Η μάχη των γιατρών και νοσηλευτών που δίνουν στα νοσοκομεία είναι τεράστια. Πρόσφατα, το BBC δημοσίευσε ένα ρεπορτάζ μέσα από τις ΜΕΘ του University College Hospital στο Λονδίνο.
Οι γιατροί δηλώνουν ότι δεν έχουν ξαναδεί τέτοιες εικόνες στην μέχρι τώρα πορεία τους: «Εκτός από δύο ασθενείς, οι υπόλοιποι που φροντίζουμε έχουν covic-19. Δεν μπορούμε αντιμετωπίσουμε αυτό το αγκάθι. Απλά δεν μπορούμε».
Το μεγαλύτερο κομμάτι του νοσοκομείου έχει μετατραπεί σε μονάδες εντατικής θεραπείας προκειμένου να περιθάλψει τον μεγάλο αριθμό ασθενών με covid-19. Ο θάλαμος αυτός, προηγουμένως χρησιμοποιούνταν για την ανάρρωση των ασθενών μετά τα χειρουργεία.
Υπάρχουν αρκετοί ηλικιωμένοι και άτομα που έχουν ιστορικό με καρδιακές νόσους. Όμως ανάμεσα τους νοσηλεύονται και νεότεροι, με ηλικίες δεκαεφτά έως σαράντα. Από αυτούς αρκετοί έχουν υψηλή πίεση και είναι διαβητικοί. Μεγαλύτερη έκπληξη όμως για τους γιατρούς αποτελούν τα κρίσιμα περιστατικά που αφορούν νέους και υγιείς ανθρώπους, οι οποίοι δεν αντιμετώπιζαν κάποιο πρόβλημα υγείας.
Oι περισσότεροι ασθενείς πάσχουν από σοβαρή πνευμονία και φλεγμονή των πνευμόνων. Η μηχανική υποστήριξη με αναπνευστήρες είναι απαραίτητη και μπορεί να μείνουν σε αυτή την κατάσταση μέχρι και δύο εβδομάδες αν καταφέρουν να επιβιώσουν.
Οι νοσοκόμοι, γυρνούν τους ασθενείς μπρούμυτα, διότι αυτή η θέση τους βοηθά να αυξήσουν το οξυγόνο που βγαίνει από τους πνεύμονες τους. Φαίνεται απλό, όμως πρόκειται για χρονοβόρα διαδικασία.
Ο εξοπλισμός, τους παρέχει τη μέγιστη ασφάλεια, αλλά ο γιατρός που μιλά στην κάμερα αναφέρει ότι: «δεν μπορείς να φοράς αυτά και να δουλεύεις παραπάνω από δύο ώρες. Έχεις δυνατούς πονοκεφάλους, ξεραίνεται το στόμα και πρέπει να βγεις έξω». Γι’ αυτό και σημειώνουν τα ονόματα τους πάνω σε ποδιές, για να μπορούν να επαναλάβουν τη διαδικασία μόλις επιστρέψουν πίσω στον θάλαμο.
Παρά τις αντίξοες συνθήκες, οι γιατροί θέτουν σε κίνδυνο τον ίδιο τους τον εαυτό προκειμένου να ασκήσουν το λειτούργημα τους.
Καθημερινά εργάζονται σε δωδεκάωρες βάρδιες και τουλάχιστον εξήντα ώρες την εβδομάδα.
Ένας γιατρός μιλά με συγκίνηση λέγοντας; για την οικογένεια του: « Η κατάσταση κατά κάποιο τρόπο είναι πιο εύκολη για μένα. Αυτή είναι η δουλειά μου, είμαι απασχολημένος όλη τη μέρα. Εκείνοι δεν γνωρίζουν πώς είναι να βρίσκεσαι εδώ, ή αν θα φέρω τον κορονοϊό μέσα στο σπίτι. Είναι όμως καταπληκτικοί, με αφήνουν να κάνω το καθήκον μου και νιώθω μεγάλη ευγνωμοσύνη γι’ αυτό».
Οι γιατροί και οι νοσοκόμοι, έχουν ενώσει τις δυνάμεις τους και προσπαθούν για το καλύτερο. Καθημερινά έρχονται νέοι ασθενείς και κανένας δεν γνωρίζει πότε θα λάβουν τέλος τα περιστατικά. Το μήνυμα που στέλνουν στον κόσμο που τους βλέπει, είναι ότι αν δεν παραμείνουν σπίτι, αυτό θα συνεχίσει να συμβαίνει και ότι οι ίδιοι θα παραμείνουν εκτεθειμένοι στον ιό. Η θερμή τους παράκληση είναι να αναλάβει ο καθένας μας την ατομική του ευθύνη.