Κάνουμε μία «βουτιά» στα άδυτα των πιο… κακόφημων περιοχών του πλανήτη
Για πολλούς από εμάς που αγαπάμε τα ταξίδια, δεν υπάρχει κανένα μέρος στον κόσμο, στο οποίο δεν θα θέλαμε να ταξιδέψουμε. Κάθε χώρα, κάθε προορισμός «κρύβει» τις δικές του ομορφιές και προσφέρει ξεχωριστές εμπειρίες, που αξίζει να ζήσουμε.
Ακόμη και σήμερα, όμως, κάποιοι προορισμοί θεωρούνται απροσπέλαστοι για τους ταξιδιώτες, κυρίως εξαιτίας των εσωτερικών τους εντάσεων, των κοινωνικοπολιτικών εξελίξεων και του υψηλού δείκτη εγκληματικότητας. Ορισμένες από αυτές έχουν κάνει βήματα προόδου, άλλες πάλι παλεύουν ακόμη με τους «δαίμονές» τους.
Στα μέρη αυτά κρύβονται τοποθεσίας ξεχωριστής ομορφιάς, άνθρωποι απλοί, τοπία παραδοσιακά και πολιτιστικά στοιχεία που αξίζει να γνωρίσετε.
Ας ανακαλύψουμε μερικά από τα «κακόφημα» μέρη του πλανήτη που μπορείτε και αξίζει να ανακαλύψετε.
Ναμίμπια
Άγρια ζωή, επιβλητικοί αμμόλοφοι, θαλασσοδαρμένες ακτές και μία εκπληκτική εναλλαγή τοπίων χαρακτηρίζουν την δεύτερη πιο πυκνοκατοικημένη περιοχή του κόσμου.
Η ταξιδιωτική σας εμπειρία στη Ναμίμπια θα περιλαμβάνει εικόνες από την ξηρή και ηλιόλουστη έρημο Ναμίμπ, τις άγριες ακτές με θέα τον Ατλαντικό και την επαφή με ξεχωριστά είδη ζώων, όπως ρινόκερους, καμηλοπαρδάλεις και ελέφαντες.
Θα εκπλαγείτε όταν διαπιστώσετε πόσο υψηλό είναι το επίπεδο παροχής υπηρεσιών προς τους τουρίστες, ενώ παράλληλα εξασφαλίζεται μία αυθεντική αφρικανική εμπειρία. Η τοπική κοινωνία καταβάλλει μεγάλη προσπάθεια να διατηρήσει τον χαρακτήρα και να προστατεύσει την άγρια ζωή της περιοχής.
Η Ναμίμπια πήρε το όνομά της από την έρημο Ναμίμπ, που σημαίνει «έρημος» στην τοπική γλώσσα Νάμα. Πρόκειται για την αρχαιότερη έρημο του κόσμου, ηλικίας περίπου 55 εκατομμυρίων ετών, ενώ είναι ανακηρυγμένη ως Μνημείο Παγκόσμιας Πολιτιστικής Κληρονομιάς της UNESCO.
Αν ξεκινήσετε την ημέρα σας πολύ νωρίς, θα έχετε την ευκαιρία να απολαύσετε μία από τις πιο ιδιαίτερες ανατολές ηλίου που έχετε δει ποτέ. Επιλέξτε ένα πρωινό σαφάρι, καθώς τότε τα ζώα της ερήμου παρουσιάζουν την εντονότερη κινητικότητα, προσφέροντάς σας ένα μοναδικό θέαμα.
Στην καρδιά της ερήμου θα βρείτε το Σοσουβλέι, το πιο επιβλητικό μέρος της χώρας, με τους ερυθρούς αμμόλοφούς του, που θεωρούνται μοναδικοί στον κόσμο, τα ξερά, κατάλευκα εδάφη λόγω της υψηλής συγκέντρωσης αλάτων, αλλά και τα «νεκρά» δέντρα, που στέκουν αγέρωχα για πάνω από 500 χρόνια. Το σκηνικό που δημιουργείται είναι από τα πιο πολυφωτογραφημένα του κόσμου – και όχι άδικα.
Ανεβείτε στον πιο ψηλό αμμόλοφο της Ναμίμπια, τον επονομαζόμενο Big Daddy. Η ανάβαση είναι αρκετά απαιτητική, θα νιώσετε τα πόδια σας να χάνονται στην άμμο. Φτάνοντας στην κορυφή, η ομορφιά του τοπίου κόβει την ανάσα και θα σας αποζημιώσει και με το παραπάνω.
Κατευθυνθείτε προς το πάρκο Ετόσα, το μέγεθος του οποίου ισούται περίπου με 3 φορές την έκταση της Κρήτης. Πρόκειται για ένα προστατευόμενο καταφύγιο άγριων ζώων, που συγκεντρώνει σήμερα έναν από τους σημαντικότερους πληθυσμούς άγριας ζωής παγκοσμίως.
Εκεί, θα έρθετε σε επαφή με μερικά από τα πιο ξεχωριστά είδη ζώων του κόσμου. Αν επιλέξετε, δε, να διανυκτερεύσετε σε κάποιο από τα κοντινά καταλύματα, δεν αποκλείεται να βρεθείτε να πίνετε καφέ με μία… καμηλοπάρδαλη που θα τσιμπολογάει από τα γειτονικά δέντρα.
Στο Βίντχοκ, την πρωτεύουσα της χώρας, θα βρεθείτε να οδηγείτε πλάι σε μπαμπουίνους, που θα σας κοιτάζουν με περιέργεια. Η αρχιτεκτονική της φέρνει στο νου τους Γερμανούς αποικιοκράτες, ενώ οι λόφοι με τις πολυτελείς βίλες θυμίζουν κάτι από Σαν Φρανσίσκο.
Στις πλούσιες περιοχές, η ζωή κυλά σαν χολιγουντιανή ταινία: Όμορφα σπίτια με μεγάλους κήπους, ακριβά αυτοκίνητα και κατοίκους που κάνουν τζόκινγκ. Από την άλλη, στις συνοικίες όπου ζουν οι μαύροι, οι συνθήκες είναι εντελώς διαφορετικές: σε ένα διαμέρισμα 40 τ.μ. μπορεί να ζουν δύο ή τρεις οικογένειες κι αυτό θεωρείται τύχη.
Το Σολιτέρ είναι ένας μικρός γραφικός οικισμός, «γέννημα» των Ολλανδών αποικιοκρατών. Στην μυστηριακή ατμόσφαιρα του οικισμού συμβάλλουν τα παρατημένα αυτοκίνητα – αντίκες, αλλά και οι κάκτοι που θυμίζουν σκηνικό ταινίας του Ταραντίνο. Μην παραλείψετε να δοκιμάσετε την συγκλονιστική μηλόπιτα του φούρνου του οικισμού, με τα μεγάλα κομμάτια φρούτων.
Η πόλη – φάντασμα του Σβακοπμούντ θα σας συνεπάρει. Πρόκειται για ένα παραθαλάσσιο θέρετρο, που προσφέρει σήμερα μοναδικές εμπειρίες. Εκεί θα συναντήσετε το Altes Gefängnis, μια φυλακή του 1909, έξοχο δείγμα γερμανικής αρχιτεκτονικής.
Αυτό που πραγματικά θα κερδίσει τις εντυπώσεις σας, όμως, είναι οι ζωντανοί οργανισμοί που κατοικούν εκεί: Φραγκόκοτες κυκλοφορούν ελεύθερες, πελεκάνοι τριγυρνούν κατά μήκος της ακτής, χιλιάδες φλαμίνγκο και τσακάλια κάνουν «παρέλαση» στους δρόμους της.
Κάντε καγιάκ στην περιοχή, για να γνωρίσετε από κοντά τους θαλάσσιους ελέφαντες που κατοικούν εκεί. Αυτά τα ογκώδη πλάσματα, το βάρος των οποίων μπορεί να φτάσει και τα 300 κιλά, χρειάζονται μόλις λίγα λεπτά για να εξοικειωθούν μαζί σας και να σας κάνουν νάζια για να τα χαϊδέψετε.
Μία από τις στιγμές που δεν θα ξεχάσετε ποτέ από το ταξίδι σας στην Ναμίμπια είναι η μαγική ώρα του ηλιοβασιλέματος. Βρείτε ένα μέρος με απολαυστική θέα και συνοδεύστε αυτή τη στιγμή με ένα ποτήρι Pinotage, ένα κόκκινο κρασί νοτιοαφρικανικής ποικιλίας.
Επιλέξτε να γευματίσετε σε κάποιο από τα παραδοσιακά εστιατόρια, που προσφέρουν μία πλούσια γκάμα γεύσεων. Στο αφρικανικό τραπέζι πρωταγωνιστούν τα τοπικά, εξαιρετικής ποιότητας κρέατα, όπως ζέβρα, αντιλόπη και άλλα.
Όπως στα περισσότερα κράτη της Αφρικής, έτσι και εδώ θα πρέπει να είστε ιδιαίτερα προσεκτικοί με τα πράγματά σας. Αποφύγετε να πάρετε μαζί σας περιττά αντικείμενα αξίας. Τα νυχτοπερπατήματα στην πρωτεύουσα Βίντχοκ, επίσης, δεν θεωρούνται καλή ιδέα. Κατά τα άλλα, δεν έχετε τίποτα να φοβάστε.
Ιράν
Το Ιράν αποτελεί πιθανότατα έναν προορισμό που δεν είχατε σκεφτεί ποτέ να ταξιδέψετε. Οι πολιτικές αναταραχές των τελευταίων ετών, κάθε άλλο παρά θελκτικό προορισμό τον καθιστούν. Πολλοί ίσως και να πιστεύουν, επιπλέον, ότι δεν υπάρχει τίποτα αξιόλογο για να δουν.
Ωστόσο, το Ιράν είναι μία χώρα που κρύβει μοναδικές ομορφιές. Ανάμεσα σε όλα όσα έχει να επιδείξει είναι υπέροχα φυσικά τοπία και ζεστοί άνθρωποι, γεμάτοι καλοσύνη και με ένα χαμόγελο πάντοτε αποτυπωμένο στο πρόσωπό τους.
Όποιος αποφασίσει να αφήσει πίσω του τις προκαταλήψεις για τον «Άξονα του Κακού» και ακολουθήσει το δρόμο για αυτή την εμπειρία ζωής, θα πρέπει να γνωρίζει ότι υπάρχουν πολλά να ανακαλύψει. Το Ιράν είναι η γενέτειρα πολλών επιστημών και τεχνών, όπως η λογοτεχνία, η ποίηση, τα μαθηματικά, η αστρονομία και η αρχιτεκτονική.
Όποια διαδρομή κι αν ακολουθήσετε, είναι σίγουρο ότι θα τη βρείτε συναρπαστική. Η Τεχεράνη είναι χαοτική, έχει όμως τη δική της γοητεία, ενώ το Ισπαχάν θα σας ξετρελάνει με την τιρκουάζ αύρα του. Στην «καρδιά» της χώρας θα βρείτε τα όρη Ζάγκρος, αλλά και την έρημο του Κερμάν. Η αρχαία Περσέπολη, από την πλευρά της, έχει πολλά μυστικά να σας αποκαλύψει.
Η αρχή του νήματος της ιστορίας του Ιράν εντοπίζεται το 3.200 π.Χ.. Ιδιαίτερη αίγλη η χώρα απόλαυσε την εποχή της δυναστείας των Αχαιμενίδων. Τότε, πρωτεύουσα της χώρας ήταν η Περσέπολη. Ο πρωταγωνιστικός της ρόλος αντανακλάται στην εντυπωσιακή αρχιτεκτονική της, έργο του Δαρείου του Μέγα, ο οποίος πίστευε ότι η πρωτεύουσα μιας υπερδύναμης πρέπει να «καθρεφτίζει» το κύρος της.
Έτσι, καλλιτέχνες και τεχνίτες επιστρατεύθηκαν από όλη την επικράτεια της αυτοκρατορίας, προκειμένου να συμβάλλουν στην δημιουργία αυτής της μεγαλειώδους πόλης, η οποία «χάθηκε» στο πέρασμα του χρόνου, για να ανακαλυφθεί και πάλι μόλις τη δεκαετία του 1930, μετά από ανασκαφές.
Λίγο πιο πέρα, θα συναντήσετε την πόλη Σιράζ, που φημίζεται για την εκπαίδευση, την ποίηση, το καλό κρασί και τη νυχτερινή της ζωή. Θα ξεχωρίσετε τα αριστοτεχνικής ομορφιάς τζαμιά, αλλά και υπέροχους κήπους, που «στολίζουν» την «Πόλη των Ρόδων», οι κάτοικοι της οποίας φημίζονται για την ευγένεια και το καλλιεργημένο πνεύμα τους.
Στο κέντρο της χώρας βρίσκεται το «Γαλάζιο Αγριολούλουδο», δηλαδή το μαγικό Ισπαχάν. Η πόλη κέρδισε αυτό το παρατσούκλι χάρη στα τιρκουάζ πλακίδια που «ντύνουν» τα μνημεία της πλατείας του ιμάμη Χομεϊνί. Ξεχωρίζει ιδιαίτερα το ομώνυμο τζαμί, ενώ πλήθος κτηρίων, αλλά και τρούλων σκιαγραφούν την περίτεχνη περσική αρχιτεκτονική της πόλης.
Ο ποταμός Ζαγιάντε Ρουντ, οι γέφυρες του οποίου είναι πραγματικά αριστουργηματικές, διαπερνά την πόλη. Η βόλτα στην αγορά με τα χειροποίητα χαλιά και τα υπέροχα έργα λαϊκής τέχνης είναι μεθυστική, ενώ η στάση σε ένα από τα ατμοσφαιρικά τεϊοποτεία θεωρείται must. Όλα μαζί δημιουργούν ένα σκηνικό, που μοιάζει να βγήκε από κάποια καλόγουστη κινηματογραφική ταινία.
Κανένα πέρασμα από το Ιράν δεν μπορεί να θεωρηθεί ολοκληρωμένο χωρίς την επίσκεψη στην αντιφατική Τεχεράνη. Η αληθινή ομορφιά του Ιράν ίσως κρύβεται στις περιφερειακές, παραδοσιακές πόλεις, όμως η σύγχρονη πρωτεύουσα των 8,5 εκατομμυρίων κατοίκων είναι η «καρδιά» της χώρας.
Η Τεχεράνη έχει διατηρήσει τα παραδοσιακά της στοιχεία, συνδυάζοντάς τα αρμονικά με μοντέρνες επιρροές, ενώ οι γρήγοροι αστικοί ρυθμοί διακόπτονται από το έντονο πνεύμα θρησκευτικότητας, που χαρακτηρίζει τους κατοίκους της.
Αναπτυξιακά, η πόλη είναι κυριολεκτικά διαιρεμένη στα δύο: Στο βόρειο τμήμα της, ο ταξιδιώτης θα πάρει μια γεύση από τον ιρανικό πλούτο, ενώ το νότιο τμήμα της γεμίζει από φτωχογειτονιές. Παρά τα όσα συμβαίνουν τα τελευταία χρόνια, η Τεχεράνη έχει καταφέρει να αναδειχθεί σε ένα από τα σημαντικότερα κέντρα της Ανατολής.
Το Ιράν έχει πολλά περισσότερα να δούμε απ’ όσα μπορούσαμε να φανταστούμε. Κι έμεινε ένα ακόμη: Η εμπειρία αυτού του ταξιδιού απογειώνεται στην ιρανική κουζίνα, την οποία πρέπει οπωσδήποτε να δοκιμάσετε. Δοκιμάστε καλομαγειρεμένο πιλάφι, τα5 κεμπάπ, τις σούπες ash, τα μαγειρευτά khoresh, τους χουρμάδες, αλλά και τις δροσερές φρουτοσαλάτες.
Επειδή, όμως, το «σκοτεινό πρόσωπο» του Ιράν είναι αληθινό, θα πρέπει να είστε ιδιαίτερα προσεκτικοί σε περιοχές «έντασης», όπως αυτές στα δυτικά της χώρας, κοντά στα σύνορα με το Ιράκ, και ανατολικά, κοντά στο Πακιστάν και το Αφγανιστάν.
Κούβα
Η πρωταγωνίστρια των νησιών της Καραϊβικής έχει ανεβάσει πολύ τις «μετοχές» της τα τελευταία χρόνια, καθώς το ταξίδι προς τα εκεί έγινε ευκολότερο, με αποτέλεσμα ολοένα και περισσότεροι ταξιδιώτες να ανακαλύπτουν την ανεξάντλητη γοητεία της.
Η ασύγκριτη φυσική ομορφιά αυτού του τόπου, σε συνδυασμό με την πλούσια και εξαιρετικά ενδιαφέρουσα ιστορία της έχουν αναδείξει την Κούβα ως μία χώρα – θρύλο.
Η εξαιρετική ποικιλομορφία της φύσης, των μνημείων, ακόμη και των ανθρώπων της ξεδιπλώνουν στον ταξιδιώτη της μία εντελώς πρωτόγνωρη εμπειρία.
Η «καρδιά» της Κούβας χτυπά στην πρωτεύουσα Αβάνα, εκεί όπου ο ταξιδιώτης μπορεί να πάρει μία πρώτη γεύση από τον τρόπο ζωής των Κουβανών. Η πόλη διακρίνεται για τα πολύχρωμα κτήρια, που την καθιστούν απόλυτα φωτογραφική πρωτεύουσα, αλλά και τα ξεχωριστά αρχιτεκτονικά μνημεία της, πολλά από τα οποία προστατεύονται από τον Κατάλογο Μνημείων της UNESCO.
Στην Αβάνα μπορεί κανείς να διακρίνει όλο το φάσμα της ζωής στην Κούβα, από τις εικόνες εγκατάλειψης στις φτωχογειτονιές, μέχρι τις περιοχές που έχουν αναπτυχθεί, δίνοντας μία αχτίδα ελπίδας ότι θα έρθουν για την χώρα καλύτερες ημέρες.
Ο πραγματικός παλμός της πόλης είναι οι ίδιοι οι κάτοικοί της, που ξορκίζουν το κακό χορεύοντας, παίζοντας μουσική και καπνίζοντας πούρα.
Στα ανατολικά της χώρας θα βρείτε το Τρινιδάδ, μία πόλη που μοιάζει με αληθινό υπαίθριο μουσείο, καθώς σφύζει από αρχιτεκτονήματα, τα περισσότερα από τα οποία μαρτυρούν το πέρασμα των Ισπανών από το νησί και διατηρούν ζωντανό το αποικιοκρατικό χρώμα.
Αναφορικά με τα φυσικά τοπία της Κούβας, ξεχωρίζει αδιαμφισβήτητα η κοιλάδα Βινιάλες στα δυτικά, που έχει χαρακτηριστεί «μνημείο της φύσης». Μην ξεχνάτε, άλλωστε, ότι οι εύφορες κουβανέζικες κοιλάδες είναι υπεύθυνες για τη γέννηση των καλύτερων καπνών του κόσμου.
Όσοι ενδιαφέρονται να μάθουν λίγα πράγματα για την Ιστορία αυτής της ξεχωριστής χώρας της Λατινικής Αμερικής, θα πρέπει να κατευθυνθούν προς την Σάντα Κλάρα, μία ιστορική τοποθεσία, καθώς εκεί έλαβε χώρα η πιο καθοριστική μάχη για την έκβαση της επανάστασης.
Τέλος, για όποιον αναζητά λίγη χαλάρωση, ιδανική επιλογή είναι οι απέραντες παραλίες του Βαραδέρο, με την ολόλευκη άμμο και τα ζεστά νερά.
Τυνησία
Η μικρή αυτή χώρα, με τη μεγάλη ποικιλομορφία στα τοπία, έχει καταφέρει να ξεπεράσει το άγριο παρελθόν της Αραβικής Άνοιξης και να γυρίσει σελίδα. Άλλωστε, παρά το ότι η κοινωνική αναταραχή και η βία εκείνης της εποχής ξεκίνησαν εδώ, η χώρα είναι μία από τις πρώτες που καθιέρωσε μετέπειτα τη Δημοκρατία.
Τόσο τα ξεχωριστά τοπία της, όσο και το πολύχρωμο ψηφιδωτό που χαρακτηρίζει τον λαό και τον πολιτισμό της, χάρη στο πλήθος λαών που πέρασαν από εδώ, αφήνοντας ανεξίτηλα τα σημάδια τους, θα σας κερδίσουν από τα πρώτα κιόλας λεπτά.
Κι όταν μιλάμε για ποικιλομορφία, το εννοούμε: Μνημεία των Φοινίκων, των Ρωμαίων, αλλά και μουσουλμανικά κτήρια «συγκατοικούν» στην επικράτεια αυτής της χώρας, ενώ η πανέμορφη μεσογειακή ακτογραμμή καταφέρνει να συνδυάζεται άψογα με την εύφορη ενδοχώρα, αλλά και την «πλανεύτρα» Σαχάρα. Όλα αυτά μαζί συνθέτουν έναν υπέροχο εξωτικό προορισμό σε απόσταση αναπνοής.
Η Τυνησία έχει πολλά όμορφα μέρη να εξερευνήσει κανείς. Η περιήγηση ξεκινά από την πρωτεύουσα Τύνιδα, με τα εντυπωσιακά παλάτια και τα παραδοσιακά σπίτια, τα εξαιρετικά ενδιαφέροντα μουσεία, αλλά και την πανέμορφη Μεδίνα.
Σε μικρή απόσταση από την Τύνιδα, θα εντοπίσετε μερικά από τα πιο όμορφα χωριά της Βόρειας Αφρικής. Ενδεικτικό παράδειγμα αποτελεί το Σίντι Μπου Σάιντ, στο οποίο κυρίως οι Ευρωπαίοι πολίτες δείχνουν σταθερά την προτίμησή τους. Η κινηματογραφικής ομορφιάς μπλε και άσπρη πρόσοψη με τις έντονες ροζ βουκαμβίλιες θα σας χαρίσουν μερικές από τις πιο εντυπωσιακές φωτογραφίες σας, μαζί με υπέροχες αναμνήσεις.
Από την άλλη, στον Νότο της χώρας θα βρείτε την περίφημη όαση του Ksar Ghisane, όπου μπορείτε να ζήσετε μία φανταστική εμπειρία διανυκτέρευσης σε μία από τις σκηνές της περιοχής. Η όαση περιτριγυρίζεται από τα ενδιαφέροντα χωριά των Βερβέρων, ενώ στον ορίζοντα θα διακρίνετε τους βαθυκίτρινους αμμόλοφους της Σαχάρα.
Μπορείτε να οργανώσετε ξεχωριστές διαδρομές, μέσα από τις οποίες θα ανακαλύψετε τα πολλά πρόσωπα της χώρας. Σε όλη την επικράτειά της, θα συναντήσετε πανέμορφες μεδίνες (Χαμαμέτ, Σφαξ, Σους, Καϊρουάν), αχανή παραδοσιακά παζάρια με ενδιαφέρουσες χειροποίητες κατασκευές, αλλά και ένα πλήθος δραστηριοτήτων, που θα κρατήσουν τον ενθουσιασμό σας ψηλά για μέρες.
Ό,τι κι αν κάνετε, βέβαια, οφείλετε να θυμάστε ότι η χώρα βρίσκεται ακόμη σε μεταβατική φάση κι ενώ σε πολλά επίπεδα έχει προοδεύσει, άλλα «κομμάτια» της είναι ακόμη ρευστά. Ωστόσο, ούτε αυτά, ούτε και η γειτνίαση της Τυνησίας με την Αλγερία και την Λιβύη πρέπει να αποθαρρύνουν την επίσκεψή σας εδώ, απλώς να σας θυμίζουν να είστε προσεκτικοί.
Ρίο Ντε Τζανέιρο
Η βραζιλιάνικη πόλη κατείχε για πολύ καιρό τον τίτλο του «κακού παιδιού» της χώρας και όχι άδικα. Η καθημερινότητα στην πόλη «αμαυρωνόταν» από βίαια εγκλήματα στους δρόμους, την ίδια ώρα που η αστυνομία έκανε συχνές και βίαιες επιδρομές στις φαβέλες, οι οποίες λειτουργούν παραδοσιακά με τους δικούς τους «νόμους».
Μέχρι και πριν λίγα χρόνια, όποιος αποφάσιζε να ταξιδέψει στο Ρίο, όφειλε να είναι πολύ προσεκτικός καθ’ όλη τη διάρκεια της παραμονής του. Κανένας ταξιδιώτης δεν νοούνταν να κυκλοφορεί μόνος. Μοναδικές εξαιρέσεις αποτελούσαν ίσως οι πιο πλούσιες γειτονιές της της Ιπανέμα και του Λεμπλόν, αλλά κι εκεί μπορούσε κανείς να κυκλοφορήσει με ασφάλεια μόνο το πρωί. Για τις βόλτες το βράδυ δεν υπήρχε ούτε συζήτηση.
Σήμερα, ωστόσο, το Ρίο παρουσιάζει ένα εντελώς διαφορετικό, πολύ πιο φιλικό πρόσωπο. Καθοριστικό ρόλο σε αυτό διαδραμάτισε το Μουντιάλ, που έλαβε χώρα το πολύ πρόσφατο 2014, ανοίγοντας τους ορίζοντες της χώρας προς το εξωτερικό και συστήνοντας στους ταξιδιώτες από όλο τον κόσμο ένα διαφορετικό πρόσωπο της πόλης.
Έτσι, πλέον κάθε ταξιδιώτης μπορεί να ανακαλύψει πιο άνετα την όμορφη πόλη της Βραζιλίας, χωρίς να φοβάται, χρησιμοποιώντας ωστόσο πάντοτε την κρίση του για το τι πρέπει να αποφεύγει.
Η ομορφιά της κοσμοπολίτικης Cidade Maravilhosa, δηλαδή της «Θαυμαστής Πόλης», όπως ονομάζεται αλλιώς το Ρίο, ξεκινά από την γεωγραφική της θέση. Η πόλη εκτείνεται στον κόλπο Baia da Guanabara, ανάμεσα στις κορυφές των λόφων Corcovado, με το διάσημο και επιβλητικό γλυπτό του Χριστού Λυτρωτή και Pao de Acucar, «κοιτώντας» τις παραλίες Copacabana, Ipanema και Leblon με την κατάλευκη άμμο και τους τροπικούς φοίνικες.
Οι πρώτες εντυπώσεις που θα αποκομίσετε είναι οι έντονοι ρυθμοί της, οι εξωστρεφείς κάτοικοι, που αυτοαποκαλούνται Cariocas, αλλά και η μελωδία της σάμπα, του «εθνικού χορού» των Βραζιλιάνων που ηχεί παντού και «ντύνει» την ατμόσφαιρα με μία χαρούμενη διάθεση.
Must θεωρείται η ανάβαση στον λόφο που φιλοξενεί το εντυπωσιακό γλυπτό το Χριστού Λυτρωτή, που συμπεριλαμβάνεται στα Επτά Θαύματα του Σύγχρονου Κόσμου. Αφού ανεβείτε για να θαυμάσετε από κοντά αυτή την πραγματικά θαυμάσια κατασκευή, αλλά και να απολαύσετε την πανοραμική θέα από ψηλά, συνεχίστε με την εξερεύνηση του κέντρου της πόλης.
Οι ακτές είναι ένα από τα πιο όμορφα κομμάτια της και η βόλτα εκεί θα σας χαρίσει μοναδικές εμπειρίες. Από αυτές, ξεχωρίζουν ιδιαίτερα η πεζοπορία στο τροπικό δάσος Floresta da Tijuca, η ιστιοπλοΐα στον κόλπο Baia da Guanabara, το σερφ στην Prainha, αλλά και οι βουτιές στις παραλίες Ipanema και Praia da Moreninha, στο νησί Ilha de Paqueta.
Οι φίλοι του αθλητισμού θα πρέπει να θυμούνται, επιπλέον, ότι εδώ βρίσκεται το στάδιο «Maracana», που είναι επισκέψιμο, ενώ μοναδική είναι η εμπειρία της… πτήσης με ελικόπτερο πάνω από την πόλη.
Οι νύχτες γεμίζουν με σάμπα και ατελείωτη διασκέδαση. Περάστε το βράδυ σας χορεύοντας ασταμάτητα στην περιοχή Lapa, παρέα με τους ντόπιους.
Τέλος, αν θέλετε να δείτε το αληθινό «χρώμα» της πόλης, ακολουθήστε μία από τις οργανωμένες ξεναγήσεις στις φαβέλες, εκεί όπου η σκοτεινή πλευρά του Ρίο παραμένει ζωντανή. Προτιμήστε τη μικρή πόλη του Πρότζεκτ Μαρίνιο στη φαβέλα της Περέιρα Ντα Σίλβα.
Καρθαγένη, Κολομβία
Γνωστή και ως «Καρθαγένη της Ινδίας», η πόλη που ξαπλώνει στην ακτή της Καραϊβικής θεωρείται σήμερα ένα από τα σημαντικότερα λιμάνια της Κολομβίας.
Η κολομβιανή Καρθαγένη ιδρύθηκε το 1533 και πήρε το όνομά της από την Καρταχένα της Ισπανίας. Ωστόσο, ο οικισμός από διάφορους αυτόχθονες πληθυσμούς στην περιοχή γύρω από τον κόλπο της Καρταχένα χρονολογείται από το 4000 π.Χ.
Η γεωγραφική θέση της, ανάμεσα στην Magdalena και το Sinú Rivers, θεωρήθηκε στρατηγικής σημασίας, καθώς προσέφερε εύκολη πρόσβαση στο εσωτερικό της Νέας Γρανάδας, ενώ παράλληλα λειτουργούσε ως βασικό λιμάνι για το εμπόριο μεταξύ της Ισπανίας και της υπερπόντιας αυτοκρατορίας.
Το κομμάτι της αποικιακής πόλης της Καρθαγένης διασώζεται έως και σήμερα, δίνοντας σημαντικά στοιχεία για την αρχιτεκτονική, αλλά και την καθημερινότητα της εποχής. Τόσο αυτό, όσο και το φρούριο έχουν συμπεριληφθεί στην λίστα των Μνημείων Παγκόσμιας Πολιτιστικής Κληρονομιάς της UNESCO.
Από τον 17ο αιώνα, η Καρθαγένη ήρθε αντιμέτωπη με μεγάλες περιπέτειες. Η ζωή ήταν πάντοτε έντονη και οι κάτοικοί της έχουν σίγουρα πολλές ιστορίες να αφηγηθούν. Πειρατές και πόρνες διαφέντευαν κάποτε εδώ με το έντονο ταπεραμέντο, «ντύνοντας» την πόλη με μία όχι και τόσο καλή φήμη. Σημαντικά highlights στην ιστορία της έχουν αποτελέσει επίσης τα βραβεία του Γκάμπριελ Γκαρσία Μαρκές, αλλά και τα «κόλπα» των μυστικών υπηρεσιών των ΗΠΑ, το πολύ πρόσφατο 2012.
Έτσι, η πόλη θεωρούνταν απρόσιτη για πολλά χρόνια, με τους ταξιδιώτες να μην «τολμούν» να την πλησιάσουν. Σήμερα, ωστόσο, η πόλη έχει αλλάξει πρόσωπο και ενθαρρύνει όλο και περισσότερους να ανακαλύψουν τις ανεξερεύνητες ομορφιές της.
Σήμερα, η Καρθαγένη αποτελεί την πρωτεύουσα της επαρχίας του Μπολιβάρ, ενώ είναι η πέμπτη μεγαλύτερη πόλη της Κολομβίας, ενώ συνδυάζει δείγματα της αποικιοκρατικής ισπανικής αρχιτεκτονικής με εξωτική ατμόσφαιρα, απίστευτες παραλίες και πολύ ενδιαφέροντα φεστιβάλ.
Το βλέμμα των ταξιδιωτών θα γεμίσει από την πρώτη στιγμή με τις πολύχρωμες βουκαμβίλιες, που ξεπετιούνται από τα μπαλκόνια των σπιτιών, τα οποία σχηματίζουν ειδυλλιακά καλντερίμια και αστικούς λαβυρίνθους που ξελογιάζουν.
Δεν πρόκειται να βαρεθείτε τις ατελείωτες βόλτες και την ατμόσφαιρα ρομάντζου, που υπάρχει διάχυτη παντού στην πόλη, ενώ κανείς δεν μπορεί να αποκλείσει το ενδεχόμενο να ερωτευθείτε ερχόμενοι εδώ.
Μην παραλείψετε να εξερευνήσετε την γειτονιά του Getsemani, που φημίζεται για τα πολύ ενδιαφέροντα πάρτι που διοργανώνονται εκεί.
Παρ’ όλα τα καλά που έχει να προσφέρει στην ταξιδιωτική σας εμπειρία η πόλη, δεν πρέπει να ξεχνάτε ότι πρόκειται για μία περιοχή με παρελθόν, γι’ αυτό θα πρέπει να παραμείνετε προσεκτικοί. Αποφύγετε να διανύσετε την πόλη με κάρο, αλλά και τις μετακινήσεις αργά το βράδυ, ιδιαίτερα στο Σαν Ντιέγκο και το κέντρο.
Σάντο Ντομίνγκο, Δομινικανή Δημοκρατία
Όσο διάσημες είναι οι τροπικές παραλίες της Πούντα Κάνα και της Σεμάνα στην Δομινικανή Δημοκρατία, άλλο τόσο είναι το «σκοτάδι» που καλύπτει την μυστηριακή πρωτεύουσα του Σάντο Ντομίνγκο. Η πρωτεύουσα κουβαλά στις «πλάτες» της μία ιδιαίτερη φήμη, γι’ αυτό και πολλοί από τους ταξιδιώτες που κατέφθαναν μέχρι πρότινος στην Δομινικανή Δημοκρατία απέφευγαν να περάσουν από εκεί.
Οι τολμηροί, ωστόσο, που εξερεύνησαν το Σάντο Ντομίνγκο, έριξαν φως στις κρυφές ομορφιές του, αποκαλύπτοντας έναν προορισμό που τελικά αξίζει να επισκεφθούμε. Πρόκειται για μία αεράτη, αποικιακή πόλη, που αντλεί την γοητεία του από το παλιό.
Όπως, άλλωστε, ισχυρίζονται οι ίδιοι οι άνθρωποί της, πρόκειται για την παλαιότερη πόλη του επονομαζόμενου «Νέου Κόσμου», αφού εδώ κατέπλευσε πρώτα ο Κολόμβος το 1496, έχοντας διασχίσει τον Ατλαντικό. Ο γιος του, Ντιέγκο, μάλιστα έγινε ο πρώτος κυβερνήτης της πόλης.
Η εξερεύνηση ξεκινά από την ιστορική περιοχή Zona Colonial (Παλιά Πόλη) με τα σημαντικά αξιοθέατα, όπως το μέγαρο Alcazar de Colοn, αλλά και ο καθεδρικός Santa Maria la Menor. Εδώ το βλέμμα σας θα γεμίσει από τις μεγάλες, φυλλώδεις λεωφόρους, αλλά και εντυπωσιακές, ευρωπαϊκού τύπου πλατείες, όπως η Parque Colon, κομψά ρεστοράν και εκκλησίες που χρονολογούνται από το 1500.
Τα όρια του ιστορικού κέντρου καθορίζονται από τα -ευτυχώς- διασωθέντα τμήματα των παλιών τειχών. Στην καρδιά αυτής της περιοχής θα περιπλανηθείτε στα πλακόστρωτα δρομάκια με τα πέτρινα κτίρια, με τους ήχους της bachata να ξεπηδούν από παντού.
Η Νέα Πόλη, από την άλλη, κρύβει τις δικές της ομορφιές και θα σας εκπλήξει ευχάριστα, ιδιαίτερα με τα εστιατόρια και τα μπαράκια που εκτείνονται κατά μήκος της παραλιακής λεωφόρου Malecοn.
Επιλέξτε να μείνετε σε κάποιο από τα αναπαλαιωμένα κτήρια, τα θεμέλια των οποίων κρύβουν μυστικά ακόμη και από τον 16ο αιώνα. Γευματίστε σε κάποιο colmado, δηλαδή κάτι σαν τα δικά μας παλαιικά καφενεία, όπου θα μπορέσετε να δοκιμάσετε τοπικές γεύσεις.
Απολαύστε τη μαγευτική θέα της Καραϊβικής καθώς περπατάτε, ενώ το Σαββατοκύριακο μην παραλείψετε να λάβετε μέρος σε ένα από τα πάρτι που πραγματοποιούνται εδώ. Οι ρυθμικοί ήχοι της bachata θα σας παρασύρουν γρήγορα στην διασκέδαση των ντόπιων. Όταν η μουσική δυναμώσει, οι άνθρωποι γίνονται ένα και τα πλακόστρωτα μετατρέπονται σε μία μεγάλη πίστα.
Ρουάντα
Η απίστευτη φυσική ομορφιά αυτής της μικρής Δημοκρατίας στην αφρικανική ήπειρο βυθίστηκε στο σκοτάδι εξαιτίας των τραγικών κοινωνικοπολιτικών εξελίξεων που έλαβαν χώρα στην περιοχή το πολύ πρόσφατο 1994, με τις μνήμες της τραγωδίας να είναι μέχρι σήμερα ολοζώντανες.
Οι ρίζες της τραγωδίας του 1994 χάνονται στα βάθη των αιώνων. Τον 14ο αιώνα εγκαταστάθηκε στη Ρουάντα η φυλή των Χούτου, ενώ τον 15ο αιώνα στην περιοχή κατέφθασαν οι Τούτσι. Για 500 περίπου χρόνια, οι Τούτσι ήταν οι πολιτικά κυρίαρχοι στην χώρα και καταπίεζαν τους Χούτου.
Το 1959, η υποβόσκουσα κόντρα μεταξύ των φυλών πήρε σάρκα και οστά, καθώς ξεκίνησε η ένοπλη διαμάχη μεταξύ τους. Οι σκοτεινότερες σελίδες αυτής της μικρής χώρας γράφτηκαν το 1994. Με αφορμή τον θάνατο του τότε προέδρου ξέσπασαν ταραχές, που οδήγησαν σε μία σύρραξη άνευ προηγουμένου, με περισσότερους από μισό εκατομμύριο Τούτσι νεκρούς από τους Χούτου. Το γεγονός αυτό χαρακτηρίστηκε γενοκτονία από τον ΟΗΕ κι έτσι πέρασε στην ιστορία ως η «Γενοκτονία της Ρουάντα».
Έτσι, η Ρουάντα έγινε γνωστή στον κόσμο για αυτή την τεράστια και τραγική εσωτερική της σύγκρουση, όταν, στην πραγματικότητα, θα έπρεπε να είναι περίφημη για τις εκτενείς δασικές εκτάσεις σε υψόμετρο, τις πανέμορφες λίμνες της, αλλά και την ενδιαφέρουσα πρωτεύουσά της, το Κιγκάλι. Σήμερα, έχει αφήσει πίσω της τις «μαύρες» μέρες και ανεβαίνει ολοένα και περισσότερο, χάρη και στην ηγεσία του προέδρου Πωλ Καγκάμε.
Οι λάτρεις της ιστορίας μπορούν να δουν εδώ το Μνημείο των Θυμάτων της Γενοκτονίας Gisozi, ενώ όσοι θέλετε μία αυθεντική νότα από την Ρουάντα, κατευθυνθείτε προς την αγορά Kimironko, με τα ενδιαφέροντα εμπορεύματα. Οι ταξιδιώτες έχουν ξεχωρίσει επίσης την εκκλησία Nyamata, αλλά και το καταπράσινο Εθνικό Πάρκο Nyungwe. Η λίμνη Kivu θα σας υπνωτίσει, ενώ η διαδρομή του Congo Nile θα σας χαρίσει μαγικές εικόνες, χαρακτηριστικές της αφρικανικής ηπείρου.
Ολοκληρώστε την εμπειρία σας στην Ρουάντα γνωρίζοντας τους γορίλες των βουνών της Βιρούνγκα, μία εμπειρία που δεν θα ξεχάσετε ποτέ.
Κασμίρ
Οι πληγές στο Κασμίρ από τις αδιάκοπες συγκρούσεις των δυνάμεων που διεκδικούν την περιοχή είναι ακόμη ανοιχτές, ωστόσο το σίγουρο είναι ότι οι ημέρες της μεγάλης έντασης έχουν περάσει ανεπιστρεπτί.
Η μέχρι πρότινος σχεδόν απροσπέλαστη περιοχή έχει ένα εντελώς διαφορετικό πρόσωπο από όλη την υπόλοιπη Ινδία. Αυτό ενδεχομένως οφείλεται και στον κατά πλειονότητα μουσουλμανικό πληθυσμό της, που «ακουμπά» πιο πολύ στον πληθυσμό του Πακιστάν.
Οι μεγάλες διαμάχες άρχισαν το 1947, οπότε η περιοχή ελέγχεται από τρεις διαφορετικές δυνάμεις: την Ινδία, το Πακιστάν και την Λαϊκή Δημοκρατία της Κίνας.
Παρόλο που υπήρχε μια σαφής μουσουλμανική πλειονότητα στο Κασμίρ και η οικονομική, πολιτιστική και γεωγραφική του γειτνίαση με το Πακιστάν θα μπορούσε να αποδειχθεί πειστικά, οι πολιτικές εξελίξεις της περιόδου οδήγησαν σε μια διαίρεση.
Έτσι, η Ινδία έχει τον έλεγχο περίπου της μισής έκτασης, ενώ το Πακιστάν ελέγχει το ένα τρίτο της περιοχής, χωρισμένη σε δύο de facto επαρχίες. Παλαιότερα τμήματα του ίδιου κράτους, διοικούνται από την Ινδία ως συνδικάτα από τις 5 Αυγούστου 2019, μετά την ανάκληση της περιορισμένης αυτονομίας και του διχασμού του κράτους.
Η ανατολική περιοχή του πρώην πριγκιπάτου εμπλέκεται επίσης σε μια διασυνοριακή διαμάχη, που ξεκίνησε στα τέλη του 19ου αιώνα και συνεχίζεται μέχρι σήμερα. Αν και υπογράφηκαν ορισμένες συνοριακές συμφωνίες μεταξύ της Μεγάλης Βρετανίας, του Αφγανιστάν και της Ρωσίας για τα βόρεια σύνορα του Κασμίρ, η Κίνα δεν αποδέχθηκε ποτέ αυτές τις συμφωνίες.
Έτσι, δημιούργησε έναν στρατιωτικό δρόμο μέχρι το 1957, ώστε να επιτύχει καλύτερη επικοινωνία μεταξύ του Κασμίρ και των κύριων εδαφών της Κίνας. Όταν η Ινδία ανακάλυψε τον δρόμο αυτό, το αποτέλεσμα ήταν να δημιουργηθούν συνοριακές συγκρούσεις μεταξύ των δύο χωρών, που κατέληξαν στον Σινο-Ινδικό πόλεμο του Οκτωβρίου 1962.
Πλέον, η περιοχή χωρίζεται στα τρία και ελέγχεται από ισάριθμα κράτη: Το Πακιστάν ελέγχει το βορειοδυτικό τμήμα, η Ινδία ελέγχει το κεντρικό και νότιο τμήμα και η Λαϊκή Δημοκρατία της Κίνας ελέγχει το βορειοανατολικό τμήμα.
Παρά το γεγονός, δε, ότι οι περιοχές αυτές έχουν πρακτικά προσαρτηθεί στον έλεγχο των αντίστοιχων δυνάμεων, καμία από τις υπό διαμάχη χώρες δεν έχει αποδεχθεί επίσημα τον διαχωρισμό. Η Ινδία ισχυρίζεται ότι αυτές οι περιοχές αποτελούν μέρος της επικράτειάς της, ενώ και το Πακιστάν ισχυρίζεται ότι κατέχει σχεδόν ολόκληρη την περιοχή.
Οι δύο χώρες έχουν συμμετάσχει σε πολλούς κηρυγμένους πολέμους. Ο Ινδο-Πακιστανικός πόλεμος του 1947 καθιέρωσε τα σκληρά όρια του σήμερα.
Εσείς, αφήστε στην άκρη τα πολιτικά ζητήματα που αντιμετωπίζει η περιοχή και αδράξτε την ευκαιρία να ανακαλύψετε τις κρυφές ομορφιές της.
Στον Βορρά, θα ανακαλύψετε απόκρημνα μονοπάτια, που θα σας οδηγήσουν σε μαγικές περιπατητικές διαδρομές. Στο Σριναγκάρ , από την άλλη, θα έχετε την ευκαιρία να θαυμάσετε τα περίφημα ποταμόσπιτα των κατοίκων της περιοχής. Το Κασμίρ έχει αναρίθμητους τόπους προσκυνήματος, αλλά και θρησκευτικούς βωμούς, που θα σας χαρίσουν μερικές αξέχαστες στιγμές πνευματισμού.
Στο Κασμίρ, η γαστρονομική εξερεύνηση πρέπει να κατέχει ξεχωριστή θέση στο ταξίδι σας, καθώς εκεί θα έχετε την ευκαιρία να δοκιμάσετε τοπικές κουζίνες υψηλής ποιότητας. Από το γεύμα σας δεν θα πρέπει να απουσιάζει και το διάσημο τσάι της περιοχής.
Στις υπαίθριες αγορές του θα ανακαλύψετε μοναδικά χειροποίητα προϊόντα, που μπορούν να αποτελέσουν το ιδανικό σουβενίρ κατά την επιστροφή σας στο σπίτι. Ξεχωρίζουν ιδιαίτερα τα χαλιά και τα προϊόντα κλωστοϋφαντουργίας, στα οποία πραγματικά οι κάτοικοι αποδεικνύουν την δεξιοτεχνία τους.
Ντιτρόιτ, ΗΠΑ
Το «Παρίσι της Δύσης», όπως αποκαλούν πολλοί το Ντιτρόιτ παλεύει εδώ και χρόνια με τα δύο του πρόσωπα -το καλό και το κακό.
Η μεγαλύτερη πόλη της Πολιτείας του Μίσιγκαν των ΗΠΑ και μεγάλο λιμάνι της περιοχής φημίζεται σήμερα κυρίως ως παγκόσμιο κέντρο της αυτοκινητοβιομηχανίας, ενώ έχει αποτελέσει γενέτειρα πολλών μουσικών ρευμάτων.
Μάλιστα, κάτοικοι και επισκέπτες έχουν αποδώσει στην πόλη δύο παρατσούκλια, που αντικατοπτρίζουν αυτές τις δύο δραστηριότητες: Motor City και Motown.
Το όνομά της η πόλη το οφείλει στους Γάλλους αποικιοκράτες, που ίδρυσαν και αυτή της περιοχή των ΗΠΑ. Πιο συγκεκριμένα, η πόλη πήρε αυτό το όνομα από τον ομώνυμο ποταμό που την διαπερνά και το όνομα του οποίου σημαίνει το «στενό της λίμνης Ήρι». Οι Γάλλοι ονόμασαν έτσι τον ποταμό, καθώς αποτελεί το σημείο ένωσης των λιμνών Ήρι και Χιούρον.
Η γαλλική κληρονομιά του Ντιτρόιτ αντανακλάται, μεταξύ άλλων, και στη σημαία της πόλης.
Η δύσκολη ιστορική διαδρομή του Ντιτρόιτ ξεκινά από τον μακρινό 19ο αιώνα και συνεχίστηκε μέχρι και πολύ πρόσφατα. Την δεκαετία του 1950, η πόλη γνώρισε μεγάλη άνθιση, βιώνοντας τις καλύτερές της ημέρες. Στην ανάπτυξη του τόπου συνέβαλε σημαντικά το εμπόριο γούνας, που αποτελούσε κύρια δραστηριότητα για πολλά χρόνια.
Το Ντιτρόιτ έφτασε, μάλιστα, να είναι η 11η σε μέγεθος πόλη των ΗΠΑ το 2005.
Ωστόσο, αργότερα ήρθε η πτώση, με την πόλη να κάνει αίτηση πτώχευσης το 2013, με χρέος που έφτανε τα 18 δισ. δολάρια. Έγινε, έτσι, η πρώτη αμερικανική πόλη που δήλωσε πτώχευση.
Η υποβάθμιση της πόλης, όμως, είχε ξεκινήσει ήδη νωρίτερα. Χαρακτηριστική είναι η δημοσίευση του περιοδικού Forbes το 2012, στην οποία χαρακτήριζε το Ντιτρόιτ ως την «πιο μίζερη πόλη των ΗΠΑ».
Η πόλη άρχισε να μαραζώνει και αυτό έφερε μείωση του αστικού πληθυσμού, μία από τις μεγαλύτερες που έχουν σημειωθεί στις ΗΠΑ τα τελευταία 50 χρόνια. Ο κόσμος έφευγε από την πόλη για να αναζητήσει μία καλύτερη προοπτική ζωής, η εγκληματικότητα ενισχύθηκε σημαντικά, τα φυλετικά προβλήματα αναζωπυρώθηκαν, ενώ σημειώθηκαν και μία σειρά από οικονομικές αστοχίες.
Παρ’ όλα αυτά, τα τελευταία χρόνια, το Ντιτρόιτ κάνει προσπάθειες να αναζωογονηθεί. Αυτό μαρτυρά, τουλάχιστον, η κατασκευή αθλητικών εγκαταστάσεων και καζίνο, η εγκατάσταση μεγάλων εταιρειών Πληροφορικής, αλλά και η αναπαλαίωση των ουρανοξυστών του Renaissance Center.
Μάλιστα, πολλοί από όσους γνωρίζουν, υποστηρίζουν ότι τώρα είναι η καλύτερη εποχή να επισκεφθεί κανείς το Ντιτρόιτ. Ισχυρό κίνητρο αποτελούν, μεταξύ άλλων, τα μουσεία. Ξεχωρίζει το Detroit Institute of Arts, το οποίο έχει ξεχωρίσει μεταξύ των μουσείων των ΗΠΑ, τόσο για την αρχιτεκτονική, όσο και για τις συλλογές που φιλοξενεί.
Όσο για τις υπόλοιπες εμπειρίες που ξεχωρίζουν σε αυτή την αμερικανική πόλη, σε αυτές συμπεριλαμβάνονται σίγουρα η μουσική σκηνή, αλλά και οι γαστρονομικές προτάσεις που θα βρείτε. Η γαστρονομία της πόλης διαθέτει ό,τι μπορείτε να φανταστείτε, από ελληνική και πολωνική κουζίνα, μέχρι ανατολίτικες γεύσεις, αλλά και τα διάσημα hot dog με τσίλι και τυρί.
Μετά από μία μακρά περίοδο «σκοταδισμού», το Ντιτρόιτ φαίνεται να επιστρέφει και πάλι δυναμικά στο προσκήνιο, προβάλλοντας μία ενδιαφέρουσα πρόταση για τους ταξιδιώτες.
Διαβάστε ακόμη:
Όταν η πραγματικότητα υπερβαίνει τη φαντασία: Τα 10 πιο παραμυθένια κάστρα στον κόσμο
Ταξίδι στο μυθικό χωριό του Άγιου Βασίλη: Μία αξέχαστη εμπειρία ζωής
Εσείς τι τύπος ταξιδιώτη είστε;
Ακολουθήστε το Portraits στο Google News για την πιο ξεχωριστή ενημέρωση