Πρωτότυπα έθιμα και ενδιαφέρουσες παραδόσεις που μας ταξιδεύουν στη γιορτινή Ελλάδα
Μία μεγάλη γιορτή της Χριστιανοσύνης είναι η σημερινή ημέρα για τη χώρα μας. Η Καθαρά Δευτέρα αποτελεί ημέρα – τομή, σηματοδοτώντας ουσιαστικά το τέλος της Αποκριάς και την έναρξη της Σαρακοστής, ενώ ο χρόνος μετρά αντίστροφα για το Πάσχα.
Η Καθαρά Δευτέρα είναι μία ημέρα με ιδιαίτερη σημασία για τη χώρα μας, καθώς συμβολίζει την πνευματική και σωματική «κάθαρση» από τις ανθρώπινες αδυναμίες, πριν από την κατάνυξη της Μεγάλης Σαρακοστής. Η νηστεία διαρκεί 40 μέρες, όσες δηλαδή οι μέρες νηστείας του Χριστού στην έρημο. Για τους μικρούς, είναι η τελευταία μέρα των Αποκριών, μια μέρα γεμάτη παιχνίδι και διασκέδαση.
Μετά τις γιορτινές δραστηριότητες, οι οικογένειες συγκεντρώνονται στο τραπέζι, όπου απολαμβάνουν παραδοσιακά πιάτα. Σε ορισμένες περιοχές «καθαρίζουν» ό,τι απόμεινε από τα μη νηστίσιμα φαγητά της Αποκριάς, ενώ σε άλλες οι νοικοκυρές καθαρίζουν τις κατσαρόλες και όλα τα χάλκινα σκεύη από τα λίπη της Αποκριάς με ζεστό σταχτόνερο, μέχρι ν’ αστράψουν και βάφουν άσπρα τα πεζοδρόμια.
Οι δρόμοι γεμίζουν με τους ήχους παραδοσιακής μουσικής, ενώ οι μυρωδιές από τις κουζίνες «ξεχύνονται» από τα ανοιχτά παράθυρα. Ο ουρανός γεμίζει χρώματα από τους ιπτάμενους χαρταετούς, που με τις «τρελές» τους πτήσεις καλωσορίζουν την άνοιξη, χαρίζοντας μοναδικές στιγμές χαράς σε μικρούς και μεγάλους.
Όλα «φωνάζουν» γιορτή!
Δυστυχώς, η φετινή Καθαρά Δευτέρα μας βρίσκει απομονωμένους, χωρίς εκδρομές και οικογενειακά τραπέζια. Ωστόσο, δεν χάνουμε την ευκαιρία να ταξιδέψουμε με τον νου.
Όλη η Ελλάδα, απ’ άκρη σ’ άκρη, υποδέχεται τη Σαρακοστή με τα δικά της ξεχωριστά έθιμα.
Ας γνωρίσουμε μερικά από αυτά!
Πρωταγωνιστικό συστατικό της Καθαράς Δευτέρας σε όλη την Ελλάδα αποτελεί το πέταγμα του χαρταετού. Μικροί και μεγάλοι ξεχύνονται σε πάρκα, λόφους και βουνά για να αφήσουν τον πολύχρωμο χαρταετό τους να πετάξει ψηλά στον ουρανό, συμπληρώνοντας το χαρούμενο τοπίο που δημιουργείται. Το πέταγμα του χαρταετού συμβολίζει την απομάκρυνση του χειμώνα και την έλευση της άνοιξης, που φέρνει φως και χαρά!
Δείτε αυτή τη δημοσίευση στο Instagram.
Σε όλη σχεδόν την Ελλάδα και με διάφορες παραλλαγές, θα δείτε στις πλατείες να στήνεται το γαϊτανάκι, ένα χορευτικό δρώμενο, έθιμο που έφεραν μαζί τους οι πρόσφυγες της Μικράς Ασίας και ξεσηκώνει μικρούς και μεγάλους.
Αλευροπόλεμος στο Γαλαξίδι
Ένα από τα διασημότερα έθιμα που πραγματοποιούνται την Καθαρά Δευτέρα στην Ελλάδα είναι το αλευρομουτζούρωμα, που απαντάται στο Γαλαξίδι και γεννήθηκε το μακρινό 1801. Παρά το ότι τελούσε υπό τουρκική κατοχή, οι κάτοικοι γιόρταζαν τις Απόκριες, περιμένοντας με ανυπομονησία αυτή την περίοδο για να διασκεδάσουν και να γλεντήσουν.
Η παράδοση λέει ότι οι Γαλαξιδιώτες υιοθέτησαν το έθιμο αυτό από τις ακτές της Σικελίας. Οι Σικελιώτες χρωμάτιζαν τα πρόσωπά τους με αλεύρι, λουλάκι και βερνίκι και επιδίδονταν σε ξέφρενο γλέντι. Ορισμένοι λαογράφοι, ωστόσο, υποστηρίζουν ότι το έθιμο αυτό έχει τις ρίζες του στο Βυζάντιο, οπότε οι παλιάτσοι των ιπποδρόμων χρωμάτιζαν τα πρόσωπά τους με λευκό χρώμα.
Δείτε αυτή τη δημοσίευση στο Instagram.
Στο Γαλαξίδι, το αλευρομουτζούρωμα τηρείται συστηματικά από το 1840, οπότε αναπτύχθηκε η ναυτιλία στην περιοχή. Οι περίφημοι καπετάνιοι του Γαλαξιδίου ετοιμάζονταν να αναχωρήσουν, με το έθιμο να λειτουργεί και ως μια αποχαιρετιστήρια γιορτή.
Οι καρναβαλιστές φορούν μάσκες ή βάφουν τα πρόσωπά τους με κάρβουνο. Ορισμένοι κρεμούν μία ζώνη με κουδούνια στη μέση. Κατεβαίνουν στην αγορά, εκεί όπου συγκεντρώνονται όλοι. Πολύ γρήγορα, η παραλία μετατρέπεται σε ένα διασκεδαστικό πεδίο μάχης. Οι καρνιβαλιστές έχουν προμηθευτεί μεγάλες σακούλες, γεμάτες με αλεύρι και φούμο και ξεκινούν έναν ανελέητο αλευροπόλεμο μεταξύ τους, αλλά και προς τους ανυποψίαστους παρευρισκόμενους της παραλιακής οδού. Ένα σύννεφο καπνού καλύπτει την πόλη, όπου ξεχωρίζουν μόνο οι πολύχρωμες φιγούρες των συμμετεχόντων.
Στη συνέχεια, αλευρωμένοι και μουτζουρωμένοι ανάβουν φωτιές, χωρίζονται σε γυναίκες και άντρες, σχηματίζοντας μεγάλους κύκλους και χορεύουν, σε ένα γλέντι χωρίς τελειωμό.
Ο βλάχικος γάμος της Θήβας
Ένα πανάρχαιο έθιμο πραγματοποιείται παραδοσιακά στην Θήβα. Πρόκειται για τον βλάχικο γάμο, μία παράδοση που τοποθετείται περίπου στο μακρινό 1830, μετά την απελευθέρωση των ορεινών περιοχών και σχετίζεται με τα προξενιά που γίνονταν την εποχή εκείνη. Αφορά στους Βλάχους, δηλαδή τους τσοπάνηδες από τη Μακεδονία, την Ήπειρο, τη Θεσσαλία και τη Ρούμελη.
Σήμερα, το έθιμο που τηρείται είναι πραγματικά έξοχο. Το εθιμοτυπικό ξεκινά με την προετοιμασία του «ζευγαριού», δηλαδή το ξύρισμα του γαμπρού και το στόλισμα της νύφης, η οποία στην πραγματικότητα είναι άντρας!
Ακολουθεί μία πολύχρωμη γαμήλια πομπή, με τα νταούλια να δίνουν τον ρυθμό, σε ένα ζωηρό θέαμα. Παράλληλα, οι παρευρισκόμενοι γιορτάζουν τα Κούλουμα, με σατιρικά τραγούδια και πολύ χορό.
Ο Αγάς της Χίου
Το έθιμο του Αγά είναι μία ακόμη παράδοση που αναδεικνύεται από τα βάθη του χρόνου και συγκεκριμένα την εποχή της Τουρκοκρατίας. Σήμερα, αναβιώνει στα Μεστά και τους Ολύμπους της Χίου.
Ένας «μυημένος» πολίτης αναλαμβάνει να κάνει τον Αγά, έναν αυστηρό δικαστή, που δικάζει και καταδικάζει με χιούμορ και πειράγματα τους θεατές του εθίμου.
Ο Αγάς συνοδεύεται από μία ομάδα ατόμων και μαζί εισβάλλουν στο χωριό. Παίρνει θέση στην κεντρική πλατεία και μπροστά του έρχονται όσοι πρέπει να «δικαστούν» για διάφορα παραπτώματα που τους έχουν καταλογιστεί. Ο Αγάς τον δικάζει και ο «κατηγορούμενος» πληρώνει το ανάλογο πρόστιμο.
Αν βρεθείτε σε ένα τέτοιο δρώμενο, θα πρέπει να γνωρίζετε ότι κανείς από τους παρευρισκομένους δεν γλιτώνει από τη διαδικασία!
Η παράδοση ολοκληρώνεται με θετικό πρόσημο, καθώς τα υποτιθέμενα πρόστιμα συγκεντρώνονται από το ταμείο του Πολιτιστικού Συλλόγου του χωριού. Έτσι, ένα πρωτότυπο έθιμο με πολύ χιούμορ συναντά και μία κοινωφελή διάσταση.
Το Λαϊκό Δικαστήριο Πράξεων στην Κάρπαθο
Ένα πρωτότυπο και διασκεδαστικό έθιμο λαμβάνει χώρα στην Κάρπαθο. Εκεί πραγματοποιείται το Λαϊκό Δικαστήριο Ανήθικων Πράξεων. Σύμφωνα με το έθιμο, οι παρευρισκόμενοι ανταλλάσσουν απρεπείς χειρονομίες μεταξύ τους, γι’ αυτό και οδηγούνται στο δικαστήριο από τους Τζαφιέδες (χωροφύλακες), με στόχο να απονεμηθεί η δικαιοσύνη από τους σεβάσμιους του νησιού.
Η «δίκη» διεξάγεται μέσα σε μία πληθώρα αυτοσχέδιων αστείων, που προκαλούν άφθονο γέλιο. Το τελετουργικό ολοκληρώνεται με ένα τρικούβερτο γλέντι.
Του Κουτρούλη ο Γάμος στην Μεθώνη
Δείτε αυτή τη δημοσίευση στο Instagram.
Το έθιμο που τηρείται εδώ αποτελεί την αναβίωση ενός πραγματικού γάμου, που άφησε εποχή τον 14ο αιώνα. Σήμερα, οι Έλληνες αγαπούν να ξαναφέρνουν στην επικαιρότητα τον γάμο αυτό, με έντονη σατιρική διάθεση, αλλά και πολλά πειράγματα για τη νύφη.
Δύο άντρες αναπαριστούν το ζευγάρι των νεονύμφων. Οι νιόπαντροι, μαζί με τους συγγενείς, πηγαίνουν στην πλατεία, όπου τελείται ο γάμος, με παπά και κουμπάρο. Στο τέλος της διαδικασίας διαβάζεται και το προικοσύμφωνο, ενώ ακολουθεί τρικούβερτο γλέντι.
Το έθιμο του Αχυρένιου Γληγοράκη στη Βόνιτσα
Οι κάτοικοι της Βόνιτσας τηρούν το έθιμο του Αχυρένιου Γληκοράκη. Ο μύθος λέει ότι ο Γληγοράκης ήταν ψαράς που απαρνήθηκε τη θάλασσα, ψάχνοντας τη μοίρα του στη στεριά. Οι σημερινοί ψαράδες καταδικάζουν αυτήν την πράξη και κάθε τέτοια μέρα τον τιμωρούν.
Φτιάχνουν έναν αχυρένιο ψαρά, τον δένουν σ’ ένα γάιδαρο και τον γυρνούν σε όλο το χωριό. Όσο περνά η μέρα, στήνουν μεγάλο γλέντι με τραγούδι και χορό και στη συνέχεια ρίχνουν τον καημένο Γληγοράκη σε μια βάρκα που φλέγεται στ’ ανοιχτά.
Η εκτέλεση της γριάς Συκούς στην Μεσσήνη
Η γριά Συκού, σύμφωνα με την τοπική παράδοση της Μεσσήνης, ήταν μία γερόντισσα που κρεμάστηκε στη θέση Κρεμάλα, με εντολή του Ιμπραήμ Πασά. Είχε το θάρρος να του πει ότι, σύμφωνα με ένα όνειρο που είδε, η εκστρατεία του και ο ίδιος θα είχαν οικτρό τέλος από το σθένος των επαναστατημένων Ελλήνων.
Η συγκεκριμένη σκηνή αναπαρίσταται κάθε χρόνο στην Μεσσήνη. Μετά την αναπαράσταση, κάθε επισκέπτης μπορεί να «κρεμαστεί» από τους ψευτοδήμιους της κρεμάλας. Το απόγευμα της Καθαράς Δευτέρας γίνεται παρέλαση με μαζορέτες, άρματα, χορευτικά συγκροτήματα και όλους τους κατοίκους μεταμφιεσμένους.
Οι Κορδελάτοι της Νάξου
Δείτε αυτή τη δημοσίευση στο Instagram.
Οι Κορδελάτοι ή Λεβέντες είναι φουστανελοφόροι από τα χωριά Ποταμιά, Καλοτάξιδο και Λιβάδια της Νάξου. Η ονομασία Λεβέντες θεωρείται ότι προέρχεται από τους πειρατές. Κυκλοφορούν στους δρόμους των χωριών τους, συνοδευόμενοι από τους ληστές, τους Σπαραρατόρους, που αρπάζουν τις κοπέλες, για να τις βάλουν με το ζόρι στο χορό και το γλέντι, σε μία γιορτή που κρατά ως το πρωί.
Μουζώματα και αλευρώματα στην Ρόδο
Στην Ρόδο, οι κάτοικοι ξέρουν να γιορτάζουν τις Απόκριες. Οι εορταστικές εκδηλώσεις κορυφώνονται την Καθαρά Δευτέρα, με τους κατοίκους να μεταμφιέζονται και να επιδίδονται σε ένα γλέντι χωρίς τελειωμό.
Στο χωριό Αρχάγγελος, οι κάτοικοι τηρούν τα έθιμα του «μουζώματος» και του «αλευρώματος». Βάφουν μαύρα τα πρόσωπά τους και κυκλοφορούν έτσι όλη την ημέρα. Τα «μουζώματα» είναι κατάλοιπο των Διονυσιακών γιορτών. Οι ρίζες του εντοπίζονται στην εποχή που οι κάτοικοι του χωριού ντύνονταν την ημέρα της Καθαράς Δευτέρας με προβιές. Παράλληλα, κάλυπταν τα πρόσωπά τους με πίτουρα και σπασμένο κάρβουνο, στο οποίο έριχναν λίγο λάδι.
Οι Μουντζούρηδες της Βιστωνίδας
Ευλαβικά τηρείται το έθιμο των Μουντζούρηδων στην Βιστωνίδα, όπου οι προετοιμασίες ξεκινούν ήδη από την προηγούμενη μέρα, με την παρασκευή της παραδοσιακής Λαγάνας και το βράσιμο της φασολάδας από τις γυναίκες του χωριού.
Τα παραδοσιακά εδέσματα της Καθαράς Δευτέρας ετοιμάζονται, ώστε οι νοικοκυρές να τα προσφέρουν στους επισκέπτες τους την επόμενη μέρα. Μία έκπληξη περιμένει, όμως, τους επισκέπτες, καθώς δύο μεταμφιεσμένοι τους υποδέχονται, προσπαθώντας να τους μουντζουρώσουν με την καπνιά από το καζάνι που έβραζε η φασολάδα.
Το αποτέλεσμα; Όλοι οι κάτοικοι της Βιστωνίδας γιορτάζουν την Καθαρά Δευτέρα μασκαρεμένοι!
Στην Ξάνθη καίνε τον Τζάρο
Ο Τζάρος της Ξάνθης είναι ένα ανθρώπινο ομοίωμα, το οποίο οι Θρακιώτες συνήθιζαν να τοποθετούν πάνω σε πουρνάρια. Οι κάτοικοι της πόλης οδηγούν το ομοίωμα στην κεντρική πλατεία του χωριού, όπου συγκεντρώνονται όλοι και στη συνέχεια το καίνε. Σύμφωνα με την λαϊκή παράδοση της περιοχής, οι Ξανθιώτες καίνε τον Τζάρο, προκειμένου το καλοκαίρι να αποφύγουν τους ψύλλους.
Το εν λόγω έθιμο έχει τις ρίζες του στους πρόσφυγες από το Σαμακώβ της Ανατολικής Θράκης και αναβιώνει κάθε χρόνο από τους κατοίκους του ομώνυμου συνοικισμού.
Το κυνήγι του φιδιού στην Καβάλα
Όχι, δεν είναι μεταφορικό. Όταν οι κάτοικοι της Καβάλας λένε ότι πιάνουν το φίδι, το εννοούν. Πιο συγκεκριμένα, ο δήμος καλεί τα παιδιά να εντοπίσουν το ερπετό. Το έθιμο τηρείται σήμερα κυριολεκτικά, ωστόσο προπολεμικά η έκφραση είχε μεταφορική χροιά, καθώς χρησιμοποιούνταν από τους μεγαλύτερους για να κοροϊδέψουν τους νέους.
Τα αερόστατα της Κοζάνης
Δείτε αυτή τη δημοσίευση στο Instagram.
Οι Κοζανίτες έχουν ένα δικό τους, ξεχωριστό έθιμο, αντί για το καθιερωμένο πέταγμα του αετού. Οι κάτοικοι της Κοζάνης κατασκευάζουν αυτοσχέδια μικρά αερόστατα, βάζουν φωτιά και τα αφήνουν να ταξιδέψουν στον ουρανό. Το θέαμα των αερόστατων που ανεβαίνουν στον ουρανό είναι απλά μαγευτικό.
Οι μεγαλύτεροι σε ηλικία κάτοικοι του Πενταλόφου Κοζάνης ισχυρίζονται ότι το πέταγμα των αερόστατων καθιερώθηκε την Καθαρά Δευτέρα, καθώς τότε οι μάστορες δεν είχαν ξεκινήσει ακόμη τα ταξίδια τους. Οι Πενταλοφίτες ταξίδευαν από άκρη σε άκρη της χώρας και έφταναν μέχρι τα παράλια της Mεσογείου, την Συρία και τις χώρες της Mέσης Ανατολής, για να χτίσουν πέτρινα οικοδομήματα.
Ο καραγκούνικος γάμος στα Τρίκαλα
Σε πολλά χωριά της Δυτικής Θεσσαλίας, μέχρι τις δεκαετίες του 1960 – 70, πραγματοποιούνταν οι παραδοσιακοί καραγκούνικοι γάμοι, που αναβιώνουν σήμερα ως έθιμο στην πόλη των Τρικάλων. Κάτοικοι του χωριού, αφού έχουν γεμίσει το στομάχι τους με την παραδοσιακή φασολάδα, συγκεντρώνονται στην πλατεία για να περάσουν τα στέφανα στο ζευγάρι. Στην πλατεία φτάνει από τη μία το σόι του γαμπρού και από την άλλη το σόι της νύφης, ντυμένοι με παραδοσιακές στολές. Η διαδικασία ξεκινά με τους αρραβώνες.
Δεν πρόκειται, όμως, για έναν συνηθισμένο γάμο, αφού ως νύφη ντύνεται συνήθως κάποιος νεαρός άνδρας, ο οποίος φοράει την παραδοσιακή νυφιάτικη φορεσιά. Το γέλιο είναι άφθονο και γίνεται ακόμη περισσότερο όταν εμφανίζεται ο παπάς με την παπαδιά πάνω σε… μηχανάκι μεγάλου κυβισμού!
Η καμήλα των Χανίων
Ένα διονυσιακό έθιμο ζωντανεύει την Καθαρά Δευτέρα στα Χανιά. Πρόκειται για το έθιμο της καμήλας, που πρωτοεμφανίστηκε τον 19ο αιώνα. Το πρωινό της Καθαράς Δευτέρας, οι κάτοικοι κατασκευάζουν την καμήλα, τοποθετώντας στο κεφάλι της ένα καρούλι που ανοιγοκλείνει με το τράβηγμα ενός σχοινιού. Ως μάτια τοποθετούνται δύο μανταρίνια ζωγραφισμένα και ντύνουν το σώμα με προβιές κουνελιών. Στην καμήλα μπαίνουν συνήθως τρεις άνθρωποι: Ένας κρατάει το κεφάλι στερεωμένο σε ένα ξύλο και οι άλλοι δύο, με τη βοήθεια κοφινιών, σχηματίζουν τις καμπούρες της. Η καμήλα κάνει βόλτα στους δρόμους του χωριού Καιάνα και καταλήγει στην πλατεία, όπου το γλέντι κορυφώνεται.
Ο Μπέης της Αλεξανδρούπολης
Ο πρωταγωνιστής της Καθαράς Δευτέρας στην Αλεξανδρούπολη είναι ο Μπέης. Ένας πολίτης μεταμφιέζεται σε Μπέη και, έχοντας αυτό το ρόλο, περιδιαβαίνει ολόκληρη την πόλη και μοιράζει ευχές στους συμπολίτες του για το καλό.
Δείτε αυτή τη δημοσίευση στο Instagram.
Τα έθιμα της Καθαράς Δευτέρας ανά την Ελλάδα είναι πολλά και ενδιαφέροντα. Στα χωριά Μέρωνα και Μελιδόνια του Ρεθύμνου αναβιώνουν έθιμα όπως το κλέψιμο της νύφης, ο Καντής, το μουντζούρωμα, συνδυασμένα με καλό κρασί, αλλά και τους ήχους της λύρας.
Στην Σκύρο, οι κάτοικοι, ντυμένοι με παραδοσιακές ενδυμασίες, κατεβαίνουν στην κεντρική πλατεία, όπου χορεύουν και τραγουδούν τοπικούς σκοπούς. Στη συνοικία Νέα Μαγνησία της Λαμίας αναβιώνει ο Νεομαγνησιώτικος Γάμος.
Στον Πόρο συναντάμε το «ξάρτυσμα», το καθάρισμα δηλαδή των μαγειρικών σκευών από τα λίπη και τα υπολείμματα από το φαγοπότι της αποκριάς. Σε πολλά χωριά της Κέρκυρας αναβιώνει ο παραδοσιακός χορός των Παπάδων. Το χορό σέρνουν πρώτοι οι παπάδες και ακολουθούν οι γέροντες του χωριού.
Η αναβίωση ενός αγροτικού καρναβαλιού πραγματοποιείται στην Νέδουσα, στη νότια Πελοπόννησο, όπου οι επισκέπτες συμμετέχουν ενεργά σε ένα αρχαίο τελετουργικό για ευημερία και γονιμότητα.
Τα έθιμα, όμως, δεν περιορίζονται σε εκδηλώσεις και δρώμενα, αλλά δημιουργούν και το ανάλογο παραδοσιακό τραπέζι.
Τα σαρακοστιανά εδέσματα γεμίζουν το τραπέζι της Καθαράς Δευτέρας, όπου μικροί και μεγάλοι απολαμβάνουν νηστίσιμες λιχουδιές. Σύμφωνα με τα χριστιανικά έθιμα, οι γυναίκες δεν πρέπει να αφιερώσουν πολύ χρόνο στην κουζίνα. Γι’ αυτό δεν μαγειρεύουν, σερβίρουν ωμές τροφές -όπως ελιές και τουρσί- και δεν χρησιμοποιούν μαγιά στο ψωμί, ώστε να μην χρειαστεί να περιμένουν να φουσκώσει.
Πρωταγωνίστρια του γιορτινού τραπεζιού είναι η λαγάνα, το αγαπημένο ψωμί που φτιάχνουμε ειδικά για την Καθαρά Δευτέρα. Η λαγάνα παρασκευάζεται με τα «άζυμα», δηλαδή χωρίς προζύμι. Οι πιστοί την καταναλώνουν σε ανάμνηση της βοήθειας που προσέφερε ο Θεός στους Ισραηλίτες και τους οδήγησε στην Έξοδο από την Αίγυπτο.
Δείτε αυτή τη δημοσίευση στο Instagram.
Την λαγάνα πλαισιώνουν μία σειρά από παραδοσιακά ελληνικά πιάτα: ταραμάς, ελιές, πίκλες, θαλασσινά, φασολάδα. Δημοφιλές πιάτο είναι και το Μπουρανί του Τυρνάβου, μία χορτόσουπα δίχως λάδι.
Το γιορτινό γεύμα ολοκληρώνεται με το επιδόρπιο της ημέρας, που είναι χωρίς αμφιβολία ο χαλβάς. Η καθιέρωση του χαλβά είναι και πρακτική, καθώς παρασκευάζεται από τον πολύτιμο σπόρο του σουσαμιού, που παρέχει ενέργεια, απαραίτητη σε μια μακρά περίοδο νηστείας, όπως αυτή της Σαρακοστής.
Σε πολλές περιοχές της Ελλάδας, μάλιστα, κατά τη διάρκεια του τραπεζιού, οι άνθρωποι ψέλνουν τον εξής δημοτικό σατυρικό θρήνο:
Τ’ ακούτε τι παράγγειλε η Καθαρή Δευτέρα;
Πεθαίν ο Κρέος, πέθανε, ψυχομαχάει ο Τύρος
σηκώνει ο Πράσος την ουρά κι ο Κρέμμυδος τα γένεια
Μπαλώστε τα σακούλια σας, τροχίστε τα λεπίδια
και στον τρανό τον πλάτανο, να μάσουμε στεκούλια.
Διαβάστε ακόμη:
Απόκριες στην Βενετία: Ένα παραμύθι που ζωντανεύει σε μία απέραντη θεατρική σκηνή
10 κορυφαία αξιοθέατα του κόσμου που απαγορεύεται να φωτογραφίσετε
4 + 1 εναλλακτικές πόλεις των ΗΠΑ που αξίζει να εξερευνήσετε
Ακολουθήστε το Portraits στο Google News για την πιο ξεχωριστή ενημέρωση