H θεραπεία κατά του κορονοϊού βρίσκεται ακόμα σε στάδιο ελέγχων και πειραμάτων. Το ίδιο και το εμβόλιο. Μέχρι στιγμής υπάρχουν ενδείξεις ότι κάποια φάρμακα βοηθούν, όπως θετικά είναι και τα πρώτα στοιχεία που δόθηκαν από τη μετάγγιση πλάσματος.
Το ζήτημα όμως που ακόμα απασχολεί και δεν έχει απαντηθεί με βεβαιότητα, είναι αν κάποιος που έχει νοσήσει και έχει αναρρώσει μπορεί να ξανακολλήσει. Δηλαδή αν τα αντισώματα που αναπτύσσονται, μπορούν να προστατεύσουν εφ’όρου ζωής.
Για να κατανοήσουμε τις παγίδες της εξάρτησης από τα αντισώματα που μας προστατεύουν, βοηθάει να καταλάβουμε λίγο το ανοσοποιητικό μας σύστημα. Να παρατηρήσουμε πώς συμπεριφέρεται κατά τη διάρκεια μιας μόλυνσης από κορονοϊό και πώς θα μπορούσε να μας προστατεύσει στο μέλλον.
Δεν είναι αυστηρά αληθές ότι υπάρχει απόλυτη ανοσία στην ασθένεια. Το ανοσοποιητικό μας σύστημα μπορεί να ανταποκριθεί κατά τη διάρκεια της μόλυνσης για να καθαρίσει τον ιό από το σώμα μας. Αυτός είναι ουσιαστικά και ο βασικός άξονας, στον οποίο στηρίζεται η τρέχουσα θεραπεία. Στην τόνωση του ανοσοποιητικού. Δυστυχώς όμως, για πάρα πολλούς, ο ιός κερδίζει αυτή τη μάχη και πεθαίνουν.
Το ανοσοποιητικό σύστημα έχει πολλά στρώματα . Το πρώτο και το επάνω στρώμα αποτελούνται από μηχανικά φράγματα, όπως οι τρίχες στη μύτη και η κολλώδης βλέννα, τα οποία εμποδίζουν τους παθογόνους παράγοντες του ιού.
Στη συνέχεια, τα κύτταρα των πνευμόνων είναι γεμάτα από «εγγενείς” άμυνες που προστατεύουν από τις εισερχόμενες λοιμώξεις. Αλλά οι περισσότεροι ιοί που είναι ικανοί να μολύνουν τους ανθρώπους έχουν εξελιχθεί για να ξεπεράσουν αυτές τις άμυνες.
Αυτή η επίθεση πυροδοτεί το επόμενο κύμα της «έμφυτης» ασυλίας. Ένα γρήγορο αμυντικό σύστημα ευρέως φάσματος του οργανισμού, το οποίο περιλαμβάνει ενισχυμένη φλεγμονή για την αποβολή του ιού.
Στους περισσότερους ανθρώπους, αυτή η έμφυτη ανταπόκριση επιβραδύνει τη μόλυνση και το ελέγχει, επιτρέποντας στο τελικό ανοσοποιητικό στρώμα να τεθεί σε λειτουργία.
Πώς λειτουργεί το ανοσοποιητικό σύστημα
Αυτή η μνήμη είναι η βάση για την αποτελεσματικότητα των εμβολίων, όπως το εμβόλιο MMR κατά της ιλαράς, παρωτίτιδας και ερυθράς. Και αυτή η μνήμη θα είναι το κλειδί για την καταπολέμηση του SARS-CoV-2 στους επόμενους μήνες και χρόνια.
Το πρόβλημα με την εξασφάλιση της ανοσίας με φυσικό τρόπο, είναι η επιθετικότητα του ιού.
Από την εργασία που διεξάγεται στο SARS-CoV-2, είναι σαφές ότι όσοι μολύνθηκαν ανταποκρίνονται διαφορετικά, ανάλογα με το ανοσοποιητικό τους. Σε μερικούς ανθρώπους, η ανοσία συνδέεται με μερικά από τα συμπτώματα τους.
Στις περισσότερες περιπτώσεις, τα αντισώματα που παράγονται κατά τη διάρκεια της μόλυνσης, δεσμεύονται, αναγνωρίζουν και αποκλείουν τη μόλυνση από το SARS-CoV-2 στο εργαστήριο. Ωστόσο, δεν υπάρχουν πολλές πληροφορίες σχετικά με τα Τ κύτταρα, πράγμα που σημαίνει ότι μόνο το ήμισυ της πιθανής άμυνας μας έναντι του SARS-CoV-2 έχει διερευνηθεί.
Η πραγματική ανησυχία τώρα δεν είναι εάν αναπτύσσεται η ανοσία, αλλά πόσο διαρκεί. Καθώς όλο και περισσότεροι άνθρωποι μολύνονται, επιβιώνουν και συσσωρεύονται αντισώματα και Τ κύτταρα έναντι του SARS-CoV-2, τελικά μπορούμε να φτάσουμε στη ζητούμενη «ανοσία αγέλης».
Παρόλα αυτά, είναι πολύ πιθανόν ένας μεγάλος αριθμός ευάλωτων ατόμων, όπως τα άτομα με ασθενές ανοσοποιητικό σύστημα και ηλικιωμένοι, να αρρωστήσουν και να πεθάνουν. Και πάλι, αυτός είναι ο λόγος για τον οποίο η επίτευξη υψηλών επιπέδων ανοσίας που προκαλείται από εμβόλια, είναι ζωτικής σημασίας για την προστασία τους.
Καθώς εξελίσσεται η πανδημία, η «ασυλία της αγέλης» πιθανότατα θα εισέλθει σε κάποιο σημείο που αργότερα θα συμβάλει στον έλεγχο των λοιμώξεων βραχυπρόθεσμα και μεσοπρόθεσμα. Παρόλα αυτά ο Παγκόσμιος Οργανισμός Υγείας υπογράμμισε ότι τώρα τα επιθετικά μέτρα δοκιμών και απομόνωσης, είναι οι καλύτεροι τρόποι επιβράδυνσης της πανδημίας.