείες», όπως ανέφερε ο Τύπος. Η collection του ντεμπούτο του ήταν καθαρά όσα πρέσβευε ο Γκαλιάνο. Ήταν μία φανταστική αφήγηση της ιστορίας από την ξεχωριστή ματιά του.
Πιο συγκεκριμένα, η επίδειξη ξεκίνησε με ένα σενάριο από το παραμύθι «Η πριγκίπισσα και το ρεβίθι» και τα πρώτα φορέματα έφεραν αναφορές από τα πορτρέτα του Franz-Xaver Winterhalter από το 1855, όπως το έργο του «Empress Eugénie Surrounded by her Ladies in Waiting».
Επίσης, η συλλογή του είχε αναφορές και από τον Βρετανό σχεδιαστή Charles Frederick Worth, που έζησε κατά τη διάρκεια του 19ου αιώνα στο Παρίσι. Ακόμα, μετά τα παραμυθένια φορέματα ακολούθησαν οι «ηρωίδες» του Helmut Newton με σμόκιν και flappers, ένα χαρακτηριστικό style της δεκαετίας του ’20.
Την επίδειξη έκλεινε μία Ρωμαϊκή παρέλαση με τα μοντέλα να φορούν ευφάνταστα και περίτεχνα κομμάτια φτιαγμένα από κόκκινο μεταξωτό σάρι με χρυσές λεπτομέρειες φέρνοντας στη μνήμη την Κλεοπάτρα αλά Cinecittà.
Η συλλογή, που μας ταξίδεψε από εποχή σε εποχή, ήταν μία υπερπαραγωγή του Γκαλιάνο, η οποία αντανακλά κάθε του σχεδιαστική πτυχή. Παρ΄ όλα αυτά, υπήρχαν και αρκετές λεπτομέρειες που θύμιζαν την τεχνική και το γούστο του Ζιβανσί, όπως τους ιδιαίτερους φιόγκους και τα καλοφτιαγμένα κοστούμια. Παράλληλα, τα taffeta tops αποτέλεσαν ένα φόρο τιμής στην «Bettina» μπλούζα που είχε δημιουργήσει ο Ζιβανσί, ενώ το μαύρο φόρεμα της Κάρλα Μπρούνι ήταν μία αναφορά σε εκείνο το διαχρονικό φόρεμα της Holly Golightly στην αξέχαστη ταινία «Breakfast at Tiffany’s».
[pinterst url=https://gr.pinterest.com/pin/106116134960727873/]
Οι κριτικές του ντεμπούτο του Γκαλίανο στη Υψηλή Ραπτική θα λέγαμε πως ήταν τουλάχιστον διχασμένες τότε. Ωστόσο, σήμερα αυτή δουλειά του έχει γίνει ανάρπαστη λόγω της καλλιτεχνικής του ιδιοφυΐας. Ο Γκαλιάνο δεν ασχολήθηκε με τάσεις. Αντί για αυτές εστίασε στην ιστορία της μόδας και της τέχνης και το αποτέλεσμα ήταν παραπάνω από απλά εκπληκτικό! Φρόντισε να πάρει χαρακτηριστικά κομμάτια του Ζιβανσί χωρίς να χάσει τον εαυτό του, ενώ ταυτοχρόνα έδωσε μαθήματα ιστορίας στο κοινό του, δείχνοντας πως η μόδα είναι σε μία διαρκή συζήτηση με τον πολιτισμό!
Διαβάστε επίσης:
Style Revolution: 6 φεμινιστικές τάσεις μόδας που άλλαξαν τον κόσμο
Τζέιν Μπίρκιν: Όταν το αγγλικό style συνάντησε το γαλλικό
The Pussy Bow: Η ιστορία πίσω από ένα σύμβολο του φεμινισμού
Ακολουθήστε το Portraits στο Google News για την πιο ξεχωριστή ενημέρωση